Zondebesef of geloof?

[padvinder]

Hoewel ik christelijk ben opgevoed, ben ik een tijd lang "ver van het pad af" geweest. Ik werd besmet met het postmodernisme, twijfelde aan het bestaan van God, stopte met bijbellezen en bidden en wachtte eigenlijk op een bijzondere ervaring.
Inmiddels ben ik weer begonnen met bidden en bijbellezen; als Hij bestaat en Hij wil zich door mij laten kennen, is dit denk ik de weg.
Ik ben dus vrij intensief op zoek naar God, maar ben nog altijd niet zeker van Zijn bestaan. Toch neig ik er steeds meer naar om gewoon te geloven en te aanvaarden dat Hij bestaat, en niet meer op een bijzondere ervaring te wachten. Misschien moet ik God gewoon op Zijn Woord geloven.
Ondertussen echter wordt me in de gemeente waarin ik ben opgegroeid (gergem) en nog steeds (maar mogelijk niet lang meer ) kerk, op het hart gedrukt dat ik niet kan geloven en dat het daar niet om gaat (zou remonstrants zijn) en wordt de nadruk gelegd op zondebesef en verzoening. Terwijl ik dus heen en weer geslingerd wordt tussen geloof en ongeloof en het langzaam maar zeker naar een keuze toegaat, hoor ik in de kerk dat ik niet kan en mag geloven.
Op het moment ben ik echter niet zozeer met mijn algehele verdorvenheid, maar met mijn zoektocht naar God en ongeloof bezig.
Bij mij draait het op het ogenblik dus meer om zingeving van het leven in plaats van verlossing van mijn zonde. Is dit fout?
Ik denk juist dat als je tot geloof in God komt, je pas daarna je zonde echt gaat betreuren. (Ik bedoel, je kunt toch pas je zonde beseffen als je gelooft en onder de indruk bent geraakt van wat Jezus gedaan heeft?)
Bovendien, leiden er niet meerdere wegen naar Rome? Moet bekering bij iedereen hetzelfde verlopen?
Hoe denken jullie hierover?

[Ikke21]

Ik snap niet dat ze bij jou in de kerk zeggen dat je niet kan en MAG geloven, waarom mogen wij niet geloven, we moeten toch juist geloven.
We hebben God overal bij nodig, we moeten Hem juist zoeken, tot Hem bidden, alleen dan mogen wij Gods kinderen worden, dit vraagt God juist van ons, God wil geprezen worden en wie zijn wij om dat niet te doen, God is het zo waard.

Iedere bekering is niet hetzelfde, mensen zijn ook niet allemaal hetzelfde, dus de bekering ook niet. God heeft niet 1 weg die tot Hem leidt, vele wegen leiden tot Hem, maar we komen uiteindelijk wel allemaal op hetzelfde uit.

[padvinder]

Ik snap niet dat ze bij jou in de kerk zeggen dat je niet kan en MAG geloven, waarom mogen wij niet geloven, we moeten toch juist geloven.

Dat laatste dacht ik dus ook ja. Maar bij ons wordt benadrukt dat je niet zelf kunt geloven.
Maar dan denk ik: Johannes bijvoorbeeld liegt er toch niet om. God vraagt van ons toch een antwoord op Zijn aanbod?

[padvinder]

Ik snap niet dat ze bij jou in de kerk zeggen dat je niet kan en MAG geloven, waarom mogen wij niet geloven, we moeten toch juist geloven.

Dat laatste dacht ik dus ook ja. Maar bij ons wordt benadrukt dat je niet zelf kunt geloven.
Maar dan denk ik: Johannes bijvoorbeeld liegt er toch niet om. God vraagt van ons toch een antwoord op Zijn aanbod?
Bij ons echter wordt verkondigd dat alleen de uitverkorenen "tot het geloof gebracht en zaliggemaakt zullen worden".
Afwachten dus maar

[Ikke21]

Oke, niet zelf kunnen geloven, dat kunnen we eigenlijk ook niet zelf, maar daarom wil God ons daarbij wel helpen, daar kunnen we hem toch voor bidden of Hij ons oprecht wil laten geloven, er staat zelf in de bijbel, Geloof als een kind, moet het dan moeilijk zijn of niet?

[padvinder]

Bij ons wordt verteld dat God het gebed van de uitverkorenen (dus niet van de zoekenden) verhoord.
Dat werkt dus bepaald ontmoedigend.

[padvinder]

Bij ons wordt verteld dat God het gebed van de uitverkorenen (dus niet van de zoekenden) verhoord.
Dat werkt dus bepaald ontmoedigend.
En inderdaad, geloven kan dus wel moeilijk zijn. Prettig als jij dat nooit zo hebt ervaren.
Waarom staat er anders "Strijdt om in te gaan"?

[surfer]

Bij ons wordt verteld dat God het gebed van de uitverkorenen (dus niet van de zoekenden) verhoord.

Als er gezegd wordt dat God het gebed van de zoekenden niet verhoort, dan is dat een leugen.

