Moderator: Moderafo's
Flappie schreef:Niet geheel eens. Alsof de mensen om de zieke heen de 'materieële' zaken niet gaan relativeren!
Soms denk ik wel eens, (persoonlijke gedachte) soms moet je als mens eerst tegen dingen aanlopen of dingen meemaken, voor je inziet dat er meer in het leven is dan het vergaren van (luxe)materieële zaken of er bij automatisme vanuit gaan dat je oud wordt. Flappie schreef:Het lijkt me ook nogal wiedes dat de zieke vaak de zaken meer om een rijtje heeft, de zieke zelf voelt het eigen lichaam het best aan. Soms gaat de ziekte ook zo vlug, dat zowel zieke en de familie er omheen geen enkele kans hebben om te beseffen hoe zich te gedragen.
Riska schreef:Het laatste wat ik wil is haar de mond snoeren...
*Annet* schreef:Riska schreef:Zou alleen maar stil zijn de manier zijn waarop je een zieke kunt bijstaan? Want in mijn gevoel schieten woorden te kort...*Annet* schreef:Dit vraag ik me ook vaak af. Als ik bij mijn tante op bezoek ging wist ik tevoren niet waar ik het over hebben moest. Zag er ontzettend tegenop en vroeg aan anderen die er vlak voor me geweest waren hoe het was, hoe ze reageerde op bepaalde dingen en wat ik toch zou moeten zeggen.
Mijn moeder zei bijv. doe gewoon hoe je altijd deed en doet. Maar als iemand ernstig ziek is heeft hij/zij dan bijv. behoefte aan een verhaal hoe mijn kind het doet?
Daar heeft je moeder wel gelijk in, het is leuk om te horen wat de peuters bedenken en doen, kan ik reuze schik om hebben:D
Maar om nu bij iemand te gaan zitten zwijgen lijkt me ook zo benauwend. Net of je nu niets meer weet nu die persoon ziek is.
rosalie83 schreef:De ervaring die ik heb met mensen die ernstig ziek zijn, is dat je het beste gewoon kunt doen hoe je altijd deed. Dus blijven vertellen wat jij doet, waar jij mee bezig bent, wat er om je heen gebeurt. En ook eerlijk zijn, dus gewoon zeggen dat je het lastig vindt hoe je moet doen, wat je moet zeggen.
Spons schreef:het ligt er ook aan hoe de persoon die ziek is zich gedraagt. Gedurende een ziekte of tijdens het einde zie je vaak een karakterverandering optreden en mensen veranderen die meestal niet zo positief is voor de omgeving. Vaak weten ze niet meer wat ze doen. Familie leden herkennen dan de persoon niet meer :!
Gelukkig hwb ik daar geen last van, maar ik ben dan ook niet dement, of geestelijk ziek, misschien jammer voor sommige mensen, mensen die van me houden zijn er gelukkig blij mee:D
Zo zag ik mijn Oma veranderen van een Energieke (relatief natuurlijk ) vrouw in een zielig hoopje wat onrustig werd, vaak onhebbelijk werd, dingen niet meer kon relativeren en door elkaar ging halen. Blijven hangen in dingen van vroeger, Het afscheid nemen van mijn oma is door haar verandering niet zo zwaar gevallen omdat ze al gestorven was. Je ziet het wel vaker dat mensen Geestelijk al gestorven zijn maar lichamelijk nog wel aanwzig zijn.
Gelukkig heb ik mooie herinneringen aan haar die zelfs terug gaan tot in mijn peutertijd !
rosalie83 schreef:Jij schetst een beeld waarin de zieke ook in de war raakt en zo, en dan is het inderdaad heel anders! Dat zie ik nu ook bij mijn zieke oma, ze herkent me soms zelfs niet meer en begrijpt dingen niet meer. Dan is het heel moeilijk soms.
Maar wat mijn ervaring dus ook is, is dat een zieke wel ziek is, maar niet gek! Sommige mensen behandelen zieken alsof ze niet helemaal wijs zijn of zo, en reken maar dat dat frustrerend is voor de zieke. Ze worden dan niet meer voor vol aangezien. Dus in die zin is 'normaal doen' naar mijn idee een must.
Harm-J schreef:rosalie83 schreef:Sommige mensen behandelen zieken alsof ze niet helemaal wijs zijn of zo, en reken maar dat frustrerend is voor de zieke. Ze worden dan niet meer voor vol aangezien. Dus in die zin is 'normaal doen' naar mijn idee een must.
Herkenbaar.!! Mensen rederen soms te veel vanuit een eigen ik gevoel, en vinden het moeilijk of kunnen dingen of zaken niet door andermans ogen bekijken.
Ik zie het in mijn vrijwilligers werk ook vaak, dat niet zieke mensen heel snel een ziek mens een stempel op duwen van hij of zij is zielig of hij of hij zij heeft het vast niet meer op een rijtje.
