dodo of dozo?

[Maara]

Ik heb ooit verkering gehad met een dozo, nou ik kan je vertellen, je leeft in een glazen huis! Vreselijk! Er wordt altijd ontzettend op je gelet, niets is goed genoeg, wat een ramp!

Toen wij net kwamen wonen waar mij vader nu nog staat wisten we niet hoe snel we gordijnen moesten nemen. Het huis had al een tijdje leeg gestaan, maar iedereen wist dat het de pastorie was, dus even kijken wie er in zitten nu het bewoond is... Afschuwelijk al die nieuwschierige blikken.... Brrrr.

[MissF]

Ik heb ooit verkering gehad met een dozo, nou ik kan je vertellen, je leeft in een glazen huis! Vreselijk! Er wordt altijd ontzettend op je gelet, niets is goed genoeg, wat een ramp!

Toen wij net kwamen wonen waar mij vader nu nog staat wisten we niet hoe snel we gordijnen moesten nemen. Het huis had al een tijdje leeg gestaan, maar iedereen wist dat het de pastorie was, dus even kijken wie er in zitten nu het bewoond is... Afschuwelijk al die nieuwschierige blikken.... Brrrr.

Dat kan ook komen doordat je in een dorp woont waar de sociale controle groot is.
Wij gingen, toen we hierheen verhuisden, in het huis van de directeur van de basisschool wonen, die een nieuwe baan had. En we hebben aan de voorkant een enorm groot raam, met een rolgordijn, maar in principe kan iedereen binnen kijken. Er kwamen hordes kinderen langs die even naar binnen gluurden, zelfs moeders keken uitgebreid. En het is idd vervelend!

Lang leve een stad

[australiafreak]

Ik heb gelukkkig nooit cat van mij vader gehad, behalve belijdenis cat. Dat vond ik niet echt storend ofzo. Ik zie zijn werk en privé erg gescheiden. Voor mijzelf dan. Als hij op de preekstoel staat is het net of het mijn vader niet is. Misschien komt het ook omdat ik er dan niet op let wie, maar wat er gezegd wordt.
Wel heb ik er snel last van om niet al te snel antwoord te geven als er een vraag over het geloof gesteld wordt of als er iemand moet bidden. Toch een beetje het idee dat de anderen je dan als schijnheilig gaan zien denk ik. Hoewel ik normaal, in de klas enzo, al wel snel antwoord geeft als de rest stil blijft. En ik weet bij cat vaak de geijkte antwoorden ook wel, en dan ben ik het altijd weer die het goede antwoord moet geven of die zijn bek opentrekt... Ik merk toch wel dat ik daarop word aangekeken. ook omdat ik niet zo'n PopiJopi figuur ben en de mode mij echt geen bal kan schelen. Lekker saai. Heerlijk. Maar dat komt natuurlijk wel weer snel heilig over en word dan weer aan mijn vader gekoppeld.
Of dat ze op school vragen: Mag je dat wel als dominee's dochter? Tegenwoordig antwoord ik dan vaak dat dat niet van het dominee's dochter afhangt, maar dat het van je christen-zijn afhangt en zij het dus net zo goed wel of niet mogen als mij.
Ik heb daardoor een beetje een iets overdreven antireactie overgehouden aan het woord dominee's dochter. Dat wil ik niet als stempel hebben. Wat mijn vader voor beroep heeft maakt mij niet tot wat ik ben, ik kan zelf ook wel keuzes maken. Zij heten ook niet specifiek naar hun vader. Ik zie mijn vader door zijn beroep juist bijna nooit.
Het liefst zeg ik tegen onbekenden alleen dat ik Christen ben, en als ze mij beter leren kennen ontvalt mij vanzelf wel toevallig dat mijn vader dominee is. Hmmm, hier niet dus...
En als ik de reactie krijg dat mij vader zo goed heeft gepreekt ofzo vind ik helemaal erg. Het gaat niet om de dominee, maar om wat hij zegt...

ik heb ook geen moeite met reageren als iemand zegt dat mijn vader zo goed heeft gepreekt. Natuurlijk niet, dit is een compliment en prima toch? Maar het dieptepunt van mijn carriere als dodo was wel op een gemeenteavond met de kerkenraad die uitmondde in een groot bekritiseren van alles wat mijn vader uitspookte. Ik ben halverwege weggegaan en nooooit meer naar zulke gemeenteavonden gegaan. Dan is het ineens toch wel errug je vader naast het feit dat ie ook dominee is. het grappige was dat hij er stukken minder mee zat en het gewoon als feedback beschouwde. Ik kon dat dus duidelijk niet!
Verder zeg ik ook pas na een tijdje als het toevallig ter sprake komt dat mijn vader dominee is, gewoon om niet direct het stempeltje te krijgen.

