Hoe gaan we om met onze ernstige zieke medemens

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Cisca

Berichtdoor Cisca » 17 sep 2007 13:40

Riska schreef:
Harm-J schreef:Een therapeut (lees psycholoog/psychiater) zou zijn werk niet goed kunnen zijn, als hij of zij zich in zijn zijn werk zou laten voorstaan op 'zijn' geloof. Elk geloof heeft zijn eigen regels en visie op dingen. Zoals jij het e.a. stelt zou jij dus alleen bij een psycholoog/psychiater terecht kunnen die jouw geloofsbrief onderschrijft. Vandaar ik al eerder schreef: "Een goede therapeut behoort zaken objectief te bekijken, niet vanuit een geloofsstroming.! Voor geloofszaken kun je terecht bij een predikant of zielszorger o.d. ".

Dat heb ik ook niet gezegd. Ik heb gezegd dat de therapeut geloof aan de kant schoof, in die zin dat ik niet mocht spreken over wat in de specifieke zaak mijn geloof met mij deed. Het heeft dus niks te maken met zijn of mijn geloofsrichting. Inmiddels is er geen therapeut meer die zegt dat er niet over geloof gesproken mag worden. Men is er wel achter dat het voor velen een fundament in het bestaan is.

Harm-J schreef:Dan onderschrijf jij zondag 9 van de hc dus niet ?
Je bedoelt ongetwijfeld zondag 10...

En om de vraag te beantwoorden - voor mezelf, dus niet namens Gerdien! - nee, ik geloof niet in zondag 10.

Dat wilde ik nog even zeggen... verder weet ik niet of Cis het hier over in dit topic wil hebben.
Het laatste wat ik wil is haar de mond snoeren...


Dat is inmiddels al gebeurd, maar dat wisten we al daar gaan we maar niet op door,
Als je nu toch over religieuze zaken begint, heb ik liever dat het bij dit Algemene forum blijft!, Dat staat dichter bij me!Het geloof kan natuurlijk best eens aan de orde komen, maar het is niet Het onderwerp, zit titel,

Gebruikersavatar
Spons
Generaal
Generaal
Berichten: 4817
Lid geworden op: 20 okt 2004 18:23
Locatie: perkouw

Berichtdoor Spons » 17 sep 2007 14:32

volgens mij kan het hier prima blijven staan, Geloof en ernstige ziektes lopen toch door elkaar heen, wat dat betreft denk ik dat het hier beter past omdat het niet om een pure geloofs zaak gaat , maar een lichamelijke / geestelijke ziekte waarin geloof door heen loopt.

Riska

Berichtdoor Riska » 17 sep 2007 15:39

Verdriet

Soms is het
het beste
alleen maar te zwijgen,
elk woord is
dan te veel…

Diep in je
voel je het verdriet
van de ander,
als een echo
in je hart,
maar je bent
machteloos…

Machteloos
om te troosten,
woorden te vinden,
omdat ze er
niet zijn,
omdat ze altijd
tekort schieten.

Stil zijn
is meer dan zwijgen…
het is woordeloos
meeleven…

17 september 2007
© Riska

Zo voel ik me bij de ziekte van Cisca, van al die anderen die ik eerder noemde.
Het is gewoon niet eerlijk...

Gebruikersavatar
Gerdien B.
Generaal
Generaal
Berichten: 9098
Lid geworden op: 12 jul 2004 10:11
Locatie: Woerden
Contacteer:

Berichtdoor Gerdien B. » 17 sep 2007 15:42

mooi en zeer herkenbaar Riska
Een leuk kaartje sturen en krijgen doet altijd goed!

Gebruikersavatar
LeChat
Generaal
Generaal
Berichten: 4857
Lid geworden op: 27 jun 2005 22:18
Locatie: Zeeland
Contacteer:

Berichtdoor LeChat » 17 sep 2007 16:04

Gerdien B. schreef:mooi en zeer herkenbaar Riska
Inderdaad! En Cisca: heel veel sterkte!!
Gelijk hebben is wat anders dan gelijk krijgen

Gebruikersavatar
T. Lindeman
Kapitein
Kapitein
Berichten: 861
Lid geworden op: 04 mei 2006 14:42

Berichtdoor T. Lindeman » 17 sep 2007 16:33

Sterkte Cis!! *hug*
Auf Wiedersehen!

