Hoe gaan we om met onze ernstige zieke medemens

[meissie88]

Lalage! Sterkte ermee! God zal met jou, je moeder en anderen om jullie heen, meegaan..

Cisca, jij ook erg veel sterkte!

[Gerdien B.]

Eerlijk gezegd heb ik echt wel moeite om goed om te gaan met ernstig zieke mensen.
Dat is ook de reden waarom ik mijn opa de laatste maanden van zijn leven niet meer bezocht hebt. Hij kronkelde door het bed van de pijn. Daarbij was hij niet echt prettig voor zijn omgeving en dat beeld heb ik altijd nog voor mij. Ik wist toen niet hoe ik er mee om moest gaan en nu eigenlijk nog niet.
Ik denk veel aan de mensen in mijn omgeving die met ziektes rond lopen maar er echt goed mee omgaan? Ik doe mijn best maar heb er wel moeite mee.

[Spons]

Ik kan het me goed voorstellen Gerdien, bij mijn ene oma zag ik een oma die mijn oma niet meer was...

zo stil, afwezig... sommige ziektes splijten mensen in tweën terwijl er niet om is gevraagd...

Het enige wat ik heb is een stapel mooie herrineringen...en een foto ...van toen ze anders was

@ Cisca ... dikke hug ..

[Gerdien B.]

tja.. alleen het staat mij nu nog wel in de weg naar anderen toe.
Zomaar er even over heen zetten doe ik ook niet, dat lukt me niet.

[Optimatus]

Maar jij kunt wel heel veel

[Gerdien B.]

en 1 ding daarvan is toegeven dat het mij zwaar valt. 'k Heb lang genoeg gedaan of ik het wel kon, maar daar schiet niemand uiteindelijk wat mee op

[Lalage]

Had je opa geen manieren om de pijn te verlichten?

[Gerdien B.]

We hebben het dan wel over 10 jaar terug. Toen werd niet zo intensief aan pijnbestrijding gedaan als toen.
Hij kreeg veel en enorm grote tabletten. Dat is het enige wat ik nog weet. Ik weet niet wat hij toen kreeg. De laatste maanden schijnt hij nog van alles gekregen te hebben, maar dat is redelijk langs mij heen gegaan omdat ik er toen niet meer kwam.

[Lalage]

Hmmm dat lijkt me echt zo naar Pijnbestrijding vind ik echt belangrijk, dat iemand nog een beetje waardig z'n laatste tijd kan doorbrengen. Mijn moeder krijgt straks een morfinepompje, dan kan ze zelf regelen als de pijn te erg wordt. Nou daar ben ik echt blij mee, ze heeft al genoeg pijn moeten lijden in haar leven en na zo'n operatie voel je je al beroerd genoeg.

[kwebbel]

sterkte cisca, lalage en alle anderen !!!!

Ik herken het heel erg wat jullie allemaal posten hier. Mijn schoonouders zijn allebei ziek.
Mijn schoonmoeder heeft een degeneratieve afwijking wat resultaat in invaliditaire klachten (uiteindelijk komt ze in een rolstoel terecht), dan helpt geen behandeling meer. Haar lichaam maakt teveel kalk aan, wat dus ergens terecht moet. Daardoor komen haar spieren en zenuwen in bedwang. Zo kan ze zichzelf steeds minder (voort) bewegen.
Mijn schoonvader heeft nu weer een lichte hernia, is depressief, heeft hartklachten en arthrose

Als ik naar koor ga, rijden we met elkaar mee. Het voordeel is dat het gezellig is, eventjes afleiding. Soms komen we met een big smile binnen in de kerk.
Ik HOOR de mensen achter mij fluisteren: "Is hij nou ziek?? Hij lacht zich rot !! Hij kan nog gewoon lopen. Het lijkt wel alsof er niets aan de hand is."
Ik sprak laatst iemand (we hadden een gesprek over mijn schoonmoeder). Ze wil nu proberen vanwege de afleiding om koffie te schenken 1x in de week in een verzorgingshuis. Gisteravond was de tweede keer. De mevrouw die ik sprak zei: "Zie je wel dat er niets aan de hand is? Ze loopt heel hard door de gang, ze is vrolijk, ziet er goed gezond uit. Nee hoor volgens mij heeft ze echt niets. Ze moet gewoon doorlopen!!"

