Vervangingstheologie

[dalethvav]

Heb ik mij vergist, of niet? Ik ben alles nog eens nagelopen over de vervangingstheologie in dit topic, maar heb ik nergens iets gelezen over de woorden van Paulus, dat niet alles Israel is, wat Israel genoemd wordt? 'Israel' valt dus niet per definitie samen met het Joodse volk ials zodanig. 'Israel' vormde de uitdrukking van de zich heiligende gelovigen in het Joodse volk. Alleen zij waren echte Israelieten! Nu worden uitdrukkingen zoals 'het joodse volk' en 'Israel' doorelkaar gebruikt, alsof het hetzelfde is. Het zou bijvoorbeeld best eens kunnen zijn, dat Paulus het in Galaten 6.16 niet over het Joodse volk heeft, als hij schrijft:
'En allen, die zich naar die regel richten - vrede en barmhartigheid kome over hen en ook over het Israel Gods' Dat een georganiseerde kerk uit de heidenen het nieuwe Israel genoemd kan worden, is in de bijbel geen sprake. In Galaten 6.16 gaat het mogelijk over individuele gelovigen, die 'Israel' genoemd mogen worden? Ik zet er nog een vraagteken achter!

Voor iemand die zo nauwkeurig leest en (in een andere discussie) een hele theorie opbouwt rond alleen al de volgorde van twee woorden, mag ik een juist citeren verwachten. Vandaar onderstaande correctie:
Het citaat van Paulus is: Want die zijn niet allen Israel, die uit Israel zijn. (Rom. 9:6b)
Het betoog van Paulus m.b.t. Israel (Rom. 9-11) moet in z'n gehele verband gelezen worden (zoals met alles in de bijbel).
In Rom. 11:16-17 wordt dan duidelijk wat er bedoeld wordt met diegenen die niet Israel zijn: Die enige afgebroken takken.
Echter, de goede olijfboom (Israel) als zodanig blijft bestaan. Want hoe kunnen heidenen anders ingeent worden in een niet meer bestaande goede olijfboom? Het zijn dan ook maar enige takken die afgebroken worden.
17 En zo enige der takken afgebroken zijn, en gij, een wilde olijfboom zijnde, in derzelver plaats zijt ingeent, en des wortels en der vettigheid des olijfbooms mede deelachtig zijt geworden.
Evenzo wordt met Israel Gods, bedoeld: De goede olijfboom (Israel) inclusief de wilde takken (de gelovigen uit de heidenen) die geent zijn op Israel, de goede olijfboom.

Maar let ook vooral op de waarschuwing die Paulus geeft in vs 18:
Zo roem niet tegen de takken; en indien gij daartegen roemt, gij draagt den wortel niet, maar de wortel u.
Waarvan acte

[elbert]

Is de wortel wel Israel als de Israelieten tegelijkertijd met de takken worden aangeduid?

[P. Strootman]

Heb ik mij vergist, of niet? Ik ben alles nog eens nagelopen over de vervangingstheologie in dit topic, maar heb ik nergens iets gelezen over de woorden van Paulus, dat niet alles Israel is, wat Israel genoemd wordt? 'Israel' valt dus niet per definitie samen met het Joodse volk ials zodanig. 'Israel' vormde de uitdrukking van de zich heiligende gelovigen in het Joodse volk. Alleen zij waren echte Israelieten! Nu worden uitdrukkingen zoals 'het joodse volk' en 'Israel' doorelkaar gebruikt, alsof het hetzelfde is. Het zou bijvoorbeeld best eens kunnen zijn, dat Paulus het in Galaten 6.16 niet over het Joodse volk heeft, als hij schrijft:
'En allen, die zich naar die regel richten - vrede en barmhartigheid kome over hen en ook over het Israel Gods' Dat een georganiseerde kerk uit de heidenen het nieuwe Israel genoemd kan worden, is in de bijbel geen sprake. In Galaten 6.16 gaat het mogelijk over individuele gelovigen, die 'Israel' genoemd mogen worden? Ik zet er nog een vraagteken achter!

