Verkering

[Aragorn]

Als ik het zo hoor zou het waarschijnlijk een hele opluchting voor je zijn als het uiteindelijk uit is. Van tevoren is het natuurlijk een moeilijke beslissing, maar het klinkt niet alsof je hier de rest van je leven gelukkig mee zou zijn.

Het kán in ieder geval ook heel anders.

[Lalage]

Pfoe lastig hoor. Een brief schrijven lijkt me inderdaad een goed idee. En iemand die niet open is, tja dat is echt lastig. Er zijn wel meer mannen die binnenvetters zijn, ik zou daar zelf ook niet goed een relatie mee kunnen hebben (terwijl andere vrouwen dat wel weer kunnen).

Aan de andere kant: de meeste mannen kijken ook niet zo ver vooruit als vrouwen. Bijvoorbeeld als een stel gaat trouwen, dan heeft de vrouw vaak een halfjaar van te voren al veel geregeld, terwijl de man twee maanden tevoren pas echt enthousiast begint te worden. Dat heb ik al zo vaak zien gebeuren. Dat is dan even vervelend, maar op zich niet zo erg als je weet dat het bij de meesten zo gaat. Toch is het wel belangrijk om het eens te zijn over dingen als kinderen krijgen (ook al concludeer je dan dat je het allebei nog niet weet ) voordat je gaat trouwen en dan moet je daar dus wel over kunnen praten.

Sterkte ermee en vergeet niet hierover ook met je hemelse Vader te praten! Die zal je geven wat je nodig hebt.

[Dippie]

Waarbij ik zoiets heb van ja dat wil ik helemaal niet. Zo zie ik mijn toekomst niet zitten met hem.(dan denk ik wel eens, dan maak ik het maar uit. Alleen wanneer moet ik het dan doen? Als hij bij mij is geweest, hij daarna nog meer als een uur moet rijden in de auto, houd hij zn gedachten dan wel bij de weg? Krijgt hij geen ongeluk? Moet ik het dan maar doen als hij mij op de bus heeft gebracht 's morgens vroeg, hij daarna naar zn werk moet rijden).

Hmmz.... Ik herken wel veel in dit gedeelte...
Ik heb het ook heel moeilijk gehad, voordat wij (mijn ex en ik) de keuze maakten om een pauze in te lassen. Ik stelde het steeds maar weer uit. Ik wilde het dan weer niet en dan weer wel uitmaken. Op een gegeven moment ging hij er ook aan onderdoor, dus wilde hij 100% zekerheid van mijn kant.
Ik heb idd ook zovaak nagedacht, dat als ik het uit wilde maken, wanneer ik dat dan moest doen. Ik woonde niet dicht bij hem, zagen elkaar vaak alleen in het weekend. Die situaties zijn echt rot, maar eigenlijk moet je daar helemaal niet over nadenken. Het blijft rot, wanneer je het ook doet...
Wij hebben op een gegeven moment, na aardig wat met elkaar gepraat te hebben, toch de knoop doogehakt en hebben onze relatie verbroken, met als doel om beide goed na te denken en kijken wat we wilden in de toekomst. Ik moest die middag gewoon werken, en kvoelde me echt giga ...... Maar het leven ging verder en ik moest dus ook gewoon verder. Ik heb het er echt heel erg moeilijk mee gehad. Ik bleef twijfelen en wist niet wat ik wilde. Het voelde alsof heel mn leven in elkaar stortte....
Ik bespaar je de rest van de details over hoe het is gegaan, maar nu, ruim 3 maanden later, voel ik me weer gelukkig! Sinds 2 weken heb ik helemaal geen contact meer met mn ex, en dat voelt goed! Zo kan kan ik het verwerken en gata hij op d eachtergrond staan.

Zoals jij je nu voelt, heb ik me ook gevoeld.... Zo opgelaten! Het voelde niet goed, ik verwachtte andere dingen in een relatie en wilde dus ook andere dingen. En nu voel ik me pas opgelucht...!!!
Ik kan weer doen wat ik wil en geniet echt weer van heel veel dingen!

