Hoe reageer jij als je broer/vriend vertelt dat hij homo is?

[Lunteren]

Ik heb overigens met iemand afgesproken dat als hij met zijn liefde trouwt, ik bij binnenkomst van bruidegom en bruidegom "No woman, no cry" zal spelen.

Je naam staat genoteerd

Nu de bruidegom nog....

Eej, dit is geen datingsite

Haha! Neej, die zijn er al genoeg. Volgens mij zitten hier ook niet veel mensen met een homogeaardheid. Ze praten in ieder geval niet echt mee heb ik de indruk. Maar dat begrijp ik ook wel, is ook niet gemakkelijk. Maar toch jammer! Iets als een seksuele geaardheid is zo vervlochten met je identiteit dat je daar over moet praten met anderen. Maar alles op zijn tijd natuurlijk.

Maar het doet me goed dat in een paar dagen tijd al zoveel mensen op deze topic hebben gereageerd! Ik hoop dat dit een steun in de rug is voor die jongens en meiden die nog in de kast zitten. Want over het algemeen lijkt iedereen nogal ontspannen te reageren. Dat is trouwens ook mijn ervaring uit de praktijk tot op heden....

[Riska]

Volgens mij zitten hier ook niet veel mensen met een homogeaardheid

Als je alle topics over homoseksualiteit hier doorleest, zijn er toch nog aardig wat hoor!

[Smurffie]

Tja, er zitten hier echt wel een aantal homo's. Schijnbaar vinden die het niet zo belangrijk om er uitgebreid op in te gaan. Terecht ook. Het wordt hier zeker wel geaccepteerd, maar ik denk dat die jongens hier niet zoveel aansluiting vinden. De meesten zitten dan ook op het RBF, waar ze wèl de aansluiting vinden die ze zoeken

[Zareb]

Schijnbaar vinden die het niet zo belangrijk om er uitgebreid op in te gaan. Terecht ook.

Op zich vind ik het wel belangrijk, maar tegelijk........

Nou goed, èèn opmerking dan. "Nou, als dat alles is" las ik hierboven ergens. En opzich, als daarna die betreffende knul zijn verhaal kwijt kan dan zal die reactie op dat moment de juiste geweest zijn.

Aan de andere kant. Zeg niet te gemakkelijk "Is dat alles" want voor sommigen kan het juist zoveel zijn dat zo'n reactie de zaak soms te makkelijk voorsteld. Ik betrap mijzelf daar trouwens ook wel eens op hoor. Ik herinner mij nog heel goed dat Juan voor de eerste keer vertelde dat hij homo was. Nu had ik dat wel een beetje zien aankomen dus ik reageerde eigenlijk wat te makkelijk. Terwijl hij juist heel veel moeite had om het hoge woord er eindelijk uit te persen.

Nog zo'n leuke "wat maakt dat nou uit joh" terwijl het voor die joh misschien wel heel veel uit maakt.
Positieve reacties zijn natuurlijk hartstikke goed, maar soms kan een overwogen negatieve reactie meer goed doen dan een vrijblijvende losse goedkeurende flodder.

Zo maar even wat gedachten toen ik dit las.

[Lunteren]

Tja, er zitten hier echt wel een aantal homo's. Schijnbaar vinden die het niet zo belangrijk om er uitgebreid op in te gaan. Terecht ook. Het wordt hier zeker wel geaccepteerd, maar ik denk dat die jongens hier niet zoveel aansluiting vinden. De meesten zitten dan ook op het RBF, waar ze wèl de aansluiting vinden die ze zoeken

Tja, maar volgens mij is het juist goed om ook op een forum als dit naar buiten te treden. Hoe komt er anders een dialoog op gang?

[Denkertje21]

De vraagstelling boven dit topic geeft al aan om wie het gaat: om niet-homo's en hoe zij omgaan met homo's in hun omgeving.

Ik denk dat het vaak juist de hetero's zijn die er problemen mee krijgen als als ze worden geconfronteerd met iemand in hun famile- of vriendenkring die homo blijkt te zijn.

Daarom is een topic als dit juist wel op z'n plaats op een forum als dit.
Homo's vinden wel een forum als het regenboogforum of ze vinden andere homo's.

Maar het zou zo geweldig zijn als hetero's er iets van begrepen en ze niet gelijk zouden afwijzen.

De eerste zin die mijn lieve refomoeder uitsprak, toen ik vertelde dat ik homo ben, zal ik nooit meer vergeten:
"maar jongen, heb je daar al die tijd alléén mee gelopen?".