Er wordt veel te veel nadruk op zondenbesef gelegd. In de eerste plaats is er de oproep om God op Zijn woord te geloven, je zonde als zonde te benoemen en er afstand van te nemen en de intentie te hebben om deze na te laten. Op dat moment zijn je zonden vergeven.

[padvinder]

[/quote] Als er gezegd wordt dat God het gebed van de zoekenden niet verhoort, dan is dat een leugen. [/quote]

Nou, dat God de zoekenden niet verhoord, wordt niet expliciet gezegd, maar er wordt nooit gezegd dat Hij ze wèl verhoord. Wel een belangrijk verschil dus (had het beter zo kunnen zeggen) maar het heeft uiteindelijk hetzelfde effect.
Verder, bedankt voor je heldere uiteenzetting, surfer.
Dat geeft de burger moed

[surfer]

Verder, bedankt voor je heldere uiteenzetting, surfer.
Dat geeft de burger moed

op het moment dat je je realiseert dat dit echt waar is, en dat God dat zelf zo zegt, dan geeft dat zo'n ongelofelijk gevoel van bevrijding. Dat is een ervaring die ik iedereen toewens.

[padvinder]

op het moment dat je je realiseert dat dit echt waar is, en dat God dat zelf zo zegt, dan geeft dat zo'n ongelofelijk gevoel van bevrijding.

Ben even benieuwd, hoe vaak heb jij die boodschap van verlossing gelezen voor je je realiseerde dat dit, ook voor jou, echt waar was?
Ik vraag me namelijk af of ik het, de eerst volgende keer dat ik dat lees, of eventueel nu, op dit moment, heel simpel kan aanvaarden en "een nieuw leven beginnen" of dat ik op een speciaal gevoel moet wachten. Dat is namelijk wat in onze gemeente verteld wordt. Je moet eerst depressief zijn van je zondebesef, bereid zijn om verdoemd te worden ("Gods eer meer achten dan je eigen zaligheid enz") en dan pas mag je beginnen te hopen op de vergeving van je zonden in Christus.

[surfer]

Het is niet zozeer een kwestie van vaak gelezen hebben, maar op een gegeven moment kon ik iemand iets vergeven dat diegene mij aangedaan had. Toen besefte ik opeens, dat als ik dat kon, dat God dat zeker ook bij mij zou kunnen doen (vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren).

[@mic]

Nou, dat God de zoekenden niet verhoord, wordt niet expliciet gezegd, maar er wordt nooit gezegd dat Hij ze wèl verhoord.

FF zonder veroordelend te zijn want ik ken de mensen niet waarschijnlijk, vindt ik dit klinken als iemand met (te) weinig geloof, aangezien hij/zij niet durf(t/en) te zeggen dat God gebeden verhoort.

Maar gelukkig hebben we de Bijbel nog.
God verhoort gebeden
God weigert niemand het geloof
Dus iedereen die wil geloven kan geloven
Just pray your socks off

Een ieder die de naam des Heeren aanroept zal behouden worden. Dan maakt het niets uit hoeveel zondebesef je hebt. Sterker nog als er eisen gesteld worden aan je zondebesef ben je remonstranst bezig: dan zou je zalig worden door je maar zondig genoeg te voelen. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat je zondebesef juist groeit na je bekering. Ik geloof niet in ellende-verlossing-dankbaarheid als streepje met een begin en eindpunt, maar als een oneindig doorgaande cirkel. Er zijn inderdaad meerdere wegen die naar God lijden, maar ze hebben allemaal één gemeneschappelijke brug: Jezus

[padvinder]

Het is niet zozeer een kwestie van vaak gelezen hebben, maar op een gegeven moment kon ik iemand iets vergeven dat diegene mij aangedaan had. Toen besefte ik opeens, dat als ik dat kon, dat God dat zeker ook bij mij zou kunnen doen.

Mooi!!! Maar was je al lange tijd "door schuldbesef getroffen en verslagen" zoals men dat bij ons pleegt te noemen, of beleed je meer verstandelijk je zonde? In het laatste geval beweert men bij ons dat je dan niet mag geloven dat Christus jouw zonden heeft vergeven.
Bij ons is trouwens sowieso meer sprake van twijfel dan geloven. Het lijkt soms wel of twijfel wordt geprefereerd boven geloven. Twijfel is een kenmerk van waar geloof en wordt als zodanig haast aanbevolen. Als je al gelooft, nou, dan toch liefst "bij tijden en ogenblikken".
Ik kom wellicht wat cynisch over, maar dat is niet mijn bedoeling.

[Ikke21]

Ik geloof wel dat je uitverkoren moet zijn, maar we weten toch niet of we dat zijn ja of nee, daarom moeten we toch juist de Heere zoeken?! Ik geloof niet dat God oprechte bidders en zondaren laat staan! God is barmhartig, maar Hij is ook rechtvaardig en het zou rechtvaardig zijn als Hij ons onbekeerd liet sterven, maar Hij liet Zijn zoon naar de aarde komen om voor onze zonde aan het kruis te hangen, zou God dan een oprecht bidder laten staan? Dat geloof ik toch echt niet.