Dat dit topic al weer 2 jaar bestaat!
In liefde herdenk ik mijn broertje Alexander die vandaag jarig zou zijn!!!
Voor altijd uit ons leven, maar nooit nooit te vergeten!
Het was zo'n gaaf, mooi kereltje en ineens ....
Daarom; Oude mensen moeten sterven, jonge mensen kunnen sterven!
Lieve Alexander, wij missen je nog iedere dag, gerust te weten dat je bij God bent!!!
Midden in een bruisend leven
Komt de dood als donderslag
Eerst in de moederschoot gegeven
Nu weggenomen in zijn kracht
Een kind met zoveel liefd' omgeven
Zo gewoon zijn weg gegaan
Liet zo plotseling het leven
Laat mensen achter, zo ontdaan
Ouders die hem zo beminden
Een gezin, dat nooit meer heelt
Dat zijn heil probeert te vinden
Bij Hem, die 't kind terugbeveelt
't Was zo vroeg, je krijgt geen antwoord
Op al je huilend vragen
't Is toch niet zoals het hoort
Om zo'n jong mens naar 't graf te dragen
Laat de Schepper van het leven
Die 't kind terugriep naar Zijn stede
In God's naam ook vertroosting geven
En luisteren naar onze bede
Laat Hem werken door de mensen
Die trachten uw verdriet te delen
Stamelend hun goede wensen
Wetend, niets te kunnen helen
Weet, door uw tranen van verdriet
Uw kind is thuis nu, bij zijn Vader
Waar het uw leed om hem beziet
En treedt zijn Schepper vragend nader
"Heer, leg Uw hand toch op de schouders,
Van hen die zo verdrietig zijn
Mijn lieve en getrouwe ouders
Die 'k achterliet in zoveel pijn"
Laat hen door hun leed heen weten
Dat U nabij bent, dag en nacht
Dat U hen echt niet bent vergeten
Misschien dat dat het leed verzacht.
Maar we hebben het denk ik over dezelfde lieve oma
