hoeveel kinderen??

[marjo]

Ik heb een zoon van twee jaar. Mijn zwangerschap is enorm zwaar geweest. Mijn zoon had een slechte start. We hebben nu het gevoel dat alles eindelijk in evenwicht aan het komen is. Ik weet me vaak met mijn gevoelens geen raad. Ik zou graag een tweede willen, maar ik ben ook bang voor wat er komen gaat. De druk uit de omgeving is best groot. En ik wil ook heel graag vertrouwen hebben in hoe het lopen gaat. Maar hoe het gaat lopen, weet ik op dit moment niet.

[Gerdien B.]

Als jij het niet ziet zitten, dan is het goed om te wachten.
Je zou eventueel ook een gesprek aan kunnen vragen met een gynocoloog als je nog een kind wilt. Hij kan je alle opties voorleggen die zij jou kunnen bieden. Ook met verleden houden zij rekening.

[sela]

op onze slaapkamer kan er geen wieg meer bij, zo klein dat het is, maar dat wil niet zeggen dat ..

en een wiegje aan het plafond? zoals in vliegtuigen?

[Lalage]

Ow Sabra, wat zeg je dat toch weer enorm lullig. Er zijn zoveel mensen die zo graag een kindje willen en het niet (kunnen) krijgen. Het is dat ik inmiddels je poststijl een beetje ken anders zou ik nog oprecht kwaad op je zijn.

Dat is dan heel vervelend voor die mensen.

welk een empathie Sabra

jamillah, dat andere mensen geen kinderen kunnen krijgen verplicht je nog niet om ze wel te krijgen als je vruchtbaar bent. Althans, dat is mijn mening. Je gaat er vanuit dat Sabra later toch wel kinderen wil, terwijl hij dat helemaal nog niet weet (net zoals bij mij het geval is). En dan zou je er later dus spijt van krijgen omdat je ze dan niet meer kunt krijgen terwijl het een paar jaar eerder nog wel gelukt zou zijn. Dat kan het geval zijn, maar van alle keuzes die je in je leven maakt kan je spijt krijgen. Er zijn vast ook ouders die er spijt van hebben dat ze kinderen hebben gekregen, om wat voor reden dan ook. Dus kinderen krijgen omdat je er anders misschien later spijt van krijgt dat je ze niet hebt.... dat lijkt me toch niet zo'n goed idee.

We gaan wel off topic, want het gaat hier over het aantal en ik denk dat de topicstarter dan doelt op het verschil tussen een gezin van 2 of 3 kinderen of een gezin van 10 kinderen.

[Gerdien B.]

het gaat meer om de manier waarop Lalage, want Janillah haar posting kwam ook bij mij gelijk op toen ik de posting van Sabra las.

Of hij kinderen wil of niet moet hij zelf weten

[jamillah]

Yep Gerdien, Lalage jij bent m.i. beter in staat om het wel of niet hebben/krijgen/nemen van kinderen genuanceerder te zeggen. Sabra is wat bruter en directer in zijn posten wat op mij hard overkomt.

En inderdaad Sabra, onze meningen over het leven zijn zeer verschillend.

[Lalage]

hmm nouja dan heb ik het misschien verkeerd begrepen. Sabra wilde vast niet iemand beledigen ofzo.

[rhodé1986]

[quote] We gaan wel off topic, want het gaat hier over het aantal en ik denk dat de topicstarter dan doelt op het verschil tussen een gezin van 2 of 3 kinderen of een gezin van 10 kinderen.

inderdaad, en hoe je daarmee omgaat, t.o.v van anticonceptie.

[Lalage]

Rhode, mag ik vragen waarom je hierover piekert op je 21ste...

[Hippieblijhoofd]

Geen.
En anders iig meer dan twee. Maar daar mogen ook pleegkinderen bij zijn. Een groot gezin is wel onwijs gezellig vind ik, maar je moet het als ouders ook nog leuk vinden.

Moet alles leuk zijn? Mwah, als je je best doet, dan kan het je wel gelukkig maken.

Waarom zou je in vredesnaam iets gaan waarvan je denkt dat het niet leuk is, om daarna je best te gaan doen om toch gelukkig te worden?
Enne.. luiers verschonen kun je inderdaad zo intellectueel inspannend maken als je zelf wil
Ik geloof niet dat ik gelukkig word van veel kinderen snel achter elkaar. Dat geloof ik omdat ik het opvoeden van heel dichtbij meemaak – en natuurlijk zijn het niet mijn eigen kinderen, maar ik ben wel na hun ouders de belangrijkste persoon in hun leven. Ik dacht vroeger ook nogal rooskleurig over kinderen krijgen, maar sinds ik het van dichtbij meemaak lijkt het me niet echt wat. Misschien ben jij er wel meer aan toe dan ik (iets wat wellicht ook met leeftijd te maken heeft) of vind jij het wel leuk – maar dat wil niet zeggen dat dat meteen voor iedereen geldt. Bovendien denk ik dat opvoeden met zes kinderen niet interessanter is dan met twee – sterker nog, ik denk dat je dan zoveel meer met huishoudelijke taken en dingen als voeren/aankleden/verschonen bezig bent, dat je veel minder tijd en energie voor het interessant maken van opvoeding (dmv lezen en interactie) over hebt.

Mjah, het gras is altijd groener bij de buren he?

Hoezo bij de buren? Er is toch een redelijke kans dat ik kostwinner wordt ipv mijn evt. as. man? Waarom zou er meer reden voor zijn dat ik huisvrouw zal worden dan dat hij huisman wordt?

