Reformatorische schoonouders: een ramp?!

[Harm-J]

Wat bedoel je precies?

Dit:

Ook die ouders kunnen weten dat ze in een gebroken wereld leven, en daarin moeten overleven. Persoonlijk zou ik die ouders dan wel verwijten dat je een persoonlijk geloof op diverse manieren uit kan leggen. Je kunt als ouders ook iets uitleggen aan je kinderen, zonder ze gelijk iets op te leggen. Als ze dan toch zo waar gelovig zijn, kunnen ze ook aan de Vader vragen om hun kinderen te beschermen en het in Zijn handen leggen en het aan Hem overlaten.!

[miepjuh]

Bij mijn ouders werkt het ook zo. Als er thuis iemand vertelde dat hij/zij verkering had, was de eerste vraag niet 'wie is het, maar 'van welke kerk is hij/zij?' Echt heel jammer!

Zelf probeer ik het nu te accepteren. Dat zij alleen maar naar het uiterlijk kijken, en daar niet doorheen prikken. Al kan ik me nog wel mateloos ergeren aan opmerkingen als 'een keurig net vrouwtje hoor', van iemand die ze 1 keer vanuit de verte gezien hebben. Etc.

Alleen letten op het uiterlijk, en een gesprek over het geloof o.i.d. beland dan ook al snel in een gesprek over dat dominee zo dat boek geschreven heeft, en dominee zus op die plaatsen allemaal gestaan heeft. Als ze al eens een gesprek over het geloof beginnen. Want dat gebeurt ook alleen maar als toevallig eens een keertje de dominee op bezoek is. En als ze dat doen is dat ook altijd over anderen. Die dominee, of die man/vrouw had... enz. Nooit over zichzelf.

Het is alleen jammer dat ze dit ook zo in de opvoeding van hun kinderen 'verwerkt' hebben. Ik merk aan mijn broers en zus dat zij ook echt gefixeert raken op het uiterlijk. En gesprekken over het geloof gaan ook bij hen al altijd over andere mensen. Gewoon jammer. Als je er alleen op zo'n manier over praat kun je je tijd zoveel beter besteden.

Maar het gevolg hiervan is ook dat ze alleen die mensen accepteren, die er 'netjes' (volgens hun begrippen dan) uitzien, en naar dezelfde kerk gaan ('We zijn niet kerkistisch hoor, echt niet! Mensen uit de (...) zijn pas kerkistisch! Wij ook toen we daar zaten. Maar nu niet meer hoor! Sinds we in deze kerk zitten...').
Dus ook geen schoondochters/schoonzoons die niet aan die eisen voldoen.

Het is lastig om dit van hen te accepteren. Maar ik heb de moed allang opgegeven dat ze zullen veranderen. Dus nu probeer ik hen te begrijpen. Als ik kijk naar de opvoeding die zij gehad hebben, kan ik het ook wel een beetje snappen dat ze zo geworden zijn. Al is dit natuurlijk niet direct een excuus van hun kant.

En dan loop ik zelf mijn 'eigen paadje'. Probeer ik mensen te accepteren hoe ze zijn. Mijn ouders zijn allebei rond de 60. Waarschijnlijk te oud om ooit nog eens te veranderen. Ook omdat ze allebei helemaal overtuigd zijn van eigen gelijk.

Maar toch blijf ik hopen dat ze ooit nog eens zullen veranderen!

[Smurffie]

Wat bedoel je precies?

Dit:

Ook die ouders kunnen weten dat ze in een gebroken wereld leven, en daarin moeten overleven. Persoonlijk zou ik die ouders dan wel verwijten dat je een persoonlijk geloof op diverse manieren uit kan leggen. Je kunt als ouders ook iets uitleggen aan je kinderen, zonder ze gelijk iets op te leggen. Als ze dan toch zo waar gelovig zijn, kunnen ze ook aan de Vader vragen om hun kinderen te beschermen en het in Zijn handen leggen en het aan Hem overlaten.!

Maar dan is de tekst ''Vergeef het hen, want zij weten niet wat ze doen'' nog steeds niet van toepassing. Ze weten namelijk heel goed wat ze doen, omdat ze er van overtuigd zijn het goede te doen.

[Harm-J]

Jazeker wel.

De bijbel bestaat namelijk uit meer dan allen een paar losse teksten of fragmenten, die iemand in zijn eigen voordeel om kan buigen. Men word ook geacht te onderzoeken en te leren. Niet klakkeloos overnemen en overdragen. (lees indoctinatie van ouders op kinderen) Doet iemand dit wel, dan vind ik persoonlijk de tekst: Vergeef het hen, want zij weten niet wat ze doen'', zeker wel van toepassing.

[Smurffie]

Dan zijn we het simpelweg niet eens.

[Harm-J]

Blijkbaar....

[Jantjes]

Hoi refo-webbers!

