Smijten met psychiaters en hulporganisaties

[Smurffie]

Ik hoef maar een topic te openen van iemand die een probleem heeft en er wordt meteen gesmeten met psychiaters, hulporganisaties en noem maar op.
Niet te lang over nadenken, maar doen Goed, ik heb niet veel meer meegemaakt dan een relatie die stuk liep waar ik redelijk kapot van was, dus misschien heb ik makkelijk praten. Depressief ben ik nooit (denk ik ), ik heb (voor zover ik weet) geen rare ziektes etc. Daar ben ik uiteraard hartstikke dankbaar voor, daar niet van. Ik vraag me alleen wel eens af of mensen niet iets te snel naar een psychiater stappen. Om het minste of geringste. ''Ik kan het niet alleen.'' ''Ik heb er de wilskracht niet meer voor.''
Goh, wie zegt dat? De psychiater? Ouders? Vrienden? Die stimuleren wellicht dat soort gedachten door je maar naar een hulporganisatie of psychiater te sturen, want men weet niet wat ze ermee aanmoeten.

Wanneer ga je naar een psychiater? Verwijst een huisarts je door naar een psychiater oid? Hoe gaat dat precies in zijn werk?

[froske]

Wanneer ga je naar een psychiater? Verwijst een huisarts je door naar een psychiater oid? Hoe gaat dat precies in zijn werk?

Meestal de huisarts ja, je hebt wel een verwijskaart nodig.

Het verschil tussen een psychiater en een psycholoog is dat een psychiater uitsluitend mensen met mentale stoornissen behandelt.

Ligt er dus maar net aan wat de klachten zijn.

[Smurffie]

Wanneer ga je naar een psychiater? Verwijst een huisarts je door naar een psychiater oid? Hoe gaat dat precies in zijn werk?

Meestal de huisarts ja, je hebt wel een verwijskaart nodig.

Het verschil tussen een psychiater en een psycholoog is dat een psychiater uitsluitend mensen met mentale stoornissen behandelt.

Ligt er dus maar net aan wat de klachten zijn.

Zoals angststoornissen? Dan bedoel ik voornamelijk psychologen denk ik. die behandelen voornamelijk mensen met fysieke klachten die er helemaal niet zijn? Of hoe moet ik dat zien?

[Cisca]

Psychologen behandelen geen fysieke klachten, maar psychische klachten

Dat kunnen klachten van allerlei aard zijn, die ontstaan zijn door situaties die mensen hebben meegemaakt, waardoor ze behoorlijk in de psychische problemen raken.
Dat gebeurd vaker dan je denkt, er is veel meer leed onder mensen dan je zo denkt.
Het zijn dingen die je meestal niet aan iemand ziet, zoals een gebroken arm of zo, daarom zou ik er maar niet zo makkelijk over denken

[Smurffie]

Psychologen behandelen geen fysieke klachten, maar psychische klachten

Ja, dat begrijp ik, maar je hoort nog wel eens van mensen die constant lichamelijke klachten hebben als gevolg van psychische klachten. En mensen die ècht lichamelijke klachten hebben, en daar ook psychisch aan onderdoor gaan. Een soort wisselwerking ofzo. Dat bedoelde ik eigenlijk

[Cisca]

Dat klopt wel, als je erg in de problemen zit, kan zich dat lichamelijk uiten op een zwakke plek in je gezondheid.
Iemand die geen sterke maag heeft, kan best maagklachten krijgen, of een ander weer darmklachten, best vervelend, want dan zit je gelijk met nog meer dingen.

[Gerdien B.]

Je gaat echt niet voor je lol naar een maatschappelijk werker of psycholoog. Vaak zijn deze 2 toch wel de eerste waar mensen heen gaan. Over algemeen wordt je gestuurt door een huisarts. Ook kan je zelf naar instanties bellen als je er echt niet meer uit komt.

Persoonlijk denk ik ook dat er nu misschien meer lijkt dat mensen meer naar zulke instanties gaan. Vroeger sprak je daar niet over, dat was een taboe. Daarbij merk je dat er nu jongeren zijn die worstelen met dingen die generaties lang in hun familie voor komen en zij willen doorbreken. Ik merk dat om mij heen iig wel. Dat doe je ook niet zomaar even. menig één heeft daar hulp bij nodig.

