vlila voor de armen en stof voor ieder reptiel

[Abdijbiertje om 1:00]

Maarten mijmerde: O Ootmaarsum, oubollige oudheid onder oude olmen!

[RECI-TATIVO]

Alwaar mijn schone wieg eens stond. Waar mannen ploeterden in de grond en de dames waren vol en rond.

[Abdijbiertje om 1:00]

O, Ootmaarsum, vol van vrede, verleidelijk van voorkomen, vervoering voor velen. O Ootmaarsum, overmeester mij met melancholiek!

[Aragorn]

Ootmaarsum, laat je je nu gewoon een lofzang welgevallen? Kop op! Het is je schoonmoeder niet!

Laat staan die verdraaide scharenslijpers.

[RECI-TATIVO]

Stuur ze met een kluitje, zeg ik je, met een kluitje, in het riet.

[Othello]

'If the world didn't suck we would all fall off...' bedacht de burgemeester van Ootmarsum zich met een zucht van opluchting. Tegelijkertijd was het hem een raadsel waarom hij in het Engels en niet in het Fries dacht, hoewel Ootmarsum in Twente schijnt te liggen.

[[S]]

Eén blik, enkele woorden en ik was weer de gehele dag van de wereld. Maar het mes sneed wel aan twee kanten want wat er was is er niet meer ook al verbleef ik in die roes. Het leek onmogelijk om aan mijn denkwereld te ontsnappen.

[Stefanus]

*flip flap flip flap flip flap*
de eend stapte stevig door

[Collateral]

Baf baf baf splet baf baf.

(En toch haalde de olifant de eend in.)

[Stefanus]

*splaf splef...splaf.....splef*

De bebloede eend sleepte zich voort en haalde uit naar de olifant. Zij raakte de achillespees van de olifant en het grijze beest storte ter aarde. Het was over en uit voor deze vleesgeworden lompheid, voor deze volumneuze viervoeter.

[[S]]

Zesenzeventig tegeltjes en nog één halve lagen er op de grond in de badkamer volgens Jaap. Nouja, eigenlijk had hij geen idee maar zesenzeventig en één half klonk zo mooi. Zesenzeventig en een half waren zeker het aantal tegeltjes dat hij later in zijn badkamer zou willen.

[leclerc]

De van origine uit het Atlasgebergte afkomstige vandaaltjes duwden de man met de gestippelde overhemd gedecideerd richting de gracht.
Hij zou hen later dankbaar zijn, anders was hij zeker overreden door de voorbijzoevende pausmobiel.

[Ness]

"Het is toch wat." Verzuchtte de man terwijl hij langzaam van de dakgoot viel. "Het is toch wat, het is toch wat." Naast hem liep een eend tegen de muur omhoog, en de maan glimlachte stralend.
Midzomernachten zorgden voor veel opschudding, zoveel begreep hij nu wel.

[Liarose]

Jammer. Zó jammer. Het beroemde strijkorkest was er niet bij. Waarom stond op de posters dat ze er wel zouden zijn? Jammer. Zó jammer.

[Stefanus]

Ietwat bedremmeld keek ze naar het geknapte touwtje in haar handen. Ze strekte haar handen, met de palmen naar beneden, zodat de touwtjes een vrije val maakten. Ze werd er emotioneel van.