Jantjes schreef:Dat het een bepaalt stramien is (ellende verlossing dankbaarheid) ben ik met je eens en toch kan je in de geschiedschrijving van de Bijbel dat stramien ontdekken. Veel mensen, waaronder ik zelf, kunnen achteraf! dus als je achteromkijkt in je leven dat stramien constateren. Daarom raad ik ook aan dat stramien niet vooruit! te gaan volgen want dat is onmogelijk, daarom staat het ook niet in de Bijbel.
OK, je schrijft VEEL mensen. Dus niet iedereen komt eerst in de ellende. Je wordt persoonlijk, dat wil ik ook doen: God heeft mij eerst uit mijn oude leven gesleept, en nu pas ga ik steeds meer inzien wie ik zelf ben tegenover een goeddoend God. Mijn zonden (ellenden zo je wilt) leer ik steeds meer zien, en het komt meer en meer voor dat ik er werk mee krijg, lees: Dat ik er last van heb. Het kan dus wel! Maar dat is mijn grote strijd: Men vindt dat je eerst zwaar in de ellende moet hebben gezeten, en dan pas ben je bekeerd. Is de volgorde niet volgens de volgorde van die mensen, dan is je bekering niet echt. En dat doet pijn, als mensen je zo aan de kant zetten als een onbekeerd iemand. Je krijgt soms echt reacties van: "Maar je moet toch eerst door God je ellende hebben leren zien? Ken je dat niet, dan kan het niet waar zijn, en bedrieg je jezelf!" Dat bedoel ik nu met menselijke stramienen aan God opleggen. Dat is onchristelijk. De Bijbel spreekt er niet over, dus laat het (niet spottend, maar bloedserieus: in Gods Naam!) over aan God Zelf! En mijn moeite is en blijft dat men overtuigd is van eigen gelijk (de dominee/het kerkverband leert het nu eenmaal zo), dat elke andere mening uit den boze is. Men vindt van alles (en wat je vindt moet je naar de politie brengen
), maar onderbouwen vanuit de Bijbel kan men het niet! Jammer, heel erg jammer. 
