Heel kort gezegd kom ik de laatste tijd meerdere keren tot de ontdekking dat mij grotendeels ontgaat waar anderen wel met elkaar meeleven en nieuwgierig, of wat dan ook zijn, ik zal een paar voorbeelden noemen.
-Tijdens evangelisatiewerk op een camping project in de zomer (soort van Dabar) heb ik tijdens een bepaald jaar helemaal niet doorgehad dat er een conflict hing tussen personen terwijl veel andere mensen dit wel doorhadden.
-Een klasgenote (in mijn projectgroep) zit met haar been in het gips, en kan daardoor niet naar colleges komen. Ten eerste vergeet ik gewoon nadat ze me verteld heeft dat ze onder het mes moest, dat ze daarom even afwezig zou zijn, en herinnerde me pas weer haar mededeling hierover toen een andere klasgenoot dit zei, een week later als we dit aan een ander deel van de klas vertellen waarom ze er niet, enb wij inmiddels al gehoord hebben dat ze loopgips krijgt, is komt er iemand met het voorstel of ze misschien een lift nodig heeft... tuurlijk dit had ik zelf ook kunnen bedenken, maar ik had me hoofd alleen maar bij het project.
-Mijn directe collega is terug van vakantie (eindje weg vliegrijs oa) ik sta er niet meer bij stil dat ie op vakantie was geweest en groet hem zoals na elk weekend, andere collega's vragen diezelfde ochtend wel om zijn vakantiebelevenissen.
-Bijbelstudie met vriendengroep, is dit keer bij me zusje thuis, ze is hoogzwanger nog maar 2 week te gaan, ik kom als eerste binnen heb haar ook al een week niet meer gesproken, maar nee hoor geen haar in me hoofd die er aan denkt even te vragen hoe het met de zwangerschap is, terwijl de rest van de vrienden die over de vloer heen komen het direct vragen...
Ik kan nog wel doorgaan voorbeeldjes op noemen en met enig nadenken kom ik denk ik wel ruim over de 10 anekdotes alleen al afgelopen weken.
Ik vraag me af, is dit nu zo afwijkend dat ik merk dat anderen meer meeleven met personen in mijn naaste omgeving dan ikzelf doe of kan.
Of is dit een heel normale sociale afwijking?
want ja eigenlijk vind ik het ook wel weer best grappig als ik achteraf die situaties overzie.
Ik heb altijd het idee gehad dat het gewoon mannelijk is, dat zij minder aan dit soort dingen denken.
Waarschijnlijk zijn er wel meer die daar last van hebben.
Ik krijg wel eens te horen - als ik iets vraag - dat je daar nog aan denkt. Nadeel, je opslagcapaciteit in je hoofd is soms vol. (niet alleen daardoor hoor)
