"Ja en amen zeggen."

[kwebbel]

vinden jullie niet dat naarmate je langer op je zelf woont, dat het kontakt verwaterd? Ik heb nu bijv. al meer dan een week mijn moeder niet gesproken. Voel me nu "verplicht" om ze morgen eens op te bellen maar weet niet eens wat ik moet zeggen......... ja alles gaat goed, kinderen ook, auto is kapot bla bla

nou mijn ouders zorgen er wel voor dat het contact niet verwatert! Ze hebben altijd wel wat: "Kom je weer eens snel?" "Ja, opa heeft nog een cadeautje voor je, moet je maar snel eens op komen halen." enz.....

[MissF]

Ik vind het echt heerlijk als mn ouders dat zeggen. Als m'n moeder vanaf dr werk belt:' Ik heb je nu al zo lang niet gesproken, hoe is het?'
En dan spreken we altijd af wanneer we elkaar weer zien.
Bij mijn vader helemaal, die is altijd weer in de wolken als we langskomen of als ik vraag of ze hier een bakkie komen doen na de kerk ofzo.
Mijn moeder zegt dan de hele week erna nog:' He, het was echt gezellig bij jullie.'

Ik geniet daar enorm van Maargoed, da's misschien het verschil in band die je met je ouders hebt denk ik.

[lammetje]

het moet niet te opdringerig worden, maar vind het ook leuk als mn moeder vraagt: kom je weer eens naar ons toe?

[LeChat]

Het is de toon die de muziek maakt... als het een beetje klagerig klinkt of als een verkapt verwijt is het niet leuk als je ouders vragen wanneer je weer eens langs komt, maar als het hartelijk klinkt is 't heel anders!

[kwebbel]

Nou precies, en die toon is op zich niet zo heel erg waarop ze het zegt, maar de hoeveelheid met wat ze aankomt vind ik toch teveel. Toen ik nog alleen in dit huis woonde belden ze elke dag met het volgende:
1. Ben je goed aangekomen op je werk?
2. Fiets je niet alleen in het donker?
3. Doe je wel goed je best op je werk?
4. Hoe gaat het tussen jou en je collega's? Denkt er om dat je geen ruzie maakt want je weet hoe het gaat..
5. Wat ga je eten vanavond?
6. Let je wel een beetje op jezelf?
7. Ga je wel op tijd naar bed?


Als je dit elke dag te horen krijgt begint het een klein beetje te vervelen!

[*Annet*]

misschien hadden ze een beetje moeite met het feit dat hun kleine meid volwassen aan het worden was?

Maar ik zou hier ook absoluuut niet tegen kunnen.

[tante-tortel]

Mijn vader belde vorige week. Of we "weer eens een keer" langs wilden komen.... We waren 2 weken daarvoor ook al geweest!!!! Zo offerden we onze vrije zaterdag op door naar Sliedrecht te reizen en daar mee te eten. Weg vrije zaterdag....

Waarom ga je dan ?? Ja weet ik niet.. Zwak van mezelf denk ik..... Ik wil zo graag ook een keer nee zeggen op een liefdevolle manier, zonder ze te kwetsen want het blijven mijn ouders....

Heeft iemand dit ook meegemaakt vlak na het huwelijk of misschien nu nog steeds ?

Nee, ik herken dat niet. Maar herkennen jullie dan het tegenovergestelde?
Dat je als ouders weleens zoiets hebt van: vandaag ff niet?

Wij zien elkaar eigenlijk elke week wel enkele malen.
De ene woont aan de overkant en daar doe ik elke week boodschappen mee, de ander komt zeker een paar keer langs met kids, en de volgende woont door omstandigheden al weer drie maanden even thuis.
Maar het is hier net een zoete inval. Een komen en gaan van getrouwde kinderen en kleinkinderen. Dat wij echt wel eens verzuchten: ze zijn lief en ik zal ze nooit de deur wijzen maar soms heb ik wel eens zin in een beetje rust. Herkennen jullie dat ?

[rosekapje]

Mijn vader belde vorige week. Of we "weer eens een keer" langs wilden komen.... We waren 2 weken daarvoor ook al geweest!!!! Zo offerden we onze vrije zaterdag op door naar Sliedrecht te reizen en daar mee te eten. Weg vrije zaterdag....

Waarom ga je dan ?? Ja weet ik niet.. Zwak van mezelf denk ik..... Ik wil zo graag ook een keer nee zeggen op een liefdevolle manier, zonder ze te kwetsen want het blijven mijn ouders....

Heeft iemand dit ook meegemaakt vlak na het huwelijk of misschien nu nog steeds ?

Nee, ik herken dat niet. Maar herkennen jullie dan het tegenovergestelde?
Dat je als ouders weleens zoiets hebt van: vandaag ff niet?

Wij zien elkaar eigenlijk elke week wel enkele malen.
De ene woont aan de overkant en daar doe ik elke week boodschappen mee, de ander komt zeker een paar keer langs met kids, en de volgende woont door omstandigheden al weer drie maanden even thuis.
Maar het is hier net een zoete inval. Een komen en gaan van getrouwde kinderen en kleinkinderen. Dat wij echt wel eens verzuchten: ze zijn lief en ik zal ze nooit de deur wijzen maar soms heb ik wel eens zin in een beetje rust. Herkennen jullie dat ?

Nee, maar mag ik hier over een jaar of 30 op terugkomen?

