Kan liefde je aangepraat worden?Relatie op het spel

[Acire]

ik moet er niet aan denken, aan ooit een andere relatie!!
ik wil alleen mn vriend terug, en anders hoeft het voor mij allemaal niet meer! dan heeft mn leven geen zin meer, hij was mn alles!!!

Hmm...... ik kan het niet laten, hier moet ik ff op reageren. Ik heb ook ooit zo'n relatie gehad, die (achteraf gelukkig) over is gegaan.
Toen het een tijdje uit was zag ik tot mijn schaamte dat mijn vriendje mijn alles was dat hij zelfs tot een soort god voor me was geworden. Zodra het uit was, kon God weer mijn God worden!
Wie weet, ontdek jij ook wel zoiets, en ben je erachteraf blij om Dat hoop ik voor je!

Sterkte, en als je meer wilt weten, Pb maar

[Aragorn]

Toch weet ik uit ervaring dat die periode van onzekerheid en twijfel vóór het uit gaat ook gelijk het ergste is. Als het eenmaal uit is gaat het steeds beter, hoef je niet meer te twijfelen en wen je er toch steeds meer aan en ben je iig blij dat je van die onzekerheid af bent.

[Acire]

Dan moet het als het uit is wel gelijk duidelijk zijn, anders blijft het gezeik.
Dus, als het niet duidelijk is, stel een limiet, en hak daarna zelf de knoop door, anders ga je er verrot aan!

[Aragorn]

Inderdaad, uit=uit en daarna moet je ook geen gezeur en geknipperlicht meer hebben.

[Acire]

Zo, Aragorn en Acire zijn het eens

[Ezeltje]

Lenny schreef:

ik geloof het wel!mr het is nu allemaal nog veel te vers...
ook heb ik nog kontakt met hem, terwijl iedereen zegt dat ik hard moet zijn en geen kontakt meer moet hebben! maar ja... ik kan het niet laten om te smsen bellen etc!

Hoi lenny,

het lijkt net alsof jij zegt wat ik in mn hoofd heb... ik heb nu geen beltegoed meer maar kan hem nog altijd opzoeken... heb tot nu toe nog de ´verleiding´ kunnen weerstaan door naar mn verstand te luisteren, dat ik mezelf(en hem) er alleen maar meer pijn meedoe. Toch zou ik nog aan jou willen vragen, hoe reageert je (ex)vriend daar dan op dat je nog steeds contact zoekt? Mijn vriend reageert zoals ik al eerder aangaf niet negatief op mijn contact zoeken maar hij weet het ook niet goed wat hij er verder mee moet. Ik zit er de laatste tijd steeds meer aan te denken om het zelf uit te maken, omdat ik kapot ga van de onduidelijkheid. Maar wanneer, vraag ik aan jullie, is er sprake van duidelijkheid? Is het niet lullig als ik zeg bijv. als je het na twee weken nog niet weet, maak ik het uit omdat ik er zelf ook kapot aan ga? Houd ik dan wel genoeg van hem? Ik wil mijn eigen wel helemaal geven, maar niet compleet opgeven maar ik heb nu het idee dat ik moet kiezen tussen 2 slechte dingen. Waar doe ik goed aan, een limiet stellen of hem alle ruimte geven en blijven hopen op misschien wel een dode mus?

[Lenny]

Acire
Dan moet het als het uit is wel gelijk duidelijk zijn, anders blijft het gezeik.
Dus, als het niet duidelijk is, stel een limiet, en hak daarna zelf de knoop door, anders ga je er verrot aan!

Aragorn
Toch weet ik uit ervaring dat die periode van onzekerheid en twijfel vóór het uit gaat ook gelijk het ergste is. Als het eenmaal uit is gaat het steeds beter, hoef je niet meer te twijfelen en wen je er toch steeds meer aan en ben je iig blij dat je van die onzekerheid af bent.

tjah, das nu juist het probleem. Hij trekt nog zo aan me... En dat is het verrotte idd. Kheb nu mezelf voorgenomen om echt een duidelijke grens te stellen wat ik wel en beslist niet meer wil! Maar hij weet dus zelf ook nie egt wat tie wil hij heeft het uitgemaakt in een zeer depressieve bui en nu heb k het idee dat hij er toch spijt van heeft... zucht...