Omdat ik ervan uit ga, dat hier voornamelijk refo's meelezen, wilde ik als niet-refo een probleem voorleggen aan jullie. Ik heb reformatorische schoonouders, en op de een of andere manier kunnen zij mij niet accepteren. Nu wilde ik me eens wat meer verdiepen in het denken van mijn schoonouders. Misschien dat ik ergens een ingang kan vinden ofzo... (ik heb na 6 jaar huwelijk nog steeds de hoop niet opgegeven dat ik ooit door mijn schoonouders geaccepteerd zal worden).

Waaruit komt hun afwijzende en vooral afkeurende houding nou toch voort? Mijn man vroeg ze eens, wat ze nou eigenlijk van hun schoondochter vonden, en het antwoord vond hij schokkend: "ze is wel aardig, maar ze gaat naar de verkeerde kerk".

Waarom zijn de wetten van hun kerk zo oppermachtig. Ik ben Christen, mijn man ook, alleen gaan we op een hele andere manier met het geloof om.

Waarom is dit voor mensen een reden om hun kinderen zo af te stoten, buiten te sluiten en te veroordelen????

Iemand die iets herkent, of kan uitleggen?

Jij wil je dus gaan verdiepen in reformatorische mensen zoals je schoonouders zijn.

Één van de grootste problemen is het volgende.

Reformatorische mensen willen zichzelf geen christenen noemen (hoewel ze het wel zijn) omdat bijna al het christendom zegt in Christus te kunnen geloven uit eigen kracht.
Dit breng grote scheiding tussen reformatorische mensen en mensen die zeggen christen te zijn want die reformatorische mensen zeggen dat je niet in eigen kracht in Christus kan geloven, dat geloof moet je ontvangen door genade.

Hier komt de afwijzende houding vanuit je schoonouders voort.

Probeer dit met liefde maar eens ter spraken te brengen vanuit vragende zin, je zal zien dat je schoonouders versteld zullen staan waarom jij met zo’n vraag komt.
Maar…. je moet natuurlijk zelf daar eerst in verdiepen.

[Hippieblijhoofd]

Hoi refo-webbers!

Omdat ik ervan uit ga, dat hier voornamelijk refo's meelezen, wilde ik als niet-refo een probleem voorleggen aan jullie. Ik heb reformatorische schoonouders, en op de een of andere manier kunnen zij mij niet accepteren. Nu wilde ik me eens wat meer verdiepen in het denken van mijn schoonouders. Misschien dat ik ergens een ingang kan vinden ofzo... (ik heb na 6 jaar huwelijk nog steeds de hoop niet opgegeven dat ik ooit door mijn schoonouders geaccepteerd zal worden).

Waaruit komt hun afwijzende en vooral afkeurende houding nou toch voort? Mijn man vroeg ze eens, wat ze nou eigenlijk van hun schoondochter vonden, en het antwoord vond hij schokkend: "ze is wel aardig, maar ze gaat naar de verkeerde kerk".

Waarom zijn de wetten van hun kerk zo oppermachtig. Ik ben Christen, mijn man ook, alleen gaan we op een hele andere manier met het geloof om.

Waarom is dit voor mensen een reden om hun kinderen zo af te stoten, buiten te sluiten en te veroordelen????

Iemand die iets herkent, of kan uitleggen?

Jij wil je dus gaan verdiepen in reformatorische mensen zoals je schoonouders zijn.

Één van de grootste problemen is het volgende.

Reformatorische mensen willen zichzelf geen christenen noemen (hoewel ze het wel zijn) omdat bijna al het christendom zegt in Christus te kunnen geloven uit eigen kracht.
Dit breng grote scheiding tussen reformatorische mensen en mensen die zeggen christen te zijn want die reformatorische mensen zeggen dat je niet in eigen kracht in Christus kan geloven, dat geloof moet je ontvangen door genade.

Hier komt de afwijzende houding vanuit je schoonouders voort.

Probeer dit met liefde maar eens ter spraken te brengen vanuit vragende zin, je zal zien dat je schoonouders versteld zullen staan waarom jij met zo’n vraag komt.
Maar…. je moet natuurlijk zelf daar eerst in verdiepen.

En één van de grootste misverstanden onder reformatorische mensen is dat ze denken dat andere christenen uit eigen kracht denken te geloven. Het gros van de christenen, uit welke kerk dan ook, zal het met je eens zijn als je zegt dat geloof een gave Gods is.

[André]

En één van de grootste misverstanden onder reformatorische mensen is dat ze denken dat andere christenen uit eigen kracht denken te geloven. Het gros van de christenen, uit welke kerk dan ook, zal het met je eens zijn als je zegt dat geloof een gave Gods is.

Eensch, het enige dat ik kan doen, is mijn handen op houden en het geloof uit genade in ontvangst nemen.

[Lalage]

Daar ben ik het ook mee eens, maar in de meeste evangelische kerken krijg je toch te horen dat je zelf moet kiezen. Dat kan veel druk op mensen leggen en kan arrogantie veroorzaken.

