Deze week een preek van Corrie Blankers, stagaire in onze gemeente. Preekte hier voor het eerst en ik vond het een goede en doordachte preek. Het feit dat een groot aantal gemeenteleden negatief hadden gereageerd op het aanstellen van een vrouwelijke predikant-stagaire maakte Corrie Blankers wel iets minder vrolijk gestemd, maar morgenavond is er voor de geïnteresseerden een info-avond over het hoe-en-waarom van de vrouw in het ambt en de visie van CAMA daarop. Kortom, ff wennen, maar dit was de rode draad van de preek:
Titel: ''Hoe kan mijn NEE een JA worden?'' n.a.v Jona 1:1-17, Jona 2:1 en 10, Jona 3:1-3
Waarom zegt Jona NEE?
- Kende hij de Here nog niet zo goed?
Nee, het was niet de eerste keer dat de Here Jonas een boodschap gaf (zie 2 Kon.14:25)
- Had hij geen zin om naar Ninevé te gaan?
Ninevé was 3000 km verderop, maar Jonas ging wel naar Tarsus, zo'n 6000 km verderop. De lange afstand doet er hier dus niet toe.
- Voelde hij zich meer een profeet voor Israël?
Dacht Jonas misschien dat God zich vergiste door hem naar Ninevé te sturen? Als Ninevé berouw heeft zal God Jonas steunen, anders misschien niet.
- Was Jonas bang?
De Assieriërs waren een wreed volk (Israël werd al drie keer bedreigd door dit volk) (zie Nahum 3:1). Jonas was op zijn vlucht naar Tarsus niet bang.
Hoe verandert zijn NEE in JA?
- Jonas erkent dat hij op de vlucht was (in de boot).
Herkenning en erkenning voor wat we doen is al een begin.
- Jonas neemt zijn eigen verantwoordelijkheid (in de zee).
Hij laat zichzelf in de zee werpen, ook al weet hij dat het waarschijnlijk zijn leven zal kosten.
- Jonas keert zich tot God (in de vis).
Een gebed van wezenlijk belang. Het gaat erom dat we ons tot God wenden. Een zucht kan al genoeg zijn. Dit is het begin van de verandering.
- Jonas zet woorden om in daden.
Hij komt zijn eigen woorden na.
Dit wassum.