Psychische druk kan idd lichamelijke klachten veroorzaken en andeersom. Ik denk dat je dan toch eerst bij de huisarts terecht komt en dat hij je dan adviseert vrder op hulp te gaan zoeken

[André]

Meestal is een psychiater ook niet de eerste schakel, deze man/vrouw heeft (ook) medicijnen gestudeerd en gaat dus ook over het verstrekken van recepten.
In het geval paaz is hij wel eind verantwoordelijk over zn cliënten dacht ik.
Hij kent ook ziektebeelden.
Meestal pluist een psycholoog eerst wat uit, kan therapie vormen aanbevelen e/o zelf geven.
Wat het verschil is tussen een medisch of klinisch psycholoog weet ik eigenlijk niet zo.
Een psycholoog is meer een 'praat' dokter. (Zou je huisarts ook kunnen zijn, maar die heeft het vaak wat te druk daarvoor)
Psycholoog en psychiater hebben achter de schermen wel veel 'werk' overleg, en komen ook met een gezamenlijk 'rapport' naar buiten.
Dat is wat ik er van mee heb gekregen toen ik een tijdje op een paaz heb gelogeerd.

Ik weet niet of ik me persoonlijk iets moet aantrekken van:

Ik hoef maar een topic te openen van iemand die een probleem heeft en er wordt meteen gesmeten met psychiaters, hulporganisaties en noem maar op.

Als ik dat doe komt het denk ik door persoonlijke ervaringen als ik iets lees.

[Gerdien B.]

een psychiater is een arts en een psycholoog niet.
bij kleinere problemen kom je bij maatschappelijk werk, worden ze ingewikkelder dan ga je naar een psycholoog en worden ze nog gecompliceerden, dan naar een psychiater.
sommige delen overlappen ze elkaar ook hoor. Dit is een beetje simpel uitgelegd hoe of wat

[Saskia]

ik denk niet dat mensen te snel naar een hulpverlener stappen, maar er juist een poos mee wachten. Zeker een maatschappelijk werker kan je snel weer op de rit helpen als je er tijdig naar toe gaat, soms heb je aan 6-10 gesprekken al genoeg. Tuurlijk, als je een probleem dat al genraties in de familie zit wilt doorbreken heb je veel meer nodig, maar als het gaat om wat 'eenvoudiger' dingen kan het heel snel gaan.
Misschien is er niets een altijd sprake van te weinig wilskracht of doorzettingsvermogen, maar weten mensen simpelweg niet hoe ze een probleem aan moeten pakken, denken ze steeds in hetzelfde cirkeltje en komen niet meer tot concrete, praktische stappen. En als een maatschappelijk werker of andere hulpverlener je die kan laten zien, je kan laten zien hoe je daar tot nu toe mee om bent gegaan en hoe je dat zou kunnen veranderen, dan heb je er alleen maar mee gewonnen door hulpverlening aan te gaan.

(en ja, je hebt ook mensen die op de een of andere manier troost zoeken in hulpverlenng, daar aandacht uit willen halen die ze op een andere mniaer niet (voldoende) krijgen en daardoor jaren in de hulpverlening zitten. ik denk dat hulpverlening daar nooit voor bedoeld is, maar zo wordt er nog wel gebruik van gemaakt, ten koste van mensen diee cht hulp nodig hebben en daardoor niet geholpen kunnen worden...)

[Smurffie]

Ik weet niet of ik me persoonlijk iets moet aantrekken van:

Ik hoef maar een topic te openen van iemand die een probleem heeft en er wordt meteen gesmeten met psychiaters, hulporganisaties en noem maar op.

Als ik dat doe komt het denk ik door persoonlijke ervaringen als ik iets lees.

Toevallig idd Bertuz' probleem. Volgens mij kan die jongen zelf een heel eind komen ja. Maar het was algemeen bedoeld hoor André, ik zie het wel vaker in topics.

[Roodkapje]

Ik weet niet of ik me persoonlijk iets moet aantrekken van:

Ik hoef maar een topic te openen van iemand die een probleem heeft en er wordt meteen gesmeten met psychiaters, hulporganisaties en noem maar op.