En vervolgens zocht ze elk boek over homoseksualiteit dat ze maar kon vinden omdat zij zichzelf als het probleem zag omdat ze over homoseksualiteit niks meer wist dan de vooroordelen die iedereen kent.

Ik ben thuis omarmd met liefde en dat was net wat ik nodig had. En da's ook precies wat jouw broer, zus, vriend of vriendin nodig heeft!

[The Engineer]

Mijn reactie:

Ow, dat is mooi voor je. Hoe lang weet je het al en hoe wist je het?

Misschien komt het niet duidelijk over maar het maakt mij niets uit. Zelfs als een van mijn kinderen homo is later. Ik kan er toch niets aan doen, dan ga ik ook niet zitten vitten of bij de pakken neerzitten.

Ik heb liever dat ze gelukkig worden met iemand van hun eigen geslacht dan ongelukkig met het andere.

[MrGerwin]

Hoe reageer je als je vriend vertelt dat hij homosexuele gevoelens heeft..

Goede vraag, had er nog nooit over nagedacht totdat het zover was...

Eerst een goede kennis van me, waar de verrassing minder groot van was, en deze stond ook wat verder van mij af.

Maar toen kwam toch mijn beste vriend waarvan ik het dus niet verwacht had hiermee. Dan staat het ineens heel dicht bij je! Het moment de tijd en de plaats weet ik allemaan nog.. vergeet je niet snel weer...
Wat denkertje hier boven heeft neergeschreven is het belangrijkste. Hoe kun je de ander opvangen, en niet hoe kun je hem of haar zo snel mogelijk de hoek intrappen.
Want ieder mens is ten diepste op zoek naar liefde en geborgenheid. En zeker zij die vanwege hun christen zijn zoveel moeite hebben met hun homozijn...

Dussss hoe kun je hen helpen... denk daar eens over na...

(en die gesprekken over.. kan dat wel als christen zijnde komen later wel, de stap om uit de kast te komen is zo immens groot voor hen.)

[*Annette*]

Ik denk dat ik het er heel erg moeilijk mee zou hebben, er kapot van zou gaan, als me broer of vriend zou vertellen dat hij homo is. Het erg zwaar zou vallen. Ik weet bijna zeker dat het bij ons in de familie niet voor komt. Het klinkt misschien pijnlijk voor hen die hier wel homo zijn, maar bij ons in het gezin word er raar tegen homo's aan gekeken. Zo ging me broer op vakantie en daar was een homo mee, er zijn genoeg gekke grapjes over hem gemaakt.

[MissF]

Je kunt wel zeggen: tja, niks aan te doen, ik ga niet bij de pakken neerzitten.
Maar ik denk dat het leven voor een homo, die mijn broer zou zijn erg moeilijk zou worden. Omdat ik persoonlijk, en met mij mijn gezinsleden, geloven dat het niet goed is dat iemand met homofiele gevoelens zal trouwen. En al trouwt lang niet iedereen tegenwoordig meer, veel mensen hebben er toch behoefte aan.
Het zal juist heel moeilijk worden. En als je zo vast gelooft dat een homo geen relatie aan mag gaan (dat is niet mijn mening, ik ben nog bezig die te vormen ), dan kun je echt niet zeggen tegen je zoon of broer: Tja, joh, geeft niets, niets aan te doen.' Dan slik je denk ik even.

[Renee]

De eerste zin die mijn lieve refomoeder uitsprak, toen ik vertelde dat ik homo ben, zal ik nooit meer vergeten:
"maar jongen, heb je daar al die tijd alléén mee gelopen?".

En vervolgens zocht ze elk boek over homoseksualiteit dat ze maar kon vinden omdat zij zichzelf als het probleem zag omdat ze over homoseksualiteit niks meer wist dan de vooroordelen die iedereen kent.

Ik ben thuis omarmd met liefde en dat was net wat ik nodig had. En da's ook precies wat jouw broer, zus, vriend of vriendin nodig heeft![/quote]

geweldig om deze reaktie te lezen Zo kan het dus ook, gelukkig.

Mijn eerste reaktie toen 1 van mijn beste vriendinnen vertelde dat ze lesbisch was: dat meeen je niet! Terwijl ik het allang vermoedde maar er niet over durfde beginnen. In eerste instantie heb ik geloof ik alleen maar naar haar geluisterd. Je bent opgegroeid met het idee: je mag het wel zijn maar niet doen, maar ik merkte dat ik daar in die situatie helemaal nix mee kon
Onze vriendschap is er nooit door veranderd en ik ben er ook wel wat genuanceerder over gaan denken.

Zoals voor veel zaken in dit leven, zijn ook hier geen pasklare antwoorden als je verder kijkt dan zwart/wit.

