weinig avondmaalgangers in de gemeente

[Marnix]

Tja, vaak denken ze: Het offer is wel goed genoeg maar ik ben er niet goed genoeg voor. In feite vinden ze het offer dan ook niet goed genoeg, want het is dan alleen voor hen die het zelf verdienen, ipv allen die als bedelaars hun handen ophouden.

[Raido]

In de kerken waar weinig mensen aangaan (ach, wat is weinig een van de profeten dacht dat hij de enige was in Israel die in God geloofde, maar er waren er nog 30 ) kijkt men vaak wat anders tegen de belijdenis aan. Bij de belijdenis zeg je dat je geloofd dat de Bijbel waar is (etcetra) en dat de leer in de kerk de volkomen leer der zaligheid is. Bij de doop van kinderen beloof je ook dat jou kinderen zult opvoeden in die leer waarvan jij geloofd dat ze de volkomen leer der zaligheid is.

Het geloven en het belijden is daarmee losgekoppeld. Je belijd niet van geloof maar veel meer van kerkleer. De dingen die hier worden gezegt zullen dan ook niet ontkent worden door een Gergemmer, ze worden alleen in een ander perspectief geplaatst. De Kerk moet aangaan, de mensen die geloven moeten aangaan, de mensen die wedergeboren zijn moeten (eigenlijk zullen) aangaan.

Het punt waar jullie min of meer naar zoeken is waarom ze dan niet aangaan. Het is best simpel eigenlijk. Althans, als ik van mijzelf uitga weet ik enorm goed waarom ik niet aan zal gaan.

Dus ik wil de nog één of toevoegen: of: Mag ik weten gerechtvaardigd te zijn in het bloed van de Heere Jezus Christus; ben ik een lidmaat van het Lichaam? Dat zijn de vragen die ik mij dan stel, en aangezien ik het niet weet ga ik niet aan (goed; ik ben ook geen belijdend lid, mede om die reden).

[Bevlogen]

In de kerken waar weinig mensen aangaan (ach, wat is weinig een van de profeten dacht dat hij de enige was in Israel die in God geloofde, maar er waren er nog 30 ) kijkt men vaak wat anders tegen de belijdenis aan. Bij de belijdenis zeg je dat je geloofd dat de Bijbel waar is (etcetra) en dat de leer in de kerk de volkomen leer der zaligheid is. Bij de doop van kinderen beloof je ook dat jou kinderen zult opvoeden in die leer waarvan jij geloofd dat ze de volkomen leer der zaligheid is.

Het geloven en het belijden is daarmee losgekoppeld. Je belijd niet van geloof maar veel meer van kerkleer. De dingen die hier worden gezegt zullen dan ook niet ontkent worden door een Gergemmer, ze worden alleen in een ander perspectief geplaatst. De Kerk moet aangaan, de mensen die geloven moeten aangaan, de mensen die wedergeboren zijn moeten (eigenlijk zullen) aangaan.

Het punt waar jullie min of meer naar zoeken is waarom ze dan niet aangaan. Het is best simpel eigenlijk. Althans, als ik van mijzelf uitga weet ik enorm goed waarom ik niet aan zal gaan.

Dus ik wil de nog één of toevoegen: of: Mag ik weten gerechtvaardigd te zijn in het bloed van de Heere Jezus Christus; ben ik een lidmaat van het Lichaam? Dat zijn de vragen die ik mij dan stel, en aangezien ik het niet weet ga ik niet aan (goed; ik ben ook geen belijdend lid, mede om die reden).

Ok, dus daarmee komen we weer op het pad der bijzondere openbaringen. Maar mag ik je dan ff wat vragen?
- Waarom zou je dat niet zijn?

God heeft Zijn Zoon voor jou naar de aarde gestuurd, voor jou heeft Hij aan het kruis gehangen en is Hij gestorven. Allemaal voor jou. Het enige dat Hij van je vraagt is geloof. Kijk maar naar Johannes 5:24, waar de Here Jezus zegt:
Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, wie mijn woord hoort en Hem gelooft, die Mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven en komt niet in het oordeel, want hij is overgegaan uit de dood in het leven.

Of wat dacht je van Johannes 3:16?
Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe.

