Opname IKB

[L'être extraterrestre]

Zoals een groot gedeelte waarschijnlijk wel weet ben/was ik opgenomen op de IKB, een afdeling voor Kortdurende Intensieve Behandeling, voor de duur van 6-8 maanden.

Maar, ik ben thuis. Na 4 weken. Gisteren, dinsdag, moest ik meelopen naar de behandelcoördinator, en daar kreeg ik te horen dat ik tot donderdagmorgen 11 uur geschorst ben. Ik mocht mijn tas inpakken en per direct vertrekken. Ze bekommerden zich niet om mijn vervoer, ik moest gewoon zo snel mogelijk weg, om de rust in de groep te bewaren. De uitleg was volgt: Ze hadden het gevoel dat het steeds slechter ging in plaats van beter en ze wilden weten of het thuis beter ging. Mijn vermoeden is ook dat ze denken dat ik voor onrust in de groep zorg, ik zou alleen niet weten hoe.

Ik weet niet wat ik op dat moment voelde. Ik was zo ontzettend boos, gekwetst, maar vooral ook zo intens verdrietig. Nu zet ik me keihard in voor iets, en, dat was niet in dit gesprek, er word me verweten dat ik me niet genoeg inzet. Dat ik niet beter wíl worden. En hoe kunnen ze me nu verwijten dat er geen verbetering is als ik in die ruim 4 weken dat ik er zit nog geen enkele vorm van therapie heb gehad behalve avondgesprekjes en sinds een week een positieflogboek? Wat verwachten ze dan, dat het zomaar opeens beter gaat? Wel hebben ze duidelijk gezegd dat ik dit niet moet zien als straf. Maar toch, ik zet me in en het mislukt.. Wat moet iknu dan? Therapie werkte niet, dit werkt blijkbaar ook niet...

Voor hen was dat gesprek en het besluit:
-Een manier om te weten te komen of deze behandeling de goede is.

Voor mij was het:
-Een bevestiging van opmerkingen en gedachten over dat ik me niet (voldoende?) inzet;
-Verlies/kwetsing van het vertrouwen in Curium in het bijzonder, maar ook in andere psychische hulp;
-Een heel aantal stappen van de spreekwoordelijke berg af in plaats van er op wat mijn doel was toen ik hieraan begon;
-En zij hebben niet beseft wat dit met ons gezin doet. Mijn moeder lijkt boos, is verdrietig, en daardoor heb ik aan haar geen steun. Mijn vader begrijpt er helemaal niets van.

Mijn fouten:
-Op een gegeven ogenblik kon ik niet meer eten. Iedere hap die ik at voelde als, tjah, alsof ik controle uit handen gaf. Zodoende ruim een week niets gegeten, thuis weer wel (Daar heb ik geen controle over mijn eten) totdat het tot me doordrong dat het zo niet verder kon. Niet voor mezelf maar voor de rest van de groep, die er ook onder leed;
-Ik automutileer nog steeds.

Dinsdagavond hoopte ik dat ik er vandaag, woensdag, anders over zou denken. Maar dat is niet zo. Ik kan en wil niet meer terug, maar toch...

Ik heb dit topic geopend om de vraag om steun, tips, en gebed. Of ik toch de juiste beslissing mag nemen, of zij toch de juiste beslissing mogen nemen. En ik heb het geopend omdat ik zoveel steun van refowebbers heb mogen ontvangen, en daarom hebben jullie toch het recht om te weten wat er gaande is vind ik.

[Cisca]

Wat zal dat ellendig voor je zijn om mee te maken, zo middenin de groep, verder hadden ze ook wel wat duidelijker mogen zijn, over de onrust in de groepmeer welke onrust, en als het door jou zou komen, uitleggen hoe en waardoor, je zomaar wegsturen met de wetenschap dat je toch terug moet komen is keihard en onduidelijk.
Heel veel sterkte, succes, en kop op, toch doorzetten, laat je niet kennen, het kan ook best een test zijn ofzo.

[L'être extraterrestre]

Ja, maar hoe kan ik ooit mijn hele hart uitstorten bij mensen die me zo keihard 'geslagen' hebben?

Overigens, ik zou CGT krijgen. Cognitieve Gedrags Therapie. Dat moest met iemand die ik maar even I. noem. Zij is 24, gedraagt zich als 18, lacht overal om, en, last but not least, begrijpt me niet. Ze had een collega kunnen zijn. Ik zat er mee, dus ben naar haar toegegaan, van joh, ik vind het enorm rot om te zeggen en wil je niet kwetsen, maar ik wil liever niet met jou CGT doen. Dus, heel gesprek erover, later overleg, nog een gesprek, en ze vonden het heel goed dat ik het eerlijk gezegd had, maar ik moest toch CGT met haar doen.

Overigens klaag ik wel erg over ze Ze doen wel keihard hun best, en ze zijn ook echt wel aardig. Er zijn genoeg jongeren die wél baat hebben bij de behandeling.