Het zijn vaak juist zieke mensen die zaken heel goed op een rij hebben. Zeker als het om levensbedreigende ziekten of ongeneeselijke ziekten gaat. Vaak zie je dan dat mensen dingen anders (lees helder) gaan zien. Ze gaan veel meer dingen relativeren.!
Edit: Toevoeging.
Het puntje wat Spons aanhaalde van karakter verandering klopt soms wel, maar niet altijd in de vorm hij het stelt. Soms zie je bv dat bij mensen die ongeneeslijk ziek zijn dat ze niet meer aan materieële zaken hechten. Dit is soms voor omstanders, familie, vrienden etc. niet zo goed te bevatten, daar de zieke vanuit of op een ander level redeneert.
Mensen die ongeneeselijk ziek is gaan vaak op een ander manier denken en rederen. (positief) Soms kunnen de omstanders hier niet mee omgaan. Die blijven te veel kijken naar hoe een persoon was en zien niet wat die persoon voor verandering door maakt.
Flappie schreef:Niet geheel eens. Alsof de mensen om de zieke heen de 'materieële' zaken niet gaan relativeren!
Het lijkt me ook nogal wiedes dat de zieke vaak de zaken meer om een rijtje heeft, de zieke zelf voelt het eigen lichaam het best aan. Soms gaat de ziekte ook zo vlug, dat zowel zieke en de familie er omheen geen enkele kans hebben om te beseffen hoe zich te gedragen.
Cisca schreef:Het lijkt wel of sommig mensen om je heen veranderen, de goede niet te na gesproken, de één duidt er op dit of dat zou ik wel willen, dat werkt bij niet, dus dat regel ik zelf wel.
Spons schreef:het ligt er ook aan hoe de persoon die ziek is zich gedraagt. Gedurende een ziekte of tijdens het einde zie je vaak een karakterverandering optreden en mensen veranderen die meestal niet zo positief is voor de omgeving. Vaak weten ze niet meer wat ze doen. Familie leden herkennen dan de persoon niet meer :!
Gelukkig hwb ik daar geen last van, maar ik ben dan ook niet dement, of geestelijk ziek, misschien jammer voor sommige mensen, mensen die van me houden zijn er gelukkig blij mee:D
Zo zag ik mijn Oma veranderen van een Energieke (relatief natuurlijk ) vrouw in een zielig hoopje wat onrustig werd, vaak onhebbelijk werd, dingen niet meer kon relativeren en door elkaar ging halen. Blijven hangen in dingen van vroeger, Het afscheid nemen van mijn oma is door haar verandering niet zo zwaar gevallen omdat ze al gestorven was. Je ziet het wel vaker dat mensen Geestelijk al gestorven zijn maar lichamelijk nog wel aanwzig zijn.
Gelukkig heb ik mooie herinneringen aan haar die zelfs terug gaan tot in mijn peutertijd !
Die verhalen heb ik nooit van je gehoord, wel anderen!
Ach, het leven is altijd de moeite waard, als je het maar in ziet, het leven is zoveel meer dan alleen adem halen, het is enorm waardevol, daardoor wordt je veel gewaar, en leer je dingen anders zienCaptainCaveman schreef:Cisca; de voorgeschiedenis e.d. weet ik niet. Ondanks dat schieten woorden tekort. Ongelofelijk dapper van je dat je de moed behoudt om door te vechten in dit leven.....
rosalie83 schreef:De ervaring die ik heb met mensen die ernstig ziek zijn, is dat je het beste gewoon kunt doen hoe je altijd deed. Dus blijven vertellen wat jij doet, waar jij mee bezig bent, wat er om je heen gebeurt. En ook eerlijk zijn, dus gewoon zeggen dat je het lastig vindt hoe je moet doen, wat je moet zeggen.
paprikameisje2 schreef:rosalie83 schreef:De ervaring die ik heb met mensen die ernstig ziek zijn, is dat je het beste gewoon kunt doen hoe je altijd deed. Dus blijven vertellen wat jij doet, waar jij mee bezig bent, wat er om je heen gebeurt. En ook eerlijk zijn, dus gewoon zeggen dat je het lastig vindt hoe je moet doen, wat je moet zeggen.
je kan wel gewoon doen... maar als het confronterend is dat je straks afscheid moet nemen van iemand die je eigenlijk niet wil missen.... Dan ga je er wel op een andere manier heen... en dan moet ik eerlijk zijn... dan zijn de emoties sterker dan gewoon doen!!!
Gebruikers op dit forum: Google Adsense [Bot] en 30 gasten
We zijn er allemaal wel nuchter onder, je ziet 't ook zoveel om je heen. Ze zei zelf ook van nu ben ik een keer aan de beurt. Heeft iemand nog tips voor als ik op bezoek ga in het ziekenhuis?