Harm-J & Smurffie: je kunt niet zo makkelijk de ouders of de kinderen de schuld geven. Meestal doen beide partijen toch hun best. Het ligt ook heel erg aan het kind hoe de ouders ermee om moeten gaan: sommige kinderen kunnen veel verantwoordelijkheid aan, anderen hebben behoefte aan duidelijke grenzen en dat verandert ook nog eens met de leeftijd.
Mijn ouders hebben 't wat dat betreft mooi gedaan: wij kinderen hadden altijd het idee dat we 'alles' mochten, terwijl m'n ouders heus wel bepaalde grenzen stelden. Maar binnen die grenzen voelde het blijkbaar toch vrij.

[leonardus]

Maar dan is de tekst ''Vergeef het hen, want zij weten niet wat ze doen'' nog steeds niet van toepassing. Ze weten namelijk heel goed wat ze doen, omdat ze er van overtuigd zijn het goede te doen.


om er nog maar even op te reageren. wat mij opvalt is dat het vaak ouders zijn die wel naar de kerk gaan, maar niet een persoonlijk geloof kennen, daardoor mensen in de weg staan(die echt naar Jezus op zoek zijn of er uit mogen leven) met hun regeltjes.

ervaar het met mijn eigen schoonouders, heb er een hoop ellende mee gehad, en nog steeds wel. denk dat het aan ons is op te proberen te leven naar Jezus als voorbeeld, dan rest mij alleen gebed voor alle die door blindheid hun ogen niet openen.

[miepjuh]

Misschien helpt het wanneer je even kijkt naar het verband waarin het 'Vergeef het hen want zij weten niet wat zij doen' in de Bijbel staat.

Die soldaten wisten ook echt wel waar ze mee bezig waren: bevelen van hun meerdere uitvoeren, en deze 'misdadigers' kruisigen. En toch: 'zij weten niet wat zij doen'.

Ouders weten ook wel waar zij mee bezig zijn. Van hun kant althans. Hoe het op hun kinderen overkomt, weten lang niet alle ouders. Dus weet je dan wat je doet?

[Smurffie]

Misschien helpt het wanneer je even kijkt naar het verband waarin het 'Vergeef het hen want zij weten niet wat zij doen' in de Bijbel staat.

Die soldaten wisten ook echt wel waar ze mee bezig waren: bevelen van hun meerdere uitvoeren, en deze 'misdadigers' kruisigen. En toch: 'zij weten niet wat zij doen'.

Ouders weten ook wel waar zij mee bezig zijn. Van hun kant althans. Hoe het op hun kinderen overkomt, weten lang niet alle ouders. Dus weet je dan wat je doet?

Eindelijk iemand die het begrijpt.

om er nog maar even op te reageren. wat mij opvalt is dat het vaak ouders zijn die wel naar de kerk gaan, maar niet een persoonlijk geloof kennen, daardoor mensen in de weg staan(die echt naar Jezus op zoek zijn of er uit mogen leven) met hun regeltjes.

In de weg staan. Ze staan niemand in de weg, immers iedereen maakt zijn eigen keuzes. Ik geef toe dat velen voor de mensen naar de kerk gaan, maar niet het ware geloof hebben. Alleen is dat zo persoonlijk dat je er nooit over mag oordelen. Zowel ouders als kinderen moeten elkaar in hun waarde laten. Althans, wat betreft het geloof. Er is geen van beide partijen 'fout', omdat beide het geloof anders beleven. Er is niemand die je ook maar iets kunt kwalijk nemen. En daarom vind ik de tekst ''vergeef het hen want zij weten niet wat ze doen'' niet van toepassing, naast bovengenoemde reden van Miepjuh.

[leonardus]

Quote:
om er nog maar even op te reageren. wat mij opvalt is dat het vaak ouders zijn die wel naar de kerk gaan, maar niet een persoonlijk geloof kennen, daardoor mensen in de weg staan(die echt naar Jezus op zoek zijn of er uit mogen leven) met hun regeltjes.


In de weg staan. Ze staan niemand in de weg, immers iedereen maakt zijn eigen keuzes. Ik geef toe dat velen voor de mensen naar de kerk gaan, maar niet het ware geloof hebben. Alleen is dat zo persoonlijk dat je er nooit over mag oordelen. Zowel ouders als kinderen moeten elkaar in hun waarde laten. Althans, wat betreft het geloof.

als je naar een bepaalde kerk wilt, en je mag niet, je wilt overtrouwen bij een bepaald dominee en dat mag niet etc..., dat noem ik wel in de weg staan. God gaat zijn weg, maar mensen kunnen je ontzettend verdrukken.

wij mogen niet oordelen over mensen, maar als alles wat je ziet hoort en ervaar juist is wat Jezus niet heeft uitgedragen in Zijn tijd op aarde, trek je dan voor jezelf geen conclusie? is hardheid en liefdeloosheid niet een eigenschap van het missen van genade?(al kunnen waar gelovigen ook dwalen)

[Lalage]

@leonardus: wat is overtrouwen?