Zelfmoord.

[Kaw]

Ik denk dat eenzaamheid ook een gevolg is van iets anders, maar dit is op gegeven moment wel de grootste reden. Al kun je met eenzaamheid leren omgaan. Gebrek aan liefde in je omgeving is ook verpletterend, maar soms ben je blind voor die liefde. Een depressief hart is volkomen steenhard, koud en emotieloos en totaal niet in staat om enige liefde op te merken. (Altans, dat was bij mij zo.) Een gebroken en negatief zelfbeeld veroorzaakt uiteindelijke de meeste psychische pijn.

[Skoezie]

Maar van 'dat andere' pleeg je geen zelfmoord (slecht punt van mij : ik redeneer vanuit mij zelf) maar goed. Eenzaamheid is toch de hoofdreden. Soms wil je de liefde niet zien, bijvoorbeeld iemand is verliefd op je (was bij mij het geval), ik dacht dan gewoon dat meent ze toch niet iedereen vind me raar etc. etc. Ik gebruikte vaak : en %mijnechtnaam% verstokte zijn hard. En het ergste is eigelijk dat je Iemand de schuld gaat geven en die er zo onderlijd.

[Gershwin]

Ik geloof direct dat het bij jou zo was, maar ik denk niet dat zelfmoord over het algemeen een gevolg van eenzaamheid is. Ik denk dat zinloosheid de meest algemene factor is; want als je nog zin ziet in het leven pleeg je geen zelfmoord. Als je je eenzaam voelt wil niet zeggen dat je niets meer ziet wat je leven nog zin kan geven.

[Skoezie]

Zo is het niet, maar zo voelt het wel... lees het boek van Psychiater Norman Keir (aanrader)

[Kaw]

Wisten jullie trouwens dat een kwart van de mensen voor hun 20e een zelfmoordpoging hebben voorbereidt of uitgevoert?

[Evelien]

verbaasd mij niks.

In de puberteit verander je enorm. (lichamelijk, psychisch, sociaal opzicht)

[essieee]

verbaasd mij niks.

In de puberteit verander je enorm. (lichamelijk, psychisch, sociaal opzicht)

Het is meestal een diepere oorzaak zeg ik uit ervaring (ik schaam me hier wel voor)

[Evelien]

jawel, maar in de puberteit is dat wel heel sterk dat je veranderd.

En als je al een niet zo'n leuke dingen heb mee gemaakt (voor of tijdens de puberteit) is dat heel sterk. Er word aan alle kanten aan je getrokken. Er word veel veranderd. Heel je leven word dan, (een klein beetje) anders.


Het heeft zowieso een diepere oorzaak.

Ik bedoelde ook niet dat iedereen dat krijgt in de puberteit. Maar meer omdat je dan ook nog eens veranderd (wordt). En dat kan verergeren.

[essieee]

Wees ook allert voor je omgeving. Als je denkt dat iemand suicidaal is onderneem actie en probeer het niet alleen op te lossen want zo iemand zit zo ver weg!!!!

[Evelien]

Is zeer moeilijk als je er zelf midden in zit.

Er zijn zo weinig mensen die zoiets zien en merken.

[Skoezie]

lollig eigenlijk ... hoe laat je merken aan anderen dat je zelfmoord wilt plegen. Er zijn idd weinig mensen die dat merken, goed er zijn altijd uitzonderingen. Maar er zijn denk ik meer mensen die met trein-springen, overdosis en chloordrinken in hun achterhoofd rond lopen op deze aardkloot ook meer dan je denkt hier op refoweb, van een aantal mensen weet ik het nu (die durven hier te posten). Ja ik ook maar dat wisten jullie al. Ik heb soms wel de gedachte :

Ik jump gewoon voor een auto, ik ga het overleven, kom in een ziekenhuis en kijk dan welke mensen er (huilend) bij mijn bed komen ... misschien een rare gedachte maar; wie heeft dat wel meer? Of met een toneel mes tussen je ribben op een feest gaan liggen met veel bekenden, onder het bloed.

[Kaw]

Dus jou zelfmoordneigingen zijn meer een schreeuw om aandacht voor jou en jouwn problemen?

[Skoezie]

Zelfmoord = Eenzaamheid | Aandacht = Einde Eenzaamheid... Nee ik denkt het niet, vroeger misschien wel, maar ik wil nu gewoon graag concreet weten wie er wel of niet van mij houden. Mensen die zeggen dat ze van me houden geloof ik niet. Eigenlijk gewoon heel zinloos... Maar gewoon het gevoel dat er iets met je is en dat mensen bij jou komen dat lijkt me zo fijn (raar misschien).

Zou jij niet willen weten wie er bij jou begrafenis zouden zijn? zeg je ja, dan ben je mens, zeg je nee dan lieg je... wat stiekem wil je het wel weten. Zo ik ook, alleen dood is volgens mij geen uitweg...

[Kaw]

Zelfmoord = Eenzaamheid | Aandacht = Einde Eenzaamheid... Nee ik denkt het niet, vroeger misschien wel, maar ik wil nu gewoon graag concreet weten wie er wel of niet van mij houden. Mensen die zeggen dat ze van me houden geloof ik niet. Eigenlijk gewoon heel zinloos... Maar gewoon het gevoel dat er iets met je is en dat mensen bij jou komen dat lijkt me zo fijn (raar misschien).

Zou jij niet willen weten wie er bij jou begrafenis zouden zijn? zeg je ja, dan ben je mens, zeg je nee dan lieg je... wat stiekem wil je het wel weten. Zo ik ook, alleen dood is volgens mij geen uitweg...

Ik zeg nee en ik lieg niet. Laat de doden de doden maar begraven. Ik heb liever dat de mensen gewoon verder leven als ik zou sterven, dan dat ze een eeuwigheid en een halve eeuwigheid om mij zouden rouwen.

Ten diepste is jouwn vraag meer of iemand nog wel van je houdt. Er is altijd 1 persoon die van je houdt. Jij zult zeggen dat je er niet veel mee kan, maar juist Die kan je helpen als je het niet meer ziet zitten.

[Johanne]

Ik heb soms wel de gedachte :

Ik jump gewoon voor een auto, ik ga het overleven, kom in een ziekenhuis en kijk dan welke mensen er (huilend) bij mijn bed komen ... misschien een rare gedachte maar; wie heeft dat wel meer? Of met een toneel mes tussen je ribben op een feest gaan liggen met veel bekenden, onder het bloed.

Klinkt misschien stom, maar dit herken ik eigenlijk best wel ja...
T is misschien idd wel iets van een schreeuw om aandacht ofzo, weet ik veel.... Maar k heb opzich best wel mensen waarvan k eigenlijk wel weet dat ze van me houden, maar toch denk ik dit best wel eens...
* k ben gewoon vaag gloof ik.. *