Jo'tje schreef:Daar voeg ik meteen aan toe dat ik nog steeds de stap niet heb gezet om ook echt bloed te gaan geven. Komt omdat ik echt bibbersbang ben voor prikkenKlinkt echt kinderachtig, maar ik vind dat echt 3 keer niks. Maar eigenlijk moet ik het gewoon gauw gaan doen. Het zit nog bij me om de hoek ook.
Volgens mij vindt iedereen dat wel een beetje eng, ik kijk ook altijd de andere kant op als ik geprikt wordt. Probeer het gewoon. Ze zijn altijd heel zorgzaam, vooral als je de eerste keer komt. En voordat je kunt geven, moet je eerst een paar buisjes afgeven om te testen of je wel mag geven. Daarna ga je pas voor de halve liter.
liefie schreef:ALs ze echt geen donors meer nodig zouden hebben waarom kreeg ik dan vandaag dan een brief van de bloedbank om reclame te maken omdat ze nog meer mensen met o negatief nodig hebben dat is echt niet voor niks!
Dat is omdat ze niet willen dat het aantal donoren te laag wordt
Als je nu in het ziekenhuis komt, hoef je niet bang te zijn dat er geen bloed voor je is, want er zijn genoeg donoren. Maar je moet je voorstellen dat er jaarlijks ook veel mensen stoppen, omdat ze niet meer willen of niet meer mogen geven. Dat moet je natuurlijk weer aanvullen.
)
Ik twijfel heel erg. Ik gun mensen namelijk wel mijn organen (behalve mn longen 
), maar mijn ouders zijn er niet blij mee. Dan kun je zeggen; Het is mijn lijf. Anderszijds, is het ook wel cruciaal als je je ouders ermee kwetst. Tussen twee kwaden de beste kiezen is dus eveneens een lastige keuze. Wellicht hou ik het op de inwendige organen, zoals hart en nieren etc. en dan niet de uitwendige, zoals je hoornvlies, huid, enz.