En 1 Johannes 5:1 dan?
Een ieder, die gelooft, dat Jezus de Christus is, is uit God geboren; en ieder, die Hèm liefheeft, die deed geboren worden, heeft (ook) degene lief, die uit Hem geboren is.

Waarom zou je dan niet gerechtvaardigd zijn in Zijn bloed? Als jij gelooft in God, dan ben je gered en Hij nodigt je uit aan Zijn tafel. Want jij hoort bij Hem. Hij heeft dat geloof niet voor niets in jou zitten werken...

[Riska]

In de kerken waar weinig mensen aangaan (ach, wat is weinig een van de profeten dacht dat hij de enige was in Israel die in God geloofde, maar er waren er nog 30 ) kijkt men vaak wat anders tegen de belijdenis aan. Bij de belijdenis zeg je dat je geloofd dat de Bijbel waar is (etcetra) en dat de leer in de kerk de volkomen leer der zaligheid is. Bij de doop van kinderen beloof je ook dat jou kinderen zult opvoeden in die leer waarvan jij geloofd dat ze de volkomen leer der zaligheid is.

Het geloven en het belijden is daarmee losgekoppeld

Ik kan mij er niks bij voorstellen. Dan nog, al is het alleen de kerkleer en de Bijbel waarvan je zegt dat je die onderschrijft, is er sprake van een geloofsdaad. Want het belijden der kerk - en ik veronderstel ook in de Gergems - bestaat toch uit de Drie Formulieren? HC,DL en NG? Nou, ga er maar aan staan wat daar in gezegd wordt.

Ik kan me er ook op andere wijze niks bij voorstellen: als ik voorin de kerk 'ja' zeg, dan zeg ik ten overstaan van de gemeente, die mijn getuige is, dat ik geloof in God, en Zijn genade, dat ik Hem wil dienen naar mijn beste vermogen en naar Zijn geboden zal (proberen te) leven. Daaraan ondergeschikt is het 'ja' zeggen tegen een kerkgenootschap.

Voor mijn gevoel kun je het een niet loskoppelen van het ander.

[Raido]

Ok, dus daarmee komen we weer op het pad der bijzondere openbaringen.

Nee hoor, bevinding (sorry voor de term, ik heb er niets mee) is niet iets mystiek-spiritueels het is gewoon de zekerheid in je geloof dat Hij stierf voor jou zonden, en dat je dit ook echt beleefd.

God heeft Zijn Zoon voor jou naar de aarde gestuurd, voor jou heeft Hij aan het kruis gehangen en is Hij gestorven. Allemaal voor jou. Het enige dat Hij van je vraagt is geloof. Kijk maar naar Johannes 5:24, waar de Here Jezus zegt

Jep, en dat geloven ik geloof dat dat van twee kanten komt, en dat je dan ook zult weten gerechtvaardigd te zijn en dat je daar troost uit zult ervaren. Als je dat niet ervaard maar wel zegt 'Ik ben zondaar, Hij stierf voor zondaren = Hij stierf voor mij' vind ik dat vreemd.

Daarom vind ik het ook moeilijk om te zeggen dat Hij stierf voor mij, om de reden dat ik me tot voor kort totaal niet getroost voelde en de nabijheid van God niet zag.

Waarom zou je dan niet gerechtvaardigd zijn in Zijn bloed? Als jij gelooft in God, dan ben je gered en Hij nodigt je uit aan Zijn tafel. Want jij hoort bij Hem. Hij heeft dat geloof niet voor niets in jou zitten werken...

Als Hij dat geloof in mij zou hebben gewerkt zou ik nu wel zeker weten dat ik gerechtvaardigd was

Maar goed, dat is dus de hoofdreden waarom er in 'bevindelijke' kerken 'weinig' mensen aangaan.

[Marnix]

In de kerken waar weinig mensen aangaan (ach, wat is weinig een van de profeten dacht dat hij de enige was in Israel die in God geloofde, maar er waren er nog 30 ) kijkt men vaak wat anders tegen de belijdenis aan. Bij de belijdenis zeg je dat je geloofd dat de Bijbel waar is (etcetra) en dat de leer in de kerk de volkomen leer der zaligheid is. Bij de doop van kinderen beloof je ook dat jou kinderen zult opvoeden in die leer waarvan jij geloofd dat ze de volkomen leer der zaligheid is.