Voor iemand die zo nauwkeurig leest en (in een andere discussie) een hele theorie opbouwt rond alleen al de volgorde van twee woorden, mag ik een juist citeren verwachten. Vandaar onderstaande correctie:
Het citaat van Paulus is: Want die zijn niet allen Israel, die uit Israel zijn. (Rom. 9:6b)
Het betoog van Paulus m.b.t. Israel (Rom. 9-11) moet in z'n gehele verband gelezen worden (zoals met alles in de bijbel).
In Rom. 11:16-17 wordt dan duidelijk wat er bedoeld wordt met diegenen die niet Israel zijn: Die enige afgebroken takken.
Echter, de goede olijfboom (Israel) als zodanig blijft bestaan. Want hoe kunnen heidenen anders ingeent worden in een niet meer bestaande goede olijfboom? Het zijn dan ook maar enige takken die afgebroken worden.
17 En zo enige der takken afgebroken zijn, en gij, een wilde olijfboom zijnde, in derzelver plaats zijt ingeent, en des wortels en der vettigheid des olijfbooms mede deelachtig zijt geworden.
Evenzo wordt met Israel Gods, bedoeld: De goede olijfboom (Israel) inclusief de wilde takken (de gelovigen uit de heidenen) die geent zijn op Israel, de goede olijfboom.

Maar let ook vooral op de waarschuwing die Paulus geeft in vs 18:
Zo roem niet tegen de takken; en indien gij daartegen roemt, gij draagt den wortel niet, maar de wortel u.
Waarvan acte

Dat heb je goed opgemerk! Ik had even moeten kijken, hoe het er precies stond. Toch bedoelde Paulus, dat het niet allemaal Israel is, wat Israel genoemd wordt. Zoals je weet, betekent Israel: strijden/God. (Genesis 32.28)
Ik vind het overigens treurig, dat het Palestijnse land de naam Israel heeft gekregen. Hieraan zien we, dat er geen verschil gemaakt wordt tussen het Joodse volk als zodanig, en 'Israel'.
Ja, werd er maar gelet op die 2 namen!! Het zou een omkeer betekenen in de christelijke heilsleer.

[dalethvav]

Ik vind het overigens treurig, dat het Palestijnse land de naam Israel heeft gekregen. Hieraan zien we, dat er geen verschil gemaakt wordt tussen het Joodse volk als zodanig, en 'Israel'.

Dit is de feitelijke historie op z'n kop zetten:
Niet Palestina werd Israel genoemd, maar al in 132, na de opstand van Bar Kochba was het keizer Hadrianus, die het land Israel naar zijn grootste vijand (de Filistijnen) Filistea noemde. Ook Jeruzalem kreeg een andere naam (die, i.t.t. Palestina, overigens nooit echt gangbaar werd): Aelia Capitolana . Dat was pas echt treurig!
B.t.w.: Het grootste gedeelte van het voormalig mandaatgebied Palestina heet momenteel.... Jordanie!

[dalethvav]

Is de wortel wel Israel als de Israelieten tegelijkertijd met de takken worden aangeduid?

Dat is een vraag waar ik (nog) geen antwoord op heb. Overigens wel een belangrijke vraag, maar in dit verband even van minder belang. Het ging me om het feit dat wij, de gelovigen uit de heidenen ingeent zijn op de nog bestaande goede olijfboom Israel.
Misschien mogelijkheden om over na te denken:
Als die wortel de Christus is, worden we via het geent zijn op de goede olijfboom Israel verbonden met de wortel de Christus.
Als die wortel Abraham is, hebben we via het geent zijn op de goede olijfboom Israel verbonden met Abraham, als vader van alle gelovigen. Via de beloften aan hem (Abraham) gegeven, komen we toch weer bij de Christus uit.
M.a.w.: De Joodse Christus is niet los verkrijgbaar.

Als iemand andere visies heeft op "de wortel" houdt ik me aanbevolen.

[dalethvav]

De Joden hebben Hem niet willen aanvaarden.

De Kerk wel. Wie is er dan uitverkoren? De Joden of de Kerk?

Volgens de opvattingen van velen de kerk. Volgens de bijbel zelf is Israel uitverkoren.
Hieronder Zomaar een bloemlezing, een greep uit de vele teksten (ik ben me ervan bewust dat ik hierin bij lange na niet volledig ben):

Deut. 7:6 Want gij zijt een heilig volk den HEERE, uw God; u heeft de HEERE, uw God, verkoren, dat gij Hem tot een volk des eigendoms zoudt zijn uit alle volken, die op den aardbodem zijn.