Gebruikersavatar
Harm-J
Majoor
Majoor
Berichten: 1689
Lid geworden op: 27 dec 2006 14:43
Locatie: Lugdunum

Berichtdoor Harm-J » 17 sep 2007 17:20

Veel zaken zijn in het leven niet eerlijk. Daarbij kun je

- Bij de pakken neergaan zitten.
- Daar zielig over gaan zitten doen.
- Verdrietig over gaan zitten wezen.

Je kunt ook iemand bijstaan en zaken relativeren en kijken wat een persoon op prijs stelt of verwacht van de mensen van de zieke in zijn of haar omgeving.

Als ik kijk naar Cisca kijk, zie ik een sterke vrouw, die haar ziekte niet uit de weg gaat, zij weet zaken goed te relativeren. Zielig doen of onoprechte emoties zijn voor haar als oude wijn in nieuwe zakken! Dat ik haar steeds een stukje achteruit zie gaan raakt mij. Als iemand of ik daar nu al om zou gaan lopen treuren, zou ik of een ander Cisca te kort doen. Persoonlijk geniet ik van elke keer als ik Cisca zie. Het treuren komt later wel als zij er niet meer is. Zij houd van lachen, zelf in haar ziekte is voor haar een dag niet gelachen als een dag niet geleefd.
Het is ons maar geleend, de vele mooie dingen.
Ons onbetwistbaar eigendom, zijn de herinneringen.

Riska

Berichtdoor Riska » 17 sep 2007 17:26

Mag ik alsjeblieft mezelf blijven en weergeven wat ik voel?
En als je enkele posts terug gelezen hebt dan weet je dat het om Cisca gaat, maar óók om een vrouw die vorige week werd begraven (40 jaar) en om anderen die vechten tegen hun ziekte...

Gebruikersavatar
Harm-J
Majoor
Majoor
Berichten: 1689
Lid geworden op: 27 dec 2006 14:43
Locatie: Lugdunum

Berichtdoor Harm-J » 17 sep 2007 17:28

Riska schreef:Mag ik alsjeblieft mezelf blijven en weergeven wat ik voel?
En als je enkele posts terug gelezen hebt dan weet je dat het om Cisca gaat, maar óók om een vrouw die vorige week werd begraven (40 jaar) en om anderen die vechten tegen hun ziekte...


??

Mijn reaktie is een algemene reaktie, niet naar aanleiding van een posting hier of elders.
Het is ons maar geleend, de vele mooie dingen.

Ons onbetwistbaar eigendom, zijn de herinneringen.

Gebruikersavatar
Acire
Kolonel
Kolonel
Berichten: 2768
Lid geworden op: 11 sep 2002 15:36
Contacteer:

Berichtdoor Acire » 17 sep 2007 17:31

Cis...sterkte!

Gebruikersavatar
*Annet*
Generaal
Generaal
Berichten: 4052
Lid geworden op: 24 apr 2003 21:20

Berichtdoor *Annet* » 17 sep 2007 17:46

Riska schreef:Zou alleen maar stil zijn de manier zijn waarop je een zieke kunt bijstaan? Want in mijn gevoel schieten woorden te kort...


Dit vraag ik me ook vaak af. Als ik bij mijn tante op bezoek ging wist ik tevoren niet waar ik het over hebben moest. Zag er ontzettend tegenop en vroeg aan anderen die er vlak voor me geweest waren hoe het was, hoe ze reageerde op bepaalde dingen en wat ik toch zou moeten zeggen.

Mijn moeder zei bijv. doe gewoon hoe je altijd deed en doet. Maar als iemand ernstig ziek is heeft hij/zij dan bijv. behoefte aan een verhaal hoe mijn kind het doet?

Maar om nu bij iemand te gaan zitten zwijgen lijkt me ook zo benauwend. Net of je nu niets meer weet nu die persoon ziek is.

Liarose
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3208
Lid geworden op: 17 aug 2006 12:43

Berichtdoor Liarose » 17 sep 2007 17:52

De ervaring die ik heb met mensen die ernstig ziek zijn, is dat je het beste gewoon kunt doen hoe je altijd deed. Dus blijven vertellen wat jij doet, waar jij mee bezig bent, wat er om je heen gebeurt. En ook eerlijk zijn, dus gewoon zeggen dat je het lastig vindt hoe je moet doen, wat je moet zeggen.

