standen in het genadeleven

[Kaw]

Er zijn standen: in het begin van het genadeleven is Christus nog een verborgen persoon, er is een verdere ontdekking van eigen verdorvenheid (terugleiding naar het paradijs), er is een ontsluiting in het Evangelie, vervolgens als een zondaar het recht Gods gaat toevallen een openbaring van de Middelaar (kerstfeest in de ziel), en een nadere weldaad is de toepassing van Zijn lijden en sterven aan het hart, in de verzekering van je aandeel aan Christus en de vrijspraak des Vaders.

Standen zijn heel onbijbels, het zelf zonden willen zien is eigenlijk iets van mensen. Ze willen zelf wat doen, dus voelen ze hoe diep hun zonden zijn. In het nieuwe testament zie je vaak hoe Jezus, Paulus, Petrus enz. tot mensen spreekt, maar daar hebben ze het nooit over zonden voelen. Natuurlijk is Christus gestorven voor de zonden van de mensen, maar hiervan zo diep bewust zijn is geen voorwaarde.

Ellendebeleving is een vrucht van een levend geloof. Dit eisen voordat iemand een levend geloof heeft, is net als eisen dat een piloot zijn vliegtuig kan laten landen voordat hij geleerd heeft om op te stijgen.

[Solus]

Standen in het genadeleven: Bijbelse onderbouwing

Met standen in het genadeleven wordt bedoeld dat de één verder geleid kan zijn in de kennis van de genade dan de ander. Er is een “opwas in de kennis en genade van onzen Heere Jezus Christus”. Uit Zijn volheid hebben we ontvangen genade voor genade (Joh. 1:16). Er is dus meer dan één genade. “Want de zaligheid is ons nu nader dan toen we eerst geloofd hebben” (Rom 13: 11). Er is verschil tussen van verre staan en naderbij gebracht worden. Er zijn kinderkens, jongelingen en vaders in de genade (1 Joh. 2: 12-14).
Het is een genade als God je ogen opent [Op. 3: 18] en je gaat zien wie jij bent en wie God is. Dat je zwaar en menigmaal tegen een goeddoend God gezondigd hebt. Je gaat je ellende doorleven. Efraïm werd aan zichzelf bekend gemaakt [Jer. 31: 19] en werd beschaamd en kreeg berouw. De verloren zoon kwam tot zichzelf. Toen was hij nog niet met zijn vader verzoend hoor! Maar hij ging beseffen hoe ongelukkig hij was en hoe gelukkig de dienstknechten van zijn vader. Dus er kan in het beginnende leven een ontdekking zijn van eigen verlorenheid [de Geest overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel, Joh. 16:8] terwijl er nog geen bewuste kennis van Christus is. De Samaritaanse vrouw (Joh. 4) werd door Jezus eerst bij haar zonde en overtreding bepaald voor Hij Zich aan haar bekend maakte. Dat Christus nog een verborgen Persoon kan zijn, blijkt ook uit Joh. 9:36 “Wie is Hij, Heere, opdat ik in Hem moge geloven?” Ook na ontvangen genade blijft de verborgenheid van het Evangelie overigens groot. Paulus spreekt van de “verborgenheid van Christus” (Ef. 3:4) en het blijft zijn gebed “opdat ik Hem kenne en in Hem gevonden worde” (Filip. 3).
“Het volk dat in duisternis is gezeten, zal een groot Licht zien”. Als je aanvankelijk aan je zonde ontdekt bent, zit je nog in de duisternis, als dan het Licht der wereld opgaat in je hart, dan is dat toch een nadere gang? Een andere stand in het leven?
Paulus zegt over de kennis van Christus, dat Hij is geworden wijsheid, rechtvaardigmaking, heiligmaking en verlossing (1 Cor. 1: 30). Daar zie je ook duidelijk een opklimming in. De orde des heils, of standen in het genadeleven: wijsheid (Hem kennen als profeet), rechtvaardigmaking (Hem kennen als priester), heiligmaking (Hem kennen als koning), verlossing (Hem kennen als alles in allen).
De standen in het genadeleven zie je ook duidelijk in het leven van de discipelen. Eerst verkeerden ze onder de scherpe wetsprediking van Johannes de doper. Zo werd er plaats gemaakt voor Christus. Toen ze voor eerst tot Hem kwamen, was dat heel bijzonder. Een nadere gang in het genadeleven! Johannes wist de tijd nog precies aan te duiden: Johannes 1:39 (1-40) Hij zeide tot hen: Komt en ziet! Zij kwamen en zagen, waar Hij woonde, en bleven dien dag bij Hem. En het was omtrent de tiende ure.
Niettemin waren ze nog blind voor het lijden en sterven van Christus (bijv. Petrus in Matth. 16: 22-23). Niet verstandelijk, want Jezus had hen daar genoeg van verteld! Zo kunnen wij het ook wel met het verstand weten, maar het gaat erom dat we het ook bevindelijk mogen doorleven! Met het hart kennen. De vruchten van Pasen en Pinksteren in hun leven kwamen duidelijk openbaar toen Petrus op de pinksterdag mocht spreken uit de volle zekerheid des geloofs!