@hippieblijhoofd, dankjewel, dat betekend dus dat ik dagelijks hersenloos bezig ben

Hm, jij hebt er natuurlijk nog maar 2 he En ik weet niet wat jij er verder nog naast doet (behalve refowebben ).
Nujah, laat ik het zo zeggen, het zou niets voor mij zijn

[ajl]

Wij willen zeker wel graag kinderen, maar zeker geen 10! Dat lijkt mij persoonlijk helemaal niets. Ik wil namelijk ook blijven werken ( heb namelijk niet voor niets gestudeerd)en dat is met 10 kinderen zeker niet mogelijk. Mijn man roept altijd dat hij 4 dochters wil . Eerst nog maar zien of een eerste kindje kunnen krijgen.

[André]

Mijn man roept altijd dat hij 4 dochters wil

Ah gezellig 4 dochters in het weekend bij nacht en ontij van en naar huis brengen, héél gezellig. Als je dan toch een voorkeur in gedachten wilt nemen........

[Atheist1984]

Ten eerste: je neemt geen kinderen, die krijg je.

Daarover kunnen de meningen verschillen maar dat ter zijde.

Ik weet in ieder geval 1 ding zeker. Ik neem geen groot gezin. Drie kinderen vind ik al veel. Stel je voor dat je er dan 6 krijgt. Wat me ook wel eens op valt dat vrouwen die veel kinderen hebben gehad er nou niet echt beter van gaan uitzien..... Maar goed, iedereen moet natuurlijk zelf beslissen hoeveel kinderen je wilt.

[Laodicea]

Waarom zou je in vredesnaam iets gaan waarvan je denkt dat het niet leuk is, om daarna je best te gaan doen om toch gelukkig te worden?

Omdat het goed is? Mjah, wat ik bedoel is dat eigenlijk alles waar een mens écht gelukkig van wordt, investering vereist. Kijk naar de Bergrede he? Alleen daar al zie je dat het geluk, het échte geluk vaak zit in de dingen die op het eerste gezicht zich niet zo voordoen.

Enne.. luiers verschonen kun je inderdaad zo intellectueel inspannend maken als je zelf wil

Grapjas, je noemde een heel rijtje. Maar ik denk wel dat je luiers kan verschonen met liefde, en dat het op die wijze gelukkig kan maken, ook in die zin is het wel een wijze van instelling. Het is net als die vergelijking van Mgr. Escriva over de meisje dat aardappels schilt;

Je schrijft me terwijl je in de keuken zit, bij het fornuis. Het wordt avond. Het is koud. Naast je zit je jongere zus aardappelen te schillen. Als laatste van jullie heeft ook zij de - goddelijke dwaasheid - ontdekt om haar christelijke roeping op totale wijze te beleven. Ogenschijnlijk - denk je - is haar werk hetzelfde als van vroeger. En toch, er is zo'n groot verschil!

Dat is waar: vroeger deed ze niets anders dan aardappels schillen; nu heiligt ze zich door aardappels te schillen

Zelfs het meest onbenullige werk krijgt z'n betekenis en glorie in het licht van de grotere roeping lijkt me. Ik heb in het 'liefde is'-topic wel eens gezegd dat liefde het verschonen van de luier van je demente eega is. Dit lijkt me er niet zover van verwijderd.

Ik geloof niet dat ik gelukkig word van veel kinderen snel achter elkaar. Dat geloof ik omdat ik het opvoeden van heel dichtbij meemaak – en natuurlijk zijn het niet mijn eigen kinderen, maar ik ben wel na hun ouders de belangrijkste persoon in hun leven. Ik dacht vroeger ook nogal rooskleurig over kinderen krijgen, maar sinds ik het van dichtbij meemaak lijkt het me niet echt wat.

Ik weet niet, ik heb ook wel andere geluiden hierover van je gehoord. Of heb je het nu specifiek over het krijgen van meerdere kinderen achterelkaar? Ik zou me ook zo kunnen voorstellen dat je maar beter -ook weer bij wijze van investering- , als je het een vervelende fase vind, om alles dan maar in één keer te hebben.

Misschien ben jij er wel meer aan toe dan ik (iets wat wellicht ook met leeftijd te maken heeft) of vind jij het wel leuk – maar dat wil niet zeggen dat dat meteen voor iedereen geldt.

Leuk is het woord niet, zingevend zou denk ik passender zijn. Niet dat andersoortige roepingen minder zin hebben, maar als ik bij mezelf zou nagaan dat er een mensje in je buik groeit, met je vergroeit, dat je er verantwoordelijk voor bent, en dat je dat dan mag opvoeden tot een kind van God in liefde, daar verbleekt toch alles bij? Maar goed, dat is ook wat ik bedoelde met dat het gras altijd groener is bij de buren he? Ik vind het moederschap, hoe langer ik er over nadenk, wel zo'n ontzettend groot wonder, terwijl jij moeder zou kunnen worden, en je daarom vooral naar andere dingen kijkt.

Bovendien denk ik dat opvoeden met zes kinderen niet interessanter is dan met twee – sterker nog, ik denk dat je dan zoveel meer met huishoudelijke taken en dingen als voeren/aankleden/verschonen bezig bent, dat je veel minder tijd en energie voor het interessant maken van opvoeding (dmv lezen en interactie) over hebt.

Ik denk dat de aanloopfase wel zwaarder is i.d.d. Maar daar staat tegenover dat een groot gezin vaak wel veel autarkischer is ingesteld. De oudsten zorgen ook wat voor de kleintjes enz. Mijn ouders hadden het naar eigen zeggen makkelijker met vier kinderen dan met twee.

Maar dan nog he? Ik blijf erbij dat het ook veel te maken heeft met de manier waarop je naar dingen kijkt, en daar heb je uiteindelijk vaak veel meer invloed op dan dat je denkt. Zo is mijn ervaring althans.

[ajl]

die 4 dochters komen voor hun 18e het huis niet uit en daarna worden ze uitgehuwelijkt.