Deut. 14:2 Want gij zijt een heilig volk den HEERE, uw God; en u heeft de HEERE verkoren, om Hem tot een volk des eigendoms te zijn, uit al de volken, die op den aardbodem zijn.

Jes. 41:8 Maar gij, Israel, Mijn knecht! gij Jakob, dien Ik verkoren heb! het zaad van Abraham, Mijn liefhebber!

Jes. 43:1 Maar hoor nu Mijn knecht Jakob, en Israel, dien Ik verkoren heb!

Jes. 45:4 Om Jakobs, Mijns knechts wil, en Israels, Mijns uitverkorenen; ja, Ik riep u bij uw naam, Ik noemde u toe, hoewel gij Mij niet kendet.


Paulus spreekt in het verlengd hierover door in Rom. 3:1-2 op te merken:
1 Welk is dan het voordeel van den Jood? Of welk is de nuttigheid der besnijdenis?
2 Vele in alle manier; want dit is wel het eerste, dat hun de Woorden Gods zijn toebetrouwd.

En in Rom 11:26: En alzo zal geheel Israel zalig worden; gelijk geschreven is: De Verlosser zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob.

Let op de tegenwoordige, of zelfs in de toekomende tijd die Paulus hier gebruikt.

Ef. 1:4 Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem, voor de grondlegging der wereld, opdat wij zouden heilig en onberispelijk zijn voor Hem in de liefde; (Als Paulus het in Ef. 1 tegen de Efeziërs zelf heeft, spreekt hij ze niet aan met ons maar met gij).

Jak. 2:5 Hoort, mijn geliefde broeders, heeft God niet uitverkoren de armen dezer wereld, om rijk te zijn in het geloof, en erfgenamen des Koninkrijks, hetwelk Hij belooft dengenen, die Hem liefhebben? (Jakobus begint zijn brief met: " Aan de twaalf stammen, die in de verstrooiing zijn: zaligheid. (Jak. 1:1)

[P. Strootman]

Is de wortel wel Israel als de Israelieten tegelijkertijd met de takken worden aangeduid?

Dat is een vraag waar ik (nog) geen antwoord op heb. Overigens wel een belangrijke vraag, maar in dit verband even van minder belang. Het ging me om het feit dat wij, de gelovigen uit de heidenen ingeent zijn op de nog bestaande goede olijfboom Israel.
Misschien mogelijkheden om over na te denken:
Als die wortel de Christus is, worden we via het geent zijn op de goede olijfboom Israel verbonden met de wortel de Christus.
Als die wortel Abraham is, hebben we via het geent zijn op de goede olijfboom Israel verbonden met Abraham, als vader van alle gelovigen. Via de beloften aan hem (Abraham) gegeven, komen we toch weer bij de Christus uit.
M.a.w.: De Joodse Christus is niet los verkrijgbaar.

Als iemand andere visies heeft op "de wortel" houdt ik me aanbevolen.

Wij, gelovigen uit de volken, zijn níet ‘de takken’ die gedúrende (met nadruk) de Handelingentijd geënt werden op de stam van de olijfboom Israël. Het waren namelijk de Abrahamitische beloften, die door de Schrift voorzien waren (Galaten 3.8) en in vervulling gingen. Het was dus tóen nog: Eerst de Jood en dan de Griek (heiden). Toen het heil Gods echter weggenomen (Handelingen 28.28) en naar de heidenen gezonden werd, was het gebeurd met de stam van de olijfboom Israel. Ook valt het op, dat die Abrahamitische beloften zeer mondjesmaat in vervulling gingen. Van de profetieën, zoals:
‘Het volk zal tot u lopen’
‘De menigte der zee (de volkeren) zal tot u gekeerd worden’
‘De heidenen zullen tot u licht gaan’
is weinig terechtgekomen. Het staat dus als een paal boven water, dat de zégen door dit uitverkoren kanaal tot de volkeren der wereld in zijn stroming en algemeenheid, een ándere is, dan de zegen die wij nú kennen als individuele gelovigen, zoals die door Paulus is geopenbaard in Efeze 3. Daar is sprake van een níeuwe openbaring, die níet voorzien was, zoals de Abrahamitische zegeningen. Nú hebben wij beiden, zowel Joden als heidenen, in één Geest toegang tot de Vader.
Wij kunnen dus nóóit een vergelijking maken met de op de stam geënte gelovigen, gedurende de tijd, dat Israel nog Gods uitverkoren volk was én ónze tijd. Wij worden nú niet meer gezegend in Abraham, maar in Christus. Meer nog, wij hebben eigenlijk niets te maken met de Abrahamitische zegeningen. Voorál niet, omdat de islam zich óók op deze stamvader beroept!
En wat de Christus als Gods Geest betreft, die is wel degelijk verkrijgbaar los van het Joodse volk. Om Hem gaat het juist!