Het geloven en het belijden is daarmee losgekoppeld. Je belijd niet van geloof maar veel meer van kerkleer. De dingen die hier worden gezegt zullen dan ook niet ontkent worden door een Gergemmer, ze worden alleen in een ander perspectief geplaatst. De Kerk moet aangaan, de mensen die geloven moeten aangaan, de mensen die wedergeboren zijn moeten (eigenlijk zullen) aangaan.

Het punt waar jullie min of meer naar zoeken is waarom ze dan niet aangaan. Het is best simpel eigenlijk. Althans, als ik van mijzelf uitga weet ik enorm goed waarom ik niet aan zal gaan.

Dus ik wil de nog één of toevoegen: of: Mag ik weten gerechtvaardigd te zijn in het bloed van de Heere Jezus Christus; ben ik een lidmaat van het Lichaam? Dat zijn de vragen die ik mij dan stel, en aangezien ik het niet weet ga ik niet aan (goed; ik ben ook geen belijdend lid, mede om die reden).

Tja, zolang men alles wat God zegt lekker vaag algemeen gaat houden en de doop en belijdenis puur een algemene zaak zijn en niets persoonlijk zeggen, is het logisch dat mensen gaan wachten. Ze geloven in algemene waarheden, maar of die ook voo rhen persoonlijk gelden is voor hen de grote vraag. Dat heeft wel te maken met wat je beschrijft. Als de doop ging zoals het hort, zouden mensen zich daarin ook al geroepen weten door God in de doop en door het lid zijn van zijn gemeente. Dan zou men zich niet afvragen: Ja maar wat ik geloof geldt geldt vast niet voor mij persoonlijk toch?

[Bevlogen]

Ok, dus daarmee komen we weer op het pad der bijzondere openbaringen.

Nee hoor, bevinding (sorry voor de term, ik heb er niets mee) is niet iets mystiek-spiritueels het is gewoon de zekerheid in je geloof dat Hij stierf voor jou zonden, en dat je dit ook echt beleefd.

Geeft niet
Beleven en zekerheid in het geloof - vooral dat eerste klinkt als een soort bijzondere openbaring. Jij moet iets beleefd hebben voordat je naar Hem toe mag gaan. Blijf je zo niet altijd in de marge staan? Want juist dat beleven (of zeker weten dat je gered bent) wordt dan tot norm verheven en volgens mij is dat niet wat God van je vraagt. Hij vraagt geloof. Niets meer, niets minder. Uiteindelijk geeft Hij op Zijn tijd wel de zekerheid in dat geloof, maar m.i. betekend dat niet, dat je niet aan Zijn tafel uitgenodigd wordt.
Overigens, erken je niet juist in dat gebrek aan beleven dat je zondig bent en alles, ook dat, van God moet verwachten? M.i. kun je op aarde nooit 100% zekerheid of 100% beleving bereiken. Daarvoor is onze zondige natuur nog te sterk aanwezig (al kan God die natuurlijk moeiteloos breken).

God heeft Zijn Zoon voor jou naar de aarde gestuurd, voor jou heeft Hij aan het kruis gehangen en is Hij gestorven. Allemaal voor jou. Het enige dat Hij van je vraagt is geloof. Kijk maar naar Johannes 5:24, waar de Here Jezus zegt

Jep, en dat geloven ik geloof dat dat van twee kanten komt, en dat je dan ook zult weten gerechtvaardigd te zijn en dat je daar troost uit zult ervaren. Als je dat niet ervaard maar wel zegt 'Ik ben zondaar, Hij stierf voor zondaren = Hij stierf voor mij' vind ik dat vreemd.[/quote]
Tja, als God zegt dat het zo is, dan is het zo. Wie in Hem gelooft, is behouden.

Daarom vind ik het ook moeilijk om te zeggen dat Hij stierf voor mij, om de reden dat ik me tot voor kort totaal niet getroost voelde en de nabijheid van God niet zag.

