bekeert u

[tomkoers]

De laatste tijd ben ik bezig met het thema 'uitverkiezing' en daar direct aan gelieerd de bekering.

Wat me opvalt is, dat er in de Bijbel vaak wordt gezegd: bekeert u.......(zowel in het OT als NT).
Mijn idee achter dit geheel is, dat God ons roept, en we dat aanbod moeten/kunnen aannemen in ons leven.
Of we dan ook bij de uitverkorenen horen, dat weet alleen Hij, en het is niet aan ons iets daarover te zeggen.

Omdat ik de wijsheid niet in pacht heb, en omdat er op dit forum nogal verscheidenheid aan meningen is, vraag ik jullie om je mening hierover.

Gods zegen,
Tom

[TheKeimpe]

De laatste tijd ben ik bezig met het thema 'uitverkiezing' en daar direct aan gelieerd de bekering.

Wat me opvalt is, dat er in de Bijbel vaak wordt gezegd: bekeert u.......(zowel in het OT als NT).
Mijn idee achter dit geheel is, dat God ons roept, en we dat aanbod moeten/kunnen aannemen in ons leven.
Of we dan ook bij de uitverkorenen horen, dat weet alleen Hij, en het is niet aan ons iets daarover te zeggen.

Omdat ik de wijsheid niet in pacht heb, en omdat er op dit forum nogal verscheidenheid aan meningen is, vraag ik jullie om je mening hierover.

Gods zegen,
Tom

Tom,

ik kan me redelijk goed vinden in je verhaal. God nodigt, roept, ja dwingt ons zelfs om in te gaan, en het is onze eigen schuld als we niet luisteren.

Hij heeft ons behoud op het oog (zie o.a. een van de brieven van Petrus), en de reden dat er mensen verloren gaan is dat zij niet willen komen.

Anderzijds is daar het wonder van de uitverkiezing, maar daar ligt enkel de reden van behoud, niet de reden van het verloren gaan.

[surfer]

een probleem is dat er vaak teveel teruggeredeneerd wordt: Bij een bekering heb je te maken met zondebesef, voel je je uitverkoren -> je moet zondebesef hebben en uitverkoren zijn om bekeerd te worden.

[meschianza]

Wat ik altijd veel te horen kreeg was de uitverkiezing. Voor de bekeerde was dat eeen prachtig wonder van genade. VOor onze onbekerende medereizigers daarentegen was het een dreigend en angstaanjagend. Zo kwam het over op mij.
Nu geloof ik dat de uitverkiezing daar nooit voor mag dienen. Nooit. Inderdaad, het is iets wat God in handen heeft. Hij weet wie er uiteindelijk wel en wie er niet zich bekeerd.

Ooit schreef ik dit gedicht.

Bijbel

Tedere Troost
Bloeiende beloften
Vaderlijke vergeving
Wenken vanuit
een ongrijpbare verte
vervreemding verspert
vijandig mijn weg
dooft mijn geloof
rooft mijn hoop
vertrapt mijn liefde
Ik smeek en bid
sluit mij niet buiten.

NU mag ik het anders geloven.
Het is geen ingewikkelde puzzel, waar maar een paar mensen de oplossing van krijgen. Het enige wat je nodig hebt is kinderlijk vertrouwen. Een kind moet nog veel leren, en de Heere Jezus, wil dat doen, als je Hem volgt. Wel moet je altijd jezelf blijven onderzoeken, je geloof. Ik geloof dat alles bij God begint , ook het oprecht zoeken van iemand naar God. Ik geloof dat, wanneer je God 'vindt' beseft dat Hij jou allang gevonden had.
En de oproep tot bekering, de oproep Jezus te volgen klinkt zoveel vaker door in de bijbel dan de enkele keren dat Jezus aangeeft dat de Vader Hem mensen geeft. En daarom zie ik het iets waar wij mensen af moeten blijven, waar we niets mee van doen hebben.

[tomkoers]

een probleem is dat er vaak teveel teruggeredeneerd wordt: Bij een bekering heb je te maken met zondebesef, voel je je uitverkoren -> je moet zondebesef hebben en uitverkoren zijn om bekeerd te worden.

Er komt dan gelijk een vraag in me op: dat zondebesef had ik (in mijn geval tenminste) nog niet echt, toen God me riep. Ik moet ook zeggen dat dat meer en meer een proces was/is. Wat dat betreft merk ik eigenlijk nog dagelijks de invloed die het heeft dat ik 25 jaar in/van de wereld ben geweest.
Mijn vraag is dan ook: zie je bekering meer als iets geleidelijks?

