Je oma gaat naar de kerk, altijd al.
Je oma is dik 80, lichtelijk doof met een goed verstand, maar het duurt allemaal wat langer.
Je hebt veel aanleiding te denken vanuit eigen beleving dat het grotendeels gewoonte en uiterlijk vertoon is.
Dat is mijn situatie.
Wat doe je ermee?
Een practisch voorbeeld daarbij:
Ik eet daar 1 keer in de week. Er gaat geen maaltijd voorbij dat ze geen zogenaamde tekortkoming van het eten benoemt. "soep is wel dik hoor" etc. Terwijl er nooit iets negatiefs over wordt gezegd.
Wat moet je ermee?








