Wat te doen als je niets meer in de kerk ervaart?

[lorit]

Ik ga van jongsaf aan trouw iedere zondag 2 keer naar de kerk. In het verleden (tot ongeveer een 6-10 maand geleden) ervaarde ik van tijd tot tijd Gods aanwezigheid door bijv. een opmerking/preek die me raakte, het zingen, bidden of wat dan ook. Tegenwoordig ervaar ik echter helemaal niets meer. ik ga nog, puur uit gewoonte. Ik bid ook nog wel of God tot me wil spreken, maar ik raak wat moedeloos en kan niet meer van harte daarom bidden. Mijn vraag is:wat moet ik doen? Doe ik soms iets verkeerd? Is het 'normaal' dat je niets meer ervaart?
Hoe moet ik hiermee omgaan?

[joris]

zoek God op andere manieren als je wel bij Hem wilt horen. Ga gewoon op zoek, vraag Hem zich aan je te laten zien! Waarom zou Hij het bij Mozes wel doen en bij jou niet?
Lees eens een psalm als psalm 116 of psalm 25 of 51 en vul overal waar het kan je eigen naam in.

Las eventueel een time-0ut in voor je eigen kerk en ga onder kerktijd in het bos wandelen of de foto''s kijken van je laatste vakantie en dank Hem dan voor alles wat Hij gegeven heeft en nog gaat geven.
Of koop een mooie cd en ga op je bed liggen luisteren met je ogen dicht. De laatstse opwekkingcd, nr 26 is een hele mooie pastorale cd. of luister naar de cd '' een wereld van verschil''.

Ga het gevecht aan met God!!! Het mooie is dat God je laat winnen, als je je aan Hem overgeeft.

[joris]

Doe ik iets verkeerds vraag je ook nog. Zoui best kunnen dat je wat verkeerd doet. Er zijn genoeg dingen die in de weg kunnen staan. Bewust zondigen bijvoorbeeld: foute films kijken, foute muziek luisteren, te lang lachen om foute grapjes, occult beladen dingen in je huis hebben als boedahbeeldjes, wajangpoppen, horescopen. Of je laten behandelen door een accupuncturist of natuurhomeopaat.

het kan ookz ijn dat je juist omdat je dichter bij God wilt komen gaat merken dat je God zo hard nodig hebt. En dat het dus eignelijk een goed teken is dat je het gevoel hebt dat je niets van hem merkt. Tenminste, ik merk zelf dat hoe meer ik voor Hem wil leven hoe moeilijker het wordt.

[Lalage]

acupunctuur of homeopathie is in principe niet fout, het gaat erom wat erachter zit... maar ik weet dat de meningen hierover verdeeld zijn. Ik herken het probleem van de topicstarter. Toen ik een dik jaar geleden voor het eerst in de vrijgemaakte kerk kwam, sprak het me enorm aan. Nu doet het me nix meer. Daarom gaan we maar eens kijken in een evangelische kerk (waren we toch al van plan). Verder gaan we proberen weer meer structureel bijbelstudie te doen en bidden. Als je met iemand afspreekt, werkt dat beter.

[Gershwin]

Het zou trouwens ook heel goed aan jouw kerk kunnen liggen, maar overigens goed dat je eerst de fout bij jezelf zoekt.

[Storyteller]

Verlies van geloof is niet iets dat je overkomt. Het is een keuze. Als een kerk je niets meer doet, hoeft dat niet te betekenen dat je je geloof verliest, maar misschien dat je het niet eens bent met wat die kerk zegt. Dit is eigenlijk een heel erg natuurlijk proces, een stukje zelfontwikkeling. Het enige dat ik je kan aanraden (wat ik in deze situatie heb gedaan) is om alles van je af te zetten en te bepalen wat je nu werkelijk gelooft. Ken het verschil tussen gewoonte en geloof. En laat je vooral niet afschikken door familie en/of vrienden die je bij hun geloof willen inlijven. Wees jezelf.

[Zeeg]

De vraag is misschien ook: wil de mens in de 21ste eeuw niet tevéél voelen? Spiritualtiteit is een hot-item, maar is het allemaal even christelijk?
God werkt niet altijd, bijna nooit eigenlijk door "speciale" en/of "bijzondere" openbaringen. Vaak gaat ook de bekering van een mens heel geleidelijk, en niet vaak *pats* *boem*.

[Mariamagdalena]

Hallo,Lorit, misschien is het ook wel zo, dat, omdat je 21 bent, je misschien de kerk van je ouders als ouderwets ervaart en je je misschien ergens anders meer thuis voelt. Evangelische gemeentes zijn meestal wat "moderner", met livemuziek en zo, hoewel je er ook verschillen hebt, maar misschien voel je je in een jongerenkerk wel op je plaats. Het kan nooit kwaad het een en ander eens te bezoeken, en dan eerst te bidden voor je erheengaat, en het kritisch te bekijken (neem je bijbel mee), want een kerk waar ouderen zich thuis voelen, kan heel anders zijn dan een jongerenkerk, of zo. Ik vind evangelische gemeentes wat "blijer", vaak is er warmte en zijn de mensen heel betrokken bij elkaar, heb je ook jongerenclubs ervan waar het uitermate gezellig is.

[JopieK]

De HGJB (Herv. Geref. Jeugdbond) heeft trouwens binnenkort een studiedag hier over:

HGJB-Jongerenspecial over de kerk 29 oktober 2003
Wie gelooft er in de kerk? Je kunt soms meer beleven aan een goed gesprek over het geloof met je vrienden dan aan een zondagse dienst. En je zou niet de eerste zijn die tegen allerlei discussie en conflicten in de kerk aanloopt. Maar valt er dan niet méér te zeggen over de kerk? De HGJB gelooft van wel en nodigt daarom alle jongeren uit te komen op de HGJB-Jongerenspecial ‘Geloven in de kerk?!’. Deze dag wordt - zo de Heere wil en wij leven - gehouden op zaterdag 15 november in Bodegraven.

http://www.hgjb.nl/artikel.tpl?p=342

[meschianza]

Ik zou nooit nalaten te bidden en bijbel te lezen. Ookal heb je het gevoel dat het zinloos is. Blijf volhouden.