Gods zegen,
Tom

[surfer]

Bekering is zeker iets geleidelijks! Alleen is er wel een moment dat je beseft dat er fundamenteel iets in je leven verandert is. Wat het zondebesef betreft, veel mensen denken dat je daarom verlegen moet zitten, maar het tegenovergestelde is het geval. Spurgeon had ook die gedachte toen hij pas bekeerd was, hij bad om overtuiging van zonde te mogen krijgen, en die heeft hij inderdaad gekregen. Maar toen kreeg hij het zo benauwd, dat hem duidelijk werd dat hij een onzinnig gebed gebeden had.

Zondebesef betekent niet zozeer dat je verdrietig loopt te wezen, het kan zich ook veel krachtiger uiten, namelijk dat je je zonden afzweert. Dat is de meest effectieve manier van zondebesef. Ver te verkiezen boven tranen en berouw, alhoewel dat in eerste instantie meer "echt" lijkt.

[padvinder]

Ik herken me in het verhaal van Tomkoers. TheKeimpe, dat is een heldere uitleg; in de uitverkiezing ligt enkel de reden van ons behoud, niet van ons verloren gaan. Ik denk inderdaad dat dat zo is.
Meschianzia; ik doorloop op het moment hetzelfde denkproces als jij, maar ben er nog niet helemaal uit. Mooi gedicht trouwens
Tomkoers, ik denk dat bekering inderdaad ook iets geleidelijks is. Niet iedereen wordt bekeerd a la Paulus.
Wat surfer zegt, ik denk inderdaad dat er wel een moment is dat je beseft dat er iets fundamenteel veranderd is in je leven, maar ik denk dat dat moment vaker na dan tijdens die verandering plaatsvindt.
Check verder over dit onderwerp de topic "Geloof of zondebesef?"
Gaat feitelijk over hetzelfde.

[syb]

Hoi,

Ik ben 37 jaar en dit onderwerp is zeer actueel!
Maar ook een onderwerp waar al jaren over gepraat, gedacht, gezwegen.
Bekering is een dagelijks gebeuren. Elke dag moet je je afvragen: hoe vul ik deze dag in, doe ik het voor mezelf, doe ik het voor God, voor mijn naaste, of ga ik lekker mijn behoeftes bevredigen?
Als je voor God wilt leven, dan eerst het noodzakelijk om te bidden, voor dat je verder gaat met de dag, neem daar gerust de tijd voor, wat is nu 10 minuten op een dag van 16 uur?
Tot zover mijn eerste reactie.

[tomkoers]

Ik herken me in het verhaal van Tomkoers. TheKeimpe, dat is een heldere uitleg; in de uitverkiezing ligt enkel de reden van ons behoud, niet van ons verloren gaan. Ik denk inderdaad dat dat zo is.
Meschianzia; ik doorloop op het moment hetzelfde denkproces als jij, maar ben er nog niet helemaal uit. Mooi gedicht trouwens
Tomkoers, ik denk dat bekering inderdaad ook iets geleidelijks is. Niet iedereen wordt bekeerd a la Paulus.
Wat surfer zegt, ik denk inderdaad dat er wel een moment is dat je beseft dat er iets fundamenteel veranderd is in je leven, maar ik denk dat dat moment vaker na dan tijdens die verandering plaatsvindt.
Check verder over dit onderwerp de topic "Geloof of zondebesef?"
Gaat feitelijk over hetzelfde.

Ik geloof ook wel dat het bij mij geleidelijk is gekomen. En zeker het zondebesef.....
Wat dat betreft is het ook geweldig, dat God die dingen bewerkt, en ons vertroost en versterkt. Wat een genade!!
Eigenlijk klinkt het ook wel apart, als ik zeg dat ik eerder geloofd hebt dat God werkelijk bestaat, dan dat ik ook werkelijk bekeerd ben.
Het belangrijkste vind ik nog steeds dat we alleen door geloof behouden zijn, en dat God ons vormt en kneedt in ons leven.

Gods zegen,
Tom

[padvinder]

Wat je zegt, syb!
Check bijvoorbeeld het boek van dr. K. van der Zwaag "Afwachten of verwachten?"
Behalve een persoonlijk dus ook een kerkelijk probleem.
Hoewel, je kunt er natuurlijk net zo'n groot probleem van maken als je zelf wilt.

[Hizkia]

De laatste tijd ben ik bezig met het thema 'uitverkiezing' en daar direct aan gelieerd de bekering.