[Gershwin]

Helaas wordt hierbij vergeten, dat dit allemaal voor de volledige openbaring plaatsvond... beetje matig.

[surfer]

Een nadere gang in het genadeleven! Johannes wist de tijd nog precies aan te duiden: Johannes 1:39 (1-40) Hij zeide tot hen: Komt en ziet! Zij kwamen en zagen, waar Hij woonde, en bleven dien dag bij Hem. En het was omtrent de tiende ure.

je In dit tekstgedeelte raken de discipelen geintrigeerd door Jezus als een opvallende rabbi. Om dat nou een nadere gang in het genadeleven te noemen..

Die rangen en standen zijn nou juist een typisch menselijke uitvinding, wat mij betreft gekoppeld aan de vraag van de discipelen 'wie van hen de meeste mocht zijn in het Koninkrijk der hemelen...'.

Het is de menselijke zucht naar vaste grond onder de voeten via herkenbare patronen en belevenissen.

Geloven is een avontuur en voor iedereen anders. Met die schematische opvattingen haal je nou juist een groot deel van die de ziel eruit.

[Solus]

Helaas wordt hierbij vergeten, dat dit allemaal voor de volledige openbaring plaatsvond... beetje matig.

Nou heb ik expres niets aangehaald uit het leven van Jacob (Bethel en Pniël) of Jozef (door lijden tot heerlijkheid) of Ruth (eerst koren rapen bij een onbekende Boaz, later tot een huwelijk mogen komen), om dit verwijt te voorkomen!
Mag ik dan alleen de laatste paar boeken van de Bijbel gebruiken???
En bovendien: ik heb ook geciteerd uit de brieven van Paulus!

[Charity]

[quote="Kaw]Ellendebeleving is een vrucht van een levend geloof. Dit eisen voordat iemand een levend geloof heeft, is net als eisen dat een piloot zijn vliegtuig kan laten landen voordat hij geleerd heeft om op te stijgen.

Hier staat dat ellendekennis geen vrucht is, maar dat je de vrucht tot heiligmaking namelijk genadegift moet hebben.

Romeinen 6:
19 Ik spreek op menselijke wijze, om der zwakheid uws vleses wil; want gelijk gij uw leden gesteld hebt, om dienstbaar te zijn der onreinigheid en der ongerechtigheid, tot ongerechtigheid, alzo stelt nu uw leden, om dienstbaar te zijn der gerechtigheid, tot heiligmaking.
20 Want toen gij dienstknechten waart der zonde, zo waart gij vrij van de gerechtigheid.
21 Wat vrucht dan hadt gij toen van die dingen, waarover gij u nu schaamt? Want het einde derzelve is de dood.
22 Maar nu, van de zonde vrijgemaakt zijnde, en Gode dienstbaar gemaakt zijnde, hebt gij uw vrucht tot heiligmaking, en het einde het eeuwige leven.
23 Want de bezoldiging der zonde is de dood, maar de genadegift Gods is het eeuwige leven, door Jezus Christus, onzen Heere.

