essieee schreef:Gewoon een vraagje....
Hoe ervaren 'homosexuelen' het als, iemand als ik, vanuit de Bijbel meen het af te keuren! Ik respecteer jou absoluut, maar kom er wel vooruit dat ik meen dat God dit afkeurt!
Wat doet dat met je??
Het eerste wat mij dan op valt , is dat jij al goed begint met het punt, dat jij een ander respecteert in zijn mening, dat zou voor mij al een brede brug slaan.
Merk ik dat mensen niet verder komen dan papegaaien dan wat algemene standpunten of teksten in de bijbel en zich verder inhoudelijk niet in het onderwerp verdiept hebben, dan probeer ik meestal nog wel te kijken of er op andere punten wel (geloofs)raakvlakken zijn.
Merk ik dat mensen toch (te veel) proberen op het onderwerp homo(seksualiteit) door te gaan of steeds terug te komen en hun mening op dat punt blijven verkondigen, en mij niet respecteren in mijn mening, dan is het voor mij meestal vrij snel einde oefening. Dit in de zin van, ik zal gewoon blijven praten met die mensen en alle fatsoensnormen hanteren, maar prive met die mensen omgaan, nee dat zal er niet inzitten. Dit ligt niet zo strak, dat ik hun bij wijze van spreken in nood in de kou zal laten staan, helpen doe ik altijd wel, mits ik de mogelijkheden heb om te helpen, dit zal dan toch wel met gepaste afstand gebeuren.
E.a komt anders te liggen als er van die kant van die mensen blijkt dat zij zich in het onderwerp verdiept hebben, dan zal ik zeker de (prive)deur op een kier zetten. Er hoeft van mij bij die kant van de mensen dan ook geen sprake te zijn van een herziene mening. Wat er wel moet zijn, is respect voor mijn mening.
Wat voor mij het op een na belangrijkste is in mijn omgang met andere gelovigen, kan of is men bereid om verder te kijken dan mijn of iemand zijn geaardheid.
Op de vraag wat het mij doet, kan ik vrij kort zijn. In de loop van de jaren heb ik redelijk wat begrip leren opbrengen voor mensen die niet verder kunnen kijken of willen dan hun neus lang is. Vroeger kon men mij echt diep raken met die kortzichtigheid. Het heeft zelfs geresulteerd in een aantal jaren van ontkerking. Deze periode heeft mij wel veel doen leren, door te zien en te ervaren dat er veel meer is dan de vier kerkmuren en dat het geloof zich niet beperkt tot mensen of de 4 kerkmuren.
Het is ons maar geleend, de vele mooie dingen.
Ons onbetwistbaar eigendom, zijn de herinneringen.