Ik weet niet of je wat aan mijn verhaal hebt, maar ik probeer ermee te zeggen dat je, als je echt niet 100% meer voor hem kan kiezen, je duielijk tegen jezelf en hem moet zijn. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt! Dat weet ik uit ervaring...!!
Ik wil je iig heel veel sterkte wensen en hoop dat je de goede keuze maakt, samen met hem!!!

*HUG*

[Lalage]

Heej dippie, dat is een bemoedigend verhaal, fijn dat je je weer beter voelt!

[zomaar]

Sluit me aan bij voorgaande berichten. Als er niet gepraat kan worden, en dat moet m.i. wel gebeuren! Schrijf een brief, en geef hem persoonlijk, blijf er desnoods bij als hij hem leest, dan kun je gelijk toelichten.
ALs ik het allemaal zo lees, zit er bij hem ook best wat onzekerheid. Die er op (een misschien wat dwangmatige manier) uitkomt.
Ook hij weet niet goed raad hoe hij zich moet gedragen naar jou toe.
Echt waar praat met elkaar! En als het kan, bid ook met elkaar, hierdoor heb ik m'n man ook in onze verkeringstijd ook goed leren kennen, en omgekeerd net zo.

[Gerdien B.]

Misschien een idee om neutraal terrein af te spreken om de relatie te bespreken. Ga een stuk door het bos heen wandelen of naar het strand.

[Smurffie]

Misschien een idee om neutraal terrein af te spreken om de relatie te bespreken.

Hm, dat is rustgevend ja. Wij zijn toen naar een recreatiegebied gegaan waar we wel vaker kwamen. Ik wilde het niet voor de deur in de auto de relatie verbreken (Hij deed het, maar ik wist dat hij het ging doen, al was het dan ergens ook weer onverwachts maar whatever), waar de halve familie voor het raam zat Op de terugweg vroeg ik trouwens nog of we nog even een biertje gingen doen. Hij keek me verbaasd aan; ''Wil je dat nog dan?''. Dat kwam er zo mooi uit dat ik door de tranen heen spontaan in de lach schoot Hij was wel zo wijs om de auto ergens te parkeren waar je max. een half uur mocht staan.. razz

Eh, heel subtiel wil ik hiermee zeggen dat je zelfs om dergelijke dingen achteraf nog kunt lachen. En daarmee wil ik eigenlijk ook zeggen dat het voor je eigen gemoedsrust en die van je vriend/vriendin beter is om goed uit elkaar te gaan, mocht het zover komen. Bewaar de goede herinneringen. Ik heb ervaren dat je op die manier bepaalde dingen beter kunt verwerken

Hoe het ook afloopt, sterkte ermee!

[Knabbel en Babbel]

Heb een brief naar me vriend gemaild. Ben niet zo'n ster in schrijven, omdat ik steeds weer dingen toevoeg en verwijderd dus ben ik gelijk maar achter de pc begonnen. Omdat het anders nog vééél meer tijd in ging nemen. Ben dr heel lang mee bezig geweest, maar heb nu wel zo'n beetje alles erin gezet wat ik kwijt wil. Tzijn 5 A4-tjes geworden. Heb hm gevraagd om hier eerlijk op te reageren, zodat we er van het weekend over kunnen praten als we bij elkaar zijn en het dan goed is om samen tot een besluit te komen.

Kan het ook niet zijn dat juist door jullie relatie
alles bij jou zo op de kop staat?

Het heeft er misschien wel wat mee te maken, maar niet alles er zijn veel meer 'problemen' wat op dit moment (denk ik) een beetje teveel voor me word.

Als ik zo lees hoe jullie verkering er op dit moment voorstaat vraag ik me af of er vanaf jouw kant en zijn kant echt verliefdheid/liefde is..