[ndonselaar]

Standen in het genadeleven: Bijbelse onderbouwing

Met standen in het genadeleven wordt bedoeld dat de één verder geleid kan zijn in de kennis van de genade dan de ander. Er is een “opwas in de kennis en genade van onzen Heere Jezus Christus”. Uit Zijn volheid hebben we ontvangen genade voor genade (Joh. 1:16). Er is dus meer dan één genade. “Want de zaligheid is ons nu nader dan toen we eerst geloofd hebben” (Rom 13: 11). Er is verschil tussen van verre staan en naderbij gebracht worden. Er zijn kinderkens, jongelingen en vaders in de genade (1 Joh. 2: 12-14).
Het is een genade als God je ogen opent [Op. 3: 18] en je gaat zien wie jij bent en wie God is. Dat je zwaar en menigmaal tegen een goeddoend God gezondigd hebt. Je gaat je ellende doorleven. Efraïm werd aan zichzelf bekend gemaakt [Jer. 31: 19] en werd beschaamd en kreeg berouw. De verloren zoon kwam tot zichzelf. Toen was hij nog niet met zijn vader verzoend hoor! Maar hij ging beseffen hoe ongelukkig hij was en hoe gelukkig de dienstknechten van zijn vader. Dus er kan in het beginnende leven een ontdekking zijn van eigen verlorenheid [de Geest overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel, Joh. 16:8] terwijl er nog geen bewuste kennis van Christus is. De Samaritaanse vrouw (Joh. 4) werd door Jezus eerst bij haar zonde en overtreding bepaald voor Hij Zich aan haar bekend maakte. Dat Christus nog een verborgen Persoon kan zijn, blijkt ook uit Joh. 9:36 “Wie is Hij, Heere, opdat ik in Hem moge geloven?” Ook na ontvangen genade blijft de verborgenheid van het Evangelie overigens groot. Paulus spreekt van de “verborgenheid van Christus” (Ef. 3:4) en het blijft zijn gebed “opdat ik Hem kenne en in Hem gevonden worde” (Filip. 3).
“Het volk dat in duisternis is gezeten, zal een groot Licht zien”. Als je aanvankelijk aan je zonde ontdekt bent, zit je nog in de duisternis, als dan het Licht der wereld opgaat in je hart, dan is dat toch een nadere gang? Een andere stand in het leven?
Paulus zegt over de kennis van Christus, dat Hij is geworden wijsheid, rechtvaardigmaking, heiligmaking en verlossing (1 Cor. 1: 30). Daar zie je ook duidelijk een opklimming in. De orde des heils, of standen in het genadeleven: wijsheid (Hem kennen als profeet), rechtvaardigmaking (Hem kennen als priester), heiligmaking (Hem kennen als koning), verlossing (Hem kennen als alles in allen).
De standen in het genadeleven zie je ook duidelijk in het leven van de discipelen. Eerst verkeerden ze onder de scherpe wetsprediking van Johannes de doper. Zo werd er plaats gemaakt voor Christus. Toen ze voor eerst tot Hem kwamen, was dat heel bijzonder. Een nadere gang in het genadeleven! Johannes wist de tijd nog precies aan te duiden: Johannes 1:39 (1-40) Hij zeide tot hen: Komt en ziet! Zij kwamen en zagen, waar Hij woonde, en bleven dien dag bij Hem. En het was omtrent de tiende ure.
Niettemin waren ze nog blind voor het lijden en sterven van Christus (bijv. Petrus in Matth. 16: 22-23). Niet verstandelijk, want Jezus had hen daar genoeg van verteld! Zo kunnen wij het ook wel met het verstand weten, maar het gaat erom dat we het ook bevindelijk mogen doorleven! Met het hart kennen. De vruchten van Pasen en Pinksteren in hun leven kwamen duidelijk openbaar toen Petrus op de pinksterdag mocht spreken uit de volle zekerheid des geloofs!

Ik hoop niet dat dit geschreven is door een theoloog. Hier laat men de Schrift buikspreken!

Gr.

[ndonselaar]

Wel even wat over ellendekennis. Op de site van Om Sions Wil zijn hierover ook al diverse discussies gevoerd. We moeten onderscheid maken tussen de 'evangelische boetvaardigheid' die alleen gekend kan worden als gelovige in de handen van de Gekruisigde. Deze ellendekennis lezen we in Romeinen 7, Psalm 51, ja in vele psalmen.

