Berichtdoor habibi » 06 jan 2008 00:52
Het is een gevoelig onderwerp. Ik ken alle facetten ervan. anticonceptipil, zwanger raken etc.
Ik zelf heb een baarmoederziekte (endometriose) waar ik in totaal 3x aan geopereerd ben. De anticonceptiepil is dan zelfs een geneesmiddel voor mij. Heb zware hormoonkuren gehad en bleef continu maar vloeien. De doktoren hadden ook gezegd dat ik niet aan kinderen moest denken, want had maar 5% kans. En als ik al zwanger raakte zou ik miskramen krijgen doordat ik een hartvormige baarmoeder heb. Dit kregen wij in 2001 te horen een week voor ons trouwen. Eind 2004 ging het eindelijk redelijk met mij. Ik ben gestopt i.o. met de gyn met de medicatie om te kijken hoe het ging. (ik had voorheen 20 dgn in de mnd. vloeingen. dat redt je lichaam niet geloof me was een bonenstaak toen ik trouwde) Dat ging op zich redelijk goed, wel altijd te vroeg ongy. Maar niet zo lang meer als voorheen 9 dgn. Omdat we ons er bij neer gelegd hadden dat we geen kinderen zouden krijgen begonnen we een eigen zaak en ging ik nog een opleiding daarnaast doen. In januari 2006 ging mijn suiker naar beneden. Ik was voor het eerst niet ongy geworden (wat tel als 2 dgn.) Had zwangerschapstest gedaan maar toch voor de zekerheid maar zero. Op vrijdag ging mijn suiker helemaal naar beneden en wat ik ook at (normaal by hypoglycemie wat ik heb moet je dus bruin brood eten met vlees of kaas en juist geen suiker om hem omhoog te halen) maar voelde me dan 5 min. goed en dan weer ging het als een gek naar beneden. Was bij de huisarts waar ik iemand kreeg die in opleiding was. Doordat we verhuisd waren stond mijn voorgeschiedenis er niet in nog bij hun. Heb ik verteld en dat ik dus nu 5 dgn. overtijd was maar 3x zwangerschapstest wees uit op niets. Terwijl ik normaliter altijd te vroeg was en dat dit de 1e keer was dat het uitbleef. Nee was niet zwanger en mijn suiker was wat ontregeld. Heb het geweten die dag. Ik kon niets zat in de auto kon zelfs kentekens niet meer lezen alles danste voor mijn ogen. weer de huisarts gebeld kreeg ik mijn eigen huisarts. Die schrok zich een hoedje dat ik niet gecontroleerd was op de suikerspiegel etc. Dat ik weer weggestuurd was. Ook zei ze mij dat ik waarschijnlijk wel zwanger was maar als mijn suikerspiegel te laag stond zijn de testen niet goed. Doordat ik een uur van huis was en in de file stond kon ik niet bij haar komen direct voor 5 u. Ik moest het rustig aan doen en proberen het weekend door te komen. Dan zou ik maandagochtend direct naar haar toe moeten komen. kwam om 18. u. in de zaak aan bij hubby. Daar uit wanhoop cola gedronken en een halve pizza op. Ik had de hele dag door gegeten dus was misselijk van het veelvraterij. Zat vol en kon gewoon niet meer eten. Ik zat op een stoel en viel er van af. Een klant kon mij nog net beetpakken dat ik niet op de grond viel. Manlief de zaak aan iemand anders overgelaten en linea recta naar de huisartsenpost. Doordat ik net de cola op had was de suiker gestegen naar 4.0. Wel te laag maar ze konden niks doen en moest dan maar cola blijven drinken om het half uur tot het weekend voorbij was. Heb zaterdags de hele dag op de bank gelegen met de flessen cola naast mij. Wat kon ik anders? Zondagsochtend kreeg ik buikpijn en ging naar de wc. Daar werd de pijn heviger totdat er een dikke bloedprop van 3 cm. uitkwam. Ik werd ongy. 's maandags naar de dokter toe en vertelde wat er gebeurd was. Had zelf nog niks door dat het een miskraam zou geweest zijn. Dit werd mij dus verteld door de huisarts. En moest nu elke keer als ik ongy werd en mijn suikergehalte naar beneden gaan bij haar komen als ik het niet omhoog kreeg. Heb de hele week mij slap gevoeld en had energietabletten+ druivensuiker etc. in mijn zak om de dag door te komen. Wij waren zelf geschrokken omdat we er niet aan hadden gedacht dat ik toch zwanger zou raken. Maar hadden gelijk de neus op de feiten van dit gebeurt er als je zwanger zou raken dan raak je het elke keer kwijt. In mei 2006 ging mijn suiker naar beneden en kreeg hem niet omhoog, dus weer richting de huisarts. Vroeg ze hoe het