Elbert schreef:
Ehm, een teken en zegel van de vastheid van die beloften, toch?
Ja, daar wel van ehm….
Christus is wel een teken en zegel van de vastheid van Zijn belofte maar het moet toegepast worden aan ons hart en dat doet de doop niet. Het water gooit de koster na de doop weg en de dominee is ook geen heilige die zoiets zou kunnen toepassen/geven.
En dat is toch bedoeld tot versterking van ons geloof?
Ja, zeker dat doet de doop ook, versterking van ons vertrouwen dat God zijn belofte nog waarmaakt tot en met 22 februari 2007 maar de dopeling zelf? ach dat kleintje weet van niets en er gebeurt ook niets met hem/haar. Als mijn ouders mij niet verteld hadden dat ik gedoopt was wist ik er niets van.
Mijn buurman is niet gedoopt en ik vertel hem toch wat de uitkomst in het leven is namelijk:
Hij nu leerde mij, en zeide tot mij: Uw hart houde mijn woorden vast, onderhoud mijn geboden, en leef (Spr 4:4).
De buurman begreep er niets van en vroeg: wat bedoel je buurman. Bedoel je dat ik netjes moet leven? dat hoeft toch geen vraag te zijn, dat kun jij als buurman toch zien dat ik netjes ben. Ja, zij ik, net als de ‘rijke jongeling’ (ik had het hem uitgelegd over de geschieenis van de rijke jongeling) maar dat was tekort want hij (rijke jongeling) ging 'leeg' weg en dat is nu juist niet de bedoeling, wij moeten 'vol' gaan.
Mijn buurman en de rijke jongeling zijn nog niet aan het einde van de wet (Christus) en dat brengt de doop en besnijdenis ons ook niet, ook al laat mijn buurman zich bij wijze van spreken dopen.
Waarom dit verhaal van mijn buurman?
Omdat de innerlijke doop (wassing des harten) ook een zendingsopdracht in zich heeft namelijk: Gaat dan henen, onderwijst al de volken (of maakt discipelen), dezelve dopende in den Naam des Vaders, en des Zoons, en des Heiligen Geestes; lerende hen onderhouden alles, wat Ik u geboden heb (Mt 28:19).