Wat me opvalt is, dat er in de Bijbel vaak wordt gezegd: bekeert u.......(zowel in het OT als NT).
Mijn idee achter dit geheel is, dat God ons roept, en we dat aanbod moeten/kunnen aannemen in ons leven.
Of we dan ook bij de uitverkorenen horen, dat weet alleen Hij, en het is niet aan ons iets daarover te zeggen.

Omdat ik de wijsheid niet in pacht heb, en omdat er op dit forum nogal verscheidenheid aan meningen is, vraag ik jullie om je mening hierover.

Gods zegen,
Tom

Als God een bevel geeft ''Bekeert u'' mag je er vanuit gaan dat je dat bevel kunt uitvoeren. De bijbel geeft in de eerste plaats een reddingsboodschap. Het opvolgen van het bevel ''Bekeert u'' is te vergelijken met een reddingsboei die aan iemand uit wordt gereikt, die overboord is geslagen. Van nature is de mens een drenkeling, maar God biedt redding aan. Zie johannes 3:16
Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

[dave_fanpost]

Even over het woord bekering. Wij gebruiken de term bekering vaak in de zin van het tot God komon of tot geloof komen. Er is een diepere betekenis in het woord bekeren. Bekeren = let. omkeren . Je omkeren van het pad waar je op bent. Het Engelse woord repentance is een combinatie van ons woord bekering en berouw. De oproep tot bekering geld voor iedere christen. stel: je bent een leugenaar, je kan niet anders dan liegen, niks kan je helpen, maar JEzus wil je ervan vrij zetten. Het begint met een wilsbeslissing. Jij beslits dat je waarheid wilt. Dan kies je ervoor om je van je leugen te bekeren, Jezus komt dan om je te vergeven en je vrij te zetten van de leugen. Als je erom bidt legt hij in je hart een verlangen naar waarheid en een haat tegen de leugen.

Je bekeren is een werkwoord!, iets wat je moet doen. EN dus zeker geen passief gebeuren. Het is een grote drogreden om toch maar lekker verder te leven in zonde omdat je toch niet zeker weet of je bekeert bent ja dan nee. De andere kant is dat het ook geen vrijbrief is om nadat je je zonden hebt beleden en je daarvan bekeert hebt je later weer net zo hard gaat zondigen als eerst.

[caprice]

De laatste tijd ben ik bezig met het thema 'uitverkiezing' en daar direct aan gelieerd de bekering.

Wat me opvalt is, dat er in de Bijbel vaak wordt gezegd: bekeert u.......(zowel in het OT als NT).
Mijn idee achter dit geheel is, dat God ons roept, en we dat aanbod moeten/kunnen aannemen in ons leven.
Of we dan ook bij de uitverkorenen horen, dat weet alleen Hij, en het is niet aan ons iets daarover te zeggen.

Omdat ik de wijsheid niet in pacht heb, en omdat er op dit forum nogal verscheidenheid aan meningen is, vraag ik jullie om je mening hierover.

Gods zegen,
Tom

Als God een bevel geeft ''Bekeert u'' mag je er vanuit gaan dat je dat bevel kunt uitvoeren. De bijbel geeft in de eerste plaats een reddingsboodschap. Het opvolgen van het bevel ''Bekeert u'' is te vergelijken met een reddingsboei die aan iemand uit wordt gereikt, die overboord is geslagen. Van nature is de mens een drenkeling, maar God biedt redding aan. Zie johannes 3:16
Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

Een mens kan zichzelf niet bekeren. Hij wil het wel heel graag, maar zelfs zijn beste goede werken zijn nog met zonden bevlekt. Hij moet eerst leren dat hij zichzelf niet kan bekeren, maar dat hij een Borg nodig heeft die de straf op zijn zonden wil dragen.

[Gershwin]

Een mens kan zichzelf niet bekeren. Hij wil het wel heel graag, maar zelfs zijn beste goede werken zijn nog met zonden bevlekt. Hij moet eerst leren dat hij zichzelf niet kan bekeren, maar dat hij een Borg nodig heeft die de straf op zijn zonden wil dragen.

Bekering = afsterving oude, opstanding nieuwe mens. Bekering komt grotendeels na het geloof. Een mens kan wel zelf besluiten God te geloven of niet.

[Mariamagdalena]

Ik ben atheistisch opgevoed, en op latere leeftijd bekeerd, op mijn 17de en op mijn 28ste gedoopt, en dat was zo'n heerlijke ervaring....... heel blij word je ervan, en echt gelukkig, een verrijking in je leven.