Spons schreef:zo , nu ga ik dan ook maar wat toevoegen aan het geheel hier !
Het is niet meer dan logisch dat ouders hun kind opvoeden in een bepaalde geloofsstroming omdat ze dat nu eenmaal beloofd hebben tijdens de doop van hun kind ! Echter je kan als iemand eenmaal zelfstandig is , volwassen is niet dwingen om je te volgen in een bepaalde richting ! Ouders moeten ook leren hun kind los te laten, en dan vraag ik me af, mag je als ouders echt alles doen om je kind tegen te houden, door bijvoorbeeld iemand als die verhuist en al lang zelfstandig is over te laten schrijven naar dezelfde kerkgemeenschap, ?
Mag je als ouders bij een ruim volwassen mens, bijvoorbeeld die gaat trouwen de attestatie ( bewijs van doop , en belijdenis ) achter houden zodat een huwlijk niet door kan gaan !
Tuurlijk hou je van je kind maar respecteer je dan iemand als je zulke dingen doet ? Is dan alles geoorloofd om iemand binnen een geloofsgemeenschap te houden ? Als iemand nog 15 is liggen dit soort zaken nog heel anders maar iemand die al meer dan 8 jaar het huis uit is, zelfstandig woont, zelfstandig naar een kerk gaat.
gewoon ik ben benieuwd hoe er hier gedacht wordt over dit soort zaken ,
hoever kan je gaan en waar ligt de grens, is er wel wederzijds respect vraag ik me soms wel eens af als je alles zo leest heir !
Hoe ver mag je gaan?
Op een dag zijn mensen volwassen. Ook ouders hebben dat plicht om hun kinderen ruimte te geven, ook al gaat dit lijnrecht in tegen het ideaal dat hun voor ogen staat. Een ruim volwassen mens heeft dus zeker de vrijheid om zelf te kiezen, waarbij hij altijd verantwoording af zal moeten leggen aan God.
Ik kan mij voorstellen dat ouders niet willen meewerken aan het huwelijk van hun kinderen, omdat ze niet geloven dat dat een huwelijk wordt waar zij achter kunnen staan (bijvoorbeeld de keuze voor een bepaalde kerk of door de psychische toestand voor de schoonzoon/dochter). Maar ook ouders hebben zich te houden aan de Nederlandse wet. Het achterhouden van dooppapieren etc. mogen imho zij dus niet doen. Dit is de eigen keuze van een volwassene. Voorbarige handelen in deze maakt meer kapot dan dat er goeds uit voort kan komen. Voor ouders is het dus belangrijk om los te laten.
Ook al ben je het hardgrondig met elkaar oneens, dan is het nog niet goed om 5 van de 7 kinderen de deur te wijzen. Anderzijds geldt voor kinderen wel de plicht om zich aan de regels van thuis te houden, als zij thuis zijn. En als ze een andere koers willen dan thuis, dan zullen ze een zelfstandig bestaan op moeten gaan bouwen. Thuis (de ouders) hoeft niet te veranderen, omdat de kinderen iets anders willen. (Uiteraard ligt het anders als de ouders een verkeerde koers varen.)
liisje schreef:maar zelfs als je nog thuis woont en pas 15 bent hebben je ouders jou te respecteren.
ehm..., ik denk niet dat ik het met je eens bent. Jouw ouders zijn als je 15 bent verantwoordelijk voor jou. Dit betekent ook dat ze dingen van jou mogen vragen die goed zijn/zij goed vinden, maar waar jij niet achter staat. Ouders mogen in hun huishouden de regel hanteren dat een ieder die aanwezig is op zondag ook twee keer naar de kerk gaat waar de ouders toe behoren.
Dit neemt niet weg dat een goede opvoeding uit meer bestaat dan de kale medeling "zo moet het". En dat opvoeden veel tact en liefde vraagt lijkt me ook logisch. De problemen van iemand van 15 zijn voor die persoon serieuze problemen, dus ze negeren lijkt me geen goede optie.