Overigens, toen ik wegliep kreeg ik nog mee: Als het niet goed gaat moet je wel bellen hoor! En toen sloeg ik de deur keihard dicht (kinds ) naast een groepsgenootje die zich half dood schrok. Als ik daar nu maar geen herrie mee krijg. Alhoewel het wle mijn fout is.

[Cisca]

Ja, maar hoe kan ik ooit mijn hele hart uitstorten bij mensen die me zo keihard 'geslagen' hebben?

Moeilijk, een vertrouwensband opbouwen, na zo'n incident, ik hoop dat je dat lukt, en hou in gedachten dat het een therapie onderdeel kan zijn.

J Overigens, ik zou CGT krijgen. Cognitieve Gedrags Therapie. Dat moest met iemand die ik maar even I. noem. Zij is 24, gedraagt zich als 18, lacht overal om, en, last but not least, begrijpt me niet. Ze had een collega kunnen zijn. Ik zat er mee, dus ben naar haar toegegaan, van joh, ik vind het enorm rot om te zeggen en wil je niet kwetsen, maar ik wil liever niet met jou CGT doen. Dus, heel gesprek erover, later overleg, nog een gesprek, en ze vonden het heel goed dat ik het eerlijk gezegd had, maar ik moest toch CGT met haar doen.

Heel knap van je, dat je dat gedaan hebt, best moeilijk om op iemand af te stappen, toch raar dat je geen ander gekregen hebt, meestal krijg je toch iemand anders als het niet klikt, dat bevordert toch ook je vooruitgang?

JOverigens klaag ik wel erg over ze Ze doen wel keihard hun best, en ze zijn ook echt wel aardig. Er zijn genoeg jongeren die wél baat hebben bij de behandeling.

Maar je kunt er toch best nog baat bij hebben, je zet toch door, en gaat weer verder

JOverigens, toen ik wegliep kreeg ik nog mee: Als het niet goed gaat moet je wel bellen hoor! En toen sloeg ik de deur keihard dicht (kinds ) naast een groepsgenootje die zich half dood schrok. Als ik daar nu maar geen herrie mee krijg. Alhoewel het wle mijn fout is.

Fout, zou ik het niet willen noemen, wel een heel logische reactie, het is toch niet niets.

[windekind]

[TKF]

Deze 'werkwijze' komt vreemd over... Je gaat er vanuit dat ze professionals zijn en dat ze daarom weten wat ze doen en op de juiste manier op je inspelen. Anderzijds kun je dit anders zien en kan het zijn dat je ervaart dat ze niet goed op je inspelen.

Edit: waardoor er dus ergens wellicht (onbedoeld) een kink in de kabel zit.

Heel veel sterkte!

[*Annette*]

Sterkte!!

[Lalage]

Wat ik niet begrijp is dat je niet eerst een waarschuwing hebt gekregen ofzo, maar dat je ineens op straat wordt gezet. Maar eigenlijk vind ik het hele verhaal vaag, dat je daar intern zit maar amper therapie krijgt... daarvoor zit je toch niet intern? 't Is in ieder geval erg **** zeg maar vervelend voor jou, wat hopeloos Hier word ik wel verdrietig van zeg. Veel sterkte verder!! en een grote knuffel.

[L'être extraterrestre]

Wat ik niet begrijp is dat je niet eerst een waarschuwing hebt gekregen ofzo, maar dat je ineens op straat wordt gezet. Maar eigenlijk vind ik het hele verhaal vaag, dat je daar intern zit maar amper therapie krijgt... daarvoor zit je toch niet intern? 't Is in ieder geval erg **** zeg maar vervelend voor jou, wat hopeloos Hier word ik wel verdrietig van zeg. Veel sterkte verder!! en een grote knuffel.

De eerste twee weken heb ik heel veel gewerkt. Toen werd mij gevraagd om minder te werken, dat heb ik geregeld, en ik heb toen nog een week 4 dagen gewerkt (dus 2 dagen daar) en de week daarna was ik er de hele week (weekends thuis en werken). Dus, ze wisten een hele week dat ik de twee weken daarop veel daar zou zitten. Dinsdag zou ik voor het eerst therapie hebben, maar in plaats van therapie dit gesprek.

En nou ja, ik ben best wel opvliegend in dit soort situaties (gelukkig komen dit soort situaties zelden tot nooit voor) maar ik was echt woedend. Simpelweg omdat ik er niet mee om kon gaan

Morgenochtend om 11 uur heb ik een gesprek, ik zit in dubio of ik een lege tas mee zal nemen, en al mijn spullen mee zal nemen, of dat ik niets mee ga nemen.. Maar ja.

[Cisca]

Toch zou ik wel proberen te gaan en te blijven, en uitpraten waarom dit nu precies gebeurd is.

[André]

De eerste twee weken heb ik heel veel gewerkt. Toen werd mij gevraagd om minder te werken, dat heb ik geregeld, en ik heb toen nog een week 4 dagen gewerkt (dus 2 dagen daar) en de week daarna was ik er de hele week (weekends thuis en werken). Dus, ze wisten een hele week dat ik de twee weken daarop veel daar zou zitten. Dinsdag zou ik voor het eerst therapie hebben, maar in plaats van therapie dit gesprek.