met de ongy was. Door verhuizing niet aan gedacht en zei o ik had gisteren ongy moeten worden maar dat zal dan misschien door de verhuizing komen. Zwangerschapstest gedaan en zei nog tegen haar je hoeft het mij niet te laten zien want het is toch zero en wil niet weer op het staafje kijken en zero zien staan. Niet weer de wanhoop etc. voelen. Maar binnen 15 sec. was ze terug en zei je bent zwanger jongedame, kijk maar het is zo sterk het zwangerschapshormoon dat het gelijk duidelijk was toen ik de test deed. Daar zat ik dan totaal verbluft. Dit kon niet waar zijn. maar nog van ja en dan word het een miskraam. Moest rustig aan doen. Reed in een roes naar huis. Manlief wakker gemaakt en ook die was stil. We wisten niet wat we er mee aan moesten. In januari 2007 is ons dochtertje geboren. Het voelde voor ons als een wonder dat we toch een kindje kregen. i.o.m. de huisarts besloten dat ik aan de anticonceptiepil zou gaan na de bevalling omdat dit toch beter was voor mijn lichaam om zo de ziekte weinig kans te geven. maar moest eerst ongy worden. Ik heb na de bevalling 8 wkn. lang erge navloeingen gehad. Daarbij 6 wkn. lang blaasontsteking. Plus een stuk placenta wat achtergebleven was in de baarmoeder dus moest eerst clean zijn voordat ik aan de pil kon gaan. na ruim 3 mnd. was ik eindelijk een beetje opgeknapt van de bevalling. Kon weer 12 u. op de been zijn net. Natuurlijk als man en vrouw heb je ook je behoeftes. Dus ook op dat punt wilden we dat oppakken. Ik kan zeggen het was pijnlijk heb het uitgeschreeuwd van de pijn en begon te bloeden. Dus gestopt. Ondertussen waren we er achter gekomen dat we bedrogen waren met de zaak die we hadden overgenomen. We moesten verhuizen met de zaak en een financiering regelen want al ons spaargeld was op. Dit werd moeilijk. Wel een ander pand maar financiering niet rond nog. Ondertussen moesten we de oude zaak dicht doen. geen inkomsten en de financiering niet rond. Daar zit je dan als gezin met kind. Als verlossing kwam dachten we dat iemand uit de dorpsgemeente wilde ons helpen qua financiering waar ook het nieuw pand in beheer bij was. Alles op papier gezet voor de bank als borgstelling. Ook leverancier zouden meedoen. De financiering was rond zei de man uit ons dorpsgemeenschap de bank moest alleen nog rentepercentage bekeken worden. Wij zaten al in het pand in de puinhoop. ondertussen werd ik niet goed en ging mijn suiker naar beneden toe. Mijn vriendin die op dat moment bij me was zei tegen mij ga een zwangerschapstest doen, ach die is gek zei ik. Dat kan niet joh van die ene keer en we zijn gestopt omdat het te pijnlijk was. Ja maar bij de vorige keren ging je suiker ook naar beneden. Doe het nou maar. Dus ik gedaan om haar rustig te stellen. Maar tot mijn grote schrik ik was zwanger. Hubby gebeld dat ie naar huis moest komen. Daar zaten we dan? Onze ogen als schoteltjes naar elkaar gericht. Van die 1e keer en dat je niet eens echhie gedaan had zeg maar zwanger gelijk. Je lichaam nog niets voldoende hersteld van de vorige zwangerschap en zware bevalling. Bij de huisarts aangekomen hebben zij een echo gemaakt bleek ik al 8 wkn. zwanger! Dat klopte met de datum. Ook de huisarts wist niet wat ie meemaakte met ons samen. Wij thuis gekomen krijgen bericht dat de man die borg stond uit onze gemeenschap ons bedrogen had hij had alles bij elkaar verzonnen en gaf de leveranciers de schuld. Nou dus niet. Bij de bank was niets bekend etc. Hoe moesten we dit allemaal verwerken. We zouden op straat komen te staan met 1 klein kind en ik weer zwanger. Via bbz regeling konden we toch financiering krijgen in samenwerking met de leveranciers die borg stonden. Maar door de tegenslag die we al hadden gehad hebben we een harde dobber te gaan en zullen keihard moeten werken om er bovenop te komen. Geld v.d. huur was weg had de man achterover gedrukt. Alles in het pand bleek niet te kloppen dit zou gemaakt worden maar is niet de afspraak nagekomen. Ondertussen aan een ander verkocht het pand dus nieuwe eigenaar die nergens van af wist. Dit geintje heeft ons totaal 1,5 ton gekost om opnieuw te