is het plicht, vertrouwen, angst

[martinm81]

Geliefde broeders/zusters

Heb net een oorlog film gezien. de film heet "enemy at the Gates". Het gaat om het begin van de film. Daar wordt laten zien dat de russen verliezen lijd, en dat iedereen verplicht is om te blijven aanvallen. Het is een plicht. Anders worden ze door hun eigen broeders doodgeschoten. Het is altijd de dood. Is het een plicht? Of zou het voor de russen vertrouwen zijn. vertrouwen in de overwinning. In de film is het vooral angst.
Ik zat zo over mij geloof te denken. Is mijn geloof een plicht. Is het een plicht om over bepaalde dingen te denken? Ik zei wel dat ik niet in een hokje wilde (één van de vorige discussies), maar ook ik stroom mee in een bepaalde richting. Of is mijn geloof een vertrouwen. Een vertrouwen in God. een vertrouwen dat God mij stuurt naar het goede. Of is het angst. Angst dat ik God kwijtraakt, dat ik mijn verplichtingen los laat, dat mijn vertrouwen kwijt raakt. Ik weet wel dat er in de bijbel staat "vrees niet" maar is dat wel zo?
Bij mij was het angst, heb mogen ontdekken datik mag vertrouwen. Waarom geloof jij? is het een plicht. een plicht voor je omgeving? Is het een angst voor onze God of vertrouw je Hem voor 100%?

Wees oprecht. Je mag reageren, maar hoeft niet, als je er maar over denkt. praat met God erover, Hij zal luisteren en je antwoorden op Zijn wijze.

Sorry, maar moest dit ff kwijt. bedankt voor het luisteren.

Martin

[joris]

Laat ik bij God mijn rust zoeken,
op Hem mijn vertrouwen vestigen.
Hij is voor mij een rots,
een toevluchtsoord, een vesting;
ik zal niet bezwijken.
God zal mijn eer redden,
hij is een rots in de branding,
hij is mij toevlucht.

ps 62

Het levne was voor mij te ingewikkeld geworden. Let wel, ik leefde voor de kerk. Al mijn vrije tijd was volgeplant met dingen voor de kerk, op zich goeie dingen waarin God mij echt gebruikt heeft.
Tot ik door had dat ik mij liet opjagen door een ongezonde zendingsdrang in mijn eigen kerk, een bekeringsdrang, een vernaderdrang, een organiseermanie. God zegt: kom bij mij en ik zal u rust geven. MIjn juk is niet zwaar, mijn juk is zacht.
Als het leven op mij afkomt duik ik terug naar mijn God. HIj is mijn vesting. Mijn rots in de branding. HIjbreekt de harde golven van het leven. HIj breekt de tegenstand van satan en mijn eigen vlees.
ik leerde dat leven met God niet een leven is van moeten. Maar een leven vanuit vertrouwen. Vertrouw op God!
ik kan me helemaal vinden in psalm 51 nathan zijn schuld belijdt tegenover GOd na de zonde met Batseba. Ik heb geen sex gehad met teveel vrouwen. IK heb niemand vermoord. Maar ik zondig wel en pleeg overspel want ik loop niet mijn Heer achterna maar mijn eigen vlees en mijn eigen wil.
"" ja zondig ben ik geboren, schuldig ben ik vande moederschoot.
Maar u verlangt alleen dat ik oprecht ben tot in het diepst van mijn ziel; vervul mij met uw wijsheid tot in het diepts van mijn hart'' Dat is zo ongelooflijk gaaf! God vult je met wijsheid als je Hem daarom vraagt. HIj vraagt van je dat je oprecht bent, dat je eelrijk bent!! NEt zo eerlijk als Hij zelf is; ik ben die ik ben. Geen gekonkel of wat ook. GOd is zoals hij zich presenteert. Geen maskers, niets. En God vraagt ons ook zo te zijn, en als God ons iets vraagt mag je ervan uit gaan dat we het met zZijn hulp kunnen!