[Lenny]

Acire
Hmm...... ik kan het niet laten, hier moet ik ff op reageren. Ik heb ook ooit zo'n relatie gehad, die (achteraf gelukkig) over is gegaan.
Toen het een tijdje uit was zag ik tot mijn schaamte dat mijn vriendje mijn alles was dat hij zelfs tot een soort god voor me was geworden. Zodra het uit was, kon God weer mijn God worden!
Wie weet, ontdek jij ook wel zoiets, en ben je erachteraf blij om Dat hoop ik voor je!

dank je voor je bemoedigende woorden
maar mijn vriend was niet een soort god voor me geworden! gelukkig niet! maar misschien was ik toch meer met hem bezig dan met God. Dat kan. Hoewel ik in onze verkering ook superveel met God bezig was.. Maar nu leef ik misschien nog dichter bij Hem omdat ik Zijn kracht nu dubbelhard nodig heb!

[jaccootje85]

owja ik wilde nog ff zeggen dat ik het heel rot voor jullie beiden vind lenny en jaccootje!!! ik hoop dat jullie er met nieuwe kracht uit mogen komen... en had eigelijk ook nog een vraagje, maar misschien is het een beetje te vroeg daarvoor maar ik stel hem toch:
Zien jullie het ooit weer zitten om een relatie aan te gaan met een andere jongen? Misschien is het van mij een beetje naief, maar ik heb het idee dat ik , als het echt uitgaat, met geen andere jongen verkering meer wil hebben omdat ik a) het vertrouwen in ware liefde dan volledig kwijt ben en b) ik geen idee heb of er ooit nog iemand anders zo goed bij mij zou kunnen passen, gezien mijn moeilijke karakter en alles wat ik heb meegemaakt.
Als jullie niet willen reageren, toch bedankt, en als jullie wel willen reageren, al bij voorbaat dank

Beste Ezeltje,
Sorry voor mijn late reactie
Ik heb gelukkig de kracht gekregen om mijzelf over deze akelige tijd heen te zetten! Er is inmiddels een hele tijd overheen gegaan, maar sinds enige weken hebben we weer spaarzaam contact, maar we houden het wel heel spaarzaam. Ik weet niet of er bij hem een ander meisje op t spel is, maar dat zou ik niet erg vinden. Ik zie hem graag gelukkig!
Verder zou k er zelf ook geen moeite mee hebben om weer een relatie aan te gaan (hoop ik). Het ligt er misschien ook aan hoeveel tijd je erover heen laat gaan. Bij mij is t nu bijna een half jaar geleden...
Mn ex en ik zijn zonder ruzie uit elkaar gegaan en dat vond ik al een groot voordeel aan de hele situatie. Omdat we zover uit elkaar wonen zie k hem ook eigenlijk nooit meer. Misschien ook weer een voordeel aan de situatie.
Ik hoop dat jullie er samen ook uit mogen komen! Een knipperlicht-relatie is ook niet alles! Heel veel sterkte met alles!
xjaccootje

[jaccootje85]

. Ik zit er de laatste tijd steeds meer aan te denken om het zelf uit te maken, omdat ik kapot ga van de onduidelijkheid. Maar wanneer, vraag ik aan jullie, is er sprake van duidelijkheid? Is het niet lullig als ik zeg bijv. als je het na twee weken nog niet weet, maak ik het uit omdat ik er zelf ook kapot aan ga? Houd ik dan wel genoeg van hem?

