Het probleem met dat 'feit' is dat het ervan uitgaat dat die lagen er zijn. Kijk, je kunt in elk document wel honderden lagen onderscheiden. Het gaat er echter om, of je zo'n literair-kritische scheiding met argumenten kunt verantwoorden. Die argumentatie heb ik nog steeds niet gehoord.Ik stel alleen maar een feit vast, namelijk dat de twee lagen niet goed op elkaar aansluiten.
Ter vergelijking: 2 Korintiërs wordt door sommigen wel opgedeeld in 9 brieven, anderen nemen de brief als een eenheid. Aangezien er geen consensus over is, moet je een keus maken onder voorbehoud, én die keuze uiterst precies beargumenteren. Pas als na kritiek de hypothese stand blijft houden, kun je legitiem verder redeneren.
Nu is het zo dat Q door verschillende wetenschappers heel verschillend wordt geanalyseerd (zij het dat er wel wat grote lijnen zijn aan te wijzen). Dus voordat je met 'feiten' gaat smijten, wil ik eerst weten waarom je het als een feit beschouwt. Leg je criteria maar op tafel.
Voorlopig houd ik het bij: Het ontstaansproces van Q kan nauwlijks achterhaald worden. Er bestaan verschillende, elkaar tegensprekende hypothesen over. Waarschijnlijk speelt ook mondelinge overlevering een rol bij de totstandkoming van Q. Wel is globaal aan te geven hoe de ontwikkeling zich ongeveer heeft voltrokken. Losse spreuken werden in groepen bijeen geplaatst. In de loop van de tijd komen daar enkele verhalende gedeelten bij en zo gaat Q in de richting van een proto-biografie. Steeds worden ‘nieuwe’ spreuken in Q ingeweven. Een eindredactie heeft Q uiteindelijk gevormd op basis van een bewuste literaire en theologische opbouw.Misschien kun je zelf een hypothese bedenken? Ik heb alleen zo'n voorgevoel dat je er niet zo mee zit, zelf.
Ik vind het prima om Q te analyseren, maar doe dat dan wel met goede criteria. Dan zullen we wel verder zien.
Dat klopt natuurlijk. Maar als je beweert dat je weet hoe het in elkaar zit dan is het toch niet zo moeilijk om je criteria op tafel te leggen?Het is gemakkelijker om je bij de interpretaties van anderen aan te sluiten dan zelf na te moeten denken over hoe dingen in elkaar zouden kunnen zitten.