Als ik dat doe komt het denk ik door persoonlijke ervaringen als ik iets lees.

Toevallig idd Bertuz' probleem. Volgens mij kan die jongen zelf een heel eind komen ja. Maar het was algemeen bedoeld hoor André, ik zie het wel vaker in topics.

Die ervaring heb ik inderdaad zelf ook. Mensen die ergens mee zitten willen meteen naar een 'deskundige'. Niet naar een maatschappelijk werker, want die heeft niet 'gestudeerd', maar naar een psycholoog. Liever niet naar een psychiater meteen, want dat is voor 'gekken'.

Een psycholoog is iemand die vier jaar psychologie gestudeerd heeft plus twee jaar een aanvullende 'Gz-opleiding' als diegene in het ziekenhuis werkt. Dat betekent dat diegene gespecialiseerd is in gedrag (niet zozeer in de 'psyche' of de 'geest'), maar in hoe mensen zich gedragen. Hij heeft ook geleerd hoe je ongewenst gedrag kunt aanpassen. Dat kan door praten zijn, maar dat kunnen ook andere vormen zijn zoals 'psychomotore' therapie, creatieve therapie waarin je moet knutselen etc.
Psychologen werken volgens een 'socratisch model', waarin uitgegaan wordt van het idee dat mensen zelf de oplossing voor hun probleem wel hebben, maar er niet 'bij' kunnen. De psycholoog helpt mensen om die oplossing zelf te vinden.

Artsen (en dus ook psychiaters) volgens een 'hippocratisch (medisch) model': je stelt vast wat er 'ziek' of 'mis' is en je gaat dat behandelen (vaak met medicijnen). Het doel van een arts is 'mensen beter maken'. Alleen bij psychologische problematiek worden mensen niet helemaal beter. Als je iemand pillen tegen depressie geeft gaat die depressie weg, het kan iig minder worden. Zodra die persoon met z'n pillen stopt, komt de depressie terug. Hij is dus niet 'beter' gemaakt, maar de symptomen van de ziekte worden bestreden. Dokters (artsen) kunnen mensen met een mentaal probleem niet 'beter' maken, dus worden ze vaak doorgestuurd naar een psycholoog die probeert mensen met hun handicap te leren omgaan en als het kan wat probleemgedrag te verhelpen. Maar echt in de kern de mensen 'beter' maken kan niet. Psychologen zeggen ook niet dat mensen 'ziek' zijn (medisch model), maar dat ze een bepaalde ontwikkeling hebben doorgemaakt die ervoor gezorgd heeft dat ze minder efficiënt kunnen omgaan met de eisen die de maatschappij aan hen stelt. Het doel is dan vaardigheden leren om beter om te leren gaan met de situatie waarin ze zich bevinden.

Om het nog ingewikkelder te maken: niet iedereen die psychologie gestudeerd heeft is een psycholoog. Iedereen die de studie psychologie heeft afgerond is een gedragswetenschapper, alleen zij die in de geestelijke gezondheidszorg gaan werken (en daarvoor nog twee jaar extra moeten doorleren) zijn psychologen. Vergelijk het met geneeskunde: als je vier jaar geneeskunde hebt gestudeerd ben je drs. (tegenwoordig master) in de geneeskunde, maar geen (basis)arts. Dat ben je pas na 2 jaar co-schappen lopen.

Een gezondheidspsycholoog (medisch psycholoog) is een psycholoog die een meer medische achtergrond heeft qua kennis en helpt bij het begeleiden van mensen in preventieprogramma's. Bijvoorbeeld voorlichting geven over het stoppen met roken, gezond eten etc. Zo iemand kan ook mensen die moeite hebben met die dingen begeleiden. Dus een medisch psycholoog houdt zich niet direct bezig met 'psychische klachten'. Overheidscampagnes die ons informeren over de gevaren van overgewicht etc. zijn vaak ook mede opgesteld door gezondheidspsychologen.