Als je het niet in de kerk kan vinden, dan kan je het ook ergens anders zoeken. Hoewel ik je aanraad wel naar de kerk te blijven gaan.
Ik zou naar conferenties gaan (HGJB bv) en boeken lezen. Ik zou proberen iemand te zoeken van wei je weet dat deze serieus met het geloof bezig is. Mensen die een relatie met God hebben zullen niet raar kijken als je met hen wil praten, ook al ken je ze niet zo goed. Ze zullen je vol liefde willen begeleiden.

[Loli]

Vooral naar de kerk blijven gaan. Als God ooit daar aan jou zijn liefde heeft betoont, zal Hij dat zeker weer doen als je daar om vraagt. Misschien niet eens door de preek, maar door een psalm of lied of door het gebed! God werkt juist in de kerk toch?
Dus elke keer voordat je naar de kerk gaat vragen of God Zijn liefde aan jou wil laten zien in de dienst, en dan zal Hij het doen!

[lorit]

Bedankt voor jullie reacties.
Waar ik nu mee zit is dat ik aan de ene kant graag iets totaal anders zou willen: een nieuwe kerk, misschien een tijdje helemaal niet meer.
Aan de andere kant heb ik die herinnering dat ik het een half jaar geleden wel 'goed' had in de kerk. Natuurlijk blijf ik bidden of God tot mij wil spreken in de dienst, ik probeer dat tenminste, want ik laat onderhand de moed wel zakken.
Ik ben hier in ieder geval nog niet over uitgedacht. Moeilijkheid voor mij is dat ik op belijdeniscatechistie zit en er echt wel aan toe ben om belijdenis te doen, ondanks die leegheid die ik ervaar. Vreemd is dat, dei tegenstrijdigheid, maar goed het is er gewoon.
Ik zit voor mijn gevoel een beetje tussen twee vuren in. Aan de ene kant wil ik iets anders, aan de andere kant wil ik het veilige (dat eens goed was) niet opgeven.

[JopieK]

ik moet zeggen dat hoe vervelend dat ook is ik God in mijn gemeente nooit echt ervaren heb. Er worden allemaal wel goede dingen gezegd, maar Gods aanwezigheid is toch niet zo te merken. Mensen sluiten zich af voor de geestelijke kant van het geloof heb ik het idee.

Vreemde is dat ik op studentenvereniging God wel heel vaak ervaar, ook in mijn persoonlijke leven en ook toen ik in de VS stage liep bij Wycliffe Bijbelvertalers. In de VS ervoer ik God ook meer in de kerken trouwens.
En gaat het alleen om ervaring? Nee, maar omdat de Heilige Geest een Geest is, is het wel een deel van het geloof wat onmisbaar is. Het is jammer dat dit in de reformatorische gezindte een beetje ondergesneeuwd is. Dit krijg ik ook te horen van jongeren op HGJB kamp en zo...

[joris]

ik moet zeggen dat hoe vervelend dat ook is ik God in mijn gemeente nooit echt ervaren heb. Er worden allemaal wel goede dingen gezegd, maar Gods aanwezigheid is toch niet zo te merken. Mensen sluiten zich af voor de geestelijke kant van het geloof heb ik het idee.

Vreemde is dat ik op studentenvereniging God wel heel vaak ervaar, ook in mijn persoonlijke leven en ook toen ik in de VS stage liep bij Wycliffe Bijbelvertalers. In de VS ervoer ik God ook meer in de kerken trouwens.
En gaat het alleen om ervaring? Nee, maar omdat de Heilige Geest een Geest is, is het wel een deel van het geloof wat onmisbaar is. Het is jammer dat dit in de reformatorische gezindte een beetje ondergesneeuwd is. Dit krijg ik ook te horen van jongeren op HGJB kamp en zo...

das eng he om dat zo te zeggen en op te schrijven, maar dat gevoel heb ik ook. Tis voor nuchtere hollanders ook heel wat om je levne in handen te geven van een '' hogere macht''.

[Pieter]

Ik ga van jongsaf aan trouw iedere zondag 2 keer naar de kerk. In het verleden (tot ongeveer een 6-10 maand geleden) ervaarde ik van tijd tot tijd Gods aanwezigheid door bijv. een opmerking/preek die me raakte, het zingen, bidden of wat dan ook. Tegenwoordig ervaar ik echter helemaal niets meer. ik ga nog, puur uit gewoonte. Ik bid ook nog wel of God tot me wil spreken, maar ik raak wat moedeloos en kan niet meer van harte daarom bidden. Mijn vraag is:wat moet ik doen? Doe ik soms iets verkeerd? Is het 'normaal' dat je niets meer ervaart?
Hoe moet ik hiermee omgaan?

Zou het aan de kerk liggen dat je niets meer ervaart? Ik denk dat je eerst bij jezelf te rade moet gaan. Waar ben je de laatste tijd erg mee bezet? Wat is voor jou op dit moment het belangrijkste in je leven? Doe je veel zonde, en sta je God derhalve menselijkerwijs gesproken in de weg?
Ik denk dat grondig zelfonderzoek voor ons allemaal noodzakelijk is, om ons bij de oorzaak van alle leegheid te brengen. Want laten we wel zijn, zonder God is het leven helemaal leeg.