Gebruikersavatar
Spons
Generaal
Generaal
Berichten: 4817
Lid geworden op: 20 okt 2004 18:23
Locatie: perkouw

Berichtdoor Spons » 17 sep 2007 17:56

het ligt er ook aan hoe de persoon die ziek is zich gedraagt. Gedurende een ziekte of tijdens het einde zie je vaak een karakterverandering optreden en mensen veranderen die meestal niet zo positief is voor de omgeving. Vaak weten ze niet meer wat ze doen. Familie leden herkennen dan de persoon niet meer :!

Zo zag ik mijn Oma veranderen van een Energieke (relatief natuurlijk ) vrouw in een zielig hoopje wat onrustig werd, vaak onhebbelijk werd, dingen niet meer kon relativeren en door elkaar ging halen. Blijven hangen in dingen van vroeger, Het afscheid nemen van mijn oma is door haar verandering niet zo zwaar gevallen omdat ze al gestorven was. Je ziet het wel vaker dat mensen Geestelijk al gestorven zijn maar lichamelijk nog wel aanwzig zijn.

Gelukkig heb ik mooie herinneringen aan haar die zelfs terug gaan tot in mijn peutertijd !

Liarose
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3208
Lid geworden op: 17 aug 2006 12:43

Berichtdoor Liarose » 17 sep 2007 18:27

Jij schetst een beeld waarin de zieke ook in de war raakt en zo, en dan is het inderdaad heel anders! Dat zie ik nu ook bij mijn zieke oma, ze herkent me soms zelfs niet meer en begrijpt dingen niet meer. Dan is het heel moeilijk soms.
Maar wat mijn ervaring dus ook is, is dat een zieke wel ziek is, maar niet gek! Sommige mensen behandelen zieken alsof ze niet helemaal wijs zijn of zo, en reken maar dat dat frustrerend is voor de zieke. Ze worden dan niet meer voor vol aangezien. Dus in die zin is 'normaal doen' naar mijn idee een must.

Gebruikersavatar
Harm-J
Majoor
Majoor
Berichten: 1689
Lid geworden op: 27 dec 2006 14:43
Locatie: Lugdunum

Berichtdoor Harm-J » 17 sep 2007 19:18

rosalie83 schreef:Sommige mensen behandelen zieken alsof ze niet helemaal wijs zijn of zo, en reken maar dat dat frustrerend is voor de zieke. Ze worden dan niet meer voor vol aangezien. Dus in die zin is 'normaal doen' naar mijn idee een must.


Herkenbaar.!! Mensen rederen soms te veel vanuit een eigen ik gevoel, en vinden het moeilijk of kunnen dingen of zaken niet door andermans ogen bekijken.

Ik zie het in mijn vrijwilligers werk ook vaak, dat niet zieke mensen heel snel een ziek mens een stempel op duwen van hij of zij is zielig of hij of hij zij heeft het vast niet meer op een rijtje.

Het zijn vaak juist zieke mensen die zaken heel goed op een rij hebben. Zeker als het om levensbedreigende ziekten of ongeneeselijke ziekten gaat. Vaak zie je dan dat mensen dingen anders (lees helder) gaan zien. Ze gaan veel meer dingen relativeren.!

Edit: Toevoeging.

Het puntje wat Spons aanhaalde van karakter verandering klopt soms wel, maar niet altijd in de vorm hij het stelt. Soms zie je bv dat bij mensen die ongeneeslijk ziek zijn dat ze niet meer aan materieële zaken hechten. Dit is soms voor omstanders, familie, vrienden etc. niet zo goed te bevatten, daar de zieke vanuit of op een ander level redeneert.

Mensen die ongeneeselijk ziek is gaan vaak op een ander manier denken en rederen. (positief) Soms kunnen de omstanders hier niet mee omgaan. Die blijven te veel kijken naar hoe een persoon was en zien niet wat die persoon voor verandering door maakt.
Het is ons maar geleend, de vele mooie dingen.

Ons onbetwistbaar eigendom, zijn de herinneringen.


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 27 gasten