"" besprenkel mij, dan wordt ik weer rein; was mij, dan wordt ik witter dan sneeuw. Laat mij weer blij zijn open mijn hart weer voor vreugde. Heer u hebt mij verbrijzeld, laat mij ook weer juichen!!""
Jawel! En Jezus is al voor ons gestorven, we hoeven alleen onze handen op te houden voor die vergeving. We mogen weer blij zijn, want JEzus heeft de relatie met de Vader weer hersteld voor ons! hEt voorhangsel is doorgescheurd!

Heer laat mij spreken over u, laat mij u hulde brengen! ps 51:17

Geloven een plicht? Geloven iets van vertrouwen? Voor mij was geloven eerst normaal:iedereen in mijn omgeving deed het. Toen vond ik het een last: is God echt zo? Toen vond ik het een gave bezigheid want ik heb ontdekt dat God veel groter is dan ik ooit heb gedacht!!!!
GEloven is voor mij dus als ademen: pure noodzaak, maar ook iets heel natuurlijks.

[Storyteller]

Geloven is, per definitie, een psychische toestant. Al bij het ontstaan van de mensheid, of dat nou in grotten of in het Hof van Eden was, had de mens de sterke behoefte om de dingen om hen heen uit te leggen. Want voor alles dat je niet begrijpt, ontwikkel je een instintieve angst. Daarom vonden de mensen een God voor het weer, een God van de dieren, een God van de aarde. Want die goden konden ze aanbidden en geloven dat ze door die aanbidding het gevaar hadden afgewend.
Welnu, het christelijk geloof werkt niet veel anders. Misschien alleen iets gecompliceerder. Maar nog steeds gaat het om dat ene aspect van de menselijke psyche: angst. Angst voor de dood, voor de zonde en voor het noodlot. Daarom zoeken gelovigen (onder andere christenen, maar werkelijk de meeste moderne wereldgodsdiensten) naar een hiernamaals tegen de dood, vergevenis tegen de zonde en een zorgdragende god tegen het noodlot.
Het zal misschien moeilijk te beseffen zijn voor mensen die heel sterk geloven, maar je moet maar eens bij jezelf nagaan waarom je eigenlijk gelooft. Dan zal je merken dat het vooral om innerlijke rust is. En daar is, wil ik tenslotte toevoegen, helemaal niets mis mee.

[@mic]

Bij mij is het niet uit plicht, niet uit angst en niet als verklaring voor onverklaarbare dingen. Er zijn nu nog steeds dingen in God die ik niet begrijp of niet kan verklaren. Het is meer omdat Hij me stilgezet heeft bij wie Hij is en Zijn liefde voor mij.

Je wordt toch ook niet verliefd omdat je bang voor iemand bent of je je verplicht voelt??? (en als helemaal niet als verklaring want vrouwen zijn niet te begrijpen )

[heiden]

combinatie van angst en plichtsgevoel........de meeste mensen hier leggen dat alleen liever uit met de term vertrouwen/geloven.

[Melodious Tonk]

Storyteller, ik geloof ... dat jij gelovige mensen gemakkelijk neerzet als zielepieten die een bepaalde psychische nood zo nodig moeten vervullen, dan hoef je zelf tenminste niet over de inhoud van wat ze geloven na te denken. Beeeeeetje jammer

[joris]

Storyteller, ik geloof ... dat jij gelovige mensen gemakkelijk neerzet als zielepieten die een bepaalde psychische nood zo nodig moeten vervullen, dan hoef je zelf tenminste niet over de inhoud van wat ze geloven na te denken. Beeeeeetje jammer

tja dat kunnen we ook tegen jou zeggen natuurlijk, dat je zo reageert om er niet over na te hoeven denken.

