Berichtdoor elbert » 21 jun 2007 12:41
Het was een hard gelag om te moeten constateren dat het lachen plots ophield. Men vond het niet kies om in het bijzijn van zulke kleine mannetjes te lachen.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)