Moeilijke kwestie.... Iemand gaat (m.i.) als eerste voor het geloof in Christus naar de kerk. (voor sociale kontakten e.d op de tweede plaats naar ik aanneem?) Hij is het tenslotte die mensen samenroept en bindt. Als ik het verhaal van Gerdien lees, raakt het mij diep. (Een (herkenbaar verhaal voor mij)
Mijn eerste reactie zou 'ook' zijn opstappen..!! Aan de andere kant denk ik weer aan het feit dat het Christus is die de mensen bindt. Het is niet Christus die Gerdien van zijn tafel weg houdt, maar de mensen en dat die zelfde mensen lijken te zijn vergeten dat het ook die zelfde Christus is, die Gerdien heeft uitgenodigd 'om aan te mogen en moeten gaan'.
De vraag die dan bij mij opkomt is dan, moet/zou je om mensen de kerk verlaten...? lastig... lastig .., wat een *lelijk woord* situatie voor Gerdien... Dit zeker omdat het om het avondmaal gaat, een van de belangrijkste sacramenten...
Wat Optie schreef:
Optimatus schreef:Uiteraard is er in elk kerkverband wel iets wat je niet aanstaat, maar het brood zou mij in dit kerkverband niet meer smaken.
Daar heb ik zelf wel eens over nagedacht...wat mij dan zou tegenhouden om elders te gaan kerken, is dat je mogelijk zoals Optie ook stelt, in elk kerkverband wel weer wat vind wat je niet aan staat. Wat dan te doen... ? Nog een lichtere kerk of weer een andere kerk....
Ik weet niet wat wijsheid is in deze ..... Neemt Gerdien maar mee in gebed.

Het is ons maar geleend, de vele mooie dingen.
Ons onbetwistbaar eigendom, zijn de herinneringen.