Wanneer ben je gereformeerd?

[Raido]

weetik weetik maar tijdens de verzuiling had je de gereformeerden, roomsen, reformatorischen (en nog veel meer) die cgk gg etc valt onder reformatorisch, en onder gereformeerden valt GKN en later de GKV. zo simpel is simpel behalve dat het een verouderd beeld is...jaren dertig, veertig.

Ach wat.. die reformatorischen zijn net zo gereformeerd...

ik ben niet bevindelijk, ik ben gereformeerd. bevindelijk is wat anders dan gereformeerd.

*stuiterd* écht...

WAAAAAAAAAAAAAAAAAH!

Kortom, ga lekker een eind fietsen...

[Gandalf]

Tja... aan dat soort gekibbel doe ik dan ook niet mee.

Geef ik je gelijk in. Alleen anderen doen dat wel. Soms wat vermoeiend als ik weer te horen krijg dat protestanten Nicea eigenlijk niet erkennen wbt de oorspronkelijke betekenis, enzo. Het leuke is dat het credo an sich ook al lang niet meer de oorspronkelijke versie is (denk aan de toevoeging "en de Zoon"), dat terzijde.

[Laodicea]

ik ben niet bevindelijk, ik ben gereformeerd. bevindelijk is wat anders dan gereformeerd.

*stuiterd* écht...

WAAAAAAAAAAAAAAAAAH!

Kortom, ga lekker een eind fietsen...

Ik snap de ergernis, en ik denk dat die wel terecht is, maar als je het zinnetje uit z'n context haalt, klopt het denk ik wel, je kunt bevindelijk en Gereformeerd zijn, maar je kunt ook bevindelijk zijn en wat anders, katholiek bijvoorbeeld, zoals de Karthuizers.

...maar goed, ik geloof niet dat hij dát nu bedoelde.

[Bevlogen]

@ Raido:

Deze:

bekering is volgens hen denk ik een existentieel gevoel van absoluut-niets-kunnen.

Gaat in m'n onderschrift
Dat is zo herkenbaar m.b.t. gereformeerden, die van het zware soort. "Och Here, dat gij ons toch moogt ontdekken aan onze ongerechtigheden."

Na zo'n gebed kan ik niet eens meer 'amen' zeggen... Weet eerlijk gezegd ook echt niet waar ik dan amen op moet zeggen, want de betekenis der woorden is al verdwenen in de nevelen der lang vervlogen tijden.

Enfin, als ik aan 'gereformeerd' denk, dan denk ik daar aan. Wat is er toch mis met blijdschap over alles wat God voor ons heeft gedaan? Waarom de nadruk op de zonde, terwijl de nadruk op de redding zou moeten liggen?

[Marnix]

Mee eens.

Gereformeerd zijn is vaak: Serieus met het geloof bezig zijn... en soms wel eens doorslaan in serieusheid.

Soms vraag ik me wel eens af: Waar is de blijdschap? Het weinig uiting geven daaraan, het nuchtere, dat is kenmerkend voor gereformeerd zijn

[spacy]

hmm inderdaad Marnix, nu je het zegt dat gaat inderdaad wel op voor veel gereformeerden.

op de bijbelstudies noemen we dat vaak dat verstandelijke deel van ons geloof, en zodra je over gevoel begint, moet je heel goed oppassen een juiste balans te vinden, anders zie je bij de anderen de nekharen overeind gaan staan.

[Boekenlezer]

Verder: er zijn heel veel mensen die zich gereformeerd noemen, er zijn slechts weinigen die het ook zijn.

De vraag is dus : wat is nou kenmerkend voor iemand die zich gereformeerd noemt? En dan niet de kerk, maar de richting. Wat verenigt de Gereformeerde Gemeente, de Christelijke Gereformeerde Kerk, de Vrijgemaakt Gereformeerde Kerk en vul maar aan met elkaar?
Ligt er een gemeenschappelijk idee aan ten grondslag?