Nog even een reactie....
Ik zou er zelf ook aan gedacht hebben om het uit te maken. Je gaat er na verloop van tijd idd kapot aan! En ik denk zelf niet dat het lullig is om een tijd te stellen. Ik denk meer dat je dan jezelf bent, dat je zelf aan durft te geven dát je eraan kapot gaat en dát je duidelijkheid wil! Dat is niet omdat je niet genoeg van hem houdt, je houdt van hem en als hij niet blind is merkt hij dat zelf ook. Maar als jij bij hem blijft en je gaat er kapot aan, dan is de schade groter. En dan gaat waarschijnlijk niet alleen jij er kapot aan maar ook hij... Denk niet dat je dat zo graag wil...
Ik hoop dat jullie samen tot duidelijkheid mogen komen. En leg alles maar bij de Heere neer. Dan hoeft het geen volmaakt gebed te zijn. De Heere hoort ook naar rommelpotjes...
liefs

[Abdijbiertje om 1:00]

owja ik wilde nog ff zeggen dat ik het heel rot voor jullie beiden vind lenny en jaccootje!!! ik hoop dat jullie er met nieuwe kracht uit mogen komen... en had eigelijk ook nog een vraagje, maar misschien is het een beetje te vroeg daarvoor maar ik stel hem toch:
Zien jullie het ooit weer zitten om een relatie aan te gaan met een andere jongen? Misschien is het van mij een beetje naief, maar ik heb het idee dat ik , als het echt uitgaat, met geen andere jongen verkering meer wil hebben omdat ik a) het vertrouwen in ware liefde dan volledig kwijt ben en b) ik geen idee heb of er ooit nog iemand anders zo goed bij mij zou kunnen passen, gezien mijn moeilijke karakter en alles wat ik heb meegemaakt.
Als jullie niet willen reageren, toch bedankt, en als jullie wel willen reageren, al bij voorbaat dank

Heuj Ezeltje,

Je gedachtengang is best logisch. Je hebt zoveel gevoelens voor die jongen dat je onmogelijk kunt voorstellen dat er een ander in jouw leven kan komen, dat er niemand anders beter past dan hij. Het is een gedachtengang die ik zelf op dit moment ook beleef. Ik heb dit topic, samen met andere topics de laatste tijd aardig gevolgd en ik zie wel herkenning her en der.
Toch weet ik heel zeker dat (mocht het zo zijn dat het niks meer wordt tussen mij en haar) er ook een ander in mijn leven komt. Er is niet één Ware. Complete onzin. Er zijn meerdere mensen op deze aardkloot waar je een heel leven lang gelukkig mee kunt zijn. Maar het beseffen dat er vast wel andere mensen zijn met wie je samen kunt leven kost even wat tijd.
Punt "a" is inderdaad een vervelend punt. Het opnieuw geven van vertrouwen aan iemand anders kan best moeilijk zijn. Ik moet er nu nog niet aan denken om weer aan iemand mijn vertrouwen te geven om vervolgens in de molen van onzekerheid terecht te komen of het klikt en het meer is dan zomaar iets, of dat het uiteindelijk niet meer is dan "een paar goede gesprekken". Maar ook dit heeft zijn tijd nodig en het komt, mocht het over zijn met je huidige relatie en je komt een ander tegen, vanzelf wel.
En dan misschien wel het belangrijkste: Leg je vertrouwen ook in Gods handen. Natuurlijk mag je je eigen verlangen bij Hem neerleggen, maar bid daarbij wel dat als Zijn weg anders is, je mag leren dat het zo moet zijn en dat je dat accepteert. Niet dat je meteen op alle vragen en zorgen antwoord krijgt, maar het geeft wel heel erg veel rust.

Sterkte ermee!

