hoeveel kinderen??

[Gerdien B.]

Ik vind dat altijd kort door de bocht: als ik het niet meer aan kan zal God mij geen kinderen meer geven. Volgens mij hebben wij ook nog een eigen verantwoordelijkheid en moeten wij die ook daadwerkelijk zelf nemen.Het is goed om keuzes daarin in afhankelijkheid van God te maken, maar ik denk dat je deze 2 punten niet los van elkaar moet koppelen.

[Liarose]

Eens Gerdien. Ik zie voorbeelden om me heen van gezinnen waarvan de vrouw/moeder het gewoon niet aankan. In één geval is zij psychisch zó slecht er aan toe dat dat allerlei narigheid met zich mee brengt. En nu is ze weer zwanger. Het is de 9e. Sorry, maar dan denk ik echt: gebruik je verstand!!

[kwebbel]

Eensch allebei mijn tante kan ook eigenlijk geen 4 kinderen aan, de oudste gaat nu naaktfoto's opzoeken op internet die is zo strak gehouden thuis, die gaat uitproberen (niet dat het overal gebeurt maar hier dus 'toevallig' wel)
Toen ze zwanger werd van de 4e (inmiddels 4 jaar geleden) zaten we ook even met de handen in het haar van: "Oh nee he!" Nu heeft ze vele migraine aanvallen enzo.. Heel triest

Maar het kan ook goed gaan, in mijn oude gemeente heeft de organist inmiddels 9 kinderen (ik weet het geslacht van de jongste niet maar ze hadden toen 4 meiden en 4 jongens). En het gaat goed !!! Allemaal keurig in de kleding, niet klieren in de banken enzo, echt een voorbeeld!

[Flappie]

Ik zie trouwens niet in wat het opzoeken van naaktfoto's met het hebben van teveel kinderen te maken heeft. Evenzeer niet met het 'strak houden'. Die drang kan elk kind om wat voor reden dan ook hebben.

Om ontopic te blijven: geen! Kinderen kunnen heel grappig zijn maar het brengt een hoop gebondenheid met zich mee.

[MissF]

Tuurlijk is het een gave van God, kinderen, maar toch moeten veel mensen wel zelf beslissen wanneer ze stoppen met voorbehoedmiddelen. Dan vind ik wel dat je een beetje zelf beslist (mijn punt dus waarom ik twijfel aan de pil).
En ik geloof niet in het woord 'God geeft nooit teveel'. Kom op, als een zaadje bij een eitje komt, kan er een kindje komen. Dat is gewoon de natuur. En tuurlijk is het ook van God en is het een zegen als je kinderen mag krijgen, maar een beetje nadenken is ook wel handig.
Ik heb geen idee hoeveel kinderen ik in een ideale situatie zou willen. Ik zou best wel rgraag willen blijven werken, en daarnaast is mijn extra inkomen wel heel handig. Daardoor zitten we gewoon een stuk ruimer, en dat vind ik heerlijk. Als ik dan 4 kids zou hebben, dan is het bijna onmogelijk om ernaast te werken denk ik, in mijn sector iig.

Ik leef nu meer naar het moment dat wij, als God het geeft, ooit een eigen eerste kindje zouden krijgen. Dat lijkt me in de toekomst al geweldig Laat die volgende 8 dan maar even zitten

[jamillah]

Om ontopic te blijven: geen! Kinderen kunnen heel grappig zijn maar het brengt een hoop gebondenheid met zich mee.

Wacht maar tot jou biologische klok begint te tikken Flapsel.. (Als je tenminste de kerstdagen overleeft )

[Gerdien B.]

Maar het kan ook goed gaan, in mijn oude gemeente heeft de organist inmiddels 9 kinderen (ik weet het geslacht van de jongste niet maar ze hadden toen 4 meiden en 4 jongens). En het gaat goed !!! Allemaal keurig in de kleding, niet klieren in de banken enzo, echt een voorbeeld!

Bedenk wel dat dit buiten kant is.

Je moest is weten hoeveel gezinnen er voor de buiten wereld er tip top uitzien, er bij lopen, zich gedragen. Terwijl de kinderen diep van binnen aan het stuk gaan zijn en de ouders misschien ook wel.

[*Annet*]

Ik vind dat altijd kort door de bocht: als ik het niet meer aan kan zal God mij geen kinderen meer geven. Volgens mij hebben wij ook nog een eigen verantwoordelijkheid en moeten wij die ook daadwerkelijk zelf nemen.Het is goed om keuzes daarin in afhankelijkheid van God te maken, maar ik denk dat je deze 2 punten niet los van elkaar moet koppelen.