Ik studeer zelf psychologie (weliswaar geen klinische psychologie, maar cognitieve (neuro)psychologie / neurowetenschap) en kan iedereen aanraden om het vooral eerst bij het maatschappelijk werk te proberen. De meeste problemen kun je zelf oplossen, je moet alleen van een maatschappelijk werker soms feedback krijgen omdat je niet objectief naar jezelf kunt kijken. Dus als je vastloopt en je zoekt hulpverlening zou ik in de eerste plaats naar het maatschappelijk werk gaan en niet naar een psycholoog. Dat is omdat psychologen getraind zijn om mensen te behandelen die psychische stoornissen hebben, die psychisch ziek zijn.
De meeste mensen die vastlopen zijn niet psychisch ziek, je moet heel wat doen om echt psychisch ziek te worden. Als je een behandeling krijgt die eigenlijk is voor mensen die psychisch ziek zijn werkt het niet. Ook kan het gebeuren dat je zelf gaat geloven dat je psychisch ziek bent, terwijl dat helemaal niet zo is.

Ik ben inderdaad niet zo'n voorstander van smijten met psychiaters en psychologen. Daar moet je pas mee beginnen als iemand helemaal niet functioneert in de maatschappij, een gevaar voor zichzelf of de omgeving oplevert. Iemand waarvan je denkt dat er fundamenteel iets mis is.
Iemand die het gewoon moeilijk met zichzelf heeft en verder nog wel de dingen kan doen die hij normaal zou doen kun je beter maatschappelijk werk adviseren.

[Riska]

Er is een periode geweest dat ik er niet meer uitkwam en ik ben bij een zeer goede psycholoog terecht gekomen. Daarvan heb ik een tijd goede begeleiding gehad om de boel weer op de rails te krijgen.
Daar schaam ik mij niet voor.
Er is, zoals Cisca ook al aangaf, heel veel verborgen leed binnen gezinnen en dat kan later ernstige problemen opleveren.

Door allerlei zaken die veel verdriet en ook veel zorg hebben opgeleverd vorig jaar (ziekte en een aantal sterfgevallen) raakte ik meer dan in een dip en ik heb maatschappelijk werk ingeschakeld. De hulpvraag: "geef mij handvatten om te voorkomen dat ik afglijd in een depressie". Dat werkt uitstekend.

Mijn dochter kreeg vorig jaar te horen dat zij een ernstige chronische ziekte heeft. Toen binnen heel korte tijd een tweede, zeer zware opvlamming plaatsvond en de specialist eigenlijk een behoorlijk slecht-nieuws gesprek had, heeft diezelfde specialist er de klinisch psycholoog op afgestuurd. Hij heeft haar geleerd hoe ze zich bv. op haar werk moet verweren tegen: "kun jij dat wel?" "Moet je niet naar huis, is het niet te vermoeiend" etc. etc.

Wat ik in het geheel mis is de stap naar een predikant. De mijne heeft mij vaak goed geholpen, maar gaf duidelijk de grenzen aan, waar zijn mogelijkheden waren en wat duidelijk niet op zijn terrein lag, zoals mijn stap naar het m.w. Want mijn ervaring is, dat als er psychisch grote problemen zijn ( en in mijn geval waren die er) dat ook gevolgen kan hebben voor je geloof. Als je vertrouwen hebt in je predikant - en het klikt - kan die ook gewoon ingeschakeld worden. Hij heeft, net als artsen, psychologen, psychiaters en maatschappelijk-werk(st)ers beroepsgeheim.

[Smurffie]

Hartelijk dank voor je bijdrage Roodkapje! Het is me helemaal duidelijk nu

Persoonlijk kan ik het me niet voorstellen dat je naar een psycholoog of psychiater wil, überhaubt. Al heeft de beste man er 10 jaar voor geleerd, hij kent mij niet. Ik heb het idee dat ze je in een hokje plaatsen vanwege bepaald gedrag en voor elk soort gedrag een therapie hebben. Goed, maar je hebt ook nog te maken met karakter, vandaar; 'Hij kent mij niet'.

Ik heb ook een hekel aan de tandarts; Tòch blij dat ze er zijn. Ik hoop niet dat ik overkwam als iemand die mensen veroordeeld die naar een psychiater of psycholoog gaan. Dat was absoluut niet de bedoeling. Ik weet dat er mensen zijn die het ècht nodig hebben en er met behandeling ook echt baat bij hebben.

[Smurffie]

Jij ook bedankt Riska, ik zie het nu pas