Tegelijkertijd, als ik denk aan het anti-christelijke venijn wat je tegenkomt, dan geeft mij dat een hoop begrip voor het idee van de verdoemenis. Bijvoorbeeld op
www.geenstijl.nl wil men daar zich nogal eens sterk in maken. Dan denk ik ook bij mijzelf: "de hypocrisie straalt daar ook aan alle kanten vanaf, gezien het feit dat halve waarheden aangaande de Bijbel en God blijkbaar dan ineens prima getolereerd worden ten gunste van het belang: het afkraken van God en geloof." Met weinig intellectuele inspanning denkt men het gelijk blijkbaar wel aan zijn kant te hebben, en zich zo'n houding te kunnen permitteren. Men beseft dan blijkbaar niet dat God volmaakt is, maar slechte dienaren heeft. Wat zou God nou aanmoeten met zulk gespuis? Kan dat dan ongestraft blijven?
Als je er over nadenkt, en eens wat indrukken opdoet, merk je al gauw dat er meer kanten aan de zaak zitten.
Inderdaad, de eeuwige verdoemenis is een verschrikkelijke realiteit. Het idee dat veel mensen slechts dat als hun bestemming hebben, is een enorm aangrijpende gedachte.
Maar God is niet onrechtvaardig. Er is dan ook wel wat aan de hand. Zoals het anti-christelijke venijn waar ik het net over had.
Toch blijft het iets moeilijks. Want al die onschuldige mensen vallen ook onder Gods vloek.
(En dan moet je 'onschuldig' even niet theologisch opvatten, maar meer als subjectieve term: mensen die mij onschuldig voorkomen.) Je hebt de witte rechterkant, nl. de volmaakte God, en de zwarte linkerkant, de mens die zich welbewust tegen God afzet met hoon en spot. Maar dan lijkt het wel of er zo'n grote grijze middengroep is. Als je met hen over God gaat praten, weten ze het niet, maar ze reageren niet vijandig. Of ze hangen (per ongeluk) een andere religie aan. Toch spreekt de Bijbel heel zwart-wit over twee groepen mensen.
Ik zeg niet dat dat onterecht is, maar ik vind het wel moeilijk.
Ooit had ik wel eens zo'n air van: als je het niet over de verdoemenis hebt en denkt dat iedereen naar de hemel gaat, ben je een verachtelijke slappeling.
Dat bestaat ongetwijfeld ook bij andere mensen. Bijvoorbeeld zware refo's die honend zich boven evangelischen stellen. Maar dat is vreselijk ongeestelijk. Je hebt het over het eeuwige lot van mensen!
Daar praat je toch niet zo lichtvaardig over?
Een zware leer aanhangen is één ding. Hoe je daarmee omgaat is nog wat anders.
Die houding die ik hier beschreef, kan ik benoemen als: het oppompen van je eigen ego. Zo zie je maar, voor je het weet ben je zelf een 'rechtvaardige' Farizeeër.
.
)