[*Annet*]

Maakt het verschil als je vader altijd al dominee was, of op latere leeftijd predikant is geworden? Dus dat je het zelf bewuster mee hebt gemaakt?

En de gedachten van de buitenwereld........ ja ik kan me er soms wel wat bij voorstellen. Een ouderling hier uit de kerk moest mij om allerlei redenen vermanen maar toen mijn man vuurwerk ging kopen liep de zoon van die ouderling daar ook met zijn armen vol vuurwerk. Ik denk dan: kijk eerst es hoe het in je eigen gezin toegaat voor je wat van een ander zegt. Het hoort bij de taak van ouderlingen om de gemeenteleden te vermanen en ik weet ook wel dat hij er niets aan kan doen wat zijn zoon doet, maar het is wel iets wat door ons heen ging.

[Acire]

Mijn vriendje hoopt op termijn dominee te worden. Ik krijg echt buikpijn als ik jullie verhalen lees, het lijkt me zo kanon moeilijk

[LeChat]

En de gedachten van de buitenwereld........ ja ik kan me er soms wel wat bij voorstellen. Een ouderling hier uit de kerk moest mij om allerlei redenen vermanen maar toen mijn man vuurwerk ging kopen liep de zoon van die ouderling daar ook met zijn armen vol vuurwerk. Ik denk dan: kijk eerst es hoe het in je eigen gezin toegaat voor je wat van een ander zegt. Het hoort bij de taak van ouderlingen om de gemeenteleden te vermanen en ik weet ook wel dat hij er niets aan kan doen wat zijn zoon doet, maar het is wel iets wat door ons heen ging.

Ik snap wel dat dat door jullie heen ging, maar aan de andere kant (je geeft het zelf ook al aan): ouderlingen hebben de taak om gemeenteleden te 'vermanen' (waar echt nodig, niet te pas en te onpas en op een tactvolle manier) én ze kunnen hun (oudere) kinderen nu eenmaal niet 'aan de riem houden'. Zou dat betekenen dat ouderlingen met 'lastige' kinderen dan maar hun mond moeten houden, of dat er alleen ouderlingen met 'keurige' kinderen (zijn die er?) mogen zijn?

Ik weet iig uit eigen ervaring dat het niet leuk is als leeftijdsgenoten tegen je zeggen "Mag jij dat wel, jouw vader is toch ouderling?" En aan de andere kant legt het ook een soort druk op je, tenminste, zo heb ik dat ervaren toen ik nog op meer dagen dan de zondag in het dorp was, je wilt je vader niet in diskrediet brengen, maar aan de andere kant wil je natuurlijk ook gewoon jezelf zijn en puber zijn, etc...
Enfin, ik ben er niks van overkomen hoor, en (@ Acire) je leert er wel mee omgaan. Klinkt als een dooddoener, maar is voor mij iig echt waar.

Het heeft ook zeker mooie kanten als je vader ambtsdrager is, bijv. dat je met je vragen over het geloof goed bij hem terecht kan, omdat hij er veel van weet (mits hij daarvoor open staat natuurlijk) en als gemeenteleden hem roemen om zijn pastorale bewogenheid o.i.d. ben je stiekem natuurlijk wel trots.

[Liarose]

Mijn vriendje hoopt op termijn dominee te worden. Ik krijg echt buikpijn als ik jullie verhalen lees, het lijkt me zo kanon moeilijk

Wat mijn ervaring betreft (verkering gehad met een domineeszoon) kan ik daar het volgende over zeggen: ik denk dat het heel erg uitmaakt hoe gewoon je als dominee en domineesvrouw en domineesgezin doet. Het domineesgezin waar ik toen over de vloer kwam was ook echt wel hét domineesgezin als je begrijpt wat ik bedoel. Maar als je je gewoon mengt tussen iedereen zoals je dat nu ook doet, dan denk ik dat het best meevalt. Toch?

[CGK<3]

Mijn vriendje hoopt op termijn dominee te worden. Ik krijg echt buikpijn als ik jullie verhalen lees, het lijkt me zo kanon moeilijk

Mijn moeder vond het juist heel mooi!

[Acire]

He, bedankt voor jullie reacties.
Ik vind het ook mooi en gaaf dat hij op zo'n directe manier in Gods koninkrijk aan het werk wil.. Maar aan de andere kant lijkt het me moeilijk dat 'iedereen' kritiek op je heeft en dat de dominee vaak vergeleken wordt met collega's van hem. Daarnaast ben ik ook benieuwd wat het voor mij gaat inhouden.
Maar goed, dat duurt nog wel even en ik zal er vast wel mee leren leven

[CGK<3]

Ja, het zal wel goedkomen. En ook over mensen die geen dominee zijn wordt veel geroddeld en kritiek geleverd, dus ach.