[Lenny]

het lijkt net alsof jij zegt wat ik in mn hoofd heb... ik heb nu geen beltegoed meer maar kan hem nog altijd opzoeken... heb tot nu toe nog de ´verleiding´ kunnen weerstaan door naar mn verstand te luisteren, dat ik mezelf(en hem) er alleen maar meer pijn meedoe. Toch zou ik nog aan jou willen vragen, hoe reageert je (ex)vriend daar dan op dat je nog steeds contact zoekt? Mijn vriend reageert zoals ik al eerder aangaf niet negatief op mijn contact zoeken maar hij weet het ook niet goed wat hij er verder mee moet. Ik zit er de laatste tijd steeds meer aan te denken om het zelf uit te maken, omdat ik kapot ga van de onduidelijkheid. Maar wanneer, vraag ik aan jullie, is er sprake van duidelijkheid? Is het niet lullig als ik zeg bijv. als je het na twee weken nog niet weet, maak ik het uit omdat ik er zelf ook kapot aan ga? Houd ik dan wel genoeg van hem? Ik wil mijn eigen wel helemaal geven, maar niet compleet opgeven maar ik heb nu het idee dat ik moet kiezen tussen 2 slechte dingen. Waar doe ik goed aan, een limiet stellen of hem alle ruimte geven en blijven hopen op misschien wel een dode mus?

hey ezeltje,
het kontakt komt eigenlijk steeds als eerste van mn ex vandaan. dan sms-t hij weer enzo. en ik neem mezelf telkens voor om echt hard te zijn en niks meer te laten horen, maar als ik dan weer sms-jes krijg kan ik het niet laten om trug te sturen. En idd ik ga ook kapot van de onduidelijkheid... Het is nu bijna 2 weken trug uitgegaan en toen deed hij echt superdefinitief enzo. Maar nu zit hij tog steeds weer te sms-en en krijg ik de indruk dat hij tog spijt heeft (dat zei hij ook aan de ene kant wel een aan de andere kant niet..)
Het ergste is dat wij bij elkaar in de kerk zitten, dezelfde vriendengroep hebben etc.
ik heb mezelf nu echt keihard voorgenomen om NIET meer te reageren naar hem.. En dat wil ik nu echt volhouden. Al stuurt hij 100 smsjes dat hij zelfmoord gaat plegen etc...
ik moet gewoon ook aan mezelf denken! want ik ga eregt aan kapot anders! En als ik jou was zou ik echt een limiet stellen. Anders is het echt niet goed voor je! HEt is idd van 2 slechte dingen, het beste kiezen, maar ik zou zeggen: kies dan voor jezelf! en als hij het toch voor je is, dan komt het wel goed! blijven hopen op een dode mus is zoo slopend, ik ervaar het helaas zelf

[Ezeltje]

Eey lenny,(en anderen)

Bedankt voor je reactie! Juist dat jij het zegt geeft me erg veel steun, en ik wil ook zeggen dat ik heel erg met je te doen heb omdat hij je nu eigenlijk claimt met zelfmoord... tewijl hij het zelf heeft uitgemaakt. Het is denk ik wel goed om na te gaan hoe erg hij dat meent natuurlijk en als hij het echt meent moet je hem erop aandringen dat hij hulp gaat zoeken,omdat het dan niet aan jou ligt dat hij dood wil, maar aan ZIJN zelfbeeld. maar idd anders kan je beter het contact verbreken! Vind ik echt enorm knap van je!!!
Misschien is het ook goed om voorlopig met andere mensen om te gaan of om tijdelijk naar een andere kerk te gaan. al kan je hem natuurlijk niet altijd blijven vermijden.
Weetje wat je vriend heeft (zelfmoordgedachten enzo) herkende ik ook enorm van mijzelf. Mijn zelfbeeld hing af van mijn vriend, en toen ik pas eraan dacht dat het welleens uit kon gaan(terwijl daar toen niet eens een reden voor was) voelde ik me doodongelukkig en had ik het idee dat ik liever dood wilde omdat mijn leven geen doel meer heeft.
Gelukkig heeft God mij op tijd laten zien dat ik ook nog toekomst zonder hem heb(al is het wel een hele onzekere ) en dat ik ook een persoon zonder hem ben. Dat neemt niet weg dat ik het heel erg zou vinden als het uit zou gaan en dat ik(sorry voor de anderen ) toch echt niet geloof dat iemand anders de ware voor mij kan zijn omdat ik een sociale persoonlijke handicap heb en al veel nare dingen mee heb gemaakt(ben onder andere erg gepest, vandaar mijn vroegere negatieve zelfbeeld) Door mijn vriend heb ik hiermee om leren gaan en daarom zou ik het zo erg vinden als het uit zou gaan, omdat ik(en hij ook) juist mezelf en God heb leren kennen... maar ik houd me vast aan wat de toekomst brenge moge, mij geleidt des Heeren hand.

