Berichtdoor Napoleon » 08 nov 2003 11:12
volgens mij ligt het er net aan hoe je de Hemel ziet. als je het louter ziet als een plaats met gouden straten en paarlen poorten, waar je na de dood naartoe kunt, nou, dat kan mij gestolen worden. De Hemel is echter niet los te koppelen van het geloof, als je het ziet in de richting dat je na de dood altijd bij God mag zijn, en hem volmaakt mag dienen. dat is tenslotte niet alleen een beloning van het geloof, maar eerst en vooral de vervolmaking daarvan. het Hemelse geluk bestaat er volgens mij uit, dat we altijd bij God mogen zijn, en Hem mogen dienen op een volmaakte manier, zonder ooit nog tegen Hem te zondigen. alle andere dingen zijn mooi meegenomen, maar volgens mij niet het wezen van het hemelverlangen.
een mooi voorbeeld vind ik hierbij altijd de uitspraak van Ezen in de roman "de tornado" van Nijenhuijs. Als Ezen (die nogal zwak is, eigenlijk te zwak voor het boerenwerk) aan de hemel denkt, dan hoopt hij op een oneindig stuk land, dat hij voor God mag "spitten en niet moe worden". Hij kan God daar dienen zonder beperkingen. Al de schatten van de Hemel (die er best wel zullen zijn) kunnen hem gestolen worden, als hij God maar mag dienen.
Al zou de hemel vergelijkbaar zijn met de sahara, en de hel met het paradijs, dan zou ik nog duizendmaal liever naar de hemel gaan, omdat God daar is. wat heb je aan een paradijs zonder God?
Verder, verder,
altijd maar vooruit
van stad naar stad,
van oost naar west,
van noord naar zuid