[waarnemer]

Dalethvav,
De teksten die jij citeert, spreken inderdaad over Israel als het uitverkoren volk. Het is dus vervanging als wij hier "kerk" willen inlezen.
Ook wat jij schrijft over het "wij en ons" en "gij" in de brieven kan ik me in vinden. Alleen Ef. 1:4 heeft Paulus het daar over Israel of wordt hier bedoeld de gemeente als het lichaam van Christus? In die gemeente is er geen onderscheid tussen Jood en heiden.
Daar wil ik graag meer duidelijkheid over, ik kom daar niet helemaal uit.

[dalethvav]

Het was dus tóen nog: Eerst de Jood en dan de Griek (heiden).

Helaas, weer fout geciteerd:
Deze 2x voorkomende uitdrukking staat er in de st.vert. als volgt:
Eerst den Jood en ook den Griek (Rom. 1:16 en Rom. 2:10). Dat maakt nogal wat verschil uit.

De (concordante) Naardense bijbel geeft:
Want ik schaam mij
voor het verkondigde evangelie niet,
want het is een kracht van God
tot redding voor al wie het gelooft,
én Judeeër allereerst, én Helleen.

De NBV geeft:
voor Joden in de eerste plaats, maar ook voor andere volken.

De NBG vertaalt met:
eerst voor de Jood, maar ook voor de Griek.

De Willibrord geeft:
allereerst de Joden, maar ook de Grieken.

De KJV vertaalt met :
to the Jew first, and also to the Greek.

Probeer eerst nu eens een keer juist te citeren en dan een visie erop geven i.p.v. andersom. Het is zo doorzichtig als wat voor iemand die zich ook maar iets verder verdiept in de materie.

.....was het gebeurd met de stam van de olijfboom Israel.

Dat kun je nu wel denken, maar dat is in flagrante tegenstelling met dat wat de bijbel (mij althans) leert. Feit is ondertussen wel dat ik zeker weet dat ik als gelovige uit de heidenen ingeent ben op de goede olijfboom (Israel, mijn oudste broeder).

Van de profetieën, zoals:
‘Het volk zal tot u lopen’
‘De menigte der zee (de volkeren) zal tot u gekeerd worden’
‘De heidenen zullen tot u licht gaan’
is weinig terechtgekomen.

Niet (alhoewel ik dat betwijfel)? Maar dan nog: Is het nu niet gebeurd, dan komt het zeker nog: (Zach. 14:16, een nog onvervulde profetie):
En het zal geschieden, dat al de overgeblevenen van alle heidenen, die tegen Jeruzalem zullen gekomen zijn, die zullen van jaar tot jaar optrekken om aan te bidden den Koning, den HEERE der heirscharen, en om te vieren het feest der loofhutten.

[dalethvav]

Dalethvav,
De teksten die jij citeert, spreken inderdaad over Israel als het uitverkoren volk. Het is dus vervanging als wij hier "kerk" willen inlezen.
Ook wat jij schrijft over het "wij en ons" en "gij" in de brieven kan ik me in vinden. Alleen Ef. 1:4 heeft Paulus het daar over Israel of wordt hier bedoeld de gemeente als het lichaam van Christus? In die gemeente is er geen onderscheid tussen Jood en heiden.
Daar wil ik graag meer duidelijkheid over, ik kom daar niet helemaal uit.