Begrijp ik het goed dat het een interne opname is en je in de weekenden thuis zou zijn?
Begrijp ik het goed dat je er 'maar' 2 dagen per week was?

[L'être extraterrestre]

De eerste twee weken heb ik heel veel gewerkt. Toen werd mij gevraagd om minder te werken, dat heb ik geregeld, en ik heb toen nog een week 4 dagen gewerkt (dus 2 dagen daar) en de week daarna was ik er de hele week (weekends thuis en werken). Dus, ze wisten een hele week dat ik de twee weken daarop veel daar zou zitten. Dinsdag zou ik voor het eerst therapie hebben, maar in plaats van therapie dit gesprek.

Begrijp ik het goed dat het een interne opname is en je in de weekenden thuis zou zijn?
Begrijp ik het goed dat je er 'maar' 2 dagen per week was?

Dat eerste begrijp je goed, dat tweede niet.

Het doel van daar is dat je gewoon naar school mag enzo, maar voor het beginnen van de therapie vroegen ze mij wat meer aanwezig te zijn nu het nog kon. Nou prima. Sowieso was ik er iedere avond.

[André]

De eerste twee weken heb ik heel veel gewerkt. Toen werd mij gevraagd om minder te werken, dat heb ik geregeld, en ik heb toen nog een week 4 dagen gewerkt (dus 2 dagen daar) en de week daarna was ik er de hele week (weekends thuis en werken). Dus, ze wisten een hele week dat ik de twee weken daarop veel daar zou zitten. Dinsdag zou ik voor het eerst therapie hebben, maar in plaats van therapie dit gesprek.

Begrijp ik het goed dat het een interne opname is en je in de weekenden thuis zou zijn?
Begrijp ik het goed dat je er 'maar' 2 dagen per week was?

Dat eerste begrijp je goed, dat tweede niet.

Het doel van daar is dat je gewoon naar school mag enzo, maar voor het beginnen van de therapie vroegen ze mij wat meer aanwezig te zijn nu het nog kon. Nou prima. Sowieso was ik er iedere avond.

Oké, vandaar die avond gesprekken. Mm, ik vind hun reactie niet zo vreemd als je pas de vierde week er 5 dagen bent geweest. Wat is gewoon naar school enzo? Is dat een interne school?

Kortdurende Intensieve Behandeling, voor de duur van 6-8 maanden.

Intensief en dan gewoon werken en naar school? Maargoed je kunt je donderdagmorgen weer melden, dan kun je voor de herkansing?

[L'être extraterrestre]

De eerste twee weken heb ik heel veel gewerkt. Toen werd mij gevraagd om minder te werken, dat heb ik geregeld, en ik heb toen nog een week 4 dagen gewerkt (dus 2 dagen daar) en de week daarna was ik er de hele week (weekends thuis en werken). Dus, ze wisten een hele week dat ik de twee weken daarop veel daar zou zitten. Dinsdag zou ik voor het eerst therapie hebben, maar in plaats van therapie dit gesprek.

Begrijp ik het goed dat het een interne opname is en je in de weekenden thuis zou zijn?
Begrijp ik het goed dat je er 'maar' 2 dagen per week was?

Dat eerste begrijp je goed, dat tweede niet.

Het doel van daar is dat je gewoon naar school mag enzo, maar voor het beginnen van de therapie vroegen ze mij wat meer aanwezig te zijn nu het nog kon. Nou prima. Sowieso was ik er iedere avond.

Oké, vandaar die avond gesprekken. Mm, ik vind hun reactie niet zo vreemd als je pas de vierde week er 5 dagen bent geweest. Wat is gewoon naar school enzo? Is dat een interne school?

De 3e en de 4e week. Wat is daar raar aan als er jongeren zitten die tot 18:00 iedere dag weg zijn naar school? Dat is het uitgangspunt van de behandeling. Therapie gaat wel voor school, maar dat is, zeker in mijn geval, makkelijk te plannen. Qua werk zou ik rond 5 uur weer terug zijn, en eventueel iets eerder voor therapie. Volgens hen geen probleem.

Nee, school is de school waar je op zat, of het werk wat je, in mijn geval, gewoon doet.

Kortdurende Intensieve Behandeling, voor de duur van 6-8 maanden.

Intensief en dan gewoon werken en naar school?

Ik heb dat niet verzonnen.

Maargoed je kunt je donderdagmorgen weer melden, dan kun je voor de herkansing?

Nee, niet voor een herkansing, voor een gesprek of ik me thuis beter voelde dan daar. Ik mag nog steeds gewoon terugkomen.

[André]

Ik mag nog steeds gewoon terugkomen.

Gelukkig maar, denk jezelf dat dit de juiste manier van in therapie gaan is voor jou? En dan bedoel ik overdag je 'gewone' leven hebben?