We lezen ook van de overtuigingen die Gods Geest gebruikt om ons te wenden naar het kruis. Deze overtuigingen lopen niet altijd op in het zaligende geloof. Ursinus schreef 'de schrik wordt dan heilzaam als het geloof erbij komt'.
Lees hiervoor de twaalf slagen van Thomas Boston, hoe hij een zondaar wijst op de noodzaak van inlijving met Christus.

Gr.

[Solus]

Standen in het genadeleven: Bijbelse onderbouwing

Met standen in het genadeleven wordt bedoeld dat de één verder geleid kan zijn in de kennis van de genade dan de ander. Er is een “opwas in de kennis en genade van onzen Heere Jezus Christus”. Uit Zijn volheid hebben we ontvangen genade voor genade (Joh. 1:16). Er is dus meer dan één genade. “Want de zaligheid is ons nu nader dan toen we eerst geloofd hebben” (Rom 13: 11). Er is verschil tussen van verre staan en naderbij gebracht worden. Er zijn kinderkens, jongelingen en vaders in de genade (1 Joh. 2: 12-14).
Het is een genade als God je ogen opent [Op. 3: 18] en je gaat zien wie jij bent en wie God is. Dat je zwaar en menigmaal tegen een goeddoend God gezondigd hebt. Je gaat je ellende doorleven. Efraïm werd aan zichzelf bekend gemaakt [Jer. 31: 19] en werd beschaamd en kreeg berouw. De verloren zoon kwam tot zichzelf. Toen was hij nog niet met zijn vader verzoend hoor! Maar hij ging beseffen hoe ongelukkig hij was en hoe gelukkig de dienstknechten van zijn vader. Dus er kan in het beginnende leven een ontdekking zijn van eigen verlorenheid [de Geest overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel, Joh. 16:8] terwijl er nog geen bewuste kennis van Christus is. De Samaritaanse vrouw (Joh. 4) werd door Jezus eerst bij haar zonde en overtreding bepaald voor Hij Zich aan haar bekend maakte. Dat Christus nog een verborgen Persoon kan zijn, blijkt ook uit Joh. 9:36 “Wie is Hij, Heere, opdat ik in Hem moge geloven?” Ook na ontvangen genade blijft de verborgenheid van het Evangelie overigens groot. Paulus spreekt van de “verborgenheid van Christus” (Ef. 3:4) en het blijft zijn gebed “opdat ik Hem kenne en in Hem gevonden worde” (Filip. 3).
“Het volk dat in duisternis is gezeten, zal een groot Licht zien”. Als je aanvankelijk aan je zonde ontdekt bent, zit je nog in de duisternis, als dan het Licht der wereld opgaat in je hart, dan is dat toch een nadere gang? Een andere stand in het leven?
Paulus zegt over de kennis van Christus, dat Hij is geworden wijsheid, rechtvaardigmaking, heiligmaking en verlossing (1 Cor. 1: 30). Daar zie je ook duidelijk een opklimming in. De orde des heils, of standen in het genadeleven: wijsheid (Hem kennen als profeet), rechtvaardigmaking (Hem kennen als priester), heiligmaking (Hem kennen als koning), verlossing (Hem kennen als alles in allen).
De standen in het genadeleven zie je ook duidelijk in het leven van de discipelen. Eerst verkeerden ze onder de scherpe wetsprediking van Johannes de doper. Zo werd er plaats gemaakt voor Christus. Toen ze voor eerst tot Hem kwamen, was dat heel bijzonder. Een nadere gang in het genadeleven! Johannes wist de tijd nog precies aan te duiden: Johannes 1:39 (1-40) Hij zeide tot hen: Komt en ziet! Zij kwamen en zagen, waar Hij woonde, en bleven dien dag bij Hem. En het was omtrent de tiende ure.
Niettemin waren ze nog blind voor het lijden en sterven van Christus (bijv. Petrus in Matth. 16: 22-23). Niet verstandelijk, want Jezus had hen daar genoeg van verteld! Zo kunnen wij het ook wel met het verstand weten, maar het gaat erom dat we het ook bevindelijk mogen doorleven! Met het hart kennen. De vruchten van Pasen en Pinksteren in hun leven kwamen duidelijk openbaar toen Petrus op de pinksterdag mocht spreken uit de volle zekerheid des geloofs!

