reform schreef:- Opstanding is voor mij geen axioma;
Wat is het dan wel?
Ik geloof dat Jezus Christus door God is opgwekt. Daar ben ik van overtuigd. That's it. In een theologisch ontwerp is dat een belangrijk uitgangspunt, maar om dat nou een axioma te noemen... dat vind ik te ver gaan.
Dat is jouw aanname. Ik kan mij hierin niet verenigen, omdat de Griekse Septuaginta vertaalfouten bevat (overigens een waardevol document).Dat al de Schrift theopneust, God-geademd is, zegt helemaal niets over woordelijke inspiratie. Bovendien gaat deze tekst hoogstwaarschijnlijk over de Griekse Septuaginta.
1. Over het feit dat 'God-geademd' zijn, helemaal niets zegt over woordelijke inspiratie, hoef ik helemaal niets aan te nemen, want er staat namelijk niets over. Het enige wat je uit die tekst kunt opmaken dat elke 'schrift' (graphê; NBV interpreteert dat als 'schrifttekst') theopneust is. 'Woordelijk geïnspireerd', nee dat kan ik er niet uit opmaken.
2. Dat het over de Septuagint gaat is het meest waarschijnlijk, omdat Tritopaulus en zijn lezers de Septuagint als Bijbel gebruikten.
Jouw redenering zet de wereld op zijn kop. Je wijst een historisch waarschijnlijke interpretatie af omdat je al een heleboel vindt over waaraan een vertaling zou moeten voldoen. Ten tweede is de Septuagint een belangrijke tekstgetuige, in veel gevallen ouder dan de vroegste Hebreeuwse tekst. Ten derde zitten in de Masoretische tekst ook veel overleveringsfouten en ook onleesbare teksten. Ten vierde citeren de NT-schrijvers meestal uit de Septuagint!
Ik neem aan dat de laatste zin terugslaat op 'dat het verschil...kan zijn'?Waar blijkt dit uit? Ik heb daar een heel andere mening over. Christus wil onder meer naar mijn idee zeggen dat het verschil tussen scriptio plena en scriptio defectiva relevant kan zijn. Dit wordt zelfs toegegeven door de vrijzinnige Labuschagne.Dit gaat niet over inspiratie of de woorden van de Thora, maar het is een manier van zeggen dat ook de kleinste geboden van de Thora belangrijk zijn.
Christus had helemaal niets te schaften met scriptio plena en defectiva. Je moet wel veel fantasie hebben om dat erin te willen lezen. En Labuschagnes getallenobessie is in sommige opzichten bedenkelijk te noemen.
Ja dat merk ikHiervoor geldt hetzelfde. In context lezen a.u.b.
Onze context is anders.

De vroegste (joden)christenen die gebruik maakten van de Septuaginta hadden een andere 'gebruikelijke' telling. Bovendien heeft elke telling of indeling hermeneutische consequenties. Historisch waardeer ik het meeste de Tenach, maar de hellenistisch-joodse-vroegchristelijke telling of indeling kan ik ook goed plaatsenTenach. Ik ben overigens van mening dat 1,2 kronieken, Ezra en Nehemia 1 boek zijn. De knip tussen 2 kronieken 36:22,23 en Ezra 1:1 en 2 is kunstmatig.Wat is de gebruikelijke telling? Die van de Tenach of die van de Septuagint?
Jawel maar daarmee is taal nog niet gereduceerd tot wiskunde. Formules zijn nog altijd een stuk killer (hoewel een vakwetenschapper er vast warm van wordt) dan prachtig proza en poëzie.Mathematisch consistent??? Laat me niet lachen. Theologie is taal, geen wiskunde.
Er zijn correlaties tussen de resultaten in de vakken zinsontlening en wiskunde. Nooit van mathematische linguistiek gehoord?
Dat is zwartwit want ik weet een heleboel heel zeker. Hoe krijg jij zekerheid dan?Als je met zekerheid bedoelt een sluitend bewijs, dan inderdaad niet. Maar zo werkt taal en theologie nu eenmaal niet. Jouw methode geeft ook geen zekerheid, want hoe weet je zeker dat je axioma's goed zijn gekozen?
Klopt. Beide hebben we aannames. Het verschil alleen is dat bij jou de uitkomsten onzeker blijven, bij mij niet. Als het om zoiets belangrijks gaat als het heil, mogen er geen onzekerheden blijven.
Maar je zei zelf dat het onaanvaardbaar is als de tekst niet met zekerheid kan worden vastgesteld. Het is incosistent om tekstkritiek dan wel aanvaardbaar te achten, want wie tekstkritisch onderzoek doet weet drommels goed dat de tekst van de Bijbel nooit met zekerheid is vast te stellen.Dat klopt, je werkt met waarschijnlijkheden. Maar daar valt niet aan te ontkomen. Er zijn namelijk een aantal feiten.
1 Van de Hebreeuwse Bijbel hebben we niet 'de' tekst;
2 Van het Nieuwe Testament hebben we niet 'de' tekst;
3 Aangezien er vele tekstvariaties bestaan, moet er een tekst worden vastgesteld.
Hier kun je volgens mij niet om heen. Want als je één van de vele variaties voor de ware verklaard, maak je ook een onderscheid (=kritiek).
Het beste is dan om met wetenschappelijke methode de beste tekst zien te achterhalen.
Klopt. Er is echter een verschil tussen tekstkritiek en schriftkritiek. Met het eerste heb ik geen problemen...met het tweede wel.