Gereformeerd is naar de inhoud van het woord bekeken - ik bedoel: waar het inhoudelijk nou om gaat, waar het voor staat - niet zozeer een hokje, een van de vele binnen de religie christendom. Het is een lijn die door de kerkgeschiedenis loopt, vanaf het begin tot op heden.

Gereformeerd, inhoudelijk bekeken, is: niet van beneden af beginnen bij onszelf, maar erkennen dat alle dienst aan God bij God zelf begint. (Waarin dat o.a. tot uit uiting komt: het serieus nemen van de ernst van de zonde, verwerping van het arminianisme, de doop van kinderen.)

Er is ook een andere lijn die je door de kerkgeschiedenis heen ziet lopen. Dat is de religiositeit die vanuit onszelf begint. Dan moet er wat uit de mens zelf komen, als het gaat om het dienen van God. Dan klopt de mens zichzelf op om wat bij God te komen aandragen.
Dat is de lijn van het heidendom. Het komt zowel binnen als buiten de kerk voor. (Alle niet-christelijke religie valt er onder: hindoeïsme, islam, etc.) Alleen is er binnen de kerk een christelijk sausje overheen gegoten. Maar het is overduidelijk te herkennen aan: het onderschatten van de ernst van de zonde. Dan verwordt God bijvoorbeeld tot een soort van therapeut, die ons van pas komt voor onze pleziertjes. Onze verdorvenheid en zonde is in die theologie onze grote nood niet meer.

Vertegenwoordigers van, wat we maar even zullen noemen, de gereformeerde lijn: Aurelius Augustinus, (volgens R.C. Sproul ook: Thomas van Aquino), Luther, Calvijn.
Vertegenwoordigers van de heidense lijn: Pelagius, de lijn die de Rooms-Katholieke Kerk later gekozen heeft, Jacobus Arminius, het remonstrantisme, Charles G. Finney, een groot deel van de hedendaagse Amerikaanse evangelicale wereld, de vrijzinnige stromingen in de kerken.

Gereformeerd, dat is naar de kern bekeken een ander woord voor: onvervalst christelijk. (Of dat ook altijd in die werkelijke betekenis gebruikt wordt is een andere vraag. Helaas, nee.)
En wat daar nou wel en niet onder valt, daarvoor vind ik dit artikel bijzonder instructief.

[Happy One]

Maar wat maken de gereformeerde belijdenissen nou zo typische gereformeerd? Is dat het denken vanuit de uitverkiezing of zo?

Ik zelf denk dat ook de gedachte zoals bijvoorbeeld uit zondag 10 over de voorzienigheid van God heel erg gereformeerd is. God is almachtig en is mijn Vader -zoals ook de 12 artikelen belijden-. Dat kom je voor zover ik weet in andere richtingen minder nadrukkelijk tegen.

Ik denk zelf dat de kern van wat de gereformeerde belijdenisgeschriften zeggen samen te vatten is in "de rechtvaardiging van de goddeloze" (Rom. 4:5).

De herontdekking daarvan, is de kern van waar het in de reformatie om ging (denk bijv. aan de bekeringsgeschiedenis van Luther) en daar gaat het ook in de gereformeerde belijdenisgeschriften om: dat God goddelozen genadig is in Zijn Zoon Jezus Christus en dat we daar door het geloof middels het werk van de Heilige Geest deel aan krijgen.

Typisch gereformeerd is in elk geval de leer van de (dubbele) predestinatie.
De herontdekking van de reformatie (de goddeloze wordt door genade zalig) impliceert immers het niet hebben van een vrije wil.
Als er geen vrije wil is heeft God de besluiten inzake de zaligheid genomen.
Vanuit daar volgt dat God 'Jakob heeft liefgehad en Ezau gehaat' en er dus velen verloren gaan.

Dat is mijn probleem dan ook met gereformeerd zijn. Niet het genade karakter ervan, maar wel het Godsbeeld wat eruit onvermijdelijk bijna volgt. De God die verkiest en verwerpt, lief heeft en haat mbt het eeuwige heil is in elk geval in tegenstrijd met vele Bijbelgedeelten.