Nu voel je dat blijkbaar wel. Maar wat als je na 2 jaar weer in zo'n dalletje terechtkomt? Ik hoor het vaak genoeg: geloven gaat met z'n ups en downs. Is ons gevoel dan maatstaf voor Gods redding?

Waarom zou je dan niet gerechtvaardigd zijn in Zijn bloed? Als jij gelooft in God, dan ben je gered en Hij nodigt je uit aan Zijn tafel. Want jij hoort bij Hem. Hij heeft dat geloof niet voor niets in jou zitten werken...

Als Hij dat geloof in mij zou hebben gewerkt zou ik nu wel zeker weten dat ik gerechtvaardigd was

Waar staat dat?

Onze zondige natuur vertelt ons continue dat ons geloof niet goed genoeg is, dat er meer moet gebeuren voordat je in God kunt geloven of op Zijn offer kunt vertrouwen. Volgens mij is dat Satan ten diepste uit: een twijfelzaaier...

[Maja de Bij]

aangezien ik het niet weet ga ik niet aan

De vraag is niet of je iets wel of niet weet. De vraag is of je gehoorzaam bent. Ik draai het daarom maar even om : aangezien je niet aangaat, weet je het niet.
Ik denk wel eens bij mezelf dat mensen die onder een bevindelijke prediking zitten slechts twee keuzes hebben : Of gigantisch lijdelijk worden en wachten op een moment dat al geweest is, of psychisch er onder door gaan. Hoe kan het ook anders als de weg van het gelovig aanvaarden van de beloften is afgesneden.

[Marnix]

Als Hij dat geloof in mij zou hebben gewerkt zou ik nu wel zeker weten dat ik gerechtvaardigd was

Ehm... dat moet je juist gaan geloven. En juist door dat geloof krijg je zekerheid. Het probleem is dat veel bevindelijke christenen, jij inclusief, dat gaan omdraaien. Eerst zekerheid, dan geloven. Dan mis je ten diepste de essentie van wat geloven is. Geloof is overgave aan God, het in zijn handen neerleggen en Hem en zijn beloften vertrouwen. En niet: Ik moet toch eerst zekerheid hebben... ik moet eerst dingen bevinden voor ik zijn offer serieus neem, ik beleef het niet dus ik ga niet aan. Geloven is zeggen: Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp. En dan niet afwachten, maar achter Hem aangaan in het vertrouwen dat Hij geeft wat mensen aan Hem vragen.

[Riska]

Het geloof nu is de zekerheid der dingen die men hoopt en het bewijs der dingen die men niet ziet. Hebreeën 11:1

[Marnix]

precies, op die tekst doelde ik ook. Als je vervolgens niks daarmee doet is dat gewoon een vorm van ongeloof, en krijg je die zekerheid ook niet. Hier wordt met geloof niet je kerkleer, belijdenisgeschriften en geloven in de theorie van de Bijbel bedoeld, het gaat in de Bijbel als het om geloof gaat altijd ook om de persoonlijke praktijk van geloof.

[GG-er]

Maar goed, dat is dus de hoofdreden waarom er in 'bevindelijke' kerken 'weinig' mensen aangaan.

Om een lang verhaal kort te maken: Ongeloof dus.
Toch? We geloven liever in bevinding dan in Gods Woord.
Gods Woord is alleen waar als we het zelf ondervinden.
Dat is de bevinding tot ijkpunt maken. Tot kenbron van ellenden in plaats van Gods Wet, Tot kenbron van zaligheid, in plaats van het Evangelie.

zalig zijn zij, die niet zullen gezien hebben, en nochtans zullen geloofd hebben.

kanttekeningen: Dat is, immers zo zalig; omdat zij door het woord, zonder gezien te hebben, geloven, hetwelk met de natuur des geloofs beter overeenkomt

Zet het woord bevinding maar in de plaats van zien, dan wordt duidelijk waar het op vast zit. Hoe goed bedoeld ook, maar wachten op de bevinding van geloof buiten het geloof om is wachten op een appel zonder eerst een appelboom te hebben geplant.

[kwebbel]

ik vind het altijd zo verschrikkelijk dat er zo schandalig weinig mensen bij ons aan het avondmaal gaan, terwijl ze wel belijdenis hebben gedaan, hebben ze dan GOD niet gezocht na hun belijdenis! kan iemand mij daar iets meer over vertellen?

