God-doos

[Afat82]

In het boek ‘Bevrijdende Liefde’ van Francine Rivers wordt gesproken over een soort ‘God-doos’, een schoenendoos waar je steeds als je daar behoefte aan hebt, een briefje in kunt stoppen met je gebed er op, en daarmee als het ware de verantwoordelijkheid van het probleem bij God legt. Het verlengde hiervan is bijvoorbeeld een soort dagboek waar je je persoonlijke vragen of gebeden in kunt schrijven.

Hoe denken jullie daarover?

[Kaw]

Ik heb er niets op tegen. Ik heb het wel vaker gehoord. Je kunt zo goed leren bidden. Als je schijft, dan wordt je gedwongen om goed na te denken over wat je schrijft. Ik denk niet dat het blijvend zou moeten zijn en dat je door moet groeien naar de conventionele manier van bidden.

Iets van je afschrijven is psychologisch ook een vaak gebruikt middel om te onderzoeken wat in het binnenste leeft. Bovendien geeft het een tijdelijke rust en kan de schrijver terug zien wat hij dacht of vond.

[joepie]

Ik vind iets van je af schrijven iets anders dan het maar in een doos stoppen en daarmee dus de verantwoordelijkheid bij God leggen.

[@mic]

Leg je in zeker zin als je bid niet altijd de verantwoordelijkheid bij God als je bid? (als je bid: Uw wil geschiedde)

[dode zee]

Bidden is toch een spreken met God? Dat is een relatie, een gemeenschap, een samen zijn.

Toch kan het misschien wel helpen om dingen op te schrijven. Maar als je het in de doos doet, en het bij God laat liggen, ga je dna je verantwoordelijkheden uit de weg? Zo van: God moet het maar effe opknappen?

Zelf ben ik niet zo schrijverig wat gebeden betreft, ik spreek liever met God, en leg op die manier alles bij Hem neer. De Bijbel lezen helpt dan, dat is eigenlijk God die antwoord geeft. Ik weet niet of je een band met God krijgt als je alleen maar communiceert via een doos?

[Marjolijn]

Citaat: `het gebed is de ademtocht van de ziel.`

Ik denk niet dat in de Bijbel het woord binnenkamer als doos bedoeld wordt. Spreken met God doe je zonder medium. Dat doe je met je woorden, je houding, je emoties. Niet met je briefjes.

De uitdrukking `de verantwoordelijkheid van het probleem bij God leggen`vind ik wel een beetje vreemd.
We zijn toch zelf verantwoordelijk voor onze problemen?! Die zijn in de wereld vanwege onze eigen zonden, niet omdat God die problemen wil!

[wilke]

Ik heb 'bevrijdende liefde' ook gelezen en volgens mij had ik het ook al eens ergen anders gelezen over die doos.

Ik denk dat het op zich positief bedoeld is. Zo van: breng je zorgen bij de Heere. Je hoeft het niet meer zelf te dragen.

[caprice]

Liever bid ik rechtstreeks met God.

[parkiet]

ik bid ook wel eens op papier.... als ik gewoon meteen iets wil zeggen en niet de mogelijkheid heb te bidden, volledig mijn aandacht te richten op het contact met Hem, bijvoorbeeld tijdens college...

[anne22]

Waarom zou bidden op papier minderwaardig zijn aan 'gewoon bidden'? Ik bid heel vaak via mijn vulpen. Die gebeden gaan vaak bij mij veel dieper dan gewone gebeden. Dit doe ik vooral vaak als ik emotioneel of verward ben; als ik dan ga bidden wordt mijn gebed vaak een warboel. Als ik het opschrijf overzie ik het veel beter. Niks mis mee toch? Ik zou niet weten waarom dat een inferieure manier van bidden zou zijn.

[Wishori Wasesu]

Inferieur in de zin dat het slecht is, ik denk niet dat ik dat kan beweren, maar waar je overzicht over wilt hebben dat kun je opschrijven, maar om het dan gebed te noemen?
Als mijn verstand de overhand neemt in gebed is het voor mij geen gebed meer. Dan komt er maar warboel uit of heb ik niks te zeggen. Bij schrijven ga ik nadenken. En als ik denk dan ligt er een barriere tussen mij en God en spreek ik niet helemaal uit mijn hart direct wat er komt.
Ik kan het niet beweren, maar mijn voorkeur geniet bidden zonder pen.

[anne22]

Bedankt voor je reactie!

Er zitten natuurlijk meerder kanten aan het bidden. Als het gaat om prijzen en danken, dan heeft gewoon bidden ook mijn voorkeur. Hetzelfde geldt wat mij betreft zaken als voorbedes e.d.

Toch bestaat bidden bij mij ook uit het onder woorden brengen van mijn gevoelens. Soms ben ik in de war, omdat ik niet weet of God tot mij sprak. Soms ben ik vertwijfeld, omdat ik niet weet of Hij er wel echt is. Soms ben ik opstandig, omdat ik Zijn weg niet begrijp. Soms.... In die gevallen ben ik blij met mijn dagboek. Ik kan op papier dan beter onder woorden brengen wat ik bedoel. En ja, het is een echt gebed. Maar je hebt gelijk, niet alle vormen van gebed lenen zich ervoor.

[caprice]

Waarom zou bidden op papier minderwaardig zijn aan 'gewoon bidden'? Ik bid heel vaak via mijn vulpen. Die gebeden gaan vaak bij mij veel dieper dan gewone gebeden. Dit doe ik vooral vaak als ik emotioneel of verward ben; als ik dan ga bidden wordt mijn gebed vaak een warboel. Als ik het opschrijf overzie ik het veel beter. Niks mis mee toch? Ik zou niet weten waarom dat een inferieure manier van bidden zou zijn.

Bidden op papier hoeft niet minderwaardig te zijn, maar ik kan het niet.
Hoe ik het precies uit kan leggen weet ik niet, maar op de een of andere manier kun je als je geen woorden kunt vinden je gevoel in het gebed leggen. En dat kan onsamenhangend geheel van woorden worden.

Streep je dan ook wel eens wat door op papier omdat het niet mooi genoeg geformuleerd is?

Ik vraag me af of het niet Godd(el)oos is. Komt God er wel in mee?

[dode zee]

Dank je! Ik ben erg geholpen door deze antwoorden, want ik begon te denken dat er iets mis was met mij. Ik ke iemand heel goed die wel graag gebeden van te voren opschrijft! Maar ik voel dat ik niet kan bidden vanaf een briefje! Het voelt dan zo gekunsteld, zo nep, net of ik het niet ben!

Ik denk bij bidden altijd als een kind die bij z'n vader komt. Hoe zou je het als ouders vinden als je kind bij je komt om je wat te vertellen, of te vragen, en hij/zij zou het van een blaadje aflezen? brrr...

[wilke]

Toch kun je zelf zo in de knoop zitten of iets zo moeilijk vinden dat je het beter op kunt schrijven dan hard op zeggen, maar dat is persoonlijk denk ik. De één kan goed over gevoelens praten, de ander schrijft makkerlijker gevoelens op.
Ook naar je ouders toe kun je soms dingen op papier verwoorden. Niet onpersoonlijk bedoelt of gekunsteld, maar juist omdat dan je innerlijk beter naar buiten komt.

Een gebed opschrijven en dan voordragen is volgens mij wat anders dan wat in je leeft aan het papier toevertrouwen en daarmee tot God bidden en smeken. Dit is iets heel intiems, niet iets om voor te dragen of om een perfect gebed op papier proberen te zetten, maar meer het uiten van wat in je leeft.