[André]

hmm inderdaad Marnix, nu je het zegt dat gaat inderdaad wel op voor veel gereformeerden.

op de bijbelstudies noemen we dat vaak dat verstandelijke deel van ons geloof, en zodra je over gevoel begint, moet je heel goed oppassen een juiste balans te vinden, anders zie je bij de anderen de nekharen overeind gaan staan.

Dat de nekharen overeind gaan staan is een gebrek aan gevoelens kunnen uiten van die ander, toch?
Wat ook heel gereformeerd is, twee maal per zondag een eredienst bezoeken.
Hoewel daar (om wat voor'n redenen ook) de klad in komt heb ik me laten vertellen. (dan gaat het over 'mijn' gemeente)

[elbert]

Ik denk zelf dat de kern van wat de gereformeerde belijdenisgeschriften zeggen samen te vatten is in "de rechtvaardiging van de goddeloze" (Rom. 4:5).

De herontdekking daarvan, is de kern van waar het in de reformatie om ging (denk bijv. aan de bekeringsgeschiedenis van Luther) en daar gaat het ook in de gereformeerde belijdenisgeschriften om: dat God goddelozen genadig is in Zijn Zoon Jezus Christus en dat we daar door het geloof middels het werk van de Heilige Geest deel aan krijgen.

Typisch gereformeerd is in elk geval de leer van de (dubbele) predestinatie.
De herontdekking van de reformatie (de goddeloze wordt door genade zalig) impliceert immers het niet hebben van een vrije wil.
Als er geen vrije wil is heeft God de besluiten inzake de zaligheid genomen.

Dat is zo, maar vertel er dan ook bij dat wij de besluiten aangaande ons eeuwig verderf hebben genomen. Als je dat niet serieus neemt, verlies je het evenwicht en ga je Gods soevereiniteit betwisten op basis van iets van wat we zelf zouden bezitten; en dat hebben we niet.

[Happy One]

Ik denk zelf dat de kern van wat de gereformeerde belijdenisgeschriften zeggen samen te vatten is in "de rechtvaardiging van de goddeloze" (Rom. 4:5).

De herontdekking daarvan, is de kern van waar het in de reformatie om ging (denk bijv. aan de bekeringsgeschiedenis van Luther) en daar gaat het ook in de gereformeerde belijdenisgeschriften om: dat God goddelozen genadig is in Zijn Zoon Jezus Christus en dat we daar door het geloof middels het werk van de Heilige Geest deel aan krijgen.

Typisch gereformeerd is in elk geval de leer van de (dubbele) predestinatie.
De herontdekking van de reformatie (de goddeloze wordt door genade zalig) impliceert immers het niet hebben van een vrije wil.
Als er geen vrije wil is heeft God de besluiten inzake de zaligheid genomen.

Dat is zo, maar vertel er dan ook bij dat wij de besluiten aangaande ons eeuwig verderf hebben genomen. Als je dat niet serieus neemt, verlies je het evenwicht en ga je Gods soevereiniteit betwisten op basis van iets van wat we zelf zouden bezitten; en dat hebben we niet.

Ik betwist Gods souvereiniteit niet hoor . Het moeilijke zit hierin (voor mij dan) dat God Zich in de Bijbel keer op keer laat zien als een God die liefheeft.
God is liefde zegt Johannes. Zeker God toornt maar zo zegt de psalm ' een ogenblik is er in zijn toorn, maar een leven is er in Zijn liefde'.
Hoe kan Jezus zeggen 'Hebt uw vijanden lief etc en wees dan (Zo dat is in liefde) volmaakt zoals uw vader in de hemel volmaakt is' terwijl het tegelijkertijd volgens de gereformeerde theologie zo is dat God de Vader heel veel mensen helemaal niet lieft heeft en verwerpt.
Dat maakt voor mij de gereformeerde thelogie voor alsnog inconsistent .
Met andere woorden: niet de gereformeerde theologie opzich zelf maar de vele teksten die er mee in strijd zijn maken het voor mij moeilijk.
En als ik dan vraag aan iemand 'hoe zit dat eigenlijk' dan zegt men of het is te moeilijk, of alles is niet duidelijk etc.

[Gandalf]

En als ik dan vraag aan iemand 'hoe zit dat eigenlijk' dan zegt men of het is te moeilijk, of alles is niet duidelijk etc.

Dat blijft altijd moeilijk.
Als je van de vrije wil uit gaat dat zijn er weer teksten die op predestinatie wijzen.
En uit gaan van zowel vrije wil als predestinatie geeft ook weer een schijnbare tegenstelling.

[Happy One]

Ik denk zelf dat de kern van wat de gereformeerde belijdenisgeschriften zeggen samen te vatten is in "de rechtvaardiging van de goddeloze" (Rom. 4:5).

De herontdekking daarvan, is de kern van waar het in de reformatie om ging (denk bijv. aan de bekeringsgeschiedenis van Luther) en daar gaat het ook in de gereformeerde belijdenisgeschriften om: dat God goddelozen genadig is in Zijn Zoon Jezus Christus en dat we daar door het geloof middels het werk van de Heilige Geest deel aan krijgen.

Typisch gereformeerd is in elk geval de leer van de (dubbele) predestinatie.
De herontdekking van de reformatie (de goddeloze wordt door genade zalig) impliceert immers het niet hebben van een vrije wil.
Als er geen vrije wil is heeft God de besluiten inzake de zaligheid genomen.

Dat is zo, maar vertel er dan ook bij dat wij de besluiten aangaande ons eeuwig verderf hebben genomen. Als je dat niet serieus neemt, verlies je het evenwicht en ga je Gods soevereiniteit betwisten op basis van iets van wat we zelf zouden bezitten; en dat hebben we niet.

Zelfs als je dat wel serieus neemt gaat dat niet buiten Gods besluit om, Rom 5:19 spreekt ervan dat door de ongehoorzaamheid van een, velen tot zondaars gesteld zijn geworden.

[Happy One]

En als ik dan vraag aan iemand 'hoe zit dat eigenlijk' dan zegt men of het is te moeilijk, of alles is niet duidelijk etc.

Dat blijft altijd moeilijk.
Als je van de vrije wil uit gaat dat zijn er weer teksten die op predestinatie wijzen.
En uit gaan van zowel vrije wil als predestinatie geeft ook weer een schijnbare tegenstelling.

Mee eens . Het probleem is niet intellectueel zozeer, maar het lijkt erop dat je Bijbelteksten niet meer vrij kunt lezen. Er altijd bij moet denken: het staat er wel, maar.......
Hoe ga jij daar mee om?

[elbert]

Ik betwist Gods souvereiniteit niet hoor . Het moeilijke zit hierin (voor mij dan) dat God Zich in de Bijbel keer op keer laat zien als een God die liefheeft.
God is liefde zegt Johannes. Zeker God toornt maar zo zegt de psalm ' een ogenblik is er in zijn toorn, maar een leven is er in Zijn liefde'.
Hoe kan Jezus zeggen 'Hebt uw vijanden lief etc en wees dan (Zo dat is in liefde) volmaakt zoals uw vader in de hemel volmaakt is' terwijl het tegelijkertijd volgens de gereformeerde theologie zo is dat God de Vader heel veel mensen helemaal niet lieft heeft en verwerpt.
Dat maakt voor mij de gereformeerde thelogie voor alsnog inconsistent .

Volgens een gereformeerde opvatting heeft God twee willen: een wensende en een besluitende wil (of ook wel een geopenbaarde en een verborgen wil genoemd). De geopenbaarde wil houdt in dat God wil dat alle mensen zalig worden (1 Tim. 2:6) en de verborgen wil heeft als gevolg dat er zovelen geloven als er tot het eeuwige leven verordineerd zijn (Hand. 13:43) (en dat zijn blijkbaar niet alle mensen, maar een beperkt aantal). Dat hiertussen geen tegenstelling bestaat wordt door de Amerikaanse baptist John Piper betoogd in dit artikel.