ik heb ook een hele tijd gelooft uit angst en plichtgsgevoel: een fatsoenlijk mens moet natuurlijk wel in de hemel komen! Ik denk dat omdat de mens geschapen is voor het paradijs, dat de mens een godsbesef ingebakken heeft gekregen. Omgaan met GOd is een natuurljik e bezigheid voor de mens. Daarom zegt romeinen 1 denk ik ook dat we God kunnen kennen uit de natuur. Ik vindh et altijd heel typerend dat in de afrikaanse landen of in aziatische landen waar de mensen nog echt leven met de geestelijke wereld, dat mensen daar heel snel bekeerd worden tot het christendom. Ze denken nog in goden en krachten, maar bij de kracht van God merken ze dat het anders is! Dat dat de enige echte GOD is. met positieve krachten!

storyteller, ken jij de boeken van Larry Crabb? Ik denk dat je die wel interessant vindt: van binnen uit, werkelijke verandering is mogelijk, navigator boeken isbn 9063182139

[caprice]

Geloven is genadewerk.

[lorit]

Ik denk dat mijn geloof een mengsel van traditie en angst was. Aan de ene kant was mijn 'geloof' iets wat er gewoon bijhoorde en ik durfde er niet eerlijk naar te kijken. Mijn angst was dat ik toch maar beter kon geloven, stel dat het allemaal waar was, dan wilde ik liever niet in de hel komen. Nu ik dat zo neerschrijf vind ik het heel erg dat ik zo dacht.

Het is nog niet zo lang geleden dat iemand mijn ogen opende en mij rechtstreeks de vraag stelde: Wat is dat geloof van jou nu eigenlijk? en een tekst in 1 Johannes (dacht ik) waar staat dat in de ware liefde geen sprake is van angst omdat de liefde de vrees buiten sluit.

inmiddels mag ik vertrouwen op God. Ik moet nog wel heel veel leren en ik zie nog steeds weer van die 'oude' trekjes, maar toch mag ik nu vertrouwend geloven

[Storyteller]

Storyteller, ik geloof ... dat jij gelovige mensen gemakkelijk neerzet als zielepieten die een bepaalde psychische nood zo nodig moeten vervullen, dan hoef je zelf tenminste niet over de inhoud van wat ze geloven na te denken. Beeeeeetje jammer

Elk mens leeft naar psychische nood. Ik zou het dan ook geen psychische nood willen noemen, maar levensbehoefte. En zoals ik al heb gesteld, er is niets mis mee om die met het christendom te vervullen. Er zijn (waarschijnlijk) ergere religies.

Ik vindh et altijd heel typerend dat in de afrikaanse landen of in aziatische landen waar de mensen nog echt leven met de geestelijke wereld, dat mensen daar heel snel bekeerd worden tot het christendom. Ze denken nog in goden en krachten, maar bij de kracht van God merken ze dat het anders is! Dat dat de enige echte GOD is. met positieve krachten!

Gelieve niet de krachten anders dan die van het christendom te typeren als negatief. Dat schept namelijk het verkeerde beeld over andersdenkenden bij christenen.

Over de bekering van inheemse volkeren, zoals dit ook bij ons germanen is gebeurd. Het christendom is een nogal sluwe godsdienst als je naar de evangelisatie kijkt. In het tijdperk van de grote overname van het christendom in Europa, kwamen er vreemde kale mannetjes bij de stammen in Europa langs. Deze stammen leefden vredig en simpel met hun eigen unieke godsdiensten. Maar toen die kale mannetjes hun kwamen vertellen over een vreemde, lichtelijk eenzame God, die helemaal in Zijn eentje de wereld bestuurden, krabten zij even op hun hoofd. Daar moesten ze hun hele pantheon voor omgooien. Dat vonden ze niet leuk. En dus kwamen de missionarissen met een ander idee. Ze intergreerde God langzaam in de beschraving van de 'heidenen'. Ze beseften dat je geen zieltjes kan winnen door de godsdienst direct op te dringen, maar door langzaam de cultuur te assimileren. Daarom hebben we nog altijd een verlichte kerstboom in de kamer staan, eten we eieren met pasen en valt Allerheiligen toevallig op de eerste dag van de Keltische kalender, een dag na Halloween.
Het gaat erom dat die bekeringen niet echt een spiritueel proces zijn, maar een sociaal-psychisch proces, waarbij de zwakkere godsdienst wordt overgenomen door de sterkere. We mogen van geluk spreken dat het niet is gegaan zoals de Azteken of de Maya, wiens cultuur compleet overweldigd en vernietigd werd.