Als ik Ef 1 lees, zie ik het volgende:

1 Paulus, een apostel van Jezus Christus, door den wil van God, aan de heiligen, die te Efeze zijn, en gelovigen in Christus Jezus:
2 Genade zij u en vrede van God, onzen Vader, en den Heere Jezus Christus.
3 Gezegend zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die ons gezegend heeft met alle geestelijke zegening in den hemel in Christus.
4 Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem, voor de grondlegging der wereld, opdat wij zouden heilig en onberispelijk zijn voor Hem in de liefde;
5 Die ons te voren verordineerd heeft tot aanneming tot kinderen, door Jezus Christus, in Zichzelven, naar het welbehagen van Zijn wil.
6 Tot prijs der heerlijkheid Zijner genade, door welke Hij ons begenadigd heeft in den Geliefde;
7 In Welken wij hebben de verlossing door Zijn bloed, namelijk de vergeving der misdaden, naar den rijkdom Zijner genade,
8 Met welke Hij overvloedig is geweest over ons in alle wijsheid en voorzichtigheid;
9 Ons bekend gemaakt hebbende de verborgenheid van Zijn wil, naar Zijn welbehagen, hetwelk Hij voorgenomen had in Zichzelven.
10 Om in de bedeling van de volheid der tijden, wederom alles tot een te vergaderen in Christus, beide dat in den hemel is, en dat op de aarde is;
11 In Hem, in Welken wij ook een erfdeel geworden zijn, wij, die te voren verordineerd waren naar het voornemen Desgenen, Die alle dingen werkt naar den raad van Zijn wil;
12 Opdat wij zouden zijn tot prijs Zijner heerlijkheid, wij, die eerst in Christus gehoopt hebben.
13 In Welken ook gij zijt, nadat gij het woord der waarheid, namelijk het Evangelie uwer zaligheid gehoord hebt; in Welken gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met den Heiligen Geest der belofte;
14 Die het onderpand is van onze erfenis, tot de verkregene verlossing, tot prijs Zijner heerlijkheid.
15 Daarom ook ik, gehoord hebbende het geloof in den Heere Jezus, dat onder u is, en de liefde tot al de heiligen,
16 Houde niet op voor u te danken, gedenkende uwer in mijn gebeden;

Het is dat iemand me er ooit op het volgende wees, want zelf had ik er al vele malen overheen gelezen±
Paulus gebruikt hier de 1e persoon en de 2e persoon.
Stel dat Paulus met de eerste persoon de gelovigen van Efeze (inclusief zichzelf) bedoelt, wat moet ik dan met vs 13 en verder, waar hij ineens in de 2e persoon gaat schrijven. Wie is "gij" en "u" dan?
Stel dat hij zich bedient van Majesteitsmeervoud, wat moet ik dan met het "ik" en het "mijn" uit vs 15 en 16? Waarom gaat hij daar dan over van het majesteitsmeervoud naar de 1e persoon.
Het zijn vragen waarop ik ook geen definitief antwoord weet, maar het heeft me wel aan het denken gezet.
Ik houdt me aanbevolen voor wie er meer over weet (vanuit het goed kennen van de grondtalen b.v.).

De Naardense bijbel geeft de wending bij vs 13 als volgt weer:
Ook gij, gelovigen uit de volken,
hebt nu het woord van de waarheid gehoord,
de verkondiging van uw behoud.
Door in hem te geloven
draagt ook gij het zegel
van de aangekondigde heilige Geest.

Dat versterkt (op z´n minst) de suggestie dat het hier om verschillende "groepen" moet gaan.

[elbert]

Is de wortel wel Israel als de Israelieten tegelijkertijd met de takken worden aangeduid?

Dat is een vraag waar ik (nog) geen antwoord op heb. Overigens wel een belangrijke vraag, maar in dit verband even van minder belang. Het ging me om het feit dat wij, de gelovigen uit de heidenen ingeent zijn op de nog bestaande goede olijfboom Israel.
Misschien mogelijkheden om over na te denken:
Als die wortel de Christus is, worden we via het geent zijn op de goede olijfboom Israel verbonden met de wortel de Christus.
Als die wortel Abraham is, hebben we via het geent zijn op de goede olijfboom Israel verbonden met Abraham, als vader van alle gelovigen. Via de beloften aan hem (Abraham) gegeven, komen we toch weer bij de Christus uit.
M.a.w.: De Joodse Christus is niet los verkrijgbaar.

