Solus schreef:Boely schreef:ndonselaar schreef:Dat er verschillende openbaringsvormen van het genadeverbond zijn, dat is waar. De openbaringsvorm die het genadeverbond nu kent is 'Jood en heiden', dus de gehele wereld waar Gods Woord gepredikt wordt.
Wezen en bediening van het genadeverbond zijn termen die we niet in de Schrift terugvinden. Wel kunnen we lezen dat er twee-erlei kinderen van het verbond zijn. Zowel Ezau als Izak was een kind van het verbond. Daarom zegt Christus ook 'Wee u Chorazin, wee u Bethsaida, het zal Tyrus en Sidon verdraaglijker zijn in de dag van het oordeel'. Buiten het genadeverbond verloren gaan is ontzettend, maar hoe ontzettend is het om als verbondskind verloren te gaan. Het teken meedragen waarin God ons aanzegt dat we 'in Christus geheiligd zijn'. Zeker we zijn kinderen die de verdoemenis in Adam deelachtig zijn, maar God heeft een bijzondere bemoeienis met ons. Hij heeft ons onder de bediening van Zijn Woord geplaatst. Calvijn noemde dit de 'eerste verkiezing'.
Het verbondskind zijn maakt ons niet zalig, zeker niet, maar dat we het zijn betekent dat we zalig kunnen worden, we zijn onder de bediening van Zijn heilsbemiddelend Woord. Zo mag de Doop een rijk teken en zegel zijn. Hoe rijk is dan het woord uit Psalm 105 'Ik zal aan Mijn verbond gedenken'. Zolang Hij aan Zijn verbond gedenkt zullen er kinderen geboren en gedoopt worden. Zolang Hij aan Zijn verbond gedenkt mag de rijke nodiging van het Evangelie tot die verbondskinderen uitgaan. Nog wel, hoe lang nog?
Gr.
Helemaal mee eens dons!
Voor de verandering ben ik het ook eens een keer eens met dons!![]()
Calvijn zegt over deze twee soorten kinderen (overigens is dit onderscheid identiek aan wat Olevianus het wezen en de bediening van het verbond noemt, dons!):
"Hier ontstaat dus een dubbele reeks van kinderen in de kerk. Omdat het gehele lichaam des volks door een en hetzelfde Woord tot de schaapskooi Gods wordt geroepen, worden in dit opzicht allen, zonder uitzondering, als kinderen beschouwd en slaat de naam kerk op allen gemeenschappelijk. Ten opzichte van het verborgen heiligdom Gods, worden geen anderen voor kinderen Gods beschouwd dan zij, in wie de belofte van het geloof verwerkelijkt is. Dit onderscheid vloeit voort uit de brom van de vrijmachtige verkiezing, waaruit het geloof zelf ontstaat. Maar omdat Gods raad voor ons verborgen is, onderscheiden wij door het teken van geloof en ongeloof, de ware van de onechte kinderen."
Het geloof is dus de test.
En het geloof is een gave Gods.
Dank je Solus. Je reactie geeft wel aan dat je het niet altijd met me eens bent. Dat maakt me wel nieuwsgierig, hoe en wanneer wij elkaar ontmoet hebben.
Over het genadeverbond nog even het volgende, in reactie op het bovenste. Daarom spreekt de Schrift wél over Christus als Borg van het verbond en over Christus als Hoofd van Zijn gemeente.
Gr.