Berichtdoor kusje » 23 jul 2007 10:26
Maak je over de hulpverlening maar geen enkele illusie. Die treedt alleen in werking als er zich iets ernstigs onomkeerbaars heeft voorgedaan.
Mijn vriendin lijdt al jaren aan psychoses. huisarts, Riagg, crisiscentrums horen het aan, maar doen niets. En de symptomen...Ach, met doorgesneden polsen in bad, zichzelf in de brand willen steken, met een mes de kop van de kat af willen snijden, eindeloos herhalen van het geen ze 3 minuten geleden al eerder hadden gezegt, opnames in het ziekenhuis vanwege totale bewegingsloosheid (men vond het heel bijzonder want dit had de neuroloog nog nooit meegemaakt, maar verder werd er niets gevonden), slaapsessies van soms meer dan 48 uur aan een, maar ook 48 uur niet slapen. Buitengewoon aggressief als ik vraag of ze in plaatst van de bank op de slaapkamer wil gaan liggen. Baan allang kwijt natuurlijk en dit is slechts een kleine bloemlezing waar ik de afgelopen 7 jaar tegen aan ben gelopen.
Al deze symptomen neergelegt bij de hulverlening, maar die kwamen niet verder dan wat gesprekjes en die psychoses...............Ah , duren die niet langer dan 3 dagen.......Dan spreken we in de medische wetenschap van een micropsychose, wist de huisarts te vertellen. Maar dat was dan ook alles wat ie er mee deed. Een constatering!
Het is ook best lastig, want mijn vriendin is een bloedmooie vrouw, waar iedereen naar omkijkt en in normale doen echt helemaal fantastisch, en waarvan je tijdens een ontmoeting totaal niet deze achtergrond zoekt. De patienten zelf zijn ook uitermate goed in staat om de boel te bagetaliseren.
Onze relatie is inmiddels voorbij en ze zit nu bij haar ouders, die dachten dat wat rust haar wel goed zou doen. Die mensen zijn zich helemaal te pletter geschrokken toen ze daar ook in een psychose raakte en midden in de winter bij het paard in de stal ging slapen. En wee degene die haar daar wou weghalen.
Mijn schoonmoeder heeft een expressbrief van 3 kantjes naar de huisarts gestuurd................Geen antwoord, ik zelf heb een brief naar het riagg gestuurd waar ze destijds die gesprekken heeft gehad...........Geen antwoord.
Het wachten is nu op het moment dat ze of zichzelf, of iemand anders iets zeer ernstigs aandoet.
Ik denk dat de hulpverlening dan wel met een antwoord komt: "Ich habe es nicht gewusst, ich habe es nicht gewohlt."
Maar ondertussen wel een dik salaris op strijken voor NIETS doen. Als het moment daar is zal ik ook gaan procederen tot ik een ons weeg om er voor te zorgen dat de betreffende personen nooit meer aan de bak komen.
