Hier 'n belevenis van mij uit m'n psy-tijd
Eén van de onmogelijkste uitvindingen zijn die typische 'gesticht'-raampjes: die kunnen maar 5 cm open. Vaak was het nog niet eens het Ding-ansich, maar gewoon om tegen dat soort dingen aan te trappen om hier iets mee uit te spoken. Heb 'n keer n meisje geholpen om één van die pinnetjes eruit te wrikken; zij wilde 's nachts graag n wandeling maken (eigenlijk gek achteraf?), maar de voordeur en de deur vd gesloten afdeling zaten natuurlijk dicht.
Daarbij komt ook nog dat die raampjes super-smal zijn. Dat meisje dus 's nachts haar wekker gezet en je raadt het al: halverwege haar tocht naar buiten zat ze klem!
De nachtdienst die de ronde kwam doen met die vervloekte zaklamp heeft haar gevonden en losgetrokken, zeg maar...
Oehoe, wat hebben we gelachen!