Hmm.. schandalig? Natuurlijk doe je niet voor niets Belijdenis, absoluut mee eens maar in iedere relatie heb je wel eens ups and downs. Ik heb in mijn relatie met God ook wel eens een up en down gehad. Als ik een down heb en ik denk: "Pff is dat het?? Moet ik Hem nou mijn hele leven aanbidden? Het wordt allemaal zo standaard " en het is vlak voor Avondmaal dan is het verstandiger om niet aan te gaan. Het moet natuurlijk ook niet uit gewoonte of bijgeloof gaan (zoals in het formulier staat) maar je gaat ter versterking van je geloof en uit gehoorzaamheid. (hmm moeilijk: je gaat niet uit gewoonte maar wel uit gehoorzaamheid!! )

P.S. Ooit heb ik onder mijn oude naam (Annemieke86) een topic geopend over de voorbereiding van het Heilig Avondmaal. De antwoorden vond ik niet genoeg dus begin ik opnieuw: Hoe leef je toe naar een avondmaal en hoe weet je nou of je niet uit gewoonte ga maar uit gehoorzaamheid??

[Liarose]

Ik heb in mijn relatie met God ook wel eens een up en down gehad. Als ik een down heb en ik denk: "Pff is dat het?? Moet ik Hem nou mijn hele leven aanbidden? Het wordt allemaal zo standaard " en het is vlak voor Avondmaal dan is het verstandiger om niet aan te gaan.

Hier ben ik het niet mee eens. Als ik in een down zit en ik bereid me voor op het avondmaal en ga aan de tafel op zondagmorgen, dan voel ik zo sterk weer de kracht van God en de goedheid van Hem dat ik als zondaar aan Zijn tafel mag gaan! Daardoor kom je soms juist uit die down! God (en het avondmaal) is er ook voor je als je een down hebt!

[Boekenlezer]

ik vind het altijd zo verschrikkelijk dat er zo schandalig weinig mensen bij ons aan het avondmaal gaan, terwijl ze wel belijdenis hebben gedaan, hebben ze dan GOD niet gezocht na hun belijdenis! kan iemand mij daar iets meer over vertellen?

Hmm.. schandalig? Natuurlijk doe je niet voor niets Belijdenis, absoluut mee eens maar in iedere relatie heb je wel eens ups and downs. Ik heb in mijn relatie met God ook wel eens een up en down gehad. Als ik een down heb en ik denk: "Pff is dat het?? Moet ik Hem nou mijn hele leven aanbidden? Het wordt allemaal zo standaard " en het is vlak voor Avondmaal dan is het verstandiger om niet aan te gaan. Het moet natuurlijk ook niet uit gewoonte of bijgeloof gaan (zoals in het formulier staat) maar je gaat ter versterking van je geloof en uit gehoorzaamheid. (hmm moeilijk: je gaat niet uit gewoonte maar wel uit gehoorzaamheid!! )

P.S. Ooit heb ik onder mijn oude naam (Annemieke86) een topic geopend over de voorbereiding van het Heilig Avondmaal. De antwoorden vond ik niet genoeg dus begin ik opnieuw: Hoe leef je toe naar een avondmaal en hoe weet je nou of je niet uit gewoonte ga maar uit gehoorzaamheid??

Dus het hangt van je gevoel op dat moment af, of je het geoorloofd acht aan te gaan, of niet? Dat vind ik uitermate dubieus. Dan komen we onherroepelijk terecht in het evangelie van de rechtvaardiging van de vrome. En doek dan de hele boel maar op, want dan wordt er geen mens behouden!
De basis ligt niet in het eigen gevoel, maar in de belofte van God, en het leven daaruit.
De bevindelijke elementen uit het avondmaalsformulier gaan ook duidelijk dieper dan het gevoel. Dat is echt niet zo van: als je je een keertje toevallig zo of zo voelt, ga dan maar niet aan. Dan is het meer de vraag: waarin leef je, in de zonde, of in het geloof? (Dat is dus duidelijk wat anders dan: wat voor gevoel heb je toevallig op dat ene moment.)