[Renee]

hm...ik ben niet zo goed in quoten zie ik...

[Denkertje21]

En als je zo vast gelooft dat een homo geen relatie aan mag gaan (dat is niet mijn mening, ik ben nog bezig die te vormen ), dan kun je echt niet zeggen tegen je zoon of broer: Tja, joh, geeft niets, niets aan te doen.' Dan slik je denk ik even.

Juist want da's best een moeilijke vraag, vooral als het heel dicht bij komt. Ik ken veel homo's die thuis min of meer worden geaccepteerd/getolereerd, zolang ze er maar niks mee doen.

En dan komt-ie ineens met een vriend op de proppen. Wat doe je dan? Accepteer je hem net zoals een eventuele schoonzus, of gooi je de deur dicht?

En wat doe je als jij op bijbelse gronden de homosekuele praxis afwijst en hij, ook op bijbelse gronden dat niet doet en vindt dat hij voor God een voor zijn geweten deze relatie met alles er op en eraan mag aan gaan?

Blijft hij (én zijn vriend!!) net zo welkom bij jou?

[Hippieblijhoofd]

En als je zo vast gelooft dat een homo geen relatie aan mag gaan (dat is niet mijn mening, ik ben nog bezig die te vormen ), dan kun je echt niet zeggen tegen je zoon of broer: Tja, joh, geeft niets, niets aan te doen.' Dan slik je denk ik even.

Juist want da's best een moeilijke vraag, vooral als het heel dicht bij komt. Ik ken veel homo's die thuis min of meer worden geaccepteerd/getolereerd, zolang ze er maar niks mee doen.

En dan komt-ie ineens met een vriend op de proppen. Wat doe je dan? Accepteer je hem net zoals een eventuele schoonzus, of gooi je de deur dicht?

En wat doe je als jij op bijbelse gronden de homosekuele praxis afwijst en hij, ook op bijbelse gronden dat niet doet en vindt dat hij voor God een voor zijn geweten deze relatie met alles er op en eraan mag aan gaan?

Blijft hij (én zijn vriend!!) net zo welkom bij jou?

Ik ken een gezin vrij goed waarbij dit gebeurt is.. het heeft voor een soort splitsing gezorgd binnen het gezin. De ene helft accepteert hem én zijn vriend, de andere helft niet.
Doordat ik van redelijk dichtbij heb kunnen zien hoe dat kan gaan, heb ik mijn eigen mening hier ook een beetje over gevormd. Ik vind het vreselijk als een gezin zo verdeeld wordt, maar ik homobroerlief én vriend zouden altijd welkom bij me zijn.
Als ik het standpunt zou hebben dat homoseksualiteit zonde is, dan zouden ze dat wel weten. Maar ik zou het niet nodig vinden daar vaak over te beginnen, ze weten hoe ik erover denk en wat zij daarmee doen is hun eigen verantwoordelijkheid. Ze zijn daarmee net zo welkom als ieder ander.

Vroeger had ik nog veel meer het gevoel dat je mensen dan toch wel moet waarschuwen voor de zonde. Dus stelde ik daar ook een vraag over aan een vriendin die het regelmatig over haar geweldige homo-vrienden had, en zij zei: 'denk je dat ze zelf nog niet weten dat veel christenen vinden dat ze verkeerd bezig zijn? Er zijn zoveel mensen die hen verstoten sinds ze er voor uit komen dat ze homo zijn, zoveel mensen die hen ontwijken of vertellen dat ze helemaal verkeerd bezig zijn. Ik geloof dat ik er veel beter aan doe wanneer ik hen accepteer zoals ze zijn'

[scape]

Dus stelde ik daar ook een vraag over aan een vriendin die het regelmatig over haar geweldige homo-vrienden had, en zij zei: 'denk je dat ze zelf nog niet weten dat veel christenen vinden dat ze verkeerd bezig zijn?
Er zijn zoveel mensen die hen verstoten sinds ze er voor uit komen dat ze homo zijn, zoveel mensen die hen ontwijken of vertellen dat ze helemaal verkeerd bezig zijn. Ik geloof dat ik er veel beter aan doe wanneer ik hen accepteer zoals ze zijn'

Toch blijf ik als man die met vriend samenwoont dubbel vinden. Ik zou het prima vinden als iemand mij zondig vindt als ik allerlei losse relaties zou hebben. . . maar ik wieger mijn huidige relatie als zondig te laten bestempelen. . .

Ik kan alleen met het dubbele gevoel leven als ik met die ander ook daadwerkelijk als broeder/zuster dichter bij God mag komen. . . . Maar die mogelijkheid heb je niet direct met iedereen die je over dit onderwerp spreekt.