Berichtdoor meboy » 02 dec 2007 14:46
Dit is misschien een lang, en onaantrekkelijk stuk om te lezen. Bij voorbaat excuses daarvoor. Maar toch wil ik het graag opschrijven omdat het me meer en meer duidelijk wordt dat de brei met Babylonische spraakverwarringen oneindig wordt. En als je eerlijk en openhartig met elkaar wilt discussiëren dan moet je eerst die kluwe ontrafelen.
Wat is een homo? Dat lijkt een makkelijke vraag. Toch bepaalt het antwoord op die vraag in grote mate welke besluiten je neemt in het kijken naar homo-zijn.
Is de homo een tegenpool van de hetero? Zijn gelijke maar dan in spiegelbeeld? Heeft hij daadwerkelijk andere elementen meegekregen? Mist een homo iets wat hetero’s wel hebben? Is het een verarmde variant op hetero zijn? Allemaal vragen waarop ik mijn antwoord wil geven. Een antwoord als een verheldering van denkprocessen. Als oriëntatie wáárover je spreekt als je het over homo’s en hun beslissingen hebt.
Een dominante opvatting over homo-zijn is vaak dat het een gevolg is van de zondeval. Het was er daarvoor immers niet. Alles wat je aan homo’s ziet, zou, voor veel mensen, dus om die reden als anti-scehpping kunnen worden gezien. Qua identiteit kunnen we ons er nog wat bij voorstellen. Die beste mensen kunnen we moeilijk “er-niet-laten-zijn”. De realiteit is dat ze er “zijn”. Dat “er-zijn” Komt naar voren uit de acties die homo’s ondernemen. Je hoort ze spreken, je ziet ze schrijven op een forum, je ziet ze soms vechten tegen zichzelf, je ziet ze soms kiezen voor een relatie, of trouwen. Soms zie je ze hand in hand over straat lopen, of zoenen, of bij de albert-heijn. Blijkbaar loopt er een lijntje tussen daad en identiteit. Als je niets zou zien dan zou het er voor jou, als buitenstaander, ook niet zijn. En het bestaat omdat het er is.
In het verleden heb ik proberen te omschrijven wát er dan is. Daar moet je volledig in zijn. Daarbij moet je niets vergeten. Als je goed nadenkt blijven er drie indicatoren over: liefde, zorg en seks. Alles wat een homo, homo doet zijn is uiteindelijk terug te leiden naar deze drie aspecten. Je kunt per aspect een beetje uitzoomen, dan kan je in het aspect “zorg” zien dat men de tijd neemt voor elkaar, of elkaar probeert te steunen. Bij elk aspect kan je door in en uit te zoomen verschillende dingen tegenkomen die een bepaalde emotie bij je oproepen.
Misschien is deze analyse niet erg verassend. Toch is het belangrijk. Liefde zorg en seks roepen een zekere mate van herkenning op. Die termen zijn voor jou niet vreemd. Die aspecten zijn niet nieuw. Die aspecten zijn er zolang er mensen bestaan. Sterker nog; als je die aspecten zou proberen terug te dringen dan moet je de mensheid laten vergaan, anders blijf je ze altijd tegenkomen.
Dat brengt me op een teer punt. Als mijn homo-zijn terug te brengen is op drie aspecten die horen bij het mens zijn, dan raakt mijn homo-zijn aan het menselijke… Het menselijke wat er in den begínne al was!
Laat ik een kleine tussenpauze nemen voordat er mensen beginnen te steigeren; wat ik níet zeg is dat de val geen impact heeft gehad. Wat ik ook níet zeg is dat de val niet heeft plaatsgevonden. En dat er in het homo-zijn geen beperking zit. Dit even om misverstanden te voorkomen. Wat ik wél wil zeggen is, dat míjn (homo)seksualiteit, míjn (homo)liefde, en míjn (homo)zorg. Geen gevolg zijn van de zondeval. Maar onder de vernietigende invloed daarvan staan. Het ís dus geen diabolische antiliefde, antizorg of antiseks. Het is wél een gehavende liefde, een gehavende zorg, en een gehavende seks.
Nu weer even oriënteren; ook jouw leven bestaat uit die drie aspecten; liefde, zorg, en seks. Ook bij jouw zijn ze gehavend. Er is ruzie tussen jou, God, en de mensen om je heen door die beperking. Je leeft en kiest, als het goed is, in een richting die liefde, zorg en seks bevordert. Op een manier die God van je verlangt. Daarbij heb je te maken met twee drijfveren;
Wat jij kunt geven,
en
Wat God verlangt.
Misschien kunnen we vanaf nu de splitsing tussen homo en hetero vergeten, want wat ik nu ga schrijven geld eigenlijk voor ons allebei: Als we beseffen wat onze eigen (on)mogelijkheden zijn tegenover God’s vraag dan worden we niet heel erg mondig. Niet heel erg blij. Dan worden we wel; bescheiden, stil, eerlijk, openhartig. Als we écht beseffen wat we missen dan zoeken we uit alle macht naar Christus want die vervult onze leegte. In Hém vinden we bevestiging en herkenning. Ook in hem zien we liefde, zorg en vrucht van zijn zaad.
Dan kijken we naar boven en opzij; naar boven om ons te voegen naar de eis, naar vermogen. En ons op te trekken aan Zijn verlossing. En opzij om de mensen naast ons aan te moedigen zich niet neer te leggen bij de beperkingen. Maar om ná het vinden van Christus het leven te laten stroomlijnen in liefde, zorg, en seks. Zo goed en zo kwaad als het gaat.
Daarbij begrijpen we niet altijd de concrete keuzes van diegenen om ons heen. Maar als we eerlijk en openhartig praten dan zullen we in ieder geval notie moeten nemen van het feit dat er worsteling is om lief te hebben, te zorgen, en seksueel te zijn. Dat is mijn bijdrage aan meer inzicht, kennis en begrip voor de keuze van een ander. Homo, of hetero, dat doet niet terzake.
Patrick
ik denk ook dat dat met dit topic niet snel zal gebeuren op rw
*hug*