[australiafreak]

He, bedankt voor jullie reacties.
Ik vind het ook mooi en gaaf dat hij op zo'n directe manier in Gods koninkrijk aan het werk wil.. Maar aan de andere kant lijkt het me moeilijk dat 'iedereen' kritiek op je heeft en dat de dominee vaak vergeleken wordt met collega's van hem. Daarnaast ben ik ook benieuwd wat het voor mij gaat inhouden.
Maar goed, dat duurt nog wel even en ik zal er vast wel mee leren leven

Mijn moeder heeft het niet altijd makkelijk gehad, maar juist mijn moeder is er als een kei mee omgegaan. Wij gingen altijd voor bij haar en zij was een van de eerste die zich zo weinig mogelijk druk maakte om wat anderen dachten. Zij ging gewoon in een nieuwe gemeente in een broek naar de markt, dan had ze twee weken rare gezichten en roddels en dan was t ook over. Maar dat heeft altijd heel veel geholpen om gewoon te doen en dus ook gewoon behandeld te worden. Dat maakt het voor jezelf een stuk makkelijker. Wees gewoon open en eerlijk naar anderen toe, dan kom je er echt wel.
enne...ik benadruk nu veel negatieve punten, maar ik heb een prima jeugd gehad hoor. Vroeger vond ik het ook heel normaal, ik wist niet beter, het is meer dat ik de laatste tijd na zit te denken wat het eigenlijk met mij gedaan heeft.

[Dirk]

leuk. zo'n draadje met heel veel herkenbare reacties. uiteindelijk ben ik zoon van een ouderling (mijn vader is meer dan 30 jaar ouderling en zo oud ben ik nog niet, dus vandaar dat ik deze formulering gebruik)

en ja, dan zie je idd alle ins en outs van het ambt en luister je met verwondering als de grote werken Gods (het tot bekering komen van mensen en het goed spreken van de Heere) worden besproken, deel je in het verdriet als er tweedracht is, of afdwalen van de kerk en huilt je hart (dit doe je als heel gezin) als de laster over je vader wordt uitgestort. En dan heb je ook nog de psychiatrische patienten, en mensen die het er niet mee eens zijn, en, en, en,...

In al deze situaties zie je in de praktijk wat het inhoud dat man zijn vrouw heeft gekregen als als hulp tegenover hem.

[rosekapje]

He, bedankt voor jullie reacties.
Ik vind het ook mooi en gaaf dat hij op zo'n directe manier in Gods koninkrijk aan het werk wil.. Maar aan de andere kant lijkt het me moeilijk dat 'iedereen' kritiek op je heeft en dat de dominee vaak vergeleken wordt met collega's van hem. Daarnaast ben ik ook benieuwd wat het voor mij gaat inhouden.
Maar goed, dat duurt nog wel even en ik zal er vast wel mee leren leven

Jij word natuurlijk de voorzitster van de vrouwenverenigiging

Het lijkt me dat je als vrouw van de ds. idd ook wel enige taken 'erbij' krijgt. ik denk niet dat je alleen maar kritiek hoeft te verwachten hoor. Als ik bij me zelf naga, dan kan ik eigenlijk alleen maar zeggen dat ik veel bewondering en respect heb voor de vrouw van onze ds.

Misschien kan je er wel een keer over praten met (oud) studiegenoten en vriendinnen van je vriend hoe zij dat ervaren.

Wat trouwens mijn ervaring is met domineeskinderen is dat ze vaak een stuk brutaler zijn als de andere kinderen op de club (tenminste in de leeftijd 6-12 ongeveer) ze denken dat ze meer kunnen maken dan de anderen omdat je er niks van durft te zeggen omdat papa dominee is maar dat zal per kind ook nog wel weer verschillen.

[australiafreak]

ook zoiets ja: je word natuuuuurlijk de voorzitster van de vrouwenvereniging. En wat als je je bij zo'n taak nou helemaal niet op je gemak voelt? Of je hebt gewoon geen leiderscapaciteiten of je bent onzeker aangelegd en voelt je toch verplicht die functie op je te nemen?

maar goed, dat is weeer negatief. Mijn moeder heeft zich wel vol op het bezoeken van ouderen gestort. Dat vindt ze dan ook helemaal geweldig! Dus dat is dan wel weer leuk!

[LeChat]

ook zoiets ja: je word natuuuuurlijk de voorzitster van de vrouwenvereniging. En wat als je je bij zo'n taak nou helemaal niet op je gemak voelt? Of je hebt gewoon geen leiderscapaciteiten of je bent onzeker aangelegd en voelt je toch verplicht die functie op je te nemen?

Dat is niet overal zo hoor. Bij ons is de domineesvrouw niet eens lid één van de vrouwenverenigingen. En als je gewoon aangeeft dat je dat niet wilt, zal niemand je kunnen verplichten toch voorzitster te worden.