Van mijn kant is er weinig liefde meer, in het begin was ik blij als ik hem weer zag, dat gevoel heb ik nu niet meer en ben soms dan ook blij als het weekend voorbij is en ik bij hem wegga, of hij bij mij vandaan. Volgens mij is hij wel heel verliefd op mij, volgens mij weet hij op sommige momenten ook niet hoe hij dat uiten moet. Laats had ik hem gesmst dat ik het niet meer zag zitten, ook tussen ons niet. Op dat moment reageerde hij daar niet op, het weekend daarna toen we elkaar weer zagen zei hij wel dat hij erg van schrok! Ik denk dat het hem ook veel verdriet zou doen als het uit zou gaan, ik denk dat ik het er zelf ook nog best moeilijk mee zou hebben als het zou gebeuren maar dat het aan de andere kant wel beter zou zijn.

Veel sterkte overal mee!

Dankje!!

Ik weet niet of je wat aan mijn verhaal hebt, maar ik probeer ermee te zeggen dat je, als je echt niet 100% meer voor hem kan kiezen, je duielijk tegen jezelf en hem moet zijn. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt! Dat weet ik uit ervaring...!!
Ik wil je iig heel veel sterkte wensen en hoop dat je de goede keuze maakt, samen met hem!!!

Ik heb veel aan jouw verhaal!! Ik merk ook dat het steeds moeilijker word, om het hem te vertellen. Maar ik het een keer moet doen! En het nu dus eerst via een brief heb gedaan. Ik ben er gewoon niet 100% zeker van of ik verder met hem wil gegaan, in ieder geval niet zo als het er nu aan toe gaat. Jij zult het vast ook wel gehad hebben, dat je zo gaat twijfelen. Bijv. zaterdagavond zijn we samen een heel stuk wezen fietsen, onderweg ff ergens ijsje gekocht etc. De hele week was hij in de bloemen bezig geweest en hij weet dat ik heeel veel van bloemen hou, dus kwam hij ook met een bos pioen rozen aanzetten vorige week zaterdagavond. Dan voel ik weer heel veel voor hem. Zondagavond moest ik werken, en hij kwam me ophalen, als me ouders me ophalen, staan ze altijd ergens aan de zijkant van het parkeerterrein en de auto laten ze gewoon draaien zodat ik ook kan zien dat ze er al zijn. Hij was ook met de auto van m'n ouders, ik had gezegd dat hij dan maar ook ff langs de zijkant moes gaan staan, en dat als hij de auto aan liet staan ik er wel heen kwam omdat ik de auto wel herken. Dit deed hij dus niet, hij stond op een plek waar ik het niet verwacht had, en de auto stond uit. Ik dacht hij is er zeker nog niet. Had wel zo'n auto zien staan, maar die stond uit, op een plek waar ik het niet verwachtte, waar het niet mag en ik zag er niemand in zitten. Komt die opeens wel uit die auto zetten dus ik schrik me naar. (het is daar niet verlicht). Het is dan ook zo van, zo ben je er weer, je dacht zeker dat ik er nog niet was. Ik zo nee, maar als jij de auto uitzet kan ik niet zien of je er wel of niet bent. Dan ben ik gelijk pissig van binnen (uit het niet) en heb ik ook zoiets van ga nu maar weer weg, vind het wel weer goed geweest voor vandaag. Jij verder ook veel sterkte Dippie!!

Wat ik opzich ook wel lastig vind (ik denk vaak verder), de reactie van m'n ouders als het uit zou gaan (het klinkt misschien stom, dat ik steeds praat over uitgaan maar dat woord gaat regelmatig door m'n hoofd de laatste paar maanden). Me moeder vraagt wel eens hoe gaat het tussen jullie, zie je het nog zitten met hem etc. Ik zeg dan altijd goed, ja hoor etc. (open zijn is heeel erg moeilijk voor mij!! Hier zeg ik wel sneller dingen, ben hier eigenlijks voor jullie toch anoniem omdat jullie me hoogst waarschijnlijk niet kennen en dus zeg ik wel sneller dingen al helemaal als hiet niet persoonlijk in een gesprek is.)