starten en de oplichting. De zorgen van de zwangerschap van mij etc. Ik kan jullie zeggen nog steeds denken wij van hoe moet het allemaal? Het is allemaal dubbelle gevoelens voor ons. Aan de ene kant blij want ja als je aan de woorden terug denkt je krijgt geen kinderen.. aan de andere kant hoe moeten we dit allemaal rond breien. Het is echt dubbel. De nieuwe zaak is nu een maand open. Het loopt op zich goed. Iedereen is enthousiast hoe het is geworden. Maar de rustige periode jan-feb-mrt is er nu. Ik loop nu op het eind nog 2 wkn te gaan. Ben op de verjaardag van onze dochter uitgerekend maar door de stress erg veel klachten en een zware zwangerschap. En moet voor mijn lichaam na de bevalling direct aan de pil. Mijn lichaam is door alles op. Ik mag niet meer werken maar als je net gestart ben moet je wel werken als het druk is. Heb al last van rommelen dat het er aan komt. En nu kunnen we ons pas een beetje op de bevalling etc. richten. Waar je normaal 9 mnd. de tijd voor heb om er naar toe te leven moeten wij nu nog even naar toe leven. Alles gaat in vogelvlucht. Als je het geloof erbij betrekt ben je er ook blij mee dat God ons gebed verhoord heeft en ons toch kinderen heeft geschonken, maar zo? Ik vraag mij af wil God dit echt van ons vergen? Je kan wel zeggen God geeft aan je wat je dragen kan, maar dit vraagt God dit aan ons of we dit allemaal kunnen dragen bij elkaar? Ik denk het niet. Ook daarom moet ik aan de pil na de bevalling. (Denk ook van dat God dit niet voor niets als medicatie gegeven heb aan de mens dat je in sommige situaties dit kan krijgen) Om hierna keihard samen met hubby te werken voor onze kids zodat ze kunnen leven dat we hen eten en drinken kunnen geven. Maar ook lichamelijk want mijn lichaam kan het niet aan als ik nu nog een keer zwanger zou raken hierna binnen 2 jr. Dan kun je wel zeggen ja Gods bedoeling is altijd ondoorgrondelijk en hij heeft het beste met je voor. Sommigen van jullie zullen het niet met me eens zijn wat ik zeg. Maar ga maar in onze situatie staan. Qua lichamelijk qua financien etc. We kunnen het ons niet veroorloven om nu binnen 2 jr. dat ik nog een keer zwanger raak. We zien het als een Godsgeschenk dat we de zaak opnieuw konden starten. We zijn nu ook blij aan de ene kant dat er een nieuw kindje komt in ons leven, maar God vraagt niet aan ons om onszelf zo kapot te maken qua lichamelijk en financien etc. dat ik opnieuw zwanger raak binnen 2 jr. Het kan zelfs mijn dood betekenen zo is mijn lichaam er aan toe als het weer gebeurt in zo'n tijdsbestek. En dat betekent dat we dan er nooit boven op kunnen komen als dit nu weer gebeurd. Er word vaak snel geoordeeld maar sta er eerst zelf eens in. Ik kan het begrijpen dat sommigen de pil gebruiken als anticonceptie. Maar voor mij is het nu alle 2 als medicatie maar ook als anticonceptie. Ik kom daar eerlijk voor uit. Ik hoef geen medelijden, maar heb alleen mijn verhaal hier neer gezet zodat jullie eens een achtergrond gedachte hebben. Dat men niet gelijk moet oordelen over de mens. Ook denk ik dat de mensen goed moeten nadenken voordat ze naar een bevalling weer zwanger raken. Het lichaam heeft een jaar nodig om te herstellen van de zwangerschap en de bevalling. Het is echt niet goed voor je lichaam. Ik merk het bij mezelf. En je hebt van God je lichaam gekregen om het goed te verzorgen, maar niet om het kapot te maken. Ook als financien niet kunnen kan ik het zeer zeker begrijpen. heb zelf de moment gehad dat ik geen eten had voor mijn dochtertje in de moeilijkste periode. Dat ik bij anderen mijn hand heb op moeten houden. Ik denk niet dat God dit wil. Daarom het is alles dubbel maar nogmaals het kind is welkom en zal alle liefde krijgen van ons net als de eerste en leg het wel in Gods hand nu dat Hij voor ons zal zorgen maar we hebben zelf ook een verantwoordelijkheid.
Maar ik bedoelde maar te zeggen dat God een kind geeft op Zijn tijd, niet omdat jij zonodig de pil "moet" (wil) slikken omdat een kind JOU even niet uitkomt (grof gezegd, of beter gezegd: opleiding, te klein huis, er nog niet mee bezig zijn etc)....