Ik hoop niet dat dit geschreven is door een theoloog. Hier laat men de Schrift buikspreken!

Gr.

Eerst wordt gevraagd om een Schriftuurlijke onderbouwing; wordt die keurig geleverd dan doen we het af met "buikspreken". Zo schieten we lekker op!

[Gershwin]

Solus, het probleem is dat je met personen werkt, die nog niet wisten dat Jezus zou sterven en opstaan. Wij weten dat wel, en hoeven daarom daar niet stap voor stap achter te komen. Met de tekst uit 1 Joh.2 kun je eventueel een geestelijke groei verdedigen, maar het is pure inlegkunde dit als maatstaf/stappenplan/standen te gebruiken. Het belangrijkste bezwaar tegen de standenleer is, dat het geloof in de prediking van de apostelen veel ongecompliceerder voorgesteld wordt. Gewoon nodiging zonder voorwaarden. Ik snap niet waarom we dan vervolgens de bevinding van enkelingen moeten gaan voorschrijven aan alle gelovigen. Bovendien verabsoluteer je allerlei termen, door ze uit hun context te halen (vb. 'opdat ik Hem kenne'). Als je naar teksten gaat zoeken die bij je standpunt passen, kun je voor elke leer wel argumenten uit de bijbel halen, maar je moet de bijbel voor zich laten spreken.

[Solus]

Solus, het probleem is dat je met personen werkt, die nog niet wisten dat Jezus zou sterven en opstaan. Wij weten dat wel, en hoeven daarom daar niet stap voor stap achter te komen. Met de tekst uit 1 Joh.2 kun je eventueel een geestelijke groei verdedigen, maar het is pure inlegkunde dit als maatstaf/stappenplan/standen te gebruiken. Het belangrijkste bezwaar tegen de standenleer is, dat het geloof in de prediking van de apostelen veel ongecompliceerder voorgesteld wordt. Gewoon nodiging zonder voorwaarden. Ik snap niet waarom we dan vervolgens de bevinding van enkelingen moeten gaan voorschrijven aan alle gelovigen. Bovendien verabsoluteer je allerlei termen, door ze uit hun context te halen (vb. 'opdat ik Hem kenne'). Als je naar teksten gaat zoeken die bij je standpunt passen, kun je voor elke leer wel argumenten uit de bijbel halen, maar je moet de bijbel voor zich laten spreken.

Fout; de discipelen wisten wel degelijk dat Jezus zou sterven en opstaan. De Emmausgangers konden het ook wete: Jezus bestraft ze: Moest de Christus alzo niet lijden en sterven?
Het is een zeer groot verschil of we iets met het verstand weten of ook existentieel, met ons hele wezen, met ons hart.
God heeft een heilige orde aangehouden in de heilsfeiten, waarom zou Diezelfde God, die een God van orde is, die orde niet aanhouden in het toepassen door Zijn Geest van deze heilsfeiten aan het hart?
Prof. Wisse (Chr Geref), en zeer geleerd theoloog (even inhakend op wat ndonselaar schreef...), heeft aangegeven dat God deze orde ook aanhoudt in de toepassing.

[ndonselaar]

Solus ea.

Natuurlijk ben ik blij met bijbelse onderbouwing van dit dogma. Echter of je met de exegese van een aantal teksten niet over de rand gaat mag de vervolgvraag wel zijn. Laten we twee teksten nemen:

Er wordt gesproken over de verborgenheid mus’terion. Wat is dan deze verborgenheid? Is dat dan de verborgenheid van Christus voor een reeds ingeplante zondaar? Of heeft Paulus, door de Geest gedreven, hier wat anders neergeschreven? Voor het goed verstaan moeten we Efeze 3 vers 9 lezen ‘En allen te verlichten, dat zij mogen verstaan, welke de gemeenschap der verborgenheid zij, die van alle eeuwen verborgen is geweest in God, Welke alle dingen geschapen heeft door Jezus Christus;’ Laten we dan gelijk de tekst meenemen uit Jesaja 9 ‘Het volk, dat in duisternis wandelt, zal een groot licht zien; degenen, die wonen in het land van de schaduw des doods, over dezelve zal een licht schijnen.’

