Omdat we elkaar doordeweeks wat minder vaak zien, hoewel het geen weekendrelatie meer is, is het lastiger om het vaker te doen, maar daar gaat binnenkort verandering in komen
...
Moderator: Moderafo's
...rosalie83 schreef:Marnix schreef:Ik begrijp het ook wel... En het is totaal niet goed voor hun kinderen. Dus het blijft dom.
Wat is totaal niet goed voor hun kinderen? Wat blijft dom?
Marnix schreef:rosalie83 schreef:Marnix schreef:Ik begrijp het ook wel... En het is totaal niet goed voor hun kinderen. Dus het blijft dom.
Wat is totaal niet goed voor hun kinderen? Wat blijft dom?
Ze verbieden samen op een kamer te zijn. Hallo, hoe krampachtig kan je controle willen houden over mensen die moeten leren daar ZELF goed mee om te gaan. Stel dat mijn ouders dan altijd zo hadden gedaan... en ik woon nu op kamers... en heb nooit geleerd hoe je met elkaar om moet gaan als er niet iemand toezicht houdt. Dan is het een stuk moeilijker dan nu ik het wel weet.
Dat ze als je bij hen thuis bent niet willen dat je samen op 1 kamer gaat slapen, oke... maar helemaal niet alleen samen mogen zijn, op je kamer bijvoorbeeld, zelfs niet als je aangeeft dat je samen wil bidden en bijbellezen, dat is wel heel vreemd.
Je moet ze goed informeren en leren op dat punt, en ze dan ook de ruimte geven om dat toe te passen, in plaats van te denken: Het kan altijd misgaan anders... dus we laten ze helemaal niet samen in een prive-ruimte zijn. Ze moeten dat juist wel kunnen, zonder dat het mis gaat. Dat is goed opvoeden.... mensen bewust maken en verantwoordelijk, niet als politieagentje ze vanalles verbieden, dan leren ze niet hoe ze in zo'n situatie zich moeten gedragen, en dat is dus dom.
Marnix schreef:rosalie83 schreef:Marnix schreef:Ik begrijp het ook wel... En het is totaal niet goed voor hun kinderen. Dus het blijft dom.
Wat is totaal niet goed voor hun kinderen? Wat blijft dom?
Ze verbieden samen op een kamer te zijn. Hallo, hoe krampachtig kan je controle willen houden over mensen die moeten leren daar ZELF goed mee om te gaan. Stel dat mijn ouders dan altijd zo hadden gedaan... en ik woon nu op kamers... en heb nooit geleerd hoe je met elkaar om moet gaan als er niet iemand toezicht houdt. Dan is het een stuk moeilijker dan nu ik het wel weet.
Dat ze als je bij hen thuis bent niet willen dat je samen op 1 kamer gaat slapen, oke... maar helemaal niet alleen samen mogen zijn, op je kamer bijvoorbeeld, zelfs niet als je aangeeft dat je samen wil bidden en bijbellezen, dat is wel heel vreemd.
Je moet ze goed informeren en leren op dat punt, en ze dan ook de ruimte geven om dat toe te passen, in plaats van te denken: Het kan altijd misgaan anders... dus we laten ze helemaal niet samen in een prive-ruimte zijn. Ze moeten dat juist wel kunnen, zonder dat het mis gaat. Dat is goed opvoeden.... mensen bewust maken en verantwoordelijk, niet als politieagentje ze vanalles verbieden, dan leren ze niet hoe ze in zo'n situatie zich moeten gedragen, en dat is dus dom.
Het is tamelijk verdacht als je af en toe 'gezellig' bij een vriend gaat logeren. Maar ze hebben wijselijk hun mond gehouden, meestal dan.
Nou daar ben ik het helemaal mee eens. Zonder God's hulp staat een relatie nergens. Nu moet ik eerlijk bekennen dat wij eigenlijk weinig echt samen de Bijbel lezen. We hebben het er wel na de Kerk over, waar de preke over ging en wat je boeiend vond en natuurlijk waarom. Als we getrouwd zijn zal het misschien ook wat makkelijker zijn omdat je dan ook meer samen bent, dan kan je ook echt samen de dag afsluiten enz..Ch. de Vries schreef:Ik en mijn vriendin hebben meer dan twee jaar verkering. 's Avonds lezen we samen uit de Bijbel met een dagboek er bij. Dit gaat goed en als we er over door willen praten, dan doen we dat. Toch merk ik dat het niet altijd zo makkelijk gaat. Ook om bijvoorbeeld te praten over de kerkdienst. We komen namelijk uit verschillende kerkgenootschappen en dat heeft wel eens voor spanning gezorgd. Ook samen bidden gebeurt bij ons niet vaak. Hopelijk gaat dat in de toekomst veranderen, want wat moet je zonder Gods hulp in een relatie?
Jo'tje schreef:En inderdaad Kwebbel, als je eenmaal getrouwd bent en wat meer een vast ritme hebt ofzo dan gaan zulke dingen vast makkelijker. Al is er dan natuurlijk ook wel weer kans dat het eten, bijbellezen, opruimen wordt..
Ja daar heb je wel gelijk in. Goed om voor je huwelijk er al in te komen natuurlijk. Ik weet zeker dat het goed zit tussen ons, we kletsen tot middernacht, we zijn heel close, vertellen elkaar alles, we houden van elkaar, vinden allebei het geloof belangrijk. Wat wil je nog meer?rosalie83 schreef:Jo'tje schreef:En inderdaad Kwebbel, als je eenmaal getrouwd bent en wat meer een vast ritme hebt ofzo dan gaan zulke dingen vast makkelijker. Al is er dan natuurlijk ook wel weer kans dat het eten, bijbellezen, opruimen wordt..
Inderdaad is het zo dat als je getrouwd bent je echt kan zorgen voor ritme. Maar als het in je verkeringstijd al niet lekker loopt en je niet echt goed samen kan bidden en zo, dan vraag ik me af of je moet wachten tot je getrouwd bent om erachter te komen of het dan wel werkt. Misschien is het handiger om ervoor te zorgen dat je daar voor je huwelijk achterkomt! Dan moet het ook wat dat betreft volgens mij gewoon goed zitten.
) om iedere keer dat we bij elkaar zijn te bidden. Samen lezen doen we niet zo vaak, maar we hebben aan de hand van het gebed altijd zat onderwerpen om over door te praten. Je hoort wat de ander bidt en de ander hoort wat jij bidt. En het fantastische is dat na het gebed de sfeer altijd beter is en de band tussen ons sterker!
Lalage schreef:MissF schreef: woensdag: koningshuis
haha vet koel, en de regering en de Tweede Kamer enzo, dat is zeker een goed gebedspunt!
Wij bidden eigenlijk alleen voor het eten heel kort, samen bidden komt er niet zo vaak meer van
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 25 gasten
