Wat betreft de reactie op de oproep tot bekering: We moeten de middelen gebruiken. Lijkt een goedkoop antwoord, maar dat is mijns inziens toch de kern van de zaak. Smijtegelt zei: als je nat wilt worden, moet je in de regen gaan staan. Wil je bekeerd worden, dan moet je naar de kerk gaan.
Allemaal goed en wel, maar zo'n redenatie zie ik niet terug in de bijbel. De bijbel leert ons dat wanneer we behouden willen worden we moeten geloven. Als je het dan over middelen wilt hebben dan is dat het middel. Iets anders vind ik domweg niet in mijn bijbel terug.
Carey:
Ik ben het er voor 100 % mee eens, dat we een enorme verantwoordelijkheid hebben, die eigenlijk niet te dragen is.
Op het moment dat er een verantwoordelijkheid bij ons ligt kan het dus niet anders of wij spelen een rol in het hele verhaal. Alleen 100% Gods werk is dan domweg niet mogelijk.
Carey:
We hebben de opdracht om ons te bekeren, daaraan kunnen we niet ontkomen maar: kunnen we het?
In mezelf zou ik het niet kunnen, maar ik geloof dat God dat in mij wil werken. Ik moet echter wel gehoor geven aan Zijn opdracht. Dat is de manier waarop God werkt. Als ik die opdracht niet opvolg is dat niet alleen een minachting van Gods zeggenschap over Zijn schepsel maar ook maak je van God een leugenaar.
Carey:
iedere dag kom ik er weer achter, dat als het aan mij moet liggen, er geen enkele hoop zou zijn. Iedere dag verzondig ik het weer t.o.v. God, en iedere avond moet ik belijden dat ik er niets van terecht gebracht heb.
Ik ook. Het gaat er echter ook niet om wat wij ervan maken. Het gaat erom wat God ervan maakt. En dan mag ik geloven dat Hij in staat is om ook van mij iets prachtigs te maken. Ik moet echter wel geloven. Die opdracht legt God bij me neer en dat is dan ook wat ik te doen heb. God werkt beide het willen en het werken, maar dat wil niet zeggen dat dat buiten ons om gaat. Het is echt niet zo dat we op een dag wakker worden en er achter komen dat God ons geloof gegeven heeft.
Carey:
Wat dat betreft blijf ik dus volhouden, dat bekering voor 100 % van Gods kant komt (en niet 100% Godswerk, 100% mensenwerk, zoals vd Zwaag stelde), want we kunnen er nu eenmaal niets aan toedoen.
Volgens mij haal je nu twee dingen door elkaar. Wij kunnen inderdaad niets toedoen aan onze zaligheid. We hebben het offer van Jezus Christus nodig, anders waren we nergens. We kunnen dat offer niet verdienen, God gaf zijn Zoon uit 100% genade. Als het echter gaat om de vraag hoe je daar deel aan krijgt staat de bijbel ineens vol met opdrachten aan het adres van de mens. De mens is dan 100% verantwoordelijk en er is dus ook maar 1 reactie mogelijk: gehoorzamen. Dat is echter iets heel anders dan je zaligheid verdienen.
Het voorbeeld van een drenkeling is natuurlijk al vele malen gebruikt maar het illustreert e.e.a. volgens mij erg goed. Stel dat ik op een zaterdagavond na een feestje naar huis fiets. Ik heb veel te veel gedronken en beland in een brede sloot. Door al die alcohol lukt het me niet om te zwemmen en ik dreig te verdrinken. Op dat moment gooit iemand me een reddingsboei toe en roept dat ik die moet pakken. Is het dan verdienste van mijn kant dat me die boei wordt toegeworpen? Nee toch? En is het mijn verdienste als ik die boei pak en zo gered wordt? Ook niet toch? Maar als ik die boei niet gegrepen had was ik wel degelijk verdronken.
Nou kun je natuurlijk tegenwerpen dat je wellicht die boei helemaal niet kunt pakken. Misschien is dat ook wel zo. In dit geval staat God echter aan de kant en Hij roept: geloof! Het enige zinnige wat je in zo'n situatie kunt doen is domweg die opdracht opvolgen. Ik mag er toch vanuit gaan dat Hij wel weet wat Hij doet als Hij me die opdracht geeft? Ik vetrouw Hem daarin volkomen en als mocht blijken dat ik inderdaad die boei niet kan pakken dan vertrouw ik erop dat Hij me desnoods achterna springt.
Weet je trouwens wie die boei niet pakken? Dat zijn mensen die denken dat ze die boei niet nodig hebben. Mensen die denken dat ze toch zelf nog wel wat kunnen zwemmen. Of het zijn mensen die de redder ten diepste niet vertrouwen. Elk ander zinnig mens grijpt gewoon die boei.
Carey:
Ik hoop dat hiermee duidelijk is, dat ik geen lijdelijkheid voorsta.
Ik ben bang dat een dergelijke theologie wel lijdelijkheid voortbrengt. Een belangrijke factor daarin is m.i. het feit dat er geen duidelijk antwoord komt op de vraag 'wat zullen wij dan doen mannen broeders?' Een antwoord als 'eigenlijk kun je niets doen, maar je moet wel de middelen gebruiken' werkt gewoon niet. Petrus is in de beantwoording van die vraag veel duidelijker: bekeer je, laat je dopen en je zult vergeving van zonden en de Heilige Geest ontvangen. Laten wij dat dan ook maar als antwoord geven.
Klaas