Beide teksten laten zien wat Paulus en Jesaja bedoelt hebben. Jesaja sprak over het Licht der Lichten, Christus Jezus wat aan het volk Israël geopenbaard zou worden in de volheid des tijds. Jesaja spreekt hier nadrukkelijk nog alleen over het volk Israël. Later zal hij door Gods Geest geleidt de profetie uitbreiden. Dan zal klinken tot het volk Israël dat er een volk is dat naar Zijn Naam niet gevraagd heeft, namelijk de heidenen. Ja, tot dat volk, u / jouw en mij, klinkt dan het Evangelie ‘Zie op Mij, Zie op Mij’. Dit heeft ook Paulus bedoelt. Paulus weet dat de middelmuur is afgebroken. Hij, de heidenapostel, mag het Evangelie verkondigen aan dode zondaren, ja zondaren die naar Zijn Naam niet gevraagd hebben. Ook hij weet dat het joodse volk in duisternis heeft gewandeld. Dat ze onkundig waren over wat komen ging. Zelfs de engelen in de hemel wisten niet hoe nu God ooit weer in een verzoenende betrekking kon komen met de zondaar. Zie, de engelen hoe ze neerwaarts blikken op het Verzoendeksel Jezus Christus. Heilige verwondering, Hij bedekt de Wet des HEEREN. Hoe dit nu zou gaan, wisten ook de engelen niet. Nee, zelfs de discipelen wisten nog zo weinig. Ach, het geloof was er wel. Petrus oefende het geloof toen hij beleed ‘Gij zijt de Christus’. Hij wist door het geloof dat Hij was Degene die komen zou. Toch het lag alles zo verborgen. Hoe kon nu Gods gerechtigheid en genade samengaan? Hoe kan nu het recht door de vrede gekust worden? Dat kon alleen omdat Hij de volle last van de toorn van God ging dragen. Zo was aan het recht voldaan. Op grond van deze aangebrachte gerechtigheid mag de bazuin van het Evangelie geblazen worden!
Zo mogen we dus deze teksten verstaan. Ook de kanttekenaren hebben het zo verstaan. Nergens in het NT na de uitstorting van de Heilige Geest lezen we nog van een niet verstaan of van een inlijving zonder de kennis van de Gekruisigde.

Groeten,

[Solus]

Solus ea.

Nergens in het NT na de uitstorting van de Heilige Geest lezen we nog van een niet verstaan of van een inlijving zonder de kennis van de Gekruisigde.

Groeten,

Wel, Paulus spreekt anders van "melk" en "vaste spijze." Denk je nu echt dat dit los staat van bevindelijke kennis van de heilsfeiten? Wat houdt volgens jou de "opwas in de kennis van Christus" dan in? Iets vaags in de trant van "meer kennen"? Wat wordt er dan meer gekend? Wat valt er nog te kennen als het waar is zoals je suggereert dat er geen onderscheid is tussen voorwerpelijke waarheden en de onderwerpelijke doorleving ervan? Als alleen verstandskennis genoeg is dan zou het er dus van af hangen wat je van het NT weet hoeveel genade je hebt! Dat zij verre! In de GG zijn ze er tenminste concreet en Bijbels over wat de opwas in de kennis en genade van Christus inhoudt.

[ndonselaar]

Solus,

Het gaat mij niet om verstandskennis. Het gaat om doorleefde kennis. Ook als de schrijver van de brief aan de Hebreeën spreekt over 'melk' en 'onvervalste' spijze, spreekt hij over geloofskennis van Christus.

Gr.

[Gerrit2]

Is het niet juist vaak zo dat in het begin van het genadeleven met heel vurig en enthousiast is, en dat dat later door eigen schuld en luiheid weg kan gaan?
Wie dicht bij Hem leeft en Zijn woord houdt zal meer van God leren en meer groeien in het geloof dan iemand die dat niet doet. De laatste kan er zeker van zijn dat hij twijfel (=ongeloof) zal ervaren.