Dat kan me ZOOOO BOOS maken !! Mensen begrijpen niet dat ze echt ziek zijn!! In de gemeente is ze 'uit' (ongeneeselijk ziek is populairder bij ons in de kerk, die zijn gewoon zieliger), als ze in het ziekenhuis ligt komt er welgeteld 1 iemand van de gemeente. Bedankt hoor voor de belangstelling!!!!!!!
Die mensen zijn allebei hard ziek, maar wat moeten ze dan ?? Achter de geraniums blijven hangen?? Af en toe afleiding haalt je ook uit de sleur zeg maar. Mensen snappen niet dat als iemand ziek is, dat diegene ook nog gewoon de deur uit kan. Dat diegene ook nog kan lopen, praten, en zelf ook nog even lachen.

dus ja, mensen uit mijn omgeving weten niet hoe ze om moeten gaan met een (chronisch) zieke. Ze snappen het gewoon niet. Komt dat nog? Nee ik denk het niet. En uitleggen doe ik het niet meer. Ze kunnen het echt bekijken!!
Sorry hoor mede-refowebbers, maar dit moest ik gewoon even kwijt...

[Cisca]

Zolang er maar niet allerlei irritante mensen zich overal mee gaan bemoeien om zo nog even snel iets voor elkaar te krijgen. Je leest soms over mensen die over de zieke heen tegen elkaar worden uitgespeeld door mensen van binnenuit of buitenaf. Zieken worden soms uiterst onaangenaam beïnvloed door dit soort ellendelingen.

Hoe voorkom je dat? Ik kijk wel eens angstig naar wat mijn oma nog te wachten staat?

Helmaal zal het niet te voorkomen zijn, maar als het kan, zo veel mogelijk alles van te voren aten regelen. iz moilijk, maar ander, kun je nog meer problemen krijgen.

[Cisca]

Eerlijk gezegd heb ik echt wel moeite om goed om te gaan met ernstig zieke mensen.

Tja, leuk is anders, maar het kan best nog gezellig zijn hoor, de afgelopen dagen was ik behoorlijk ziek, maar kom gerust buurten, om op me te oefenen, nu kan het nog, morgen even andere pillen vragen, zo is het geen doen, en even bellen graag, achen samen lukt ons al, dus huilen ook, kan best ophelderen

[Riska]

Kwebbel, ik denk dat het overal voorkomt dat mensen denken - en soms ook zeggen - "het valt wel mee"... Vanmorgen was er in onze kerk een vrouw die net te horen heeft gekregen dat ze borstkanker heeft. Ze ziet er goed uit... maar toch: je weet dat er iets in dat lijf aan het rommelen is. Het gebeurt ook vaak onnadenkend en men heeft er geen idee van hoe het kwetst.

Jij weet hoe het echt zit en je kunt er gewoon voor ze zijn... en misschien ooit zal men begrijpen hoe fout het was zo te oordelen.

[kwebbel]

Kwebbel, ik denk dat het overal voorkomt dat mensen denken - en soms ook zeggen - "het valt wel mee"... Vanmorgen was er in onze kerk een vrouw die net te horen heeft gekregen dat ze borstkanker heeft. Ze ziet er goed uit... maar toch: je weet dat er iets in dat lijf aan het rommelen is. Het gebeurt ook vaak onnadenkend en men heeft er geen idee van hoe het kwetst.

Jij weet hoe het echt zit en je kunt er gewoon voor ze zijn... en misschien ooit zal men begrijpen hoe fout het was zo te oordelen.

uhuh idd !! Naasten weten hoe het zit en soms die begrijpen het zelfs niet eens. Gelukkig kan ze op één steunen die haar nooit in de steek laat en altijd begrijpt

[Riska]

Gelukkig kan ze op één steunen die haar nooit in de steek laat en altijd begrijpt

Dat is ook zo, maar het neemt de verantwoordelijkheid van de mens niet weg!