[joris]

ik heb het over christenen die het evangelie verkondigen. Niet over fanatici die heidenen kerstenen.

positieve krachten daarmee bedoel ik niet dat alles wat niet christelijk is negatief is. Daarmee bedoel ik wel dat de meeste goden niet positief zijn.

[Storyteller]

positieve krachten daarmee bedoel ik niet dat alles wat niet christelijk is negatief is. Daarmee bedoel ik wel dat de meeste goden niet positief zijn.

Dus dat het meeste van buiten het christendom negatief is. Heel goed Joris. Heel openminded. Maar goed. Ik verwacht ook eigenlijk niet veel anders van jullie.

[Melodious Tonk]

ST, heb nog steeds 't idee dat je je echt mijlenver verheven voelt boven ons, arme kneusjes die zo beperkt van geest (Geest?) zijn dat ze een (1) god nodig hebben.
Op het moment dat je naar Jezus luistert die zegt : "Niemand komt tot de Vader (=God) dan door Mij", stelt Hij je voor de keus: Hem serieus nemen, of vinden dat Hij megalomaan was en erg bekrompen. Als ik je posts zie vind je volgens mij dat alle godsdienst uitsluitend door mensen bedacht is, en denk ik dat je op de tweede mogelijkheid uit moet komen. Maar in dat geval wantrouw ik eerlijk gezegd je eerste opmerking bij dit onderwerp, dat met geloven "niets mis is". Als je serieus bent in je standpunt (want een standpunt is het), moet er toch een hele hoop mis zijn met gelovende mensen: ze zijn arrogant want sluiten andersdenkenden uit, zijn enorm intolerant en potentieel zelfs oorlogszuchtig,...?

[DireStraits]

Ik denk dat gelovigen zich bewegen tussen twee uitersten. Aan de ene zijde zijn de mensen die vanuit hun geloof kracht krijgen om hun leven in dienst te stellen van het goede (wat dat dan ook moge zijn) en alles in het werk stellen om mensen te helpen en het leed in de wereld te verzachten, zonder dat hun geloof zich uit in bekrompenheid en wereldvreemdheid. Anderzijds zijn er de 'fanatici' die een absolute claim op de waarheid leggen, als zijnde hun waarheid en de enige waarheid. Zij hebben geen oog voor 'het grotere geheel', zijn niet vatbaar voor argumentatie en zijn inderdaad potentieel oorlogszuchtig. Het aantal oorlogen dat de wereld heeft gekend, dat veroorzaakt is door religieuze conflicten is enorm. Ik ben bang dat de laatste categorie steeds meer de overhand zal gaan krijgen, in de vorm van moslimfundamentalisme, christenfundamentalisme en anti-godsdienstfundamentalisme. De dialoog verstomt, de polemiek zwelt aan. Als we niet snel de gezichten weer naar elkaar draaien, zijn we straks te ver uit elkaar geraakt om elkaar nog in de ogen te kunnen kijken en nog naast en met elkaar te leven.

[Storyteller]

Redelijk goed samengevat, Tonk. Behalve dat ik veel christenen niet bekrompen vind omdat ze een God nodig hebben (dat is een heel begrijpelijk fenomeen) maar omdat ze weigeren verder in deze wereld te kijken. En God is niet bekrompen, maar de mens die denkt dat hij weet wat God denkt.
Nogmaals, gelukkig ken ik ook een aantal ruimdenkende christenen.
Ik voel mij niet verheven, ik word alleen zo moedeloos van al die mensen die in een heel klein hokje denken terwijl hierbuiten zulke prachtige dingen te ontdekken zijn. En vooral omdat die mensen in dat hokje mij ook nog naar de hel verdoemen; elke keer weer.