Janne schreef:Er zijn veel mensen die het spreken over de duivel gelijk stellen met het spreken over een sprookje. [...] Wat stellen wij daar tegenover?
Het is belangrijk wie die 'veel mensen' zijn waar je over spreekt. Zijn dat medechristenen, of personen voor wie de hele Bijbel een sprookje is? Of zijn het moderne christenen, die bijvoorbeeld Genesis 1 vooral symbolisch lezen?
Jezus zelf identificeert de slang uit Genesis met de duivel (Joh. 8:44). Wanneer je dat 'een sprookje' acht, is dat heel wat anders dan ervan uitgaan dat de duivel een symbool van het kwaad is.
Even een opsomming, (waar hebben wij het over):
- In 1 Kon. 22:22 is hij de verleider door en tot leugen.
- Volgens 1 Kron. 21:1 stookt hij de mens op tot zonde,
- en in Job 1 en 2, en ook in Zach. 3:1,2 kunt u lezen dat hij Gods tegenstander is. (Volgens mij is dat ook de betekenis van het woord 'satan': tegenstander.
- In Openb. 12:9 en 20:2 heet de duivel de 'oude slang'.
- Het verhaal van de ongehoorzaamheid en veroordeling van de ontrouw geworden engelen kan men terugvinden in Judas vers 6 en 2 Petrus 2:4.
Op allerlei plaatsen in de Bijbel is grond te vinden voor de bewering dat de satan een werkelijkheid is. De uitdrukking 'de duivel' zou ik zelf niet snel gebruiken. We weten niet in hoeverre de satan 'persoonlijk' is. Ik vermoed dat de Satan de hoogste gevallen engel is, en dat hij het bevel voert over vele duivelen.
De satan is de tegenstander van God, dat staat dus duideljik en op verschillende plaatsen (OT, NT) in de Bijbel.
Ik denk dat dit echter alleen met enige kans op succes tegenover de mening dat die hele duivel een sprookje is kan worden ingezet als er wel enige waarde wordt gehecht aan de Bijbel.
fijn galgje-woord) Dat hij daarin geloofde, is gelukkig geen bewijs voor de waarheid van zijn uitspraken.