Als iemand andere visies heeft op "de wortel" houdt ik me aanbevolen.

Ik geloof ook dat de wortel Christus is. Hij is immers de Wortel van Isai (Jes. 11:10) en de Wortel Davids (Openb. 5:5)?
En in het geloof zijn we geworteld in Hem (Kol. 2:7).
En dan ligt het voor de hand om de wortel uit Rom. 11 te identificeren met Degene waarin men geworteld is.

In verband daarmee kun je ook het verbond met Abraham noemen. Want dit verbond is immers "tevoren door God rechtsgeldig gemaakt met het oog op Christus" (Gal. 3:17). Israel is immers de eerste die via de aartsvaderlijke beloften deelt in dit verbond in Christus. De heidenen komen er later bij. Bovendien worden niet-gelovige joden in de Messias door hun ongeloof afgebroken.

[P. Strootman]

Het was dus tóen nog: Eerst de Jood en dan de Griek (heiden).

Helaas, weer fout geciteerd:
Deze 2x voorkomende uitdrukking staat er in de st.vert. als volgt:
Eerst den Jood en ook den Griek (Rom. 1:16 en Rom. 2:10). Dat maakt nogal wat verschil uit.

De (concordante) Naardense bijbel geeft:
Want ik schaam mij
voor het verkondigde evangelie niet,
want het is een kracht van God
tot redding voor al wie het gelooft,
én Judeeër allereerst, én Helleen.

De NBV geeft:
voor Joden in de eerste plaats, maar ook voor andere volken.

De NBG vertaalt met:
eerst voor de Jood, maar ook voor de Griek.

De Willibrord geeft:
allereerst de Joden, maar ook de Grieken.

De KJV vertaalt met :
to the Jew first, and also to the Greek.

Probeer eerst nu eens een keer juist te citeren en dan een visie erop geven i.p.v. andersom. Het is zo doorzichtig als wat voor iemand die zich ook maar iets verder verdiept in de materie.

.....was het gebeurd met de stam van de olijfboom Israel.

Dat kun je nu wel denken, maar dat is in flagrante tegenstelling met dat wat de bijbel (mij althans) leert. Feit is ondertussen wel dat ik zeker weet dat ik als gelovige uit de heidenen ingeent ben op de goede olijfboom (Israel, mijn oudste broeder).

Van de profetieën, zoals:
‘Het volk zal tot u lopen’
‘De menigte der zee (de volkeren) zal tot u gekeerd worden’
‘De heidenen zullen tot u licht gaan’
is weinig terechtgekomen.

Niet (alhoewel ik dat betwijfel)? Maar dan nog: Is het nu niet gebeurd, dan komt het zeker nog: (Zach. 14:16, een nog onvervulde profetie):
En het zal geschieden, dat al de overgeblevenen van alle heidenen, die tegen Jeruzalem zullen gekomen zijn, die zullen van jaar tot jaar optrekken om aan te bidden den Koning, den HEERE der heirscharen, en om te vieren het feest der loofhutten.

Het is inderdaad een citatie uit het hoofd, maar het komt absoluut op het zelfde neer, dalethvav. Er is zéker een tijd geweest, dat de Jood voorrang had. Me dunkt, als je het heil alléén kon bereiken vía het uitverkoren volk, dan is het toch nog steeds: Eerst de Jood en dán pas de Griek? Heel geleidelijk aan werd het ‘zowel de Jood, alsook de Griek’
Je gaat trouwens radicaal voor bij aan Efeze 3, waar Paulus schreef dat we beiden (zowel Joden als niet-joden in één Geest tot de Vader mogen komen.
Dat het volk Israel als bemiddelende natie op een zij spoor is gezet, dénk ik volstrekt niet zónder grond. Er bestáát eenvoudig geen u Israël uitverkoren natie Israël meer. Óf je moet Handelingen 28.28 uit je bijbel verwijderen. Het heeft met jouw en mijn behoud als zodanig niets te maken, maar dat je geënt zou zijn op de stam van een olijfboom die niet meer bestaat, is een droombeeld! We hebben állen, maar dan állen in één Geest toegang tot de Vader. Maar ik denk, dat je die Géést niet ziet zitten!
Wat nog kómt is een andere zaak, maar nú is er geen onderscheid meer tussen Jood en heiden. God werkt individueel en niet meer via een uitverkoren volk.