Blijf gerust reageren en tips geven!!! Het doet me er wel goed, om er met 'onbekende' personen over te praten!

Liefs mij!

[Erufailon]

Ik wil je heel veel sterkte wensen,
en hoop dat je vriend de brief goed oppikt. Zodat het weer goed komt tussen jullie.
Ik heb nog wel een vraag: Bidden jullie ook wel eens samen? Hardop, omstebeurt? Dat helpt enorm...
Probeer miss gwoon tegen hem te zeggen: "Weetje, we gaan allebei naar de kerk, en hebben al een poosje een relatie met elkaar. Misschien is het goed als we eens samen bidden."
Maar ik ben ook geen ster in het verzinnen van zulke zinnen. Kben heel blij dat mn vriendin en ik haast automatisch begonnen met gebed.
Een week voor we verkering hadden was ik bij haar op bezoek, toen hebben we ook al gebeden, en de eerste 5 minuten van onze verkering ook.
Echt waar, bidden geeft een goede band. En het werkt ook dingen weg, omdat je Iemand deelgenoot maakt van jullie plezier/relatie/problemen/samenzijn/karakters/vreugde/verdriet/etc
Die Iemand, jullie Vader, heeft voor jullie een luisterend oor, en wil jullie ook helpen.
Heel veel sterkte, en probeer het gewoon, later zul je hopelijk ook samen willen bidden.
Erufailon

[Knabbel en Babbel]

Heb een korte mail van me vriend terug gehad. Hier onder in het eventjes in het kort, de meeste dingen:

Je laat me wel een beetje schrikken met je mail. Je heb wel gelijk dat ik soms irritant ben, denk dat het ook een beetje mijn karakter is. Zou wel willen dat ik dat kan veranderen, maar weet niet hoe dat moet. Als ik bij jullie ben hou ik me altijd beetje in. Thuis ben ik meer me zelf. Kan dan ook wel serieus doen maar heb het idee dat dat bij ons niet mogelijk is. Zitten praten met me ouders zoals ik ook wel bij jullie doe komt minder vaak voor. Als er wat verteld word is het van zo is het, of het is in negative zin over mij. (Vind ook niet fijn om commetaar te krijgen van iemand) of als er wat overlegd word vind ik dat over alles door gezeurd word en vind dat niet fijn. Ben misschien ook wel stil, weet ook niet wat ik over me zelf moet vertellen. Hoe ik me voel enzo. Heb wel het idee dat alles me een beetje naar het zin gaat dus weet ook niet wat ik er van moet zeggen. Zullen we morgen een rondje lopen of fietsen zodat we met zijn tweeën zijn. Kunnen we dan misschien rustig met elkaar praten. Vind ik ook wat persoonlijker.

Lieverd ik hou van je!

Vind het zoooo moeilijk!! Wat ik nu doen moet, hoop het weekend in gesprek met hem te gaan en om dan te kijken wat het beste is!! Vind het o zo moeilijk, ik wil hem geen verdriet doen! Maar zo kan het niet langer blijven!

Blijf gerust reageren!!

[Erufailon]

Ik zou inderdaad een wandeling met hem maken, want thuis praten is vele malen lastiger. Ik weet niet waar je woont. Wat dat betreft heb ik het getroffen met grote stukken bos en heide in de buurt. In de stad "wandelen" lijkt me niks, ook niet in zo'n kunstmatig park.
Maar BOT, maak idd die wandeling, en praat eerlijk met hem. Als hij verder wil, en positieve inbreng toont, wil proberen het goed te krijgen, geef hem dan een kans.
Neem bijv ook een rolletje snoep mee, en deel dat met hem. Zodat je laat zien, dat je wil proberen iets van jou te geven. En het goed wil laten komen.
Dat het nog niet over en uit is, maar dat je op het randje zit.
Ik wens je heel veel sterkte met het gesprek, vooral omdat het zo moeilijk is voor je om te praten. Maar zoals hij aangeeft: Ik hou van je is het bij hem waarschijnlijk nog niet echt over. Hij zal waarschijnlijk inzet tonen. En ook bereid zijn naar je te luisteren. Want volgens mij is hij nu wel doordrongen van dat jij het serieus meent.
Heel veel succes, en ik bid voor jullie.
Erufailon

