Ik vind het een drama als mensen, door een theologie die de zaken ingewikkelder voorstelt als de bijbel, van het geloof vandaan gehouden worden. En dan vind ik drama nog erg zacht uitgedrukt.
Zo, dus jij gelooft dat mensen elkaar van het geloof af kunnen houden? Ik geloof in een almachting God, wiens werk door geen mens tegengehouden kan worden. Wanneer je de predikanten van de GerGem een beetje kent, zul je ook niet kunnen volhouden dat zij de intentie hebben mensen van het geloof af te houden, dus dit argument is niet steekhoudend.
Carey: Quote:
Hoe diep die ellendekennis is, verschilt per persoon. Er is hiervoor in de GerGem echter geen graadmeter, zoals jij suggereert.
Formeel misschien niet nee, maar wil je beweren dat de prediking in de praktijk niet zo functioneert? Volgens mij gaf Solus hierboven ergens nog hoog op van de bevindelijke prediking waarin ons Gods werk in het hart van de zondaar geschilderd wordt.
Ik ken Solus niet persoonlijk, ben het over het algemeen wel eens met zijn posts. Wat hij zegt is echter geen argument tegen op mijn post. Net als ik, is hij een individu en geen vertegenwoordiger van welk kerkverband dan ook. Ik durf te zeggen, dat je met de opmerking die je maakt over de prediking, het gros van de predikanten geen recht doet. Uitzonderingen daargelaten uiteraard. Verdere discussie hierover lijkt me niet heilzaam. Jij ziet het anders dan ik, dat zij zo. (In hoeverre ken jij de GerGem trouwens, dat heb ik even niet helemaal helder
).
Quote:
2. ik ontken helemaal niet, dat God ook al in iemand kan werken voor de bekering (wanneer je erachter komt hoe ontzettend slecht je bent, dat je tot niets goeds in staat bent (ellendekennis), is dat ook werk van God). Maar hoe kun je Gods werk in jezelf opmerken als je Hem nog niet kent? (Er dan is ook nog eens verschil tussen de algemene en bijzondere werking van de Heilige Geest)
Kun je misschien iets duidelijker aangeven wat je bedoelt te vragen en in hoeverre dat slaat opiets wat ik zei?
Ik bedoel niets anders dan er staat: ik ontken niet dat God al in mensen werkt voor het moment van de bekering, maar dat kun je dan zelf niet herkennen omdat je God nog niet persoonlijk kent. Dit naar aanleiding van de volgende passage (vooral de laatste zin):
Wat ik bij jou, Carey en Boely zie is dat jullie die twee uit elkaar trekken. Je hoort de oproep tot bekering, bent er wellicht door geraakt, maar dat is niet voldoende. Eerst moet God zich op een duidelijke manier aan je openbaren. Je moet overtuigd worden van je zonde etc etc. Pas als je ervaart dat God in je werkt kan er sprake zijn van geloof
Duidelijk?
M.i. is de reactie 'dat kan ik niet zelf' het resultaat van een prediking waarin die onmacht te veel op de voorgrond staat. Ik zeg niet dat het theologisch onjuist is dat het Gods werk is, maar dat onze onmacht niet een plaats krijgt die volkomen bijbels is. Uit de lijn die ik in de bijbel zie kan ik niet anders dan concluderen dat met de oproep God ook de mogelijkheid geeft om gevolg te geven aan die oproep.
Als wij de mogelijkheid hebben om gehoor te geven aan die oproep, kunnen we dus zelf kiezen of we gelovig willen zijn of niet. Maar: dan kunnen we dus ook weer besluiten ongelovig te worden, of niet? Dan is Christus dus voor iedereen gestorven, maar niet iedereen neemt het aanbod aan, dus is een deel van Zijn offer tevergeefs geweest, of niet? Dit lijkt me niet helemaal theologisch juist...