[P. Strootman]

dalethvav

Ik heb nog een kleine aanvulling. In Galaten 3.27 en 28 schreef Paulus:
'Want gij allen die in Christus gedoopt zijn hebt u met Christus bekleed. Hierbij is geen sprake van Jood of Griek, van slaaf of vrije, van mannelijk vrouwelijk:gij allen zijt immers een (1) in Christus'

Pas hier, als het over de GEEST gaat (want Paulus bedoelde hier met Christus de Geest) wordt het verschil tussen de Jood en de Griek volkomen teniet gedaan. Net zoals tussen slaven en vrijen en tussen mannen en vrouwen.

[GG-er]

God werkt individueel en niet meer via een uitverkoren volk.

God werkt individueel EN MIDDELIJK via een uitverkoren volk.

God werkt door de verkondiging van Zijn Evangelie. Dat wordt door de gelovigen verkondigd, nietwaar?
De gelovigen zijn de uitverkorenen, toch?
Vervangingstheologie is wellicht de verkeerde aanduiding. Misschien is 'uitbreidingstheologie' beter? De heidenen delen nu ook in het heil van het verkoren volk. Voor beide geldt dat niet allen Israel zijn uit Israel.
Voor de jood en griek geldt beide dat enkel in de weg van het geloof de zaligheid te verkrijgen is.
Geloof in Christus. Als vervuller van de wet van het verbond. De wet van de joden, de wet van het werkverbond. De wet van alle mensen, maar geopenbaard aan het uitverkoren volk van God, de joden, tesamen met de offerdienst der verzoening.
De hele verzoeningsleer van het Oude Testament geldt nu nog steeds. Maar dan vanuit het volbrachtte offer. En het heil dat daaruit voortvloeit strekt zich uit over de hele wereld.
De joden in het Oude Testament moesten geloven in de God van het Verbond, in Zijn beloften en dat geloof bleek in het onderhouden van de inzettingen van de Verbondsgod. Die inzettingen zijn vervuld in Christus.
Het Verzoenoffert is geofferd met het Lam van God.
De hele Oud Testamentische dienst is vervuld. Volkomen. Wet en Verzoening.
In het oude testment werden de uitverkorenen niet zalig buiten het geloof om. Het geloof dat wist wat de betekenis was van de wetten en de offers.
Hebreeën 11 is het bewijs. Abraham geloofde in God, ondanks dat hij zijn zoon moest offeren. Ondanks dat hij de geslachtelijke lijn naar de Zaligmaker moet doorsnijden door zijn zoon te offeren.
Abraham moest als het ware zijn eigen Zaligmaker, zijn eigen zaligheid opofferen. En toch geloofde hij. Het is hem tot rechtvaardiging gerekend.
Omdat hij rechtvaardig was? Nee omdat de rechtvaardigheid van Christus hem is toegerekend.
En die toerekening van rechtvaardigheid, de vergeving der zonden, dat heil komt nu ook de heidenen toe. In dezelfde weg van het geloof in Jezus Christus, het Lam Gods, dat de zonden der wereld wegneemt.