Ps: ik moet btw volgende week mn vriend wel zien, omdat we dan een feest hebben, hierop reageerde hij gelukkig wel positief

[Lenny]

Ey ezeltje,
ja hij heeft nu ook hulp..gelukkig wel! hij is vandaag voor t eerst bij psycholoog geweest. En het ging goed! Hij had eigelijk al veel langer hulp nodig, maar wilde dat voor zichzelf niet weten..
Kheb ook gevraagd of hij aan die psycholoog wilde vragen wat hij dacht dat het beste was of we wel of geen kontakt moeten hebben. Dus psych had gezegd: kontakt is goed, maar geef elkaar de ruimte, laat elkaar even op adem komen, en praat even niet samen over jullie problemen!
dus alleen over LEUKE dingen. Als het goed is gaat hij dus geen wanhopige smsjes meer sturen... En dat is voor mij al un heel stuk beter!
maar khoop egt dat het bij jullie goed gaat komen!!! Ik houd me ook heel erg vast aan het lied "wat de toekomst brenge moge"
En deze weg mag ons dichter bij onze God brengen!
Naar een andere kerk gaan doe ik wel es, maar ik heb in onze gemeente belijdenis gedaan (samen met mn vriend) en ben daar ook graag...
Fijn dat je vriend positief reageerde dat je em volgende week gaat zien... hoop egt vr jullie dat t goed gaat!!

[Ezeltje]

Ey ezeltje,
ja hij heeft nu ook hulp..gelukkig wel! hij is vandaag voor t eerst bij psycholoog geweest. En het ging goed! Hij had eigelijk al veel langer hulp nodig, maar wilde dat voor zichzelf niet weten..
Kheb ook gevraagd of hij aan die psycholoog wilde vragen wat hij dacht dat het beste was of we wel of geen kontakt moeten hebben. Dus psych had gezegd: kontakt is goed, maar geef elkaar de ruimte, laat elkaar even op adem komen, en praat even niet samen over jullie problemen!
dus alleen over LEUKE dingen. Als het goed is gaat hij dus geen wanhopige smsjes meer sturen... En dat is voor mij al un heel stuk beter!
maar khoop egt dat het bij jullie goed gaat komen!!! Ik houd me ook heel erg vast aan het lied "wat de toekomst brenge moge"
hoop egt vr jullie dat t goed gaat!!

Eey,

Fijn dat je vriend nu ook hulp heeft. Je klinkt nu al een stuk zekerder van jezelf als eerst, gelukkig maar. Wat betreft die smsjes: als hij ze toch blijft sturen is je telefoon ergens in leggen waar een sleutel op kan en dan de sleutel kwijtraken(bijv. een cd-opbergbox, ook heel handig voor zussen of broers die je cd's willen jatten ) misschien ook nog wel een optie mocht je dan nog steeds de neiging hebben om te smsen dan moet je er veel moeite voor doen om dat ding open te breken, en daarmee raak je je wel bewust van het bewaren van je eigen grenzen (moettie alleen geen glazen bovenkant hebben natuurlijk )
Maar goed wat betreft die leuke dingen doen, lijkt me een goede tip, alleen is het wel heel moeilijk gezien wat jullie allemaal hebben meegemaakt, gisteren belde mijn vriend zelf op om wat te gaan doen(EINDELIJK ) en het was ook echt een fijne avond, maar het is toch moeilijk om er niet over te beginnen of om hem uit z'n tent te lokken, zeker omdat ik weet dat hij me een brief aan het schrijven is...

Groetjes van mij

Ps: zijn wij nog de enige 2 discusseerders op deze topic?