[*Annet*]

doe net als mijn schoonvader: ga met je handen voor je oren zitten als je kleinkinderen op bezoek zijn, loop gewoon weg of weet ik veel wat. Laat in elk geval zien dat je je er flink aan ergert. Als je dan een schoondochter als ik ben, hebt zie je me voorlopig niet meer.

en dan ben je verhuisd en na 2 weken hoor je dat je schoonvader de jongens zo mist...........

[Marnix]

Nou precies, en die toon is op zich niet zo heel erg waarop ze het zegt, maar de hoeveelheid met wat ze aankomt vind ik toch teveel. Toen ik nog alleen in dit huis woonde belden ze elke dag met het volgende:
1. Ben je goed aangekomen op je werk?
2. Fiets je niet alleen in het donker?
3. Doe je wel goed je best op je werk?
4. Hoe gaat het tussen jou en je collega's? Denkt er om dat je geen ruzie maakt want je weet hoe het gaat..
5. Wat ga je eten vanavond?
6. Let je wel een beetje op jezelf?
7. Ga je wel op tijd naar bed?


Als je dit elke dag te horen krijgt begint het een klein beetje te vervelen!

Beetje overbezorgd dus.... en blijkbaar vonden ze het moeilijk om "hun kleine meisje" een beetje los te laten en te accepteren dat die ook groot wordt

je woont op jezelf, je wordt zelfstandiger... dat moeten ze gewoon accepteren.

Ik zou na 2x gezegd hebben: Bedankt voor de bezorgdheid maar ik woon niet meer thuis nu en kan wel op mezelf passen. Ik snap niet waarom je dit elke dag te horen kreeg, daar kan je zelf toch wat aan doen? Als je dat niet doet vertraag je dat gewenningsproces alleen maar.

[MissF]

Mijn ouders vinden het volgens mij prima hier.
Ik kom eens per week bij hen denk ik, of anders zeker eens per twee weken, mijn moeder ook zoiets bij mij.

Mijn zus komt zelden, die woont gewoon veel te ver weg. Mijn ouders gaan er eens per maand wel heen, maar zelfs dat is lastig te plannen.

Dus volgens mij hebben mijn ouders helemaal niet zoiets van: kom maar wat minder.
maargoed, ze hebben er ook gewoon nog 2 thuis wonen, waarbij de één tot 3 uur 's nachts bergen vrienden over de vloer heeft, en waarbij de ander weetikhethoevaak vriendinnen te logeren heeft. Dus ze hebben volgens mij wel ff genoeg aan twee pubers in huis

[Marnix]

Hehe dat scheelt wel. De laatste die het huis uitgaat heeft het wat dat betreft volgens mij nog het zwaarst

[tante-tortel]

doe net als mijn schoonvader: ga met je handen voor je oren zitten als je kleinkinderen op bezoek zijn, loop gewoon weg of weet ik veel wat. Laat in elk geval zien dat je je er flink aan ergert. Als je dan een schoondochter als ik ben, hebt zie je me voorlopig niet meer.

en dan ben je verhuisd en na 2 weken hoor je dat je schoonvader de jongens zo mist...........

Nou ik heb eerlijk gezegd de minste hinder van onze kleinkinderen. Daar geniet ik van. Maar soms kunnen die grote zo zitten miesemouwen.
Snap je?
Ik zeg wel eens: jonges ga even op de gang zitten emmeren.
Dan moet mijn kleinzoon van vier erg lachen.

[smArtjan]

vinden jullie niet dat naarmate je langer op je zelf woont, dat het kontakt verwaterd? Ik heb nu bijv. al meer dan een week mijn moeder niet gesproken. Voel me nu "verplicht" om ze morgen eens op te bellen maar weet niet eens wat ik moet zeggen......... ja alles gaat goed, kinderen ook, auto is kapot bla bla

nou mijn ouders zorgen er wel voor dat het contact niet verwatert! Ze hebben altijd wel wat: "Kom je weer eens snel?" "Ja, opa heeft nog een cadeautje voor je, moet je maar snel eens op komen halen." enz.....

Mmmmm, jou nickname doet mij weinig goeds vermoeden voor de tijd dat jij oma zal zijn.....

maar ff serieus; als je jezelf daar aan ergert moet je het daar gewoon eens met je ouders over hebben. Hun zullen het echt niet zo bedoelen (hoop ik althans) en als ze weten hoe jij er tegenover staat denk ik dat ze voortaan wat meer afstand houden.

[*Annet*]

doe net als mijn schoonvader: ga met je handen voor je oren zitten als je kleinkinderen op bezoek zijn, loop gewoon weg of weet ik veel wat. Laat in elk geval zien dat je je er flink aan ergert. Als je dan een schoondochter als ik ben, hebt zie je me voorlopig niet meer.

en dan ben je verhuisd en na 2 weken hoor je dat je schoonvader de jongens zo mist...........

Nou ik heb eerlijk gezegd de minste hinder van onze kleinkinderen. Daar geniet ik van. Maar soms kunnen die grote zo zitten miesemouwen.
Snap je?
Ik zeg wel eens: jonges ga even op de gang zitten emmeren.
Dan moet mijn kleinzoon van vier erg lachen.

Hebben jouw kinderen een sleutel van je huis? Zo kunnen ze ook makkelijker binnenkomen vanzelf.

Misschien kun je ze zeggen dat ze beter aan elkaar het adres kunnen vragen, kunnen ze bij elkaar op visite gaan. Misschien snappen ze de hint. Zo niet kun je toch tegen ze zeggen wat je ervan vind? Wij als moderne jongeren vinden dat we alles tegen onze ouders moeten kunnen zeggen, dan moet het andersom toch ook kunnen?