De verwerping door de joden van de zaligmaker is het volharden in ongeloof door het volk dat zoveel voorrechten kende in de openbaring van Gods heilsplannen in de wetgeving en offerdienst. De profeten en wonderen. De joden zijn net als de heidenen die niet geloven eigen oorzaak voor verwerping. Zoveel tekenen die de Messias aanwijzen, en dan nog niet geloven! Juist omdat het joodse volk als rechteloos volk, toch uitverkoren was boven andere volken, is de verwerping van de Messias als een zware straf aangerekend. De verstrooiing, de onderdrukking etc. Maar nooit zal ik durven zeggen dat het daarmee Gods volk niet meer is. Na de ballingschap was er een terugkeer. In de tijd van de koningen van Isael die "Israel deden zondigen" kwam God altijd weer terug. Net als in de tijd van de richteren, en in de woestijnreis als het volk weer eens mopperde en zelf een gouden kalf maakte. God is en blijft trouw aan het volk waarmee Hij een verbond heeft gesloten.
Wat Hij belooft, blijft beloofd. Wie Zijn Woorden gelooft, Zijn beloften en er naar handelt en wandelt, krijgt wat God heeft belooft. Ongeacht wat de mens er mee doet.
Dat er nu wonderen gebeuren en het volk Israel nog steeds als volk uitverkoren is, dat geloof is zeker. 1948 zie ik persoonlijk als een bewijs daarvan.
Maar de verkiezing tot zaligheid ik wat anders. Dat is enkel de mens die gelooft in de Weg, de waarheid en het leven. Die Weg werd tot 2000 jaar geleden alleen binnen het uitverkoren volk bekend gemaakt, maar nu over heel de wereld, als opdracht in het zendingsbevel gegeven aan de mensen. En ik geloof dat er een profetie ligt voor het volk, de natie Israel, dat ze ooit de Messias zullen erkennen. Dan wordt zalig worden ook voor hen mogelijk, als ze met een waar geloof in de Messias worden ingelijfd en delen in Zijn gerechtigheid als vervulling van de wet en delen in zijn genade om de straf op de zonden te ontgaan. Om met Christus het eeuwige Kanaän te erven. Het volk Israël is zo tot een type, tot een openbaring van Gods Heilsplan ingezet.

[dalethvav]

Het is inderdaad een citatie uit het hoofd, maar het komt absoluut op het zelfde neer, dalethvav.

O, dus een voegwoord (ook) dat op gelijktijdigheid/parallel wijst is voor jou hetzelfde als een voegwoord (dán) dat op een volgorde in de tijd wijst? Tja, zo kan ik het ook.

dan is het toch nog steeds: Eerst de Jood en dán pas de Griek? Heel geleidelijk aan werd het ‘zowel de Jood, alsook de Griek’

In jouw visie, maar de bijbelse onderbouwing ontbreekt.

Je gaat trouwens radicaal voor bij aan Efeze 3, waar Paulus schreef dat we beiden (zowel Joden als niet-joden in één Geest tot de Vader mogen komen.

Nee, dat wordt juist benadrukt met de uitdrukking eerst den Jood en ook den Griek

Dat het volk Israel als bemiddelende natie op een zij spoor is gezet, dénk ik volstrekt niet zónder grond. Er bestáát eenvoudig geen u Israël uitverkoren natie Israël meer. Óf je moet Handelingen 28.28 uit je bijbel verwijderen.

Nee hoor, ook dit ligt weer precies in de lijn: Eerst den Jood en ook Griek.
Bovendien schrijft Paulus in het verlengde hiervan in Rom. 11:25 dat de verharding voor een deel over Israel gekomen is en in Rom. 11:17: En zo enige der takken afgebroken zijn.

Het heeft met jouw en mijn behoud als zodanig niets te maken, maar dat je geënt zou zijn op de stam van een olijfboom die niet meer bestaat, is een droombeeld! We hebben állen, maar dan állen in één Geest toegang tot de Vader. Maar ik denk, dat je die Géést niet ziet zitten!

Nee, maar wel alles met het uiteindelijke doel dat God met Israel en de volkeren heeft: Vrede over de gehele wereld vanuit Jeruzalem.

Wat nog kómt is een andere zaak, maar nú is er geen onderscheid meer tussen Jood en heiden. God werkt individueel en niet meer via een uitverkoren volk.
Ik heb nog een kleine aanvulling. In Galaten 3.27 en 28 schreef Paulus:
'Want gij allen die in Christus gedoopt zijn hebt u met Christus bekleed. Hierbij is geen sprake van Jood of Griek, van slaaf of vrije, van mannelijk vrouwelijk:gij allen zijt immers een (1) in Christus'
Pas hier, als het over de GEEST gaat (want Paulus bedoelde hier met Christus de Geest) wordt het verschil tussen de Jood en de Griek volkomen teniet gedaan. Net zoals tussen slaven en vrijen en tussen mannen en vrouwen.

Er is zeker nog wel onderscheid tussen Jood en Griek evenals tussen b.v. man en vrouw.
Inderdaad, niet in Christus, maar wel fysiek. Een man in Christus is nog steeds fysiek een man en een vrouw in Christus is fysiek nog steeds een vrouw (kijk maar eens om je heen ). Een Jood in Christus is nog steeds een Jood evenals een Griek in Christus fysiek nog steeds een Griek is.