Berichtdoor TheEdge » 18 nov 2003 15:29
Het toffe van christen zijn is dat het zich niet beperkt tot lezen in het een of andere boek en vervolgens allerlei wetjes en regeltjes navolgen. Het betekent een levende relatie met God hebben, die jou wil bijstaan als je het moeilijk hebt, die jouw leven wil sturen, en jouw lichaam gebruikt om Hem te dienen.
En dat is meteen het moeilijkste aan het christen zijn. Soms verlang ik ernaar dat God is zoals Allah. Allemaal regeltjes, en zolang je ze maar opvolgt, dan weet je dat Allah blij met je is en dat je later naar de hemel mag. Of dat God, net als bij sommige oosterse godsdiensten, te vinden is in jezelf. Veel meditatie en oefeningen doen die je ontspanning geven, en weten dat jij degene bent die de touwtjes in handen heeft, dat jij bepaalt wat je wilt of niet.
Ik denk juist dat het feit dat God een levende relatie met mensen aan wil gaan, een teken is dat God de enige ware God is die niet alleen bestaat, maar ook nog eens oppermachtig is. En waarvan het goed is om aan Zijn kant te staan. Omdat deze God je niet dwingt tot iets waar je geen zin in hebt, omdat Hij Iemand is om op terug te vallen, en omdat Hij Iemand is die zo ontzagwekkend groot en indrukwekkend is dat wij nietige mensjes Hem nooit zullen begrijpen. Voorwaarde voor zo'n levende relatie is echter wel dat je erkent dat Jezus voor jouw zonden is gestorven, en dat je de Heilige Geest in je hart laat komen om de rest van je leven te laten leiden.
Goed, je kunt ook wel christen (of liever: christelijk) worden op basis van je verstand, en omdat je voors en tegens tegen elkaar hebt weggestreept en daarom hier op uit bent gekomen. Maar zonder Jezus en de Heilige Geest is dat geloof niets anders dan een inhoudsloze slappe hap.
(ik hoop dat ik zo een beetje duidelijk ben, anders vraag je maar...)
TheEdge leest voor 't eerst de bijbel van kaft tot kaft.
Tussenstand: Ester 1 (19/08/05)