[André]

Zou wel willen dat ik dat kan veranderen, maar weet niet hoe dat moet.

Ehm, je bent zoals je bent qua karakter (dat kun je niet veranderen), als je je altijd anders 'moet' voordoen, leer je elkaar nooit kennen, toch?
En wsl is het zo dat zijn karakter je alleen maar verder tegen gaat staan hoe langer je elkaar kent.

[Erufailon]

Zou wel willen dat ik dat kan veranderen, maar weet niet hoe dat moet.

Ehm, je bent zoals je bent qua karakter (dat kun je niet veranderen), als je je altijd anders 'moet' voordoen, leer je elkaar nooit kennen, toch?
En wsl is het zo dat zijn karakter je alleen maar verder tegen gaat staan hoe langer je elkaar kent.

Je reactie klinkt redelijk hopeloos, ik ben miss nog maar een ukkie, maar mag ik je wijzen op je onderschrift?:
Stagnatie is het gevolg van ontkenning. Door te accepteren, kun je weer verder.
Er is altijd hoop! Accepteer elkaars karakter, en praat veel!
Ik zeg niet dat je met iedereen overweg zult kunnen, maar jullie zijn toch ook een keer met elkaar begonnen. Blijkbaar zien/zagen jullie wat in elkaar.
Waar een wil is, is een weg.
Erufailon

[André]

Zou wel willen dat ik dat kan veranderen, maar weet niet hoe dat moet.

Ehm, je bent zoals je bent qua karakter (dat kun je niet veranderen), als je je altijd anders 'moet' voordoen, leer je elkaar nooit kennen, toch?
En wsl is het zo dat zijn karakter je alleen maar verder tegen gaat staan hoe langer je elkaar kent.

Je reactie klinkt redelijk hopeloos, ik ben miss nog maar een ukkie, maar mag ik je wijzen op je onderschrift?:
Stagnatie is het gevolg van ontkenning. Door te accepteren, kun je weer verder.
Er is altijd hoop! Accepteer elkaars karakter, en praat veel!
Ik zeg niet dat je met iedereen overweg zult kunnen, maar jullie zijn toch ook een keer met elkaar begonnen. Blijkbaar zien/zagen jullie wat in elkaar.
Waar een wil is, is een weg.
Erufailon

Je kunt er ook het positieve uit proberen te lezen, heb je gelijk in.
Ik heb denk ik teveel voorbeelden meegemaakt van, oh dat gaat wel over als we getrouwd zijn en niet meer thuis wonen, en meer van dat soort 'enge' opmerkingen.
Trouwens een karakter accepteren in de zin van, je moet het er maar mee doen, mhaw, zou ik niet doen.
En een karakter ontkennen, kun jij daar mee leven?
Misschien wil je het van een ander aannemen dat je karakter na je 18de niet meer is te wijzigen.
En dan heb ik het niet over 'bijschaven' heh.

[Erufailon]

JAh, dat klopt, geloof ik heus wel. Maar kdenk dat je ook met redelijk verschillende karakters tog goed samen kunt leven. En door mekaar goed te leren kennen, veel drempels weggenomen kunnen worden.
En ik ben idd nog maar een snotneus, dus ik zal luisteren naar die ander met ervaring, want op dit gebied kom ik net kijken. Ik geef alleen ff mijn eigenwijze visie :twisted:
Erufailon