Mijn moeder zei van de week nog dat ze ooit eens een echtpaar had gesproken dat er oprecht in geloofde dat God de baarmoeder opent en sluit, ze hadden maar 3 kinderen. Ik vraag me dan af, hoe kan het dat er bij hun 3 zijn en als ik hier in het dorp kijk zie ik vele gezinnen met 10 of meer kinderen. Ook stellen die net zo oud als ons zijn of nog jonger die al 6 kinderen hebben ofzo. Het is niet alleen leuk kleden en te eten geven. Er komt zoveel meer kijken in de opvoeding. Nu ik er de afgelopen maanden min of meer alleen voorgestaan heb merkte ik dat ook al duidelijk. Hij deed meest de kinderen in bad en naar bed, of beetje samen. Nu had ik echt wel eens: pffffff ik heb geen zin om 4 kinderen aparte verhalen te gaan voorlezen nadat ik eerst de hele boel had opgeruimd en het spul gebadderd. hoe kun je zoveel kinderen helpen met hun huiswerk, overhoren, versjes leren etc.

Tuurlijk zullen er roepen dat oudere kinderen dat kunnen doen bij de jongeren, maar ik vind: ik wil kinderen, wij hebben er voor gekozen om het zomaar even te zeggen. Dan kun je echt niet van de oudsten verwachten dat die de zorg voor de jongeren wel op zich nemen omdat ma geen tijd heeft. Bij mij in de buurt woont een vrouw, oudste dochtervan een groot gezin. Zag ze vaak bij school, brusjes ophalen, boodschappen doen, brusjes mee. Daarbij ook nog haar eigen werk hebbend. 9 maanden getrouwd en een tweeling gekregen. Zou ze dat nou echt leuk vinden vraag ik me af? Volgens mij krijgt ze toch op een bepaald moment iets van: heb ik nog tijd voor mezelf gehad? 9 maanden misschien.

[*Annet*]

Wat je in "onze kringen" vaak hoort is, dat God je draaglast naar draagkracht geeft. Maar zoveel tweelingen lijkt me toch wel bar zwaar.
Die broer van je schoonzus en dat andere gezin dat je kent, kunnen die het ook daadwerkelijk aan?

Broer van schoonzus zijn schippers. Ik denk dat dat wel scheelt. Ze gaan hun eigen gang, leiden heel erg hun eigen leven en niemand die ziet dat het een puinhoop bij je aan boord is. Ik weet niet of het zo is bij hun hoor, maar beetje gaat het wel op denk ik. Maar om nu 7 kinderen onder de 6 aan boord te hebben? De ruimte is ook maar betrekkelijk je kunt ze niet naar buiten laten gaan of iets dergelijks.

Een ander groot gezin dat ik ken, nou nou, als je daar over het erf loopt denk je dat je bij een uitdragerij bent beland, zoveel zooi als er ligt overal. Ergens moeten wij er altijd wel om lachen. Ze voorzien ook erg in hun eigen spul. Liep keer een van de zonen met een net geslacht schaap van de stal naar de schuur. Oma woont ook nog daar op het erf en getrouwd kind heeft deel van de schuur tot huis verbouwd en woont daar met vrouw en kinderen. Het zal er dus toch wel gezellig zijn.

Maar ik ken ook iemand die met verdriet sprak over het grote gezin waar ze uit kwam. Haar moeder was bang voor haar vader, ze sliep zelfs wel bij de kinderen op de kamer en moeder deed alles, alles. Vader was ziek en had zeer, alleen niet in zijn geslachtsdeel.

[paprikameisje2]

t kan nog extremer dan tweelingen!!


hier in de buurt een gezin... 17 jar getrouwd.. en ze is zwanger van de 17e!!

dti noem ik dus echt een konijnefokkerij... sorry voor et woordgebruik...

[Liarose]

hier in de buurt een gezin... 17 jar getrouwd.. en ze is zwanger van de 17e!!

dti noem ik dus echt een konijnefokkerij... sorry voor et woordgebruik...

[Gerdien B.]

lijkt mij ook vrij ongezond voor de moeder

[pol]

:mrgreen:

lijkt mij ook vrij ongezond voor de moeder

Heeft die pa naast "fokker"nog een ander beroep?

[Flappie]

Om ontopic te blijven: geen! Kinderen kunnen heel grappig zijn maar het brengt een hoop gebondenheid met zich mee.

Wacht maar tot jou biologische klok begint te tikken Flapsel.. (Als je tenminste de kerstdagen overleeft )

Nou volgens mij heb je als man niet zo snel last van de biologische klok! Ennem die kerstdagen komen wél goed

[christien]

Eigenlijk nooit over na gedacht, heb ook geen idee. Als je kinderen mag krijgen zien we wel weer. Wel vind ik 1 kind altijd een beetje zielig.