Optimatus schreef:
Hoe ik redeneer? Heel eenvoudig:
1. Enkele van mijn beste vrienden zijn moslim.
2. Zij plegen geen aanslagen, ook niet in naam van de islam.
3. Er zijn gekken die dat wel doen.
4. Zij zijn niet gelijk aan die gekken.
5. Zij zijn niet verantwoordelijk voor de daden van die gekken.
6. Ik hoef hen niet aan te spreken op de daden van die gekken.
7. Wij onderhouden de vriendschappen zodanig dat wij veel plezier en gezelligheid en steun aan elkaar hebben
Makkelijk toch? Zolang zij zich niet met allerlei terroristische onzin bezighouden, heb ik geen enkele reden om hen daarmee lastig te vallen. Dat zou de vriendschapsband schaden en daar pas ik voor. Omgekeerd word ik, als representant van "het westen" ook niet aangesproken op wat het westen allemaal uitvreet en/of uitgevroten heeft. Anders hadden ze mij ook kunnen aanspreken op nogal wat onverkwikkelijkheden in heden en verleden. Dat doen zij ook niet.
Ik had hier bovenstaande quote nooit zo goed kunnen verwoorden. Maar goed, waar zijn gegeven talenten liggen op taalkundig gebied (wat ik heb leren respecteren) daar liggen mijn talenten duidelijk niet, en wat w.b.t de mij gegeven talenten op aritmetisch en mathematisch terrein, daar zullen misschien zijn talenten weer niet liggen?
Wat Optimatus hierboven weergeeft is feitelijk wel de basis, van hoe men om zou horen te gaan met een Moslimbroeder, en hoe iemand vandaar uit een mogelijke verdere diepgang, een relatie op kan bouwen, zonder het dat je het gevoel hebt van op eieren te lopen of dat men uitgaat van wat ik geloof is waar en wat de ander gelooft is per definitie onwaar. Al zal het volgens sommigen vanuit de de bijbel gezien niet juist zijn wat ik stel, het is wel die zelfde bijbel die stelt dat men moet omzien naar zijn naaste (Heb u naaste lief). Moslims horen daar ook bij.!!
Een andere vraag die bij mij steeds weer naar boven komt borrelen is, waarom zijn mensen zo bang voor de Islam? Een goede kennis van mij zegt vaak: "Kennis is vaak beste tegengif voor angst".
Tot slot, ik ben er van overtuigt dat zoals God ons immers een nieuwe hemel én een nieuwe aarde belooft heeft, dat daar ook plaats is voor Moslims. Het zij dat hun dit waarschijnlijk weer vanuit een ander perspectief zullen bekijken. Het is naar m.i. en zoals vaker door mij gesteld, God die mensen naar het hart beoordeeld, en hoe iemand geleeft heeft zoals hij dacht dat God of Allah voor de Moslims het bedoeld heeft. Hoe God zal oordelen weet ik niet, daar blijf ik met mijn tengels van af. Waar ik wel probeer voor te waken is, om vanuit mijn visie te gemakkelijk te spreken naar een ander toe, van mijn geloof is het ware en het jouwe deugd niet! Dat de allerhoogste mij hiervoor wil bewaken.
Iemand kan vanuit de bijbel gezien vele leerstellingen optrekken, dat doe ik vaak ook..., hoe vaak zie je dan ook niet dat wij hiermee mensen sneller van het evangelie afstoten dan bereiken als wij er de ware liefde van Christus voor de mensen niet in betrekken? Hoe vaak zeggen wij dan ook niet hij/zij wil niet geloven of staat niet open voor en iets met het stof van de kleren kloppen? Wat als God ons nu eens als het stof van zijn kleren afklopte omdat wij onze medemensen niet willen zien staan, omdat wij te veel bezig waren met onze leerstellingen?
Het is God die mij wil leren lankmoedig te zijn